Darius - 2

In deel 1 ontkwam onze held Darius met Rona, de dochter van de dorpsmolenaar ontkomen aan een horde moordende Bulgaren en was samen met haar een berenhol binnengevlucht. Ook aan de beer konden ze ontkomen door via een tunnel aan de achterkant van het hol een grot in te vluchten. Uiteindelijk waren ze in een doline (een ingestorte grot) terechtgekomen waar ze noodgedwongen een paar dagen langer moesten blijven omdat Darius door een slang werd gebeten.

Nadat Darius was bijgekomen werd hij gepijpt door Rona…

Darius lag nog uit te hijgen en wist niet wat hem was overkomen. Nog nooit was hij bewust klaargekomen en nog nooit had hij gemasturbeerd. Er was in zijn omgeving wel eens over seks gesproken, maar hij had zich nooit in dat soort gesprekken gemengd. Soms was zijn bed ’s morgens wel vies geweest en in zijn onschuld was hij er wel eens tegen zijn moeder over begonnen, maar zij had hem naar zijn vader gestuurd. Die had tegen hem gebromd dat hij nu volwassen was en dat Danica het later wel aan hem zou uitleggen. Daar had hij het mee moeten doen.

Hij had wel gevoeld dat Rona ook iets met zichzelf deed terwijl ze hem pijpte waardoor ze net zo’n heerlijk gevoel kreeg als hij. En de laatste keer had ze zijn pik in haar mond gehouden toen hij spoot en alles doorgeslikt. Ze had haar zachte wang op zijn buik gelegd en dat voelde goed. Zo zachtjes mogelijk streelde hij haar haar. Ze kreunde zachtjes. Zo bleven ze een tijdje liggen tot ze haar hoofd ophief, op haar knieën naast hen ging zitten en naar hem voorover boog. Haar tepels raakten zijn borstkas. Het voelde heerlijk. Haar borsten bungelden een beetje. Zachtjes legde hij er zijn handen op. Ze voelden zo heerlijk zacht. Hij voelde zijn pik weer stijf worden.

‘Vond je het fijn, Darius?’

‘Ja. Ik vond het heerlijk. Hoe weet jij dit allemaal?’

‘Dat heeft Danica me allemaal geleerd. Ze weet heel veel.’

‘Leeft ze nog, denk je?

‘Toen ze mij en alle andere vrouwen meesleepten, heb ik haar niet gezien. Ze was ook niet bij de doden die ze op staken hadden gespietst. Ze woonde ook een stuk buiten het dorp, dus misschien heeft ze alles zien aankomen en is ze op tijd naar dat stuk van het bos gevlucht dat vlak bij haar huis ligt.’

‘Ik hoop het. Er zijn in ieder geval mensen die op tijd zijn weggekomen, anders was er niet op ze geschoten in het bos. Waar was dat ongeveer, weet je dat?’

‘Nee, daar was ik niet bij. Pas nadat dat gebeurd was, zette hun hoofdman me voor zich op het paard. Ook de andere drie hoofdlieden deden dat. Maar hij was de belangrijkste en alle anderen moesten naar hem luisteren. Je hebt hun aanvoerder gedood, Darius.’

‘Mooi zo. Als het aan mij ligt gaan ze er allemaal aan!’

‘Dan moet je er nog veel doden… Wat kan jij trouwens fantastisch schieten. Ik voelde die pijl vlak langs mijn hoofd suizen. Een beetje meer naar links en je had mij geraakt.’

‘Ik heb veel geoefend met je oom. Hij heeft ook de bogen van mij en mijn broers gemaakt. We zijn allemaal bij hem in de leer geweest, zelfs Wojtek al. Die was eigenlijk de beste schutter van ons alle vijf. Ik hoop dat hij er een paar heeft mee kunnen nemen in zijn dood. Mijn andere broers in ieder geval wel, dat weet ik zeker.’

‘Oom Yakov was ook niet bij de doden op de staken. Misschien leeft hij ook nog.’

‘Dan is het in ieder geval niet hij geweest, die op de hoofdman heeft geschoten. Hij had hem zeker geraakt. Jouw oom was nog veel beter dan ik!’

‘Wanneer gaan we die gang proberen?’

‘Zo snel mogelijk. We moeten eerst een fakkel maken. Daar verderop staan wat sparren. Als we een van de lappen met het hars van zo’n spar doordrenken, en dat dan om een dikke tak draaien, zal die wel een tijdje blijven branden. Ik zou niet graag in het stikdonker door die gang kruipen. Er zijn slangen hier en wie weet wat er verder nog huist daar. Het zal ergens heen leiden, want dat water gaat ook ergens naartoe. Het is alleen de vraag of wij daar ook door kunnen.’

‘Mag ik me dan nog wel een beetje verzorgen? Het bloed nog steeds en het begint daaronder ook steeds meer pijn te doen.’

‘Ja, natuurlijk. Mag ik naar je kijken terwijl je dat doet? Ik vind je zo mooi. Rona. Ik kan de hele dag wel naar je kijken.’

Hij was verliefd. Rona voelde hetzelfde voor hem. Maar het kón niet. Nooit zou hij haar als zijn vrouw kunnen nemen…

Ze hoopte maar dat het over zou gaan. Misschien als ze weer in de bewoonde wereld waren en hij andere meisjes zou ontmoeten.

Terwijl ze zich waste met een van pijn vertrokken gezicht, zei ze: ‘Ik maak me erge zorgen over het feit dat ik nog bloed en de pijn neemt nog steeds toe. Zou jij alsjeblieft even willen kijken? Volgens mij is er een flinke wond.’

Hij aarzelde.

‘Toe maar, Darius. Alsjeblieft. Anders had Danica het je wel geleerd, hoe een meisje eruit ziet. Ik kan zelf niet kijken, zo lenig ben ik niet. Toe nou, help me alsjeblieft.’

Hij knikte.

‘Ja, ik zal wel kijken. Maar ik weet helemaal niet hoe het er uit hoort te zien. Ik weet niet…’

Ze ging liggen terwijl hij stond tegen te sputteren en spreidde haar benen. Een dun straaltje bloed sijpelde uit het dichte bosje schaamhaar naar haar billen. Aan de binnenkant van haar dijen zaten sporen van ouder, opgedroogd bloed.

‘Ga maar op je knieën tussen mijn benen zitten en kijk goed. Ik zal je wel vertellen hoe het eruit hoort te zien.’

‘Hoe weet je dat, Rona. Je zei toch dat je zelf niet kan kijken?’

‘Nee, dat klopt. Maar ik heb die van Danica gezien. Dat hoort bij haar lessen. Dus nu weet ik hoe het eruit ziet en hoe ik me moet wassen en ook hoe kinderen worden gemaakt.’

