Niemand Zeggen - 9

"Ik kan niet geloven dat het alweer vrijdag is," zei Simone terwijl ze zich uitrekte.

"Hoe beviel je eerste week?" informeerde Saskia, een medewerker die een aantal tafels verderop zat. Ze keek Sofie vriendelijk aan.

Sofie verstijfde toen ze zich realiseerde wat Saskia had gevraagd. "Jeetje, ik werk hier al een week!" Ze keek op de kalender die aan de muur hing en zag dat haar collega gelijk had. "Wauw, wat vliegt de tijd!"

Roy liep naar de printer, die zoemend tot leven kwam en begon te printen. "Het scheelt dat je leuke collega's hebt," mengde hij zich in het gesprek. "De een wat leuker dan de ander."

Simone had niet in de gaten dat Sofie zijn blik vermeed. "Schei uit, Casanova, ze is helemaal niet geïnteresseerd in iemand als jij."

Roy pakte zijn papieren en keek Simone aan. "Wat voor type past volgens jou dan wel bij haar?"

Simone maakte een handgebaar. "Moet je ons zien. We zitten de hele dag op onze reet voor een computer en we werken met cijfertjes. Tegenpolen trekken elkaar aan. Een Hells Angel of een sporter zou beter bij haar passen."

Saskia gniffelde. "Beschrijf je nu je eigen interesses?" Sofie lachte vrolijk mee.

Roy liep naar zijn bureau. "Ze lijkt mij meer het type voor een man die weet wat hij wil. Iemand die de leiding neemt en zelfverzekerd is. Daarnaast kan hij best sporten, dat verbetert het uithoudingsvermogen." Een prima omschrijving van Stephan zonder op te vallen.

Sofie voelde haar wangen rood worden. "Wat je nu beschrijft, is wat de meeste vrouwen willen," merkte ze dapper op. "Maar het moet ook geen zelfingenomen kwal zijn, zoals die meneer Grey van die film. In films zwijmelt iedereen bij dat soort mannen, maar ze praten nauwelijks."

Simone knikte. "Helemaal mee eens. Zo frustrerend als ze je nooit iets vertellen of geen antwoord geven op je vragen. Die acteur heeft dat trouwens bij zijn eigen vrouw geprobeerd. Die intense blikken zonder iets te zeggen, zelfs steeds overal voor betalen zodat zij dat niet hoeft te doen… Bij de kassa was hij zijn voornemen even vergeten, hij moest een snoekduik maken om zijn vrouw voor te zijn met betalen. De medewerker, zijn vrouw en de andere klanten dachten dat hij een toeval kreeg. Zijn vrouw vond hem die dag bloedirritant." Ze schaterden het uit.

"Ik kan het me voorstellen," zei Saskia. "Mijn man probeerde die intense blik ook uit. Ik had hem bijna een mep verkocht."

"Is het veilig om binnen te komen?" vroeg Stephan vanuit de deuropening. "Of krijg ik straks ook een mep als ik iemand aankijk?"

"Net op tijd," zei Roy rustig. "We hadden het net over wat voor type man bij Sofie zou passen."

Stephan hief zijn handen ter overgave. "Daar brand ik mijn handen niet aan," zei hij. "Ik heb hetzelfde bij mijn zus geprobeerd toen we jonger waren. Ik vond haar wel het type voor een gozer met een goed inlevingsvermogen en een vlotte babbel. Ik kon er niet verder naast zitten."

Simone keek hem gretig aan. "Met wat voor type is ze getrouwd?"

Stephan liep naar de koffiehoek. "Met een vrouw," antwoordde hij. Ze lachten en Stephan nam een beker koffie. "De vlotte babbel heeft ze zeker. Ze passen heel goed bij elkaar. Ze zijn een heel traject ingegaan om een kind te kunnen krijgen. Mijn zus is nu drie maanden zwanger."

Simone klapte enthousiast in haar handen. "Geweldig! Dat had je wel iets eerder mogen vertellen!"

Stephan nipte voorzichtig van zijn beker. "Waarom? Het is niet mijn prestatie."

