Lauren Gaat Weer Naar School - 1

"Bedankt papa," riep mijn dochter Nicole toen ze het huis verliet. Zowel haar moeder als ik hadden de afgelopen dagen meerdere keren hetzelfde bericht ontvangen nadat ze voor haar zeventiende verjaardag een auto had gekregen. Het was niet alleen een auto, maar hij was ook nieuw en sportief en zou haar gemakkelijk naar de universiteit brengen.

Het afgelopen jaar had ze mijn auto of die van haar moeder gebruikt wanneer die beschikbaar waren, dus de aankoop gaf haar een nieuw niveau van vrijheid. Haar ogen vertelden het verhaal, samen met de stralende glimlach die nog niet van haar gezicht was verdwenen.

"Ik denk dat het cadeau een succes was," zei ik tegen mijn vrouw Lauren.

"Ja, maar daarmee hebben we de lat behoorlijk hoog gelegd. Mark verwacht er volgend jaar natuurlijk nu ook één," antwoordde ze, verwijzend naar onze vijftienjarige zoon.

"Ja, dat weet ik... maar dat is oké," antwoordde ik.

Lauren en ik waren een maand na haar afstuderen getrouwd. Op dat moment waren we meer dan een jaar met elkaar uitgegaan, en aangezien ik een klas op haar voorliep, kon ik me voor de bruiloft vestigen. Op de één of andere manier werd ze, ondanks onze goede bedoelingen, snel zwanger van Nicole. Mark volgde al snel en de afgelopen vijftien jaar hebben we een geweldige tijd gehad met het opvoeden van onze kinderen.

Misschien kwam het door het feit dat ze op jonge leeftijd zwanger werd of waren het gewoon haar goede genen, maar Lauren behield haar uiterlijk en ziet er veel jonger uit dan haar negenendertig jaar. Met haar één meter zeventig is ze van nature slank, heeft ze er weinig moeite mee in vorm te blijven en heeft lange, goedgevormde benen, die samenkomen in een strak kontje.

Ze draagt haar zwarte, schouderlange haar in een pittige stijl en haar donkerbruine ogen, sappige lippen en nog steeds stevige borsten, zorgen ervoor dat ze een sexy uiterlijk kan uitstralen als ze daarvoor in de stemming is.

Helaas zijn die tijden zeldzaam omdat ze neigt naar het conservatieve, en zich altijd bewust is van haar uiterlijk in het openbaar.

Toen we trouwden, kwam Lauren bij me wonen in het kleine, landelijke stadje waar ik opgroeide. Als stadsmeisje waren er wat aanpassing voor nodig, maar ze deed het zonder te klagen, en na verloop van tijd begon ze echt van de landelijke gemeenschap te genieten.

Ze hield vooral van de veiligheid die het bood en de waarden die onze kinderen meekregen. In het begin werkte ik in het familiebedrijf. Ik verdiende weinig geld, maar we slaagden erin te sparen en begonnen kleine projecten te ontwikkelen. We begonnen een opslaglocatie met twintig units, enkele jaren later gevolgd door een supermarktje, en daarna ging het steeds beter.

Terwijl ik mijn tijd als lokale ondernemer doorbracht, werkte Lauren op een lokaal, openbare school voor het middelbaar en voortgezet onderwijs, wat niet al teveel betaalde maar goede voordelen bood. Nu, met een sterke inkomstenstroom en mogelijkheden om uit te breiden, hadden we financiële vrijheid als we niet gek gingen doen.

Hoewel Lauren zich goed had aangepast, voelde ik dat ze het gevoel had dat ze niet alles had bereikt wat ze wilde. Dus ik was helemaal niet verrast toen ze met een glas wijn het onderwerp aansneed.

"Ik heb iets bedacht..." begon ze. "Iets wat ik me zou willen bespreken en waarvan ik graag je mening wil weten."

"Oké, prima," zei ik, nog denkend dat het misschien om de kinderen of een vakantie-idee ging.

"Ik... eh... ik heb gedacht dat ik misschien mijn master zou willen gaan halen," legde ze uit.

"Een master? Bedoel je dat je weer naar school wil?"

"Ja!"

"Oké, klinkt goed," antwoordde ik. "In wat?" voegde ik eraan toe toen ik me realiseerde dat ik het niet helemaal begreep. "Welke opleiding?"

Ze werkte in het onderwijs en gaf Engelse les, dus ze verraste toen ze uitlegde dat ze psychologie wilde gaan studeren. "Ik denk dat ik wat meer de begeleidingskant op wil op school."

"Oké, hoe ga je het doen? Biedt de school een dergelijke studierichting aan? Ga je het online doen?"

Aan haar blik kon ik zien dat we nu het belangrijke aspect hadden bereikt, en ze pauzeerde even om van haar drankje te nippen. "Nee..." zei ze uiteindelijk. "Ik zou me moeten inschrijven voor een studie... in een stad."

"Maar Lauren, dat is zeker anderhalf uur rijden... maakt niet uit welke kant op," antwoordde ik.

"Ik weet het, maar ik kan het. Ik heb met de mensen daar gesproken over schema's en ik kan twee keer per week gaan en mijn lessen hier organiseren zodat er geen storingen zijn," antwoordde ze en liet me weten dat ze het concept al had ontwikkeld.

"Oké, nou... het klinkt alsof je erover hebt nagedacht," zei ik een beetje gekwetst omdat ze het niet eerder met mij had gedeeld.

"Ben je boos? Wat vind jij?" vroeg ze.

"Nee, natuurlijk ben ik niet boos. Ik had alleen gewild dat ik het eerder had gehoord," antwoordde ik, waardoor ze ineenkromp.

We keken elkaar een paar seconden in stilte aan. "Lauren," zei ik toen ik voelde hoeveel het voor haar betekende, "het verbaast me niet dat je wil groeien. Ik weet dat er hier niet veel meer over is om je uit te dagen. De kinderen zijn oud genoeg dat ze geen constante aandacht meer nodig hebben, dus al met al is het een goed moment."

"Echt?" reageerde ze terwijl haar gezicht opentrok tot een enorme glimlach.

"Ja, echt," lachte ik.

Later hoorde ik dat ze zich al had aangemeld en was toegelaten tot een kleine privéschool die duur maar betaalbaar was. De studie begon in de herfst, wat haar vier maanden de tijd gaf om de laatste details door te werken. Gelukkig waren de schema's aan beide kanten gesynchroniseerd, wat betekende dat er, afgezien van het rijden, geen grote minpunten waren.

Twee weken voor haar eerste les lieten we de kinderen achter en reisden we een weekend naar de bewuste stad. We hadden goede kinderen, volwassen voor hun leeftijd, verantwoordelijk, en we waren ervan overtuigd dat ze voor een korte periode alleen konden functioneren. We waren van plan om wat te gaan winkelen en amusement te combineren met een bezoek aan het college waar Lauren een rondleiding zou geven.

We kenden de stad goed omdat het de dichtstbijzijnde was en na het inchecken in een mooi hotel gingen we uit eten.

"Je ziet er echt goed uit. Is deze outfit nieuw?" vroeg ik toen we aan tafel zaten.

"Ja, ik heb hem maanden geleden gekocht, maar ik heb hem nog niet kunnen dragen," kondigde ze aan.

"Ik denk dat je daar nu meer kansen voor krijgt. We hebben een goede reden hier vaker te zijn," zei ik.

"Ik hoop dat... Ik ben zo opgewonden," giechelde ze.

"Houd dat vast voor straks in het hotel," plaagde ik haar en haar gelach veranderde in een neppe frons.

"Als je geluk hebt," antwoordde ze.

Twee uur later viel ik naast haar neer en hapte naar adem omdat ik net een stevige lading sperma in haar diepten had afgeleverd terwijl ze onder me lag te jammeren. Ze had al een lekker orgasme gehad, waardoor ik met volle teugen van die van mij kon genieten.

Toen we gedeeltelijk hersteld waren, kusten en koesterden we elkaar enkele minuten, waarna ze mijn slappe lul in haar hand nam. Ze trok er langzaam aan om aan te geven dat ze de nacht misschien nog niet voorbij was.