‘Goed.’

Hij ging tussen haar benen zitten. Ongeveer ter hoogte van haar enkels.

‘Nee, dichterbij!’

Hij schoof wat naar boven totdat zijn gezicht op hooguit twintig centimeter van haar kruis was. Ze spreidde haar benen nu maximaal en trok met de vingertoppen van beide handen haar schaamlippen opzij. Tussen haar zwarte bos schaamhaar ontvouwde zich iets prachtigs. Een lichtroze bloem, vond hij het. Een zware niet eens onaangename geur trof zijn neus. Hij werd er wat onrustig van.

‘Onderaan doet het pijn. Zie je wat?’

‘Ja, helemaal onderaan komt er bloed uit.’

‘Dat klopt, daar doet het ook pijn. Zie je een wondje, of zo?’

‘Nee. Dat kan ik niet zo goed zien. Er zit iets voor. Rimpelige velletjes, of zo.’

‘Duw ze maar wat aan de kant. Dan kan je beter kijken.’

Hij aarzelde opnieuw.

‘Toe maar. Ik vind het goed.’

Aarzelend deed hij wat ze wilde en pakte voorzichtig haar binnenste schaamlippen en trok ze uiteen.

‘Wat zie je, Darius?’

‘Een bultje, een gaatje en nog een wat groter gat en dan tussen je billen een gerimpeld gaatje. Is dat je poepgaatje? Tussen die twee laatste gaatjes zit een flinke wond. Zo te zien is het ontstoken. Zo ruikt het ook een beetje. Is dat gebeurd toen ze je verkrachtten?’

‘Nee. Dat komt van die zadelknop, denk ik. Toen jij die vent doodschoot had hij me er vlak daarvoor keihard op die zadelknop gezet en dat deed vreselijk pijn. Dat ding was hartstikke ruw.’

‘Ja, ik hoorde je gillen.’

‘Je mag je handen nu wel weghalen, hoor,’ zei ze lachend. Of wil je nog even blijven kijken? Dat mag ook. Dan leer ik je nog meer dingen. Hou nog maar even open, als je wilt. Ik vind het ook wel fijn, wat je doet. Nog nooit heeft een man me daar zo lief aangeraakt.’

Ze vervolgde: ‘In dat bultje bijna bovenaan is een soort knopje. Wacht.’

Met haar duimen duwde ze het kapje van haar clitoris terug zodat het mooie dingetje een beetje tevoorschijn kwam.

‘Dit is voor meisjes het meest fijne plekje. Dat is net zo gevoelig als bij jou het uiteinde van je piemel. Als je dat voorzichtig streelt, is dat heerlijk voor een meisje. Dan krijgt ze net zo’n fijn gevoel als wat jij had toen ik je piemel in mijn mond had, vanmorgen. Alleen bij meisjes komt er dan niks uit. Sommige mannen kussen het, zei Danica. Of likken, ook wel. Dat is het fijnste, zei ze.’

‘Daaronder zit mijn plasgaatje. En daar weer onder, in dat grotere gaatje, daar gaat de piemel van de man in. En als je daar dan je zaad in spuit, kunnen er kinderen komen.’

Nog geruime tijd hield hij zijn vingers waar ze zaten en keek zijn ogen uit. Ook Rona vond het lekker ontspannend. Ze hield haar klit nog steeds ontbloot. Dat voelde lekker in het zwoele briesje dat er waaide. Ook voelde ze nog steeds zijn warme hand op haar dijbeen en in haar lies terwijl hij haar schaamlippen open hield.

Ineens voelde ze iets warms op haar klitje. Hij zou toch niet..?

Zijn lippen sloten zich om haar knopje. Danica had niet gelogen. Dit was goddelijk.

Alsof Darius nooit anders had gedaan, likte hij haar clitoris, zacht en liefdevol. Al gauw voelde ze heerlijke krampen in haar buik opkomen en haar orgasme kwam razendsnel. Ze kreunde hard en slaakte een gilletje. Ze streelde door zijn haar terwijl ze zich half oprichtte en weer terugzakte op het mos. Ze wilde dat dit haar eerste ervaring met seks met een man was geweest in plaats van die vreselijke verkrachtingen door de Bulgaren. Zo zacht, zo lief was nog nooit een man tegen haar geweest.

‘Dank je wel, Darius. Wat was dat heerlijk. Hoe vond jij het om te doen?’

‘Vond je het écht lekker wat ik deed? Deed ik het goed genoeg? Ik wou dat Danica er was, dan kon ik haar nog veel meer vragen. Ik vond het zelf ook heel lekker, Rona. Het smaakt wel een beetje naar rozemarijn en het verse brood dat mijn moeder bakt… bakte. Maarre… op het eind toen je gilde. Deed ik je toen pijn?’

‘Nee, juist helemaal niet. Dat heet klaarkomen, zei Danica. Jij bent al twee keer in mijn mond klaargekomen en ik nu een keer in jouw mond. Het was heerlijk Darius. Dank je wel.’

‘Dus heb ik nog een schuld aan je. Ik zou je nóg een keer moeten laten klaarkomen met mijn mond. Dan staat het weer gelijk…’

‘Gekkerd. Maar als je dat ook graag wilt, dan wil ik het ook wel.’

‘Doet het niet pijn dan aan de wond? Moeten we niet wat aan die wond doen, Rona?’

‘Daar kunnen we niet veel aan doen. Thuis zou ik het regelmatig wassen met een soort thee van kamille en herderstasje, maar dat gaat nu niet. Ik heb hier geen kamille zien groeien. Wel herderstasje, dat heb ik jou ook gegeven samen met moederkruid toen je sliep na die slangenbeet. Ik weet niet of dat geholpen heeft, maar voor zo’n wond als ik nu heb, is het heel goed.’

‘Zal ik dat gaan zoeken? Hoe ziet het eruit?’

‘Ik weet waar het staat, loop maar met me mee. Dan geef ik je nog wat meer lessen over de planten die je kunt gebruiken en anderen waar je juist vanaf moet blijven. Mijn moeder heeft me dat geleerd. Ze wist overal wel een middeltje tegen.

Allebei naakt liepen ze naar de plaats waar nog meer geneeskrachtige planten groeiden en hadden al snel een flinke hand vol van het kruid geplukt.

‘En dit, Rona, is dit geen kamille?’ Het ruikt anders…’

Nee, dat is dat moederkruid, waar ik het net over had. Het lijkt veel op kamille. Dit is ook geneeskrachtig, maar mijn moeder gebruikte het alleen maar voor thee bij buikpijn en zo.’

Ze verzamelden nog wat extra planten en wortels voor het eten en gingen terug.