Roy grinnikte. "Gelukkig niet, anders heb je je familie heel wat uit te leggen." Het team moest lachen.

Stephan pakte een aantal dossiers uit een kast. "Ik verwacht dat Theo straks nog even langskomt, maar hij kon geen tijd afspreken en ik heb straks een bespreking met een cliënt. Vangen jullie hem op als ik bezig ben? Hij heeft toestemming om gegevens in te zien, mocht hij iets willen doornemen."

Simone knikte. "Natuurlijk joh, geen probleem. Als wij ergens mee kunnen helpen, zeg je het maar."

"Ik ben al blij als jullie het reguliere werk blijven doen en eventuele opvallende punten komen melden." Hij ging naar zijn kantoor terug.

Een tijdje werkten ze in stilte verder. Stephan had de afspraak met zijn cliënt kunnen afronden voordat Theo kwam. Ze zaten met het hele team aan de koffie toen Theo de werkruimte binnenkwam. Hij had een envelop in zijn hand en kwam naar de groep toe. Hij begroette iedereen hartelijk en nam zelf ook een beker drinken.

"Is er al zicht op de zaak?" informeerde Simone.

Theo ging zitten en wisselde een korte blik met Stephan. "Niet veel," gaf hij toe. "Er ligt een zware beschuldiging op tafel wegens fraude. Er schijnen genoeg bewijzen te zijn om er een officiële aanklacht van te maken die bij de rechtbank zal belanden. In dat geval zal het kantoor gesloten worden en zal alles in beslag worden genomen voor onderzoek. Zo'n proces kan maanden of zelfs jaren duren." Hij wendde zich tot Stephan. "Ik heb een voorstel tot schikking ontvangen."

Stephan trok zijn wenkbrauwen op. "Dat is heel vroeg. Vanwaar die haast? Het ligt nog niet eens bij de rechter."

"Zo kunnen jullie allebei een hoop kosten besparen," legde Theo rustig uit. "Er wordt overal beslag op gelegd, je zit dan zonder inkomen en met een hoop kosten. De rechter, advocaten, proceskosten… Als ze je kantoor sluiten, hoe lang hou je dat vol? Een maand?"

Er heerste een ijzige stilte. Niemand leek iets te durven zeggen.

Uiteindelijk zei Stephan: "Ik kan dat twee of drie maanden volhouden. Wat hun aanbod ook is, ik ga er niet op in. Weet je al wie achter deze beschuldiging zit?"

Theo knikte. "Een advocatenkantoor. De aanklager zelf wil anoniem blijven. Ongebruikelijk, maar niet onmogelijk. Ik zou je met klem willen adviseren om het aanbod toch door te nemen. Je kunt uiteraard een tegenbod doen…"

Stephan viel hem bot in de rede. "Nee," zei hij. "Neem die envelop maar weer mee. Tot nu toe hebben we nog niets gevonden dat op fraude wijst en ik vertik het om een schikking te treffen."

Theo knikte. "Ik zal ze laten weten dat je geen interesse hebt," zei hij kalm. "Heb je die film trouwens nog gezien die ik je aanraadde?"

Stephan was hem dankbaar dat hij het onderwerp liet rusten. "Wanneer moet ik dat doen? Ik kom om in het werk."

"Je hebt je ontspanning nodig, anders raak je overspannen of krijg je een burn-out."

Roy wist een grijns te onderdrukken. "Hij heeft echt wel manieren wel om te ontspannen," merkte hij op en keek Sofie even aan. "Lichaamsbeweging is ook een goede manier om energie op te doen."

Theo was verbijsterd. "Stephan en sporten? Ik dacht dat dat onmogelijk was."

"Stel je er maar niet te veel van voor," zei Stephan en hij kwam overeind. Hij zag een dossier op Sofies bureau liggen en pakte het op. "Is je eerste week goed verlopen?" vroeg hij.

Sofie knikte. "Ja hoor, iedereen is heel behulpzaam."

