De Vriendengroep - 64

Tegen het einde van de middag meldde Elise zich pas weer. Ik zat in voortuin bij het andere huisje met Sophia en Hila een potje te kaarten. Die waren naar het strand geweest, maar ook weer terug. Niks aan deze dag was gepland, maar iedereen was het vrij relaxt doorgekomen. De rest was nog spoorloos. Elise lachte wel naar ons, maar ik zag dat ze redelijk aangeslagen was. En niet op de manier zoals ze gisteren aangeslagen was. Ze was niet uitgewoond, zal ik maar zeggen. Dit was tegelijkertijd een opluchting, als een lichte teleurstelling, hongerig dat ik nog steeds was naar meer van dit geile gedoe. Zo aan tafel zitten met Sophia en Hila was ook al opwindend an sich. Die konden wel flirten, zeg. En dan deed ik dat graag terug. Ze liep naar ons huisje, en ik liep verder nietsvermoedend mee. Dat wil zeggen dat de rest hierdoor niks hoefde te vermoeden. Ik zag ze wel even smoezen. Ze hadden ons vast gehoord deze ochtend, en misschien zo wel weer, moesten ze gedacht hebben. Het was leuk om te zien dat onze relatie op verschillende manieren tot de verbeelding sprak bij anderen, en zelfs bij onszelf.

'Wees alsjeblieft eerlijk.' zeg ik haar binnen. 'Dan ben ik dat ook.' verras ik haar nadat ze even moeilijk had gekeken op mijn verzoek. Ik wilde eerst wat kwijt over Kamila. Ik zeg niks over de geldzaken, maar wel dat zij en ik intiem zijn geweest. Daar twijfel ik ook niet over. Over beide zaken niet. 'Ze mist me.' laat ik haar ook weten. Maar het lijkt niet door te dringen nog. Ik merk ook al snel dat ze helemaal niks over Kamila wil horen. Kamila was immers de bijzaak.

'Kunnen we het hier een andere keer over hebben?' vraagt ze me dan ook zonder dat ze me aankijkt. Ik zie dat ze het moeilijk vindt, zoals ik over Kamila praat. Maar duidelijk is dat er iets anders is wat ze nog veel moeilijker vindt. Toch wilde ik het gezegd hebben, al klonk ik nu eerder wanhopig en alsof ik juist wat te verbergen had.

We nemen even diep adem. We lopen naar onze slaapkamer. Nu werd het pas serieus. Dat was ook wel pijnlijk. Er telde nog altijd maar één ding en één iemand. Daarna zien we wel hoe en wat en vooral met wie...

'Hoe was het?' vraag ik haar dan maar. Ze zucht en kijkt me vermoeilijkt aan. Dan knuffelt ze me opeens en ik sluit haar dan ook in mijn armen. Ze trilt. Ze moet niet huilen, maar het scheel niet veel.

'Sorry. Is de spanning.' zei ze hierover. Dat fascineerde me. Wat was er gebeurd? 'Het was best heftig.' zei ze dan daarna.

'Vertel maar gewoon.' werd ik rustiger en probeerde ik haar ook te kalmeren. We gingen op de rand van het bed zitten, en ze knikte en zuchtte voordat ze dan ook daadwerkelijk begon te vertellen.

'We waren gelukkig buiten.' begint ze dan. 'Het was best druk. Niet dat iemand ons kon horen.' schetste ze het beeld dat ze op de boulevard een plekje hadden gevonden. Een bankje, zei ze al snel. Ik merkte al aan alles dat ze geen seks met hem had gehad. Maar desondanks was het een indrukwekkende afspraak geweest. En niet in positieve zin, merkte ik ook. Ik luisterde aandachtig. Ze had echt wat te vertellen. 'Hij is echt verliefd op me.' begon ze toen. 'Dat wilde hij me zeggen. En vragen hoe ik daarin sta.' slikte ze nerveus. O nee, dacht ik meteen. Waarom slikte ze nou? 'Hij wil meer. Van alles.' ging ze verder. 'Hij wil een relatie met mij. Hij vroeg me nog net niet letterlijk jou te dumpen. Maar daar kwam het dus wel op neer.' keek ze me aan.