‘Als jij nou bezig gaat met die kruiden, dan ga ik intussen een geschikte tak zoeken en alvast bij een van die sparren een inkeping in de bast maken om de hars te kunnen opvangen en een fakkel te maken.’

Hij nam nog steeds niet de moeite om zijn broek aan te trekken en trok er naakt op uit. Uit het wilgenbosje kapte hij met zijn zwaard een polsdik stammetje met een vertakking. Om die vertakking draaide hij een deel van de repen van het laatste stuk stof uit zijn tas heen zodat er een een soort bolletje ontstond.

Wat later liep Darius naar de oostelijke rotswand waar een stuk of vijf metershoge sparren bij elkaar stond. Hij moest zich een stuk door kniehoog gras de weg banen en hij deed dat uiterst voorzichtig, steeds het gras plat slaand met de geïmproviseerde speer die Rona had gemaakt. Hij zag geen slangen, maar ze waren er wel, wist hij inmiddels en je kon niet voorzichtig genoeg zijn. Onder de sparren stond zoals altijd geen gras, dus daar kon hij wat vrijer rondlopen. Hij sneed wat v-vormige inkepingen in de ruwe bast van de grootste, die vrijwel meteen stroperig dikke hars begonnen te vloeien. Hij draaide de stoffen bol op de wilgentak er doorheen, zodat er een dikke kleverige laag op kwam zitten. Daaromheen draaide hij weer een nieuwe laag stofrepen. Dat was een vies werkje en ook zijn vingers werden plakkerig. Al met al zat hij uren bij de spar om de fakkel voor te bereiden. Van waar hij zat kon hij Rona rond zien scharrelen. Af en toe zwaaiden ze naar elkaar of riepen ze iets. Ruim in de middag was het werkje klaar en hij liep weer terug naar de bron. Hij zei dat het misschien het beste was om morgenvroeg de gang te verkennen. De meeste slangen zijn meestal overdag actief wist hij en dan zouden de meesten buiten wel op jacht zijn.

‘Dat is prima, jij weet het het beste en ik wil hier eigenlijk ook wel weg.’

Ze had de planten zo veel mogelijk verpulverd tussen twee stenen en net als de vorige keer in een van de lappen gedraaid en dat wat laten weken. Terwijl Darius de lap uitwrong en de uitlekkende vloeistof in haar handen liet lekken waste ze zich met het middeltje tussen de benen. Het goedje beet behoorlijk en hij zag dat ze haar gezicht vertrok.

Daarna mocht hij weer even kijken. Het zag er wat rustiger uit vond hij. Misschien was het een goed idee om hier nog een paar dagen te blijven, zodat ze haar wond nog een beetje kon blijven verzorgen. Ze wisten zeker dat hier het meeste bij de hand was. Ze besloten dat ze de beslissing morgenvroeg zouden nemen.

De volgende morgen werd hij gewekt door Rona die hem vroeg haar nog een keertje te helpen met wringen. Dat deed hij graag. Weer moest hij kijken en opnieuw leek de wond wat meer dicht te trekken.

Ze overlegden wat ze zouden doen. Rona stelde voor dat zij toch achter zou blijven om de wond wat rust te geven en dat Darius alvast de gang een stukje zou verkennen. Hij kon haar later dan altijd ophalen.

Niet veel later kroop Darius met de fakkel voor zich uit door de gang. De bocht waar Rona was gestopt had hij al lang achter zich gelaten. Buiten wat verdroogde dierenuitwerpselen had hij nog niks bijzonders ontdekt. Hij schatte dat hij in totaal zo’n honderd meter door de gang en door het beekje was gekropen toen hij achter de zoveelste bocht daglicht zag schemeren. Niet veel later stond hij in de manshoge uitgang en keek uit over een prachtig bergdal. De beek klaterde van de rotsen, voegde zich bij een wat groter stroompje en mondde uit in een diepblauw meer. Uit de rotswand links vielen nog veel grotere watervallen die het meer voedden.

Een flink stuk boven de tweehonderd meter verder liggende oever van het meer stond een vervallen hutje. Hij zag dat het meer vaak hoger stond dan het huidige peil, maar dat het water de hut nooit had bereikt. Degene die het had gebouwd had er dus wel kijk op gehad.

Verder was er in het dal geen enkel teken van bewoning zo ver als zijn oog reikte. Voorzichtig naderde hij de hut. Er bewoog zich niets. Het leek er niet op dat zich hier iemand heel recent had opgehouden. De deur hing scheef in het kozijn en het strooien dak vertoonde grote gaten.

Toch bleef hij voorzichtig om zich heen kijken; naar de hut maar vooral ook naar de grond. Hij moest nergens op of in stappen. Hem moest nu niets meer gebeuren. Hij had Rona al genoeg in gevaar gebracht met zijn onvoorzichtigheid. Hij keek door de deur naar binnen, na eerst een keer rond het hutje te zijn geslopen. Hij vond achter het huisje verspreid wat beenderen; een paardenschedel en wat grote botten. Een van de hoeven was gespleten. Het paard moest behoorlijk kreupel zijn geweest. Om de halswervels zat nog een lederen hoofdstel. Hij vond ook kleinere beenderen; van een mens, dacht hij.

Voorzichtig keek hij naar binnen. Er hadden wilde dieren gehuisd, maar ook die waren nu verdwenen. Hij stapte door de deuropening. Er stond een gammele tafel met een wrakke stoel op de aangetrapte lemen vloer. Er lag ook een stuk half vergaan perkament op de tafel. Wat erop stond kon hij niet lezen, want dat had hij niet geleerd. Er was nog steeds wat grof aardewerk op de tafel; een pot en een kop. Ook lagen er wat scherven op de grond. Maar wat nog wel heel was konden ze mooi gebruiken, bijvoorbeeld om water te verwarmen voor Rona’s kruidenthee. Hij zag ook een haard met een half ingestorte schoorsteen.

In een hoek stond een bed en wat daarop lag, had hem nogal doen schrikken. Er lag een gedeeltelijk skelet, de schedel was op de grond gerold. Hij vermoedde dat de beenderen buiten bij deze persoon hadden gehoord en dat hij misschien wel van ontbering of ouderdom was gestorven en daarna voor aaseters als buit had gediend. Deze plaats leek hem beter geschikt voor Rona om nog wat aan te sterken dan het gat waar ze op hem nu op hem zat te wachten.

Hij had de fakkel in de gang achter gelaten en gelukkig brandde die nog steeds. Snel ging hij naar Rona om het goede nieuws te brengen, maar ze was vooral dolblij dat hij weer terug was. Samen gingen ze naar het huisje en lieten hun tijdelijke verblijfplaats achter zich.