Hij bladerde het dossier door. "Je werkt heel nauwkeurig," merkte hij op. "Van sommige cliënten heb ik al heel positieve reacties gekregen. Ga zo door." Hij sloot het dossier en legde het bij haar toetsenbord neer. "Goed, ik ga met Theo in mijn kantoor werken. Ik kom straks nog wel even kijken." Hij liep met Theo naar zijn kantoor met de dossiers onder zijn arm.

Sofie pakte het dossier dat Stephan had bekeken en sloeg het open. Het viel haar op dat het dikker was dan ze zich herinnerde. Ze bladerde het door en zag een slipje tussen de pagina's zitten.. het slipje dat Stephan gisteravond had uitgetrokken en in zijn zak had gestopt. Er was een klein memobriefje bijgeplakt.

'De volgende hou ik," stond erop. Ze trok snel haar bureaulade open en stopte het erin. Ze hoorde iets verschuiven en trok de la verder open. Daar lag een doosje met een vibrator erin. Ook daar zat een memobriefje op.

'Stel je eens voor," las ze. Ze onderdrukte een glimlach, deed snel haar la dicht en ging weer aan het werk. De hele tijd zat ze met haar gedachten bij Stephan. Haar ex had een hekel aan seksspeeltjes. "Ben ik soms niet goed genoeg," had die altijd nijdig gezegd. Stephan had er juist dankbaar gebruik van gemaakt. Ze glimlachte bij zichzelf. Wat was dat een fantastische combinatie, zijn pik in haar kut en die vibrator op haar klitje.

Ze zuchtte en ging een beetje verzitten. Ze wilde hem. Ze was verslaafd aan hem. Dat ze door Roy betrapt waren, kon haar niet langer schelen. Afgezien van een paar kleine, plagende opmerkingen hield Roy zich professioneel. Ze was hem dankbaar dat hij niet gelijk naar Simone ging om te klagen of hen ging chanteren.

De uren vlogen voorbij. Er werd door iedereen hard gewerkt en gelukkig verliep alles probleemloos. Stephan was naar een cliënt gegaan, waardoor Simone moest afsluiten. Sofie vond het jammer, ze had gehoopt hem nog even te kunnen zien voor het weekend begon. Het leek er echter op dat ze nu drie dagen zonder Stephan zou moeten doorkomen, tot ze hem maandag weer zou zien.

Ze ging op het bankje bij de bushalte zitten en zuchtte. Nog ruim een half uur wachten voor die kwam. Een lange man kwam het hokje in en leunde tegen de wand. Hij begroette haar beleefd en Sofie groette kort terug.

"Het is behoorlijk fris vanavond," merkte hij op en wierp een blik op haar benen.

Sofie voelde zich ongemakkelijk. "Best wel," beaamde ze en ze keek op haar telefoon. Het duurde nog steeds een half uur voor de bus kwam.

"Moet je ver reizen?" vroeg de man.

"Dat valt mee," antwoordde Sofie. "Te ver om te lopen."

Een donkere auto stopte bij het bushokje en het raam schoof naar beneden. Tot haar grote opluchting zat Stephan achter het stuur. "Kom je mee, lieverd?" vroeg hij vrolijk.

Opgelucht stapte ze snel in. "Wat een verrassing!" zei ze en trok de deur dicht. Het raam schoof weer omhoog en Stephan reed weg. "Viel die vent je lastig?"

"Niet direct," antwoordde Sofie en deed haar gordel vast. "Maar ik voelde me wel ongemakkelijk. Ik had niet verwacht je nog te zien voor maandag."

Stephan grinnikte. "Dacht je dat ik dat vol kan houden, een weekend zonder jou?"

Sofie leunde ontspannen achterover. "Dit zit veel beter dan een bus."

Stephan wierp een blik opzij. "Helemaal mee eens. In een bus heb je geen gordel die zo perfect tussen je borsten rust. Misschien moet ik je ook eens zo op bed insnoeren."

Sofie lachte en vroeg: "Weet je zeker dat je geen meneer Grey bent?"

Stephan grijnsde. "Zijn ideeën met touwen en boeien hebben wel wat," gaf hij toe. "Een blinddoek kan ik ook wel waarderen. Die zwepen, klemmen en andere shit hoeven voor mij niet."

Sofie sloeg langzaam haar benen over elkaar. "Dus je vindt een weerloze vrouw wel een spannend idee?"

"Ik vind een niet-weerloze vrouw net zo spannend," antwoordde Stephan koeltjes. "Toekijken hoe jij jezelf bevredigde, vond ik ook bijzonder opwindend."

Ze glimlachte liefjes en liet haar handen over haar benen glijden. "Dus je vindt het niet erg als ik dat nog eens doe?"

"Die kans krijg je niet," reageerde Stephan met een hese klank in zijn stem. "En als je nu verder gaat met die handen, parkeer ik de auto en leg ik je op de motorkap."

Sofie lachte en ging een beetje verzitten. "En wat als ik het bij jouw been doe?"

Stephan gromde, maar gaf geen antwoord. Zijn pik reageerde al op haar plagende woorden en de beelden die zich in zijn hoofd vormden. Met zijn ogen strak op de weg gericht kneep hij in het stuur. "Ik kom bijna terug op mijn voornemen om je niet meer op de werkvloer te neuken."

Sofie haalde haar benen van elkaar en strekte ze. "Dat slipje in het dossier was een leuke uitdaging. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen zonder dat iemand het zag? Het hele team zat erbij, inclusief je advocaat."

Stephan grinnikte. "Ik dacht wel dat je dat juist spannend zou vinden. Jammer dat ik je gezicht niet kon zien toen je in je bureaula keek. Misschien moet ik je webcam eens hacken."

Sofie keek zijn kant op. "Heb ik een webcam?"

Stephan knikte. "Sommige cliënten willen videobellen, dus elk beeldscherm heeft een ingebouwde webcam. Misschien moet ik eens een oproep starten als ik mezelf zit af te trekken, dan kun je meekijken."

"Als je het maar laat!" zei ze snel. Ze zag hem grijnzen bij het idee. Nee, zoiets zou hij niet doen. Toch?

Ze spreidde haar benen een beetje en streelde haar dijbeen met haar nagels. Stephans blik werd door de kleine bewegingen aangetrokken en hij moest moeite doen om zich op de weg te blijven concentreren. "Verdomme, Sofie," mopperde hij. Zijn broek begon flink te knellen bij zijn kruis. Hij sloeg linksaf.

Verbaasd keek Sofie uit het raam. "Dat is een omweg!" zei ze. Ze wilde naar huis, dan kon ze hem uitkleden… "Hier wordt aan de riolering gewerkt, je kunt hier nergens door."

Precies, dacht Stephan bij zichzelf. Niemand die hier zou komen, tenzij het echt noodzakelijk was. En dit was pure noodzaak.

Hij parkeerde de auto en was al uitgestapt voor Sofie iets kon zeggen. Hij opende haar deur, leunde over haar heen om haar gordel los te maken en pakte haar pols. Ze liet zich de auto uit trekken en was totaal verbijsterd. Wat was hij nu weer van plan?

Daar kreeg ze antwoord op toen hij haar met haar rug tegen de zijkant van de auto drukte en met zijn knie haar benen uit elkaar drukte. "Ik heb je gewaarschuwd," zei hij terwijl hij haar rokje omhoog trok. "Ik heb je gezegd dat ik je over de motorkap zou leggen als je zo door zou gaan met je handen. En laat ik nou iemand zijn die zich altijd aan zijn woord houdt."

Sofie wilde protesteren, maar zweeg toen zijn vingers over de stof van haar slipje gleden. Het ging echt gebeuren, hij zou haar buiten gaan neuken! Ze was zenuwachtig, wat als iemand hen zou betrappen? Ze was bloednerveus en bang… en bloedgeil.

Hij drukte zijn mond op die van haar. Zonder enige twijfel nam haar opwinding haar in bezit en sloeg ze haar armen om zijn nek om zijn kus te beantwoorden. Zijn tong drong haar mond in en raakte die van haar. Ze sloot haar ogen en gaf zich over.

