Een Beeldschone Huisgenote - 98

Wij zaten allemaal in de kantine. Kelly had een heerlijke prei-schotel gemaakt. Lizzy, Lindsay en Stijn lagen lekker in de wiegjes te slapen. Het was redelijk stil in de kamer want we wachtten gespannen op het nieuws van Bram en Elise. Het beloofde niet veel goeds als ik hun blikken zag.
‘’Nou,’’ zei Bram uiteindelijk. ‘’We hebben nieuws. Eigenlijk moeten we daar blij mee zijn maar het is alleen geen perfecte timing.’’ Bram keek Elise aan. Ze haalde diep adem en zei zachtjes: ‘’Ik ben zwanger.’’
De stilte in de kamer was oorverdovend. Hoorde ik het goed? Was ze zwanger? Ongelooflijk. Eerst Stijn, dan onze dochters en dan dit? Drie keer achter elkaar in een korte tijd. Hoe was het mogelijk? Wat konden er gekke dingen gebeuren in de wereld, dacht ik.

‘’Als ik het goed begrijp, zijn jullie er niet zo blij mee?’’ vroeg Lotte voorzichtig.
‘’Ik weet het eerlijk gezegd niet,’’ gaf Elise toe. ‘’Ik vind het eigenlijk te vroeg. