De Vriendengroep - 38

Thuis was alles anders. Meteen al. Elise wist het mooi te schetsen en zeker mooi te brengen. Door haar geloofde ik dat er thuis drie meisjes waren die helemaal geil van mij werden. Een aangename gedachte en eentje die zeer welkom was. Het werkte ook tot een zekere zin. Ik en Elise werden er geil van. En dat merkten we ook. Daar was vandaag een mooi voorbeeld van. Dit werkte op de een of andere manier voor ons. Maar alleen voor ons. Zodra we met drie of vier waren, was alles weg. Een hele andere soort spanning nam dan de plaats in van het potentieel waarin ik geloofde. Als ik er niet was, hadden ze het over mij en Elise en over seks. Zo zei Elise het. Maar als ik er bij was, heersten er vooral ongemakkelijke stiltes. En niemand die dat leek te kunnen verbreken dan. En ergens vond ik dat wel prima, als ik eerlijk ben. Want die avond lagen ik en Elise in ons eigen bedje in elkaars armen, en hadden we ook niet heel veel meer nodig. Zo leek het. Ook dan hadden we het er niet meer over. Niet over wat zou kunnen, of waarom het toch zo ongemakkelijk was met z’n allen bij elkaar. Ik wist de antwoorden misschien ook wel. Het was gewoon goed zo. Voor mij dan. Ik had wel nagedacht over wat ze gezegd had. Dat Hyun nu aan het afhaken was omdat ze het toch te eng vond, en dat Kamila zelfs tips gegeven had aan Elise. Het liet me niet los. Dat kon niet meer. Ik moest tevreden zijn met wat er was en wat ik had, maar het voorgeschotelde potentieel bepaalde zoals wel vaker de tendens in mijn hoofd.

De volgende dag wilde ik Elise verassen door eerder naar huis te komen. Ik wilde haar mee uit eten nemen en ook nu dan weer vooral samen tijd doorbrengen. De hele dag dacht ik alleen nog aan haar. Na gisteren kon dat ook niet anders. Wat mij toen was overkomen, was simpelweg ongelofelijk. Ik kon het amper bevatten. Ik liep door diezelfde winkel en door datzelfde magazijn. En ik zat achter m’n bureau, te doen alsof alles normaal was, maar wetende wat zich hier had afgespeeld. Deze plek had opeens een stuk meer waarde voor mij gekregen. Zoals meer de laatste tijd meer voor me waar was geworden, nu er eindelijk weer een beetje geleefd werd op Ameland. Hoe anders was het een paar maanden terug nog. Maar eenmaal thuis leek er in eerste instantie niemand te zijn. Zoveel contact als de dag ervoor hadden we vandaag niet gehad. We waren niet op de hoogte van elkaar, en in mijn gevoel was dat ook de bedoeling. Ik wilde haar immers verassen.

Elise was niet thuis. En Hyun was er ook niet. Mijn verrassing had niet gewerkt. Averechts, zelfs. Ze was ervan uitgegaan dat ik weer laat was, en zo was ze samen met Hyun op stap gegaan. Even wat eten samen en kletsen. Zo bracht Kamila het. Want die was er wel. Zo waren we plots samen, nadat ik ook vandaag weer veel aan haar gedacht had en aan hoe ze de tijd hier had doorgebracht tot nu toe. Ik had haar de laatste dagen weinig gezien en amper gesproken. Dat terwijl er nu juist zoveel te bespreken viel. Een kans om alles te bespreken hadden we ook niet gehad. Tot nu toe dan. Dit was eigenlijk de uitgelezen kans om haar aan de tand te voelen. Maar durfde ik dat ook? Kon ik dat wel? Kamila was zelf wel verrast door mijn komst. Zij was uitgegaan van een rustig avondje alleen. Niet dat ze het vervelend leek te vinden, te zien aan haar vriendelijke glimlach die ik altijd mocht verwachten van haar. Spannend was het wel. Meteen. Maar het uitspreken van die spanning lukten ons beiden niet. Ik voelde de hare wel. Ik voelde dat ze misschien wel met dezelfde vragen zat. Maar het was makkelijker het niet te doen. Dat bleef makkelijker. Op de korte termijn ten minste. Op onze leeftijd dachten we liever nog niet aan de consequenties van onze acties.