Ze voelde dat hij het kruis van haar slipje opzij trok. Haar ademhaling versnelde toen ze de koele buitenlucht op haar kutje voelde. Het was een vreemd gevoel, maar het bracht een aangename sensatie met zich mee.

Zijn vingers vonden haar klitje. Ze probeerde te kreunen, maar dat werd gesmoord door zijn mond. Zijn vrije band legde hij in haar nek. Hij pakte haar haren bij elkaar en dwong haar op die manier om haar hoofd stil te houden. Zijn hand gleed verder tussen haar benen en twee vingers drongen tussen haar lipjes naar binnen. Ze hapte naar adem toen hij ze in haar bewoog. Ze probeerde haar hoofd weg te draaien en te kreunen, maar hij hield haar op haar plek. Ze drukte haar borsten tegen zijn borst en draaide met haar heupen. Ze was kletsnat tussen haar benen. Ze kreunde luid, maar ook nu werd het gesmoord door hun innige tongzoen.

Vlak voordat ze klaarkwam, trok Stephan zijn hand terug. Ze kreunde protesterend, maar Stephan gaf er geen gehoor aan. Hij pakte haar heupen, tilde haar op en liep om de auto heen. Ze werd op de motorkap neergezet en vervolgens maakte Stephan zijn broek los.

"Straks ziet iemand ons," zei Sofie toen haar gezonde verstand de regie in handen probeerde te nemen.

"Nou en," zei Stephan en hij trok haar slipje uit. "We zijn al eerder betrapt. De kans dat het deze keer een bekende zal zijn, is een stuk kleiner." Hij pakte zijn keiharde pik vast en bracht die naar haar kutje.

Ze kreunde toen hij zijn pik bij haar naar binnen schoof. Ze leunde op haar ellebogen en keek hem opgewonden aan. Hij pakte haar bij haar heupen en trok zich een stukje terug. Vervolgens kwam hij met een harde stoot diep in haar. Ze hapte naar adem en keek hem met een uitdagende blik aan. "Meer," bracht ze met moeite uit. Haar opwinding en het genot van die ene stoot namen haar in bezit.

Gehoorzaam trok hij zich terug om vervolgens weer diep in haar te stoten. Sofie liet zich achterover zakken en greep zijn polsen vast. Genietend keek ze naar hem op en sloeg haar benen om zijn heupen.

Hij begon flink in haar te stoten. Ze maakte haar rug hol en kneep in zijn polsen. Met openstaande mond probeerde ze wanhopig om niet te kreunen.

"Maak je bloesje los," zei hij. "Ik wil meer van je zien."

Met moeite lukte het haar de knoopjes los te maken terwijl hij haar bleef neuken. Haar bloesje viel open. Hij genoot van het uitzicht op haar borsten, die op en neer deinden door zijn stoten. Ze voelde totaal geen kou, enkel verlangen en genot.

"Streel je klitje," zei hij. Sofie beet op haar onderlip en begon haar klitje te strelen. Ze kreunde en gromde en greep met haar vrije hand om zich heen, tevergeefs op zoek naar houvast.

"Oh God, Stephan!" riep ze gek van genot uit. "Ik kom, ik kom!"

Stephan verstevigde zijn grip en versnelde het tempo. Met een dierlijke kreet kwam Sofie klaar. Kronkelend lag ze op de motorkap van zijn auto terwijl haar lichaam schokte van het orgasme.

Hij trok zich uit haar terug en liet zijn hand rustig langs zijn glimmende pik gaan terwijl Sofie op adem lag te komen.

Ze liet haar benen zakken en lag hijgend met gesloten ogen bij te komen. Het lukte haar naar hem te kijken. Haar blik bleef rusten op zijn pik. Ze liet zich van de motorkap glijden, hurkte voor hem neer en legde haar handen op zijn heupen. Haar hand nam de plek van die van hem in en ze nam zijn pik in haar mond.