"Het is lang geleden dat ik een studente heb geneukt," fluisterde ik.

"Geneukt?" reageerde ze en ze draaide zich om oogcontact te maken. "We hebben nooit geneukt," zei ze nadat ze me een verwerpelijke blik had gegeven. "We hebben de liefde bedreven."

"Nou, er waren..." begon ik.

"Stop," zei ze. "Ik wil niets over Sandy horen, die trut..."

Sandy was haar vriendin in haar studententijd en ik ging met haar uit voordat ik Lauren leerde kennen. Er was geen overlap tussen de twee, maar het idee dat ik seks had met het meisje stond haar altijd tegen. Af en toe plaagde ik haar ermee voor de sport, hoewel het in onze huidige intieme staat ongepast leek, dus ik liet het vallen.

"Ga door," zei ik toen ze mijn pik losliet.

"Nee, nu heb ik geen zin meer," reageerde ze.

Ik draaide haar lichaam totdat ze met haar rug tegen mijn borst gedrukt lag, en terwijl mijn hand afdwaalde, begon ik kleine kusjes in haar nek en op haar schouders te geven. Hopelijk kon ik haar weer in de stemming brengen voor meer vrijen als ik geduld had.

"Lieve schat?" zei ze met een lief stemmetje, die me het gevoel gaf dat ik succes had. "Wat zou je denken van nog een baby?" vroeg ze dan.

"Een baby? Ik dacht dat je naar school wilde?" reageerde ik volledig overrompeld door haar woorden.

"Waarom niet allebei?" antwoordde ze en draaide zich in mijn armen tot we elkaar recht in de ogen konden kijken.

"Uh... laat me je er even aan herinneren: Ik ben geholpen, en als ik me goed herinner was dat op jouw verzoek."

"Het kan worden teruggedraaid..." antwoordde ze zachtjes.

Ik keek haar in haar ogen en vroeg me af wat er door haar hoofd ging. Toen ze dertig werd verklaarde ze dat haar lichaam verboden was voor baby's en eiste ze dat ik een vasectomie onderging, zodat zij met de pil kon stoppen. Destijds was ik niet zo enthousiast over het idee, maar de toename van haar libido, eenmaal vrij van het hormoon, had het de moeite waard gemaakt.

Nu moest ik me afvragen of ze vanwege het terug naar school te willen en de het babypraat, mogelijk een soort midlifecrisis doormaakte.

"Ben je oké?" vroeg ik en hoewel mijn vraag ontoereikend leek, kon ik niets anders bedenken om te zeggen.

Ze staarde me een paar seconden zwijgend aan en toen vormde zich een ondeugende glimlach rond haar mond. "Ik weet het niet," zei ze. "Misschien komt het door het weer naar school gaan. Ik ben zo opgewonden en herinner me dat je me zwanger hebt gemaakt... toen."

"Je was afgestudeerd," lachte ik.

"Maar net aan," antwoordde ze.

"Dat komt omdat jij je handen niet van me af kon houden... Je was wild," antwoordde ik, nog harder lachend.

"Nou, ik heb je nog nooit horen klagen," zei ze en duwde ze me op mijn rug. Ze ging schrijlings op mijn middel zitten en vond mijn lul die alweer gedeeltelijk stijf was geworden. Ze gaf trok hem even stevig af en slaagde erin hem in haar sappige spleetje te werken.

Ze begon langzaam met haar heupen te rollen en het duurde niet lang voordat ik echt stijf werd.

Mijn gedachten dwaalden af naar onze vroege dagen en ik herinnerde me hoeveel plezier we hadden nadat we getrouwd waren. We genoten zeker van de seks op de universiteit, maar er was iets met trouwen en het doen in ons eigen huis, dat een vuur leek te maken in haar libido. Ze had bijna elke dag seks nodig en paradeerde in bijna niets om me te verleiden of eiste het gewoon ronduit.

Ze had altijd genoten van het vrijen, maar op de universiteit was ze een beetje ingetogen geweest, dus de verandering was opmerkelijk. Het stopte pas toen ze een paar maanden later zwanger bleek te zijn van Nicole. Ze beweerde dat de anticonceptiepillen niet gewerkt hadden, maar een ergens had ik me altijd afgevraagd af zij ze wel genomen had.