Ze had een eenvoudige maaltijd voorbereid. Ik had Elise mee uit eten willen nemen, maar dat ging ik niet doen met Kamila nu. Wel bood ik aan wat voor haar te maken aangezien een zakje noedels niet voedzaam genoeg was voor mij. Dat aanbod sloeg ze niet af. Ik kon best wel wat koken. Vond ik ook leuk om te doen. En het was aanstekelijk genoeg om haar hier nu in mee te nemen. En zo stonden we samen in de keuken en werd het gezellig en voelde het weer even goed. Het was niet dat ik niet dacht aan ons in Brugge, aan hoe ze mij hard maakte voor Elise of dat ze tips aan Elise had gegeven voor betere seks. En dan vergat ik nog bijna dat ze zelf ook aan de haal was gegaan met Elise en Hyun. Zij wel. Dat was natuurlijk wel wat. Maar nu stond ze gewoon naast me. Ze zag er altijd mooi uit. En ik vond haar ook eigenlijk altijd sexy. Ik had haar dan weinig gezien, maar als ze er was, zorgde ik ervoor dat ik haar goed in me opnam. Ze bleef adembenemend. Alle drie waren ze dat. Alleen hun aanwezigheid was genoeg om God op m'n blote knieën voor te danken. Alsof je een glimp op mocht vangen van een mythisch wezen. Zo spookten de drie door m'n hoofd. En misschien wel omdat we juist zo weinig tegen elkaar uitspraken, bleef die mythe groot en levendig. Kamila was een goeie hulp in de keuken. Ze wist niet veel wat dit betreft. Kon ik me ook goed voorstellen met het leven wat ze leefde. Hier had ze wat rust. Zoiets had ze al laten vallen. Ik denk dat de meiden uit de groep stuk voor stuk jaloers zijn op haar. Maar ik merk toch dat ze zich vaak eenzaam heeft gevoeld. Ik merkte ook dat ze mij misschien wel meer als een vriend zag, boven alles. Iets waar ik vrede mee leek te kunnen hebben. Het was misschien wel beter. Zo schouder aan schouder in de keuken, haar iets leren, haar aan het lachen brengen... Dat voelde best goed. Al deed ik dat wel met vlinders in de buik. Ondanks dat ik haar niet zo heel goed kende, hadden we wel veel meegemaakt in de meeste bizarre situatie denkelijk. Ik vroeg me wel af wat ze eigenlijk vond van het vreemdgaan van Elise. Niemand had het er nog over. Alleen ik en Elise zelf. En wij werden er geil van... Zou Kamila ook zoiets willen? Ik denk eerlijk gezegd van niet. Zij was zo anders. Al begreep ik van Elise nu wel dat ook Kamila zeker geen maagd meer was. Het was goed zo. De avond moest nog beginnen toen we klaar waren met eten, en toen herinnerde ze me aan een belofte die ik haar eerder deze week gemaakt had. Een belofte waar ik graag aan herinnerd werd.