Hij sloot genietend zijn ogen toen hij haar tong langs de rand van zijn eikel voelde glijden. Hij legde zijn hand in haar haren, maar lette erop dat hij haar niet in haar bewegingen belemmerde. Ze nam hem dieper in haar mond, liet haar tong langs zijn pik glijden en zette wat druk met haar lippen toen ze zich terugtrok.

Stephan opende zijn ogen en keek op haar neer om te zien hoe zijn pik in haar mond verdween. Het was een mooi gezicht en een heerlijk gevoel. Zijn ademhaling versnelde en hij voelde een bekende spanning zich ophopen.

"Rustig," bracht hij uit, maar Sofie luisterde niet. Ze bleef hem pijpen alsof haar leven ervan afhing. "Fuck, Sofie," gromde hij en hij trok zich snel terug voor hij in haar mond zou klaarkomen. "Stop," bracht hij uit.

Met een ondeugende grijns kwam ze overeind. Hij duwde haar voorover op de motorkap. "Spreid je benen," droeg hij haar op. Gehoorzaam deed ze wat hij wilde en maakte haar rug hol, waardoor haar kutje uitnodigend naar voren kwam.

Hij pakte haar heupen en kwam in één keer bij haar binnen. Ze slaakte een gil van genot en werd tegen de voorkant van de auto gedrukt. "Oh shit, Stephan," bracht ze kreunend uit. "Doorgaan, doorgaan!" Ze drukte haar beha omhoog om haar borsten te bevrijden.

Ze kreunde toen haar tepels over de koele motorkap wreven. Ze steunde op haar ellebogen en kreunde luid. "Ik kom bijna," bracht ze uit. "Oh ja, Stephan… Doorgaan, doorgaan! Ohhh!"

Hij voelde haar kutje zich samentrekken om zijn pik. Hij gooide zijn hoofd achterover en met een dierlijke grom gaf hij nog één krachtige stoot, waarna hij zich diep in haar overgaf aan zijn orgasme.

Nagenietend bleef hij even zo staan en hij voelde haar kutje spastisch samentrekken. Zijn pik begon te verslappen en hij trok zich uit haar terug.

Nahijgend lieten ze zich weer op de stoel zakken nadat ze hun kleren hadden gefatsoeneerd. Sofie streek haar haren uit haar gezicht. "Heb jij mijn slipje?" vroeg ze.

Stephan knikte. "Heb je de memo niet gezien? De volgende zou ik houden," hielp hij haar herinneren terwijl hij de auto startte.

"Heb je zin om te blijven eten?" vroeg Sofie. "Ik moet even kijken wat ik precies in huis heb, maar we kunnen vast wel wat bedenken."

Stephan trok op en wilde antwoorden, maar bedacht zich toen zijn telefoon ging. Op het display van de boordcomputer stond Theo's naam. "Sorry, deze moet ik even nemen," zei Stephan en hij drukte op een knopje op zijn stuur. "Vertel, Theo," zei hij.

"In één van de dossiers ben ik iets tegengekomen," zei Theo zakelijk. "Wat opvallende bedragen die aanzienlijk hoger zijn dan de rest."

Stephan stopte de auto en vroeg zich af of hij dit gesprek wel moest voeren waar Sofie bij was. "Ga verder."

Er klonk wat gerommel. "Een relatief klein zaakje waarvan de omzet vertienvoudigd is."

"Dat lijkt me sterk," merkte Stephan fronsend op. "Wie werkt aan dat dossier?"

"Simone," antwoordde Theo.

Stephan vloekte en Sofie zat doodstil naast hem. "Weet je het zeker?"

"Heel zeker. Als je mijn advies wilt: blokkeer haar, zodat ze dit weekend niet bij haar bestanden kan. Roep haar maandag bij je voor een toelichting en laat haar een verslag van dat gesprek ondertekenen. En zet haar voorlopig op non actief."

Stephan staarde naar zijn stuur. "Simone?" bracht hij verbijsterd uit. "Onmogelijk."

"Onwaarschijnlijk," corrigeerde Theo. "Misschien was die schikking zo gek nog niet." Hij verbrak de verbinding.

Als versteend zaten Stephan en Sofie in de auto. Geen van beiden was in staat iets te zeggen.