'Ga je... Me dumpen?' vroeg ik angstig. Ze moest eerlijk zijn. En dat was ze ook...

'Nee.' zei ze gelijk, en ze lachte er zelfs om. 'Dacht je dat echt?' leek ze me niet te kunnen begrijpen. Maar zo gek was dat ook weer niet, vond ik. Ik lachte maar gewoon terug.

'Lucht wel wat op nu je het zegt.' gaf ik dan wel toe. Ze pakte m'n hand.

'Nooit.' zei ze nu zelfs... Dat was weer iets heel anders dan ''we zien wel hoelang het duurt'', hoe ze eerder tegen onze relatie aankeek. Eg fijn om te horen, en ze kon dan ook gerust verder vertellen. Het zei genoeg over ons en onze relatie.

'Ga verder. Sorry.' zei ik dan ook.

'Ik zei ook meer te willen.' liet ze me dan toch weer even schrikken. 'Maar allesbehalve een relatie.' nam ze die schrik ook weer snel weg. Later drong pas door wat ze hier precies zei...

'Hij werd boos hierom. Echt boos.' zei ze en ze keek ook echt angstig, alsof ze hem weer boos zag worden.

'Snap ik.' zei ik erop, en zij knikte ook. Ook zij snapte dit.

'Hij noemde me plots van alles. Ik snap het wel, maar toch. Wat dacht hij dan?' bleef ze er redelijk rustig onder, al zag ik dat ze geschrokken was van deze kant van hem. En dan waren ze dus gelukkig in de publieke buitenlucht.

'Wat dan?' vroeg ik wel. Ze lachte er nog om, maar leuk vond ze het niet.

'Dat ik maar een sletje was.' zei ze toen op een toon die niet leuk was. Was ze dus wel, maar okay. Dat kon je ook heel anders brengen. 'En hij noemde me een racist.' was wel even iets anders. Hij had dus wel door waarom ze op hem geilde. Maar daar had hij ook dankbaar gebruik van gemaakt. En wedden dat hij het lekker vond dat Elise dan juist blank was?! Maar goed. Ik snapte hem ergens ook wel, al vond ik Elise geen racist. Ik zag aan haar dat dit wel echt heftig was voor haar. Dit verdiende ze ook niet, vond ik. Hij was naïef geweest. Dat vond ik. En dat vond Elise ook.

'Ik vroeg hem wat hij dan dacht?' toonde ze zich ook nu strijdbaar. Zo makkelijk liet ze niet over zich heen lopen. Dat besefte ik me nu ook en ze maakte indruk op me. Ze maakte zich echt een beetje kwaad. Haar hand trilde ook toen ze die uitstak. 'Misschien hard om te zeggen, maar is toch zo?' vroeg ze mij dan.

'Zeker.' zei ik haar. 'Hij was naïef. Maar daar hebben we wel gebruik van gemaakt.' nam ik het echt niet voor hem op, maar was ik wel realistisch. Ook dat moest Elise wel toegeven.

'Ik wilde gewoon eerlijk zijn nu. Niet dat ik gezegd heb dat jij ervan afwist, hoor.' gaf ze gelukkig snel aan. 'Maar het is niet meer dan dit.' wist ze echt zeker, en dat deed me goed. Een beetje zielig voor Mussa was het wel, maar medelijden had ik absoluut niet.

'Snap ik.' zeg ik dan ook alleen.