Achter tegen het huisje lag een omgevallen schep. Daarmee groef hij een graf in de zachte bodem aan de oever van het meer en verzamelden alle menselijke botten die ze nog konden vinden. Ze legden alles zo ordentelijk mogelijk in het graf en sloegen een kruis toen ze de kuil hadden gedicht terwijl Rona nog een gebed prevelde. Hij repareerde de deur zo goed mogelijk terwijl Rona binnen de boel een beetje opruimde. Ze stelde voor om de huiden die op het bed lagen maar weg te doen. ten slotte was de man daarop gestorven en het leek haar niet aanlokkelijk om daar op te gaan liggen. Gelukkig waren de nachten niet erg koud, dus ze hadden genoeg aan elkaars lichaamswarmte. Samen herstelden ze de haard zo goed en zo kwaad als het ging.

Nu ze weer iets van een onderkomen hadden werd het tijd om de mogelijkheden van het dal te onderzoeken. Darius had meteen toen hij de gang verliet al een kudde herten zien grazen in de verte. Er moest dus vlees te vinden zijn. Alleen moest hij een deugdelijk wapen hebben om er eentje te schieten, maar misschien was er ook wel kleiner wild; dat moest hij gaan uitvinden. Aan een van de muren hing een boog maar de pees was al lang geleden vergaan. Om een nieuwe pees te maken moest hij een dierenhuid zien te bemachtigen. Hij beklaagde zich bij Rona om zijn probleem, de vicieuze cirkel waarin hij was beland. Ze wees hem op de huiden die op het bed hadden gelegen. Daar had hij nooit aan gedacht. Niet veel later had hij dunne repen gesneden van de soepele huiden en een paar uur later was de pees gedraaid. Hij spande hem op de boog. Die lag lekker in de hand en kwam hem eigenlijk ook wel bekend voor. Het zou een boog van Yakov kunnen zijn. Maar dan moest de man die hier was gestorven ooit in zijn dorp zijn geweest. Binnen slaakte Rona een kreet.

Geschrokken sprong hij overeind en rende naar binnen. Ze stond bij het bed met een behoorlijk groot zwaard in de hand. Voor haar voeten lag een twee meter lange slang met half afgehakte kop. Het beest kronkelde nog wat, maar een volgende slag met het zwaard maakte daar ook een eind aan. Het was zo’n zelfde slang als die Darius te pakken had gehad.

Ze had een grote kist onder het bed vandaan getrokken en het deksel opengemaakt.

‘Ik had echt eerst wel goed gekeken, maar er was niets te zien. Toen trok ik de kist onder het bed uit en maakte hem open. Daar lag dit zwaard in. Toen ik het pakte schoot de slang ineens onder het bed vandaan. Ik kon nog net zijn kop eraf hakken. Het scheelde niet veel of hij had me te pakken gehad.’

‘Je hebt fantastisch gereageerd, Rona.’

‘Ja, sinds jij gebeten bent, blijf ik constant op mijn hoede.’

‘Prima. Dat moet ook.’

‘Maar moet je naar dit zwaard kijken. Het is een wel een heel groot zwaard. Groter dan dat van jou. Het lijkt me meer van een belangrijk persoon. Zou het kunnen dat dit het zwaard is van iemand van het hof van de koning?’

‘Het komt me wel bekend voor. He lijkt wel op het zwaard van mijn oom Vlad. Misschien hebben we hem dan net begraven. Hij was een jaar of tien geleden bij ons en heeft toen een boog bij Yakov gekocht. Dat moet dan deze zijn. Hij was in opdracht van de koning met een tien mensen op weg om te proberen door de bergen een kortere weg naar de hoofdstad te vinden. Ik vraag me af hoe hij hier terecht is gekomen. En waar zouden die andere tien metgezellen dan zijn gebleven?’

Rona liep naar de tafel en pakte het document.

‘Heb je het gelezen?’ vroeg ze. Hieruit blijkt dat je gelijk hebt. Uit wat ik er nog van kan lezen is dat het een opdracht van wojwode Bogdán is aan Vladislas Drăculești om de routes door de bergen te verkennen.’

‘Nee. Ik kan niet lezen Rona. Dat heb ik nooit geleerd. Gelukkig kan jij het wél. Maar Vladislas Drăculești, dat is mijn oom!’

‘Op de achterkant staat ook nog wat, maar dat is met houtskool geschreven en bijna niet meer te lezen. Het lijkt me een soort verslag van de reis die hij maakte. Maar eerst schrijft hij dat de mannen waar hij mee op weg was, verder het dal in waren getrokken en dat hij hier was gebleven omdat zijn paard bijna kreupel was geworden en geen grote afstanden meer kon afleggen. Ook hijzelf was ziek en kon eigenlijk niet verder. Zijn mannen hadden de hut gebouwd en waren daarna vertrokken om hulp te halen. Maar ze waren maar één keer teruggekeerd om hem te zeggen dat de bergpas was afgesloten door een lawine en dat ze verder zuidwaarts zouden moeten gaan.

Ze gingen naar buiten en verkenden met hun ogen elk zichtbaar detail in de vallei voor hen. Aan de overkant van het meer zocht een grotere stroom zijn weg kronkelend door het landschap en verdween kilometers verder achter een naaldbos.

‘Zie je dat, Rona? Daar rechts van de rivier, kun je nog heel vaag een spoor zien lopen. Daar zijn vaker mensen langs gekomen. Maar nu al heel lang niet meer. Het is heel vaag maar je kunt het nog zien.’

Hoe goed Rona ook keek en pas na meer uitleg van Darius, viel het haar ook op.

‘Ik denk dat ik morgen een stuk die kant opga. Vandaag zorgen we ervoor dat we hier goed kunnen overnachten en ik, ga proberen wat te eten te vinden. We hebben in ieder geval slang op het menu. Ik zal eens kijken of er vis in het meer zit. Wil jij dan wat wilde groente zoeken, Rona?’

Ze vroeg of ze met hem mee mocht de volgende dag, want ze wilde niet graag alleen achterblijven. Op een stuk plat hout dat ze hadden gevonden, kerfde Rona de naam van Darius’ oom. Darius bevestigde het met een reep leer aan een paaltje en zette dat op het graf. Opnieuw sloegen ze en kruis en Rona prevelde een kort gebed.

Ze ruilden van zwaard. Het grote paste Darius beter. In de kist vonden ze ook een riem met daaraan de zwaardschede. Verder waren er kleren. Een hemd van ruw linnen en een ruiterjasje. Ook was er een broek van een wollen stof, die Darius samen met het hemd aan Rona gaf. Het jasje zou hij zelf gaan dragen. Zijn eigen leren broek was wel danig gehavend maar kon nog wel een tijd mee. Tegen de avond maakte Darius vuur in de haard. Eindelijk kon Rona de benodigde medicinale vloeistof maken die ze écht nodig had voor de verzorging van haar wond. Niet ver op een wat hoger gelegen stuk zanderige grond bij het meer had ze ook kamille gevonden. Verder verzamelden ze dikke bossen van het lange gras dat bij het meer groeide legden dat op de ruwe planken van het bed en bedekten dat met een ruwe deken die ze onderin de kist vonden.

Om zeker te zijn kamden ze de hele hut nog eens uit op zoek naar nog meer ongedierte, maar vonden niets meer. Het was veilig genoeg om de nacht door te brengen. De haard konden ze gemakkelijk brandende houden, want er lag buiten onder een afdakje tegen een zijwand van de hut genoeg brandhout opgestapeld. Het vuur zou ongewenst bezoek wel buiten houden.

Die avond aten ze maar weer eens slang met wat wilde groenten. Onder het eten zat Darius steeds naar Rona te kijken en ze wist niet wat ze ermee aan moest. Ze wilde hem ook, natuurlijk. Maar ze aarzelde.

Darius zelf was smoorverliefd. Hij wilde alles voor haar doen. Het kon hem geen zak schelen wat er gezegd zou gaan worden over Rona. Natuurlijk was ze verkracht en waren er andere mannen hem voor geweest. Maar daar kon zij toch niks aan doen? Moest ze dan dubbel gestraft worden? Dat zou niet gebeuren. Als hij al zijn rechten zou verliezen, dan maar. Alleen Rona zou zijn vrouw worden. Daar was hij zeker van. Hij wilde weer bij haar liggen, haar warmte en zachtheid voelen.

Nu zat hij op de kist die hij naar de tafel had geschoven en Rona zat op het bed maar zodra ze het eten op hadden ging hij naast haar zitten en streelde haar lange donkere krullen.

Hij keek naar zijn nog steeds zwarte vingers. Het ging nog wel even duren voordat de hars er zou zijn afgesleten. Gelukkig plakte het niet meer, daar had hij wel voor gezorgd door zijn handen met fijn zand te wassen. Dat moest wel want een pees draaien voor de boog met plakkende vingers was onmogelijk gebleken. Hij liet haar zijn vieze vingers zien, maar ze pakte zijn hand en drukte op elke vinger een zachte kus. Daarna keek ze hem aan met haar grote donkere ogen. Ze keek een beetje verdrietig en bang naar hem.

‘Wat is er Rona?’

‘Ik ben bang voor de toekomst, Darius.’

‘Je hoeft niet bang te zijn. Ik zal altijd bij je blijven. Als we terug zijn in het dorp, gaan we naar de pope en vragen we of hij ons wil laten trouwen.’

Hij vertelde haar wat hij een paar minuten eerder al had gedacht, en dat hij desnoods hier met haar wilde blijven wonen, ver weg van de bewoonde wereld. Ver weg van de achterbakse praatjes. Hun hoofden waren vlakbij elkaar en langzaam bewogen hun monden naar elkaar toe. Eerst waren er voorzichtige kusjes maar ze gingen al snel over in een lange tongkus. Geen van beiden hadden ze zoiets ooit gedaan maar het ging als vanzelf. Naderhand keken ze elkaar hijgend diep in de ogen.

‘Ik hou van je Rona. Wil je mijn vrouw worden?’

‘Graag, Darius. Ik hou ook van jou. Maar het zal heel moeilijk worden voor ons als we het doorzetten.’

Zijn zwarte vingers kneedden haar borsten terwijl ze opnieuw lang kusten. Ze liet het zonder aarzelen toe. Maar toen zijn hand verder afzakte en haar schaamhaar beroerde hield ze hem tegen.

‘Nee, Darius. Ik moet mezelf eerst weer wassen. En misschien is het ook maar beter als er geen viezigheid in de wond komt.’

‘Ja, je hebt gelijk. Moet ik je nog helpen?’

‘Nee, nu hoef je de lap niet meer uit te wringen, maar ik zou het fijn vinden als je nog eens kijkt hoe het er nu uit ziet.’

Ze pakte een van de lappen die ze intussen al had uitgekookt en drenkte die in de schaal met kruidenvloeistof die ze al had klaarstaan. Haar gezicht vertrok toen ze de natte doek tussen haar benen bracht en voorzichtig depte. Toen ze klaar was bekeek ze de doek.

‘Gelukkig, geen bloed meer. Het is dicht, denk ik.’

Ze ging op haar rug op het bed liggen en spreidde haar benen. Darius ging opnieuw voor haar door de knieën. Dit keer hield ze zelf haar schaamlippen open en hij zag dat de wond al goed droog was en dichtgetrokken.

Toen ze haar schaamlippen los liet en weer overeind wilde komen zei hij: ‘Wacht nog even alsjeblieft, Rona. Mag ik nog even wat langer kijken?’

Ze deed wat hij vroeg en sloot haar ogen; een beetje beschaamd? Ze voelde zijn warme adem op haar schaamlippen en opeens was hij daar weer, zijn tong die voorzichtig om haar klitje draaide. Ze rilde van genot Zijn tong ging nu verder en verkende haar hele vagina.

Hij vond dat ze bitter smaakte deze keer. Dat kwam natuurlijk van de kamille. Maar weer was er ver weg de smaak van zijn moeders brood. Centimeter voor centimeter ontdekte hij elk plooitje, haar wond in het perineum vermijdend, tot hij weer bij haar clitoris belandde. Ze kreunde toen hij het inmiddels een beetje gegroeide pitje sabbelde. Hoe langer hij likte, hoe meer ze begon te hijgen en te kreunen. Voorzichtig pakte hij het dingetje tussen zijn lippen en zoog het zachtjes nog verder naar binnen. Werktuiglijk legde ze haar handen op zijn wilde haardos en drukte haar kruis in zijn gezicht. Hard kreunend kreeg ze haar orgasme. Hij verhief zijn hoofd en zag dat er wat doorzichtig bleek vocht langs haar schaamlippen naar buiten droop. Hij likte het weg, nieuwsgierig, maar ook omdat hij wilde voorkomen dat het vocht verder richting de wond kroop. Hij wist niet wat hij proefde. De broodsmaak werd veel intensiever en hij smakte genietend. Er vormde zich als vanzelf een nieuwe druppel vocht, die hij opnieuw verwijderde met zijn tong. Maar nog maar net had hij het weg gelikt of er zat alweer een nieuwe druppel, hoe verwoed hij ook likte en slikte. Het bleef maar komen, terwijl Rona er steeds meer van leek te genieten. Steeds intenser werd die heerlijke smaak. Ze woelde met haar handen door zijn haar en riep lieve woordjes naar hem. Op het laatst kromde ze haar rug en ging rechtop zitten, zich aan zijn hoofd optrekkend. Ze gilde nu, keihard. Geschrokken keek hij haar aan.

‘Nee, lieve Darius. Het is zo lekker wat je doet. Het ging vanzelf. Je doet me écht geen pijn. Het is gewoon heerlijk!’

‘Er kwam heel veel vocht uit. Was je aan het plassen?’

‘Nee, nee, dat is geen plas. Dat komt er gewoon uit als je je zo lekker voelt. Jij laat me mezelf zo fijn voelen. Dank je wel, Darius. Het was zo heerlijk. Zo fijn heb ik het nog nooit gevoeld.’

Ze duwde hem op zijn rug en gaf hem een kus. Ze zakte naar zijn penis en nam zijn pik zonder aarzelen in haar mond, nadat ze eerst al de dikke druppel voorzaad die eraan hing had afgelikt. Hij dacht dat hij flauw zou vallen. Ze deed het nog veel lekkerder dan gisteren. Haar tong draaide eromheen en vond een plekje waarvan hij, toen ze het aanraakte, bijna van zijn stokje ging. Het duurde niet lang, want binnen de minuut spoot hij zijn zaad al in haar mond. Ze verslikte zich een beetje maar wist toch alles naar binnen te werken. Ze likte zijn pik helemaal schoon en liet hem toen opnieuw in haar zachte mond verdwijnen. Heel zachtjes begon ze opnieuw te sabbelen, met veel speeksel en nu, nadat zijn penis wat was verslapt, was zijn erectie snel weer terug. Dit keer duurde het een stuk langer, maar de opbouw ernaartoe was zalig. Onvermoeibaar bleef ze doorgaan met likken en zuigen. Ze probeerde ook wat Danica haar had laten zien en zijn pik zover mogelijk in haar mond te nemen totdat ze bijna moest overgeven. Ze legde haar hand om zijn zak en streelde zachtjes zijn ballen. Darius wist helemaal niet meer waar hij was. Zijn eikel leek in brand te staan. Ieder likje, iedere aanraking met haar lippen was goddelijk. En na een heerlijke roes van tien minuten kwam hij nogmaals. Ditmaal kwam er een dierlijke schreeuw uit zijn mond.

Pas na geruime tijd kwam hij weer tot zichzelf. Rona was naast hem komen liggen en streelde zijn borst, woelde door zijn vlassig baardje en gaf hem zachte kusjes. Haar zachte borsten drukten tegen zijn bovenarm. Hij voelde haar harde tepels tegen zijn biceps duwen.

‘O, konden ze maar altijd zo blijven liggen,’ dacht hij en terwijl hij het dacht, zei Rona precies hetzelfde.

Hij keek haar in de ogen en ze verloren zich in een hartstochtelijke kus.

‘Nu zijn we bijna man en vrouw,’ hoorde ze hem zeggen. ‘Alleen nog een pope zien te vinden. En ook al draag je het kindje van die verdomde Bulgaar, dan nog zal ik met je trouwen, Rona. Ik meen het écht.’

Er liepen tranen over haar wangen, van geluk. Ze wilde hem hier en nu tussen haar benen; zijn zaad in haar schoot ontvangen. Maar het ging niet. Het deed nog zo’n verschrikkelijk pijn daar. Ze was bang dat de wond weer open zou gaan en Darius drong gelukkig ook niet aan. Maar als ze zich goed genoeg zou voelen, zou ze alles met hem willen doen. Alles wat Danica haar had verteld. Dingen waarvan ze nooit geweten had dat mannen en vrouwen dat met elkaar deden. Ze hield waanzinnig veel van hem. En Darius trouwens ook van haar. Langzaam overviel hen de slaap. Ze lagen de hele verdere nacht dicht tegen elkaar aan en sliepen de slaap der onschuldigen.

De volgende morgen werden ze gewekt doordat een grote groep ganzen neerstreek op het meer. De dieren waren daar geen mensen gewend dus ze waren niet erg op hun hoede en kwamen vrij dicht bij de hut om van het lange gras te grazen. Dat bood Darius de kans om zijn gisteren vervaardigde boog te testen. Het lukte hem zowaar om er eentje te doden, maar het was niet de gans waar hij op had gemikt. De enige pijl die hij in de hut had gevonden, was flink van zijn doel afgeweken en had puur toevallig een andere vogel getroffen. Gelukkig zouden ze vanavond dus toch gans eten, maar wel was hij van plan nieuwe pijlen te maken. De veren van de gans zouden prima kunnen dienen als stabilisator. Langs de oevers van het meer groeide genoeg riet, maar de meeste stengels waren nog niet lang genoeg. Gelukkig vond hij nog wat oudere stengels van vorig jaar. Die waren wat stijver, maar ze braken wat gemakkelijker. Voorlopig voldeden ze wel, tot hij geschikt houten materiaal had gevonden. Rona verkende de omgeving op eetbare planten en wortels. Er was gelukkig voorlopig genoeg eetbaars te vinden. Groot wild bleef behoorlijk op een afstand. Darius vermoedde dat zijn oom er misschien wel op had gejaagd. Ze herstelden de hut zoveel mogelijk, zodat ze bij regenval in ieder geval droog zouden blijven. De ganzen lieten zich na een paar dagen natuurlijk niet meer in hun nabijheid zien en bleven aan de overkant van het meer. Pogingen om ze daar te besluipen liepen op niets uit. Het terrein was te open. Wel lukte het hem om regelmatig een forel uit het meer te vissen. Zijn zwerftochten rond het meer leverden allerlei eetbare dingen op. Meestal vis, maar ook slangen, konijnen, patrijzen en reeën. In de buurt van het bos in de verte had hij groter wild gezien, zelfs wisenten, maar met zijn dunne pijlen kon hij tegen die kolossen niets uitrichten. Dat was trouwens ook helemaal niet nodig. Voorlopig redden ze zich prima. Ze waren een uitstekend team en altijd was er genoeg te eten. Ze waren op een dag samen het nog vaag zichtbare pad gevolgd en dichterbij het bos in de buurt gekomen. Het wild wat hij eerder uit de verte zag had zich allang uit de voeten gemaakt. Hij wilde dat hij zijn paard had. Om het hele dal te voet te verkennen zouden ze vele dagen nodig hebben. En met hun lichte bewapening overnachtte hij liever niet onder de blote hemel. Maar toch zouden ze ooit verder moeten, wist hij. Zeker als de winter weer in aantocht zou zijn. Nu was het nog steeds lente, maar de zomer kwam eraan en daarna de herfst en de winter. Hij had geen flauw idee, hoe de winters waren in dit bergdal. Ook vreesde hij voor wolven en beren. ’s Nachts had hij al eens gehuil gehoord in de verte en op de oevers van het meer had hij verschillende pootafdrukken van wolven gevonden. Gelukkig had hij nog geen sporen van beren gezien, want tegen de kracht van een beer was de wrakke deur van het hutje lang niet opgewassen. Het bevreemdde hem dat er rond het meer geen berken of wilgen waren. Het was prima hout om speren van te maken. Af en toe ging hij dus nog eens terug door de gang en kapte de wilgen en berken met de bijl die ook in de hut had gelegen. De bredere pijlpunten van de Bulgaren gebruikte hij als punt.