'Ik denk dat naar school gaan wel genoeg is," fluisterde ik tegen haar.

"Oké," zei ze na me een paar seconden met een vreemde uitdrukking op haar gezicht aangekeken te hebben.

De volgende ochtend vertrokken voor de tour na ontbeten te hebben. Hoewel het niet ver van één van de belangrijkste winkelstraten was, was ik nog nooit in dit deel van de stad geweest, en was ik onder de indruk toen ik de kleine campus in het midden van een schilderachtige buurt zag.

We brachten daar ongeveer een uur door en daarna zette ik haar af in een luxe winkelgebied. Ik was van plan terug te rijden naar het hotel, maar ik besloot nog een beetje rond te rijden om de omgeving beter te leren kennen.

De volgende dertig minuten reed ik reeks grotere rondjes en terwijl ik door een met bomen omzoomde woonstraat reed, passeerde ik een wat ouder flatgebouw. Op mijn gemak omdat ik wat tijd wilde doden, keerde ik en reed naar de stoeprand voor wat het kantoor leek te zijn.

Ik stapte uit en liep naar het kantoortje. Nadat ik de deur opende zag ik twee wat oudere vrouwen die elk achter een klein bureau zaten. "Kunnen we je helpen?" vroeg een grijsharige vrouw.

"Ja," zei ik. "Ik ben benieuwd of dit koop of huurappartementen zijn?"

"Het zij koopappartementen," antwoordde de vrouw. "Maar soms verhuurt een eigenaar hem, maar dat is aan hen zelf. We proberen te helpen als we kunnen. Waar ben je naar op zoek?"

Ik beschreef de situatie van mijn vrouw en legde uit dat het uit tijds- en kostenoverwegingen zinvol zou kunnen zijn hier een appartement te hebben en niet zo de hele tijd heen en weer te hoeven rijden.

Beiden dames waren sympathiek en verschillende keren zag ik dat ze oogcontact maakten. "Er is een vrouw die momenteel het land uit is die misschien haar huis wil verhuren. Ze is van plan geruime tijd weg te blijven en heeft gezegd dat ze het wil verhuren, maar daar is het nog niet van gekomen. Het is gemeubileerd maar erg klein," legde de tweede vrouw uit.

"Zou ik het kunnen zien? Mogen jullie erin, bedoel ik," vroeg ik en mijn vraag zorgde ervoor dat de vrouwen naar elkaar keken en ik kon zien dat ze in stilte overlegden of ze zich met de zaak wilden bemoeien.

"Ik denk het..." zei de grijsharige vrouw uiteindelijk.

Een paar minuten later volgde ik de vrouw door een gang die net iets te donker was. Ik kon zien dat het gebouw ooit een heel mooi pand was geweest, maar nu een beetje aftands begon te worden. We gingen een hoek om en stopten voor een donker geschilderde deur. De vrouw stak de sleutel in het sleutelgat en draaide de deur open.

Haar boodschap over de grootte van het appartement bleek correct, omdat ik vermoedde dat de oppervlakte niet meer dan 45 m² kon zijn. Het was echter functioneel en de slaapkamer had een tweepersoonsbed.

Op de terugweg vroeg ik naar de prijs en toen ze me vertelde waar ze aan dacht, liet ik haar weten dat ik zeker geïnteresseerd was. Nadat we informatie hadden uitgewisseld vertelden de vrouwen dat ze de eigenaresse een e-mail zouden sturen om te informeren of ze mij het appartement wilde verhuren. Daarna vertrok ik om mijn vrouw op te gaan halen. Ik besloot het idee voor mezelf te houden totdat ik iets meer duidelijkheid had.

Ik belde Lauren en vroeg haar waar ik haar op moest pikken. Toen ik haar zag staan zag ik dat ze haar armen vol tassen had hangen, wat aangaf dat het een geslaagde dag was geweest.

We vonden een café voor een late lunch en waren net klaar toen ik een telefoontje kreeg van de dames van het appartementencomplex die me vertelden dat de eigenaresse inderdaad erg geïnteresseerd was.