'En ik zou het zo weer doen.' kwam ze fel over, ook naar mij toe. Zo was ze ook eerlijk tegen mij. Dit wist ik al, maar schrok er toch een beetje van. Al lacht ze snel lief naar me, wat het wat afvlakt. Ik begreep wat ze bedoelde. Daar ging het om. 'Hij schrok daarvan.' zei ze wel. Ja, ze zou het zo weer doen. Zoals gisterenavond met Mussa zonder dat ze verliefd op hem was en wetende dat hij dat wel op haar was. Ze was hard daarin. Maar wel eerlijk. Dit gaf mij wel een gemengd gevoel, zo duidelijk als ze hier in leek te staan.

'Toen zei ik het ook gewoon tegen hem.' zei ze daarna, en hier keek ze mij iets moeilijker aan.

'Wat?' kon ik dan ook alleen vragen, omdat ze zweeg.

'Dat als hij zou willen, het kan krijgen. Maar niet alles.' gaf ze hem dus zomaar prijs, waar ik wel van opkeek.

'Heb je dat gezegd?' vroeg ik haar dan ook. Ze knikte meteen, en ik zag dat ze zich realiseerde dat dat niet heel slim was.

'Maar alleen zoals gisteren.' zei ze wel snel, doelende op dat ik er dan min of meer bij zou zijn. 'Dat zou jij toch ook willen?' schrok ze van mijn reactie.

'Uhm.' Heel even wist ik niet wat te zeggen. Maar toen dacht ik weer aan gisteren. 'Ja, natuurlijk.' zei ik haar toen, wat ik meende. 'Maar door dit zo tegen hem te zeggen, zet je dat wel op het spel, denk ik.' begon ik iets meer aan eventuele consequenties te denken. 'Als hij het maar voor zich houdt...' Straks haalde hij het in z'n hoofd mij ermee te confronteren. Uit frustratie zie ik dat best gebeuren.

'Snap ik.' zegt ze nu. 'Maar het is wel zo.' gaf ze aan dat zij en ik hier allebei zo overdachten. Zelfs nu zou ze zich nog aan hem geven. Al zou het wel anders zijn. Dat wist ik al wel zeker. Je kon namelijk ook te eerlijk zijn. Iets wat Elise zich niet had gerealiseerd.

'Hij reageerde hier heel laconiek op.' zei ze toen. 'Hij zei dat hij dan net zo goed een paar vrienden had kunnen uitnodigen. Die kende hij nog wel.' zei ze, en probeerde ze zijn manier van brengen een beetje na te doen. 'Ik zei eerst niks. Maar hoe meer hij op me neer begon te kijken, hoe feller ik werd. Dus zei ik hem dat hij dat misschien beter had kunnen doen.' zei ze me dan alsof ze hem wilde terugpakken. Maar dat was niet de enige reden waarom ze dit gedeelte van het gesprek opbracht. Ik wist wel beter.

'Is ook zo, toch?' vroeg ik echter al meteen, waar ze van opkeek. 'Had hij gisteren daar met twee van z'n maten gestaan, had je het ook gedaan, toch?' vroeg ik gelijk door, waar ze van schrok. Mij wond het op. Alweer. Maar het was zo. Ze zei het dan wel zo, maar ze meende het. Hij had dat best kunnen doen. Graag zelfs, als ik haar moet geloven.

'Klopt.' zegt ze dan ook, en een stilte valt. Het is nog erger dan we vermoeden. Het zit dieper dan we dachten. Elise wil meer dan misschien wel mogelijk was. Maar of Mussa daar nog een rol in ging spelen, was niet meer zeker. Dat zowel ik als zij hier al wel eens aan gedacht hadden, werd ook ons nu pas duidelijk. Want je kon ook te eerlijk zijn. Ergens grenzen hebben, was wel zo handig. Maar die hadden we in gedachten dus al niet meer. Zo maakt ze het wel weer spannend. We kijken elkaar ook even slikkend aan. Zou ik dat echt willen zien? Ik had haar al met twee gezien. Maar drie? Of vier? Of... Ja, kut. Dat wilde ik ergens wel zien. Elise als centraalpunt in een gangbang met gasten zoals Mussa, zal ik maar zeggen. En zij dus ook wel. Praktisch gezien onmogelijk, maar het idee alleen al. Tja, het idee alleen al...