Al gauw had hij een flink wapenarsenaal opgebouwd en durfde hij zich af en toe samen met Rona wat verder te wagen. Ze drongen een stuk in het bos door. Bij een open plek dook opeens de wolvenfamilie op. De beesten schrokken zich wezenloos en maakten dat ze weg kwamen. Het viel Darius op dat ze wel erg mager en klein waren, voor wolven dan. Het was een reu met en stuk of drie teven en een paar scharminkels van jongen. Maar sindsdien merkte Darius dat de beesten hen op een flinke afstand volgden. Zodra ze naar de hut teruggingen bleven de beesten achter in het bos. Maar vaak vond hij ‘s morgens pootafdrukken rond het huisje. Zo af en toe vond hij het karkas en de veren van een geplukte eend of het restant van een leeggeroofd eendennest. De wolven wisten zich dus wel staande te houden in de natuur. Steeds grotere afstanden afleggend hadden ze nu al een flink deel van het vanaf het hutje zichtbare dal verkend. Van beren vonden ze geen sporen, wat niets zei over of die er wel of niet waren. Ze hadden natuurlijk maar een klein deel van de hele vallei verkend. Rond het huisje vonden ze ’s morgens vaak allerlei sporen maar Darius weet dat aan de wolven en aan ander ongedierte. Bij het graf van zijn oom was de grond omgewoeld, misschien hadden de beesten wel erge honger, zei hij lachend.

Maar Rona keek ernstiger. Ze zei dat ze de beenderen van Darius’ oom nu wel moesten verbranden en wel vanavond want het was volle maan. Uitstel kon écht niet. Ze kende de riten die nodig waren, zei ze. Oom Vlad moest geen strigoi, een ondode worden. Misschien was zijn begrafenis te lang na zijn dood geweest of waren zijn beenderen niet compleet. Daarom moesten ze hem opgraven en het lichaam verbranden. Alleen zo kon Vlad nog rust vinden. Ze vertelde dat ze Muma Pădurii in het bos had gezien toen ze nog door de Bulgarenhoofdman op zijn paard werd vastgehouden. De heks had al verschillende Bulgaren gepakt en opgegeten en er was daarom al bijna rebellie ontstaan in het kamp van de invallers. Misschien kon ze het onheil nu nog afwenden, voordat ook berggeesten als Marțolea uit een van de grotten zouden komen. Darius kende ze allemaal maar geloofde niet zoveel meer van dat oude volksbijgeloof. Bij hen thuis was het christendom al veel meer ingebakken en de dorpspope veroordeelde al die heidense gebruiken en folklore. Ze waren echter nog wijdverbreid en trouwens, zelfs nu nog op de Balkan.

Rona besteedde een hele dag aan het verzamelen van allerlei kruiden terwijl Darius het skelet van zijn oom opgroef. Toen hij bij de botten was aanbeland zag hij dat de schedel nu tussen de ribbenkast en het bekken in de buikholte rustte. Hij zou gezworen hebben dat hij het hoofd op de nek had geplaatst in het graf. Hij dacht dat de verplaatsing van de schedel was gekomen omdat hij de aarde er misschien wat wild in had gekieperd. Hij verzamelde elk botje dat hij nog kon vinden en legde alles op de volgens aanwijzingen van Rona opgerichte brandstapel.

Rona legde uit dat ze moesten wachten met de crematie totdat de maan op zijn hoogst stond. Ze moesten wachten tot het zover was en zingen en bidden tot middernacht. Op dat moment moesten ze de brandstapel aansteken en de kruiden er van alle vier kanten opgooien zodat de geest van oom Vladislas recht omhoog zou opstijgen en niet op de aarde kon blijven.

Ze zongen de liederen die ze ook zongen in de houten kerk aangevuld met wat heidense liederen die Rona nog kende. Ze ontstaken de brandstapel op het goede moment alhoewel het hout terwijl het kurkdroog was toch eerst helemaal niet wilde branden. Toen ze de kruiden erop wierpen en starend in het vuur de beenderen tot as zagen vergaan, hoorden ze in de verte de wolven in koor huilen…

Inmiddels waren ze al een paar weken in dit dal aangeland en Rona was intussen weer helemaal hersteld en en op een dag werd ze weer ongesteld. Ze was dus niet zwanger, anders was dat wel uitgebleven had ze geleerd. Blij vertelde ze dat aan Darius en dat ze nu dus écht man en vrouw zouden kunnen zijn.

’s Avonds streelden ze elkaar. Rona duwde Darius op zijn rug en begon hem weer te pijpen zoals ze elke avond had gedaan, behalve die avond dat ze de botten van oom Vladislas hadden verbrand. Maar nu waakte ze ervoor dat hij niet klaarkwam en toen hij haar wilde likken, hield ze hem tegen en zei dat ze zijn pik in zich wilde. Ze wilde zijn kind. Met koortsige ogen kroop ze over hem heen en begeleidde zijn penis tussen haar schaamlippen. Ze was vochtig genoeg om hem soepel naar binnen te laten glijden.

Hij wist niet wat hem overkwam. Een gloeiend hete grot plooide zich om zijn pik. Rona’s mond was zalig geweest, maar dit was grandioos. Werktuigelijk perste hij zijn bekken omhoog, zijn lul zo diep mogelijk in haar stotend. Ze jankten van genot. Rona trok zichzelf wat van hem af zodat alleen zijn eikel nog in haar zat. Daarna liet ze zich weer zakken. Haar spieren klemden zich achter zijn eikel en om zijn schacht, Ze kneedden de volledige lengte van zijn lul. Weer verhief ze zich en met haar kutspieren trok ze hem een beetje mee aan zijn eikel. Hij bewoog als vanzelf mee, bang om het contact met haar gretige schede te verliezen. Toen ze weer naar beneden stootte, ging hij met haar mee. Er was niet genoeg wrijving zo en ze maande hem tot rust. Eindelijk vonden ze elkaars ritme en lukte het beter om het uiterste genot op te wekken. Terwijl Darius zijn bekken omhoog knotste, liet Rona zich zakken. Ze voerden het tempo steeds meer op. Binnen in haar buik voelde ze het borrelen. Dit was nóg intensiever dan wanneer Darius haar likte. Bij de Bulgaar had ze geen enkel genot gevoeld, maar dit? Dit was geweldig. Gillend kreeg ze haar eerste orgasme en vrij snel daarna haar tweede. Als vanzelf pakte ze haar dansende tieten, kneedde ze en kneep in haar tepels terwijl Darius handen over haar rug gleden. Toen, met een harde dierlijke brul kwam ook Darius en spoot zijn zakinhoud tegen haar cervix.