Ik had nog een kleine belofte in te lossen, en dit leek ons een goed moment. Het stelde eigenlijk niks voor. Het zou niks voor moeten stellen. Maar ik stelde me juist alles voor met betrekking tot deze Kamila. Het leek me goed om nog even wat langer samen met haar te zijn. Als ze nog wat kwijt wilde, kon dat nu. Of straks. Wat dan ook. En zou ze stil blijven en afstandelijk blijven doen op haar manier, kon ik haar vragen waarom, zonder dat de rest zou mee luisteren of op een andere manier invloed had op ons. Gewoon even samen. Dat kon ook gewoon nu. Dus waarom ook niet? Ik wist nog wel een plekje. Een plek om samen te zijn, maar ook zeker een goeie plek voor waar zij ook voor was gekomen. Je zou kunnen zeggen dat ze nog even aan het werk moest. En zo zou ze ook Ameland een beetje promoten, iets wat ze ook zeker wilde doen. Het eiland was haar ontzettend meegevallen. Ze was wel anders gewend, dacht ik nog. Maar er kon maar weinig tegen Ameland op. Wel als je het mij vraagt. Ik kende een stukje, en daar liep je zo vanuit een stukje bos een verscholen geul in. Een natuurgebied waar je eigenlijk niet mocht komen. In de avond ging aan deze kant van het eiland de zon onder en het was een prachtig plekje waar ik al te lang niet meer was geweest. Ik stelde het voor, verkocht het ook mooi, en toen Kamila akkoord ging, kwam ze er al snel achter dat geen woord gelogen was. Dit was misschien wel het mooiste plekje van Ameland. Zeker nu zij hier was… En mijn belofte was dan eigenlijk al ingelost. Al zei ze me nog wel aan het werk te gaan zetten. Ik had toch niks beters te doen. Ik had Elise wel gezegd al thuis te zijn. Die baalde. Maar ze zei me ook dat ik dan wat tijd had met Kamila, mocht ik dat willen. Geen idee hoe ik dat precies moest opvatten. Groen licht had ze me al min of meer gegeven. Maar was het maar zo makkelijk…

Onderweg was het best stil geweest. Er was nog steeds spanning. Ze had een tas bij, een vrij grote rugtas, die ze perse zelf wilde dragen over een schouder, en ze had me gezegd zich nog te moeten omkleden voordat we gingen. We liepen een halfuurtje, en ze zag er heerlijk uit in vrij weinig kleding. Zomerse shorts en een los hemdje, dat wat strakker zat rond haar borst. Haar mooie rode haren golvend, vol en verleidelijk en wel had ze haar blik en lach die mij ieder moment konden laten blozen. Ze bleef indruk op me maken. Zeker nu de seinen weer op groen stonden voor mijn gevoel, en er weer een hoop mogelijk was. We spraken het nog niet uit, maar opeens voelde het alsof het weer een kwestie van tijd was, zoals we eerder naar elkaar hadden gekeken. Maar het werd pas echt spannend toen ze de omgeving in haar had opgenomen, de juiste plek had gevonden waar ze ging poseren, en vervolgens aan mij vroeg of ik dan de foto’s wilde maken van haar. Meestal maakte ze alleen maar selfies, al had ze ook een statiefje bij. Ik heb die selfies van haar gezien. Heel veel meer wil je ook niet zien, met haar ogen, haren en boezem die ze dan mooi in beeld wist te brengen. Maar nu mocht ik haar dus vastleggen, wat ik wel spannend vond. Misschien kon ik haar nog een uitdagende pose laten aannemen, en zo maakte ze me het ook wel heel makkelijk om haar complimentjes te geven terwijl ik mijn ‘werk’ deed. Zo had ze het genoemd. Werk dus. Zo voelde het niet. Echter begon ze zich hierna ook uit te kleden… En ik kreeg nu te zien waarin ze zich had moeten omkleden. Op een afstandje, zonder echt wat te zeggen of naar me te kijken, terwijl ze wel wist dat ik naar haar keek, begon ze zich langzaam uit te kleden en kwam haar heerlijke lijf tevoorschijn in niets meer dan roodbruine bikini. Niet te verhullend, maar met het lichaam wat ze had en de rondingen werd het al snel een verschijning die veel uitdagender was dan menig anders meisje die bikini zou dragen. En dan de wat bleke huid, de sproeten op haar gezicht en bij haar borst, en natuurlijk dat ongelooflijk mooie, rode haar. Wat nonchalant keerde ze zich dan naar me toe en vroeg ze me of ik er klaar voor was, zonder al te veel aandacht aan mijn gekwijl te schenken. Ik wist ondertussen wat voor een tease ze kon zijn en hoe leuk ze dat ook leek te vinden, en even voelde het weer als een week geleden toen zij nog de enige leek te zijn die naar me omkeek. Maar nu met een vleugje ‘hard to get’, wat het nog leuker maakte. Ik kon dan ook heel goed doen alsof niks aan dit alles gek was, en alsof ik reuze professional was. Het spel was begonnen. We waren immers maar ‘vrienden’.