'Hij geloofde me niet.' zegt ze nog.

'Ik wel.' zeg ik haar. We kijken elkaar aan. Het gaat steeds minder over Mussa op deze manier. Maar klaar was ze nog niet.

'Toen zei hij nog dat hij en Jeff wel verder hadden kunnen gaan...' lachte ze erom.

'Was dat afgesproken dan?' vroeg ik meteen. Was toch toeval dat hij daar opeens stond.

'Zeker niet.' zegt ze dan ook. 'Niet met hem.' geeft ze iets stiller toe en ze zucht even diep. 'Wat een zootje is het geworden.' realiseert ze zich dan opeens. Opeens, ja. Ik was er al een beetje bang voor. Zoiets kan niet zomaar gebeuren. En zeker niet zomaar goed blijven gaan.

'Maar?' wil ik wel weten wat ze daarop gezegd had.

'Ja, zei ik.' zegt ze me dan ook. Het was duidelijk dat ze hem juist enorm zat uit te dagen, hoe rotter hij tegen haar deed. Ik begreep het wel. Het was wat kinderachtig. Het neigde naar pesten. Maar Elise liet niet zo tegen zich spreken. Zeker niet door Mussa, die toch een goeie vriend was. 'Ik zei hem dat het dom van hem was dat hij dat niet gedaan had. En dat Jeff toch alles bepaalde.' had haar sneer geklonken en kon me voorstellen dat de twee daar nu als vijanden op dat bankje op de boulevard zaten. Je zou dit gesprek maar per ongeluk te horen krijgen... Toch raken haar woorden mij wel. Zeker als het over Brugge gaat. Het voelt als een oude wond die ze openhaalt, al is dat niet haar bedoeling. Hoeveel verder hadden ze kunnen gaan dan? Niet, dacht ik eigenlijk wel zeker te weten. Ze zei het om hem dwars te zitten. Meer was het niet. Maar het voelde wel als meer.

'Tja...' zuchtte ik ook even diep. Toch, als ik en Elise elkaar aankijken, heerst er weer vooral opwinding, en daar verwarring over. De dingen die ze nu zegt, zijn toch nieuw. Ze laat me terugdenken aan gisteren en aan Brugge. Maar ook aan wat ze dan nog zou willen. Het idee zoiets na te streven voor met name haar, was wel een dingetje.

'Toen was het natuurlijk al geen normaal gesprek meer. Hij dacht dat ik voor hem zou vallen, en dan zeg ik dit soort dingen.' kon ze er wel om lachen. De harde waarheid was het. 'Hij vroeg of hij me dan maar kon nemen wanneer hij wilde.' schudde ze lachend met haar hoofd alsof het onzin was. Ik keek haar echter wat onzeker aan. 'Nee, natuurlijk niet!' zei ze me toen snel, en dit had ze ook tegen hem gezegd. 'Althans...' komt ze erop terug binnen twee seconden. 'Ik zei van wel. Daar werd hij pas echt gek van. Gebalde vuisten had hij.' zei ze toch ook wel te schrikken van zijn reactie. Mussa had echt gevoelens voor haar. En zij deed alsnog of het alleen om de seks ging en legde het er ook even extra dik bovenop. Elise kon best een bitch zijn. Het was geen fijn gesprek voor hem. En dat terwijl hij toch wel hoge verwachtingen had, kon ik wel verzinnen. Het zweet brak mij ondertussen al aardig uit. Wat een openbaringen. 'En toen liep hij gewoon weg. Nou ja, stormde weg.' lijkt ze het zelfs nog grappig te vinden. Maar ook zij was duidelijk gefrustreerd. Ook zij had wat anders verwacht, nam ik aan. En eigenlijk konden we wel tot de conclusie komen dat een herhaling van gisterenavond er niet meer inzat. En dat was toch jammer...