Ze liet zich tegen zijn borst vallen en hij trok haar stevig tegen zich aan. Ze lag nog tijden rillend en stuiptrekkend op hem. Zijn pik verslapte niet echt, vanwege de steeds spastisch samentrekkende kutspieren om zijn lul. Al vrij snel had hij weer een kanjer van een erectie.

‘Nu jij!’ hijgde ze en liet zich van hem afrollen.

Met wijd gespreide benen ging ze op haar rug liggen . Hij zag dat ze bloedde en was meteen weer ongerust. Hij vroeg of ze geen pijn had, maar ze wist hem gerust te stellen. Ze was immers ongesteld? Over een paar dagen zou dat vanzelf overgaan.

Ze pakte zijn bebloede piemel en werkte hem tussen haar schaamlippen. Soepel gleed hij naar binnen. Dit voelde misschien nog wel beter zelfs. Ze moedigde hem aan om te gaan bewegen. Eerst voorzichtig maar na verloop van tijd met steeds machtiger stoten knalde hij zijn eikel diep in haar. Vrij snel kwam haar volgende orgasme, maar Darius had nu meer respijt. Hij was immers net al klaargekomen, en niet te weinig ook.

Het was hoogzomer en warm in het hutje. Natuurlijk zweetten ze, maar niet alleen van de zomerhitte. Keer op keer knalde zijn bekken tegen het hare; hamer tegen aambeeld. Ze gilde het uit, hem aanmoedigend om haar nóg harder te neuken. Ze kwam wel vijf of zes keer voordat hij een tweede lading sperma in haar spoot. Daarna waren ze toch wel flink uitgeput en vielen in slaap.

De volgende ochtend werd hij wakker. Zijn pik stond alweer knalhard overeind. Rona lag nog op haar rug in diepe slaap. Ze had haar benen een beetje gespreid. Haar kutje stond nog een wat open en hij zag haar bloed vermengd met ander vocht tussen haar billen lopen. Hij kuste haar borsten en ze bewoog wat onrustig in haar slaap. Daarna legde hij zijn hand over haar venusheuvel en beroerde haar clitoris met zijn duim. Ze kreunde zuchtend zijn naam. Zachtjes begon hij te wrijven. Ze trok haar buikspieren samen en het leek of het straaltje vocht dat uit haar kutje liep wat dikker werd. In ieder geval stroomde het harder. Voorzichtig doopte hij de duim die net nog op haar klit lag in het sapstroompje en likte eraan. Vanzelfsprekend proefde hij haar bloed. Niet eens onaangenaam, vond hij. Maar buiten de bloedsmaak proefde hij nog iets. Iets waardoor ze veel zwaarder smaakte dan anders wanneer hij haar befte. Hij wist niet wat het was maar hij werd er alleen maar geiler van. Voorzichtig ging hij op zijn knieën tussen haar benen zitten en drukte een lange tongkus op haar vagina. Uit zijn lul welden dikke druppels voorvocht. Een lange draad slijm verbond zijn eikel met de deken waarop hij geknield zat. Koortsachtig likte hij aan haar kutje en verplaatste bij tijd en wijle zijn aandacht naar haar klit. Ze werd wakker en pakte haast wanhopig zijn haardos. Hij duwde twee vingers in haar kokende kut, zoals ze hem had geleerd en meteen kreeg ze weer een orgasme. Ze duwde hem vol ongeduld van zich weg en draaide zich zich razendsnel om zodat ze op haar knieën voor hem kwam te zitten. Haar glinsterende schaamlippen stonden wat open en lonkten naar zijn steigerende lul.

‘Kom, Darius. Ik wil je!’ hijgde ze. ‘Steek hem in me. Ik wil je zo graag in me voelen.’

Alsof hij nooit anders had gedaan, wreef hij geroutineerd zijn eikel tussen haar schaamlippen en duwde zijn pik in een soepele beweging in haar tot zijn zak tegen haar clitoris stootte. Ze slaakte een kreet. Daarna begon hij razendsnel in haar te pompen. Ze kreunden en gromden simultaan. Zijn ballen kletsten tegen haar uitpuilende klit. Ze gilde om meer. Dieper en sneller moest hij haar neuken. Hij hoorde haar niet eens, maar uit dierlijke aandrang deed hij werktuiglijk wat ze van hem eiste. Hij roste zijn pik in en uit haar, trok haar aan haar heupen tegen zijn onderlijf zodat het kletste. Haar billen trilden bij elke stoot en toen… Ze kwamen nagenoeg gelijktijdig en brulden hun longen uit het lijf. Zo hard dat de kleine roedel wolven die zich deze nacht wat dichter bij de hut hadden gewaagd, het hazenpad kozen en zich niet meer lieten zien.

Vanaf dat moment neukten ze iedere dag, vaak wel meerdere keren achter elkaar en meestal liepen ze naakt rond. Af en toe gingen ze eropuit om voedsel te verzamelen, maar ver gingen ze niet meestal meer. En als ze dan toch wat verder weg waren, neukten ze gewoon waar ze er maar zin in kregen. Er was toch niemand in de buurt en van de dieren hadden ze niets te vrezen.

Rona werd ook niet meer ongesteld, maar ze zei er nog niets over tegen Darius. Ze was ongerust. Ze droeg waarschijnlijk zijn kindje, maar het was op een onzalige plaats verwekt, het bed waarin Vlad was gestorven. Ook de signalen die er waren geweest bij het verbranden van de botten waren ongunstig geweest.

Ook Darius begon zich zorgen te maken, maar wel om heel andere redenen. Momenteel was het klimaat in het dal erg aangenaam. Niet te heet en er waaide meestal een aardig briesje vanuit het zuidoosten. Maar hij vroeg zich af of het schamele hutje hen wel genoeg bescherming zou kunnen bieden tegen een strenge winter. Konden ze daar wel blijven? Hij had geen idee hoe de winters waren in het dal. Er moest een toegang zijn, anders was zijn oom hier nooit kunnen komen. Misschien moest hij die toegang wel gaan zoeken…