"Wat was dat?" vroeg mijn vrouw.

“Ik heb wat onderzoek gedaan terwijl jij geld aan het uitgeven was," plaagde ik haar.

"Wat voor soort onderzoek?" vroeg ze achterdochtig.

"Toen ik je had afgezet reed ik gewoon een beetje rond en zag ik een appartementencomplex. Ik bedacht dat het misschien logisch zou zijn hier een plekje te hebben voor het geval je te moe bent om te rijden," legde ik uit.

"Je maakt een grapje?" zei ze. "Meen je dat?" vroeg ze toen ze mij zag glimlachen.

"Ik heb een heel klein en goedkoop appartementje gevonden, maar ik weet niet zeker of je het wel wil," zei ik.

"Je meent het!? Oh mijn god, ik kan het niet geloven," zei ze opgewonden. "De opleiding is al duur..." zei ze toen ze plotseling de praktische kant ervan in begon te zien, "en dit...? Misschien is het ook te veel."

"Lieverd, ik bekijk het zo: het kan best voor meer gebruikt worden dan alleen een slaapplek voor tijdens je opleiding. We kunnen hier vaker komen om dingen in de stad te gaan doen... Jij en Nicole zouden dan ook kunnen doen. Hel, als we het bevalt, kunnen we misschien wat groters of beters kopen..." zei ik tegen haar.

Ik zag de tranen in haar ogen opwellen en het kostte haar verschillende pogingen voordat ze iets kon zeggen. "Ik maakte me zorgen dat jij niet zou instemmen met dat ik weer naar school zou gaan... maar dat deed je wel. En dit? Het is erg speciaal," zei ze uiteindelijk emotioneel.

"Kom op... laten we eerst maar eens gaan kijken of je het appartement leuk vindt voordat je een heilige van me maakt," grinnikte ik.

Een uur later hadden we het appartement bekeken, had Lauren enthousiast gereageerd en had ik een cheque uitgeschreven ter dekking van een maand huur en de borg. In die tijd had mijn vrouw de oudere vrouwen zo betoverd dat ze, toen we teruggekomen waren op kantoor, haar bijna smeekten het appartement in te nemen.

"Ik ben blij dat je het leuk vindt," zei ik terwijl we wegreden.

"Het is een beetje donker... met alleen dat ene raam," antwoordde ze.

"Wat? Waarom hebben we het genomen als je het niet leuk vindt?" vroeg ik ineens geërgerd.

"Ik wilde mijn geluk niet te veel op de spits drijven," verklaarde ze. "Ik plaag je maar wat..." giechelde ze dan, "ik vond het geweldig."

"Je bent niet aardig," zei ik tegen haar, maar ze begon alleen maar harder te lachen. "Ik denk dat je wat spullen zult moeten hebben," zei ik van onderwerp veranderend.

"Natuurlijk ben ik daarover er al aan het denken," antwoordde ze.

Die avond, na weer een lekker etentje, maakte Lauren onze tijd in bed helemaal fantastisch. Zelden pijpte ze me tot ik klaarkwam, vooral omdat ze normaal gesproken tegen die tijd al zo opgewonden was geraakt dat ze me in zich wilde hebben. Deze keer ging ze echter door. Ze streelde zachtjes mijn ballen met haar vingernagels terwijl ze nat aan mijn schacht werkte.

Eindelijk, met mijn rug hol getrokken van het bed, explodeerde ik in haar mond en voelde haar meerdere keren slikken. "Smaakt anders zonder zaadcellen," zei ze grijnzend toen ik haar aankeek.

"Daar heb je nog nooit iets over gezegd," zei ik uitdagend en ook glimlachend.

"Ik vond het voorheen leuker," kondigde ze aan, mijn opmerking negerend.

"Haha... schattig," reageerde ik.

Op de één of andere manier slaagde ze erin me weer stijf te krijgen. Ze klom op me en neukte me hard totdat ik haar op haar rug rilde en haar agressief nam. Haar verlangende gejammer veranderde al snel in opgewonden kreetjes en kon ik genieten van haar climax terwijl haar lichaam onder me schokte.