'Ik vind het toch wel heftig.' zeg ik haar en knijp even in haar hand omdat ze nog wat dromerig bij eerder vandaag leek te zitten. 'Gaat het wel?' vraag ik haar dan ook.

'Ja.' zucht ze. Maar ze is duidelijk ontdaan door dit voorval. 'Maar wat zou jij dan doen?' vraagt ze over haar eerlijkheid naar Mussa toe. 'Jij denkt er toch ook zo over?' vraagt ze me best fel over al dat andere wat veel belangrijker leek te zijn, omdat ze denkt dat ik het niet met haar eens ben. Dat is ook weer niet het geval.

'Nee, zo zit het niet...' probeer ik nog.

'Als ik gezegd had nu weer seks gehad te hebben met hem...' zegt ze dan ook gewoon. Dan had ik dat niet erg gevonden. En zo keek ik ook naar haar. 'Zou je dat erg vinden?' vroeg ze me dan nog.

'Nee, dat niet.' kon ik alleen toegeven.

'En wil je me niet weer zo zien dan? Of met meer?' vroeg ze me nu ook echt op de man af, met een net zo felle toon. Het ging al niet meer over Mussa.

'Ja, dat wil ik zien.' kan ik alleen zeggen. Ze legt zich er nu bij neer en kijkt me weer lief aan. Ik begrijp haar wel. En dat weet ze nu.

'Dit moet toch vaker kunnen? Dat wil jij toch ook?' vraagt ze me dan, bijna moedeloos. Alsof ze niet meer zonder kon.

'Zeker.' zeg ik haar. Want ook ik kon misschien wel niet meer zonder. In ieder geval niet zonder het idee.

Maar Mussa leek zo wel een lastig verhaal te worden. We kenden verder niemand die zoals hij was, en die wij ook goed genoeg kenden. Jeff leek me geen optie. Die zou het Elise vast allemaal willen geven, alleen en met maten. Dat was weer een heel ander figuur. Maar Jeff de hand schudden zoals ik dat gisteren Mussa had gedaan, was ook een ander verhaal. Jeff kwam ook niet ter sprake. Maar dat was de enige andere die ik kende. Het zal allemaal wel loslopen. Nu dacht ze dit, en morgen weer iets anders. Nu zat ze nog in haar emotie en de opwinding van de laatste 24 uur. Zo gek was dat niet. Zo zat ik hier ook. Feit was dat hiermee nog geen einde was gekomen aan dit weekend. Goed, Mussa gingen we niet meer zien. Maar dan was er ook nog de rest. De rest spoorde natuurlijk ook niet helemaal op dit vlak. Dat had ik mogen zien. Ik had helemaal niet de behoefte om meer na te jagen dan me nu al gegund was. Maar als we dit nu toch konden afsluiten, konden we ons misschien nog even openstellen voor die andere twee waar we al mee aan de haal waren geweest. Ik was nog steeds benieuwd naar hoe Elise en Kamila er instonden op dit moment. Ook naar elkaar toe. Zou ze dan ook zo eerlijk zijn? En ook ik vroeg me af waarom Hyun überhaupt was gekomen als het haar zo tegenviel allemaal. Maar daar leek een logische verklaring voor te zijn. Want als ze er echt klaar mee was geweest, was ze wel weg gebleven, of had ze netjes gedaan alsof er ook niks meer speelde. Het viel allemaal in het niet met wat er gebeurd was tussen Elise en Mussa. Van de seks en het vreemdgaan, tot hun ruzie. Hoe dan ook was het weer zover gekomen dat leden van deze vriendengroep alles weer compleet op stelten hadden gezet. En we hadden nog meer dan een volle dag te gaan.