Professionals waren we overigens beiden niet. Ze kon er wel uitzien als een model, maar ze vond het ook ongemakkelijk. Ik geloof niet dat ze het eerder gedaan heeft met iemand erbij. En het oogde dan ook wat ongemakkelijk. De spanning groeide ook en bleef om te snijden. Er leek haar iets niet lekker te zitten. En dat terwijl ze er zo lekker uitzag. En ik was geen cameraman. Verre van. Ik begreep er helemaal niks van. Ik had altijd wat moeite met techniek in het begin. Het duurde ook lang voordat ik de camerasystemen in m’n eigen winkel aan de praat had gekregen, en dit was weer een heel ander soort ‘camerasysteem’. Gek genoeg brak dit wel een beetje het ijs. Ze stond al snel naast me om uit te leggen welke functies haar camera had, hoe ik kon filmen en waar ik op moest letten. Zij had er duidelijk wel verstand van. Heel veel zelfs, en vroeg haar dan ook of ze hier niet haar werk van kon maken. Dat ze dat eigenlijk al deed, was me even ontschoten, maar doelde ook meer op een carrière als echte fotograaf, en niet als Instagram-meisje. Daar dacht zij anders over. We hadden lol. Ik snapte er niks van, en dat vond zij alleen maar leuk. Haar hand raakte mij al snel aan terwijl ze om me lachte of als ze me iets uitlegde. We keken elkaar meer aan, en ook langer. En alles deden we met een lach. Ik kreeg opnieuw vlinders in m’n buik en eer dat we een goeie foto genomen hadden, waren we al een uur verder. Zo voelde het niet. De tijd vloog. Toch is ze niet zo flirterig als in het begin van haar bezoek. Toen zocht ze echt de grens en de intimiteit op. Dat deed ze nu niet. Dit voelde meer als toen in Brugge, als iets vriendschappelijks. Al was het wel meer dan dat. Ze was nerveus. En steeds nerveuzer. Alleen al door wat ze van mij en Elise wist, en wij van haar, dacht ik maar. Alleen al doordat ik haar gezien had met diezelfde Elise en Hyun in bed. Er was zoveel gebeurd. Maar op het moment hoefden we daar nauwelijks rekening mee te houden. En zo zou het ook moeten zijn. Dit was weer een nieuw moment om niet te vergeten, en leefde dan ook volledig in het moment met deze ongelofelijke babe in haar goed gevulde, roodbruine bikini. Ik bevond me echt even in het paradijs. En toen het maken van foto’s ook begon te lukken, en zij zich ook zichtbaar meer op haar gemak voelde, paradeerde hier al snel een heuze engel rond die ik mocht vastleggen. Ik deed echt m’n best. Zij vroeg zo nu en dan om feedback en die gaf ik haar. En zij mij over de foto’s. Langzaam maar zeker kwamen er echt prachtige foto’s tevoorschijn, vooral door wat er gefotografeerd werd, en niet zo zeer door degene die de foto’s maakte. Al deed ik wel m’n best, en dat was ook wel te zien, al zeg ik het zelf. Tot slot nam ze de camera van me over, en nam ze nog de tijd om wat selfies te maken. Die mochten natuurlijk niet ontbreken. Ik ging zitten op een omgevallen boomstam en met m’n kin op m’n handen zat ik voorover gebogen en keek naar dat schepsel wat mij toch enorm opwond. Het had al zoveel eerder kunnen gebeuren tussen haar en mij. Maar het was er niet van gekomen. Waarom toch niet? Ik kon zat redenen bedenken. Maar zelf had ze ook een reden om het allemaal af te houden. Eén die ik nooit voor mogelijk had kunnen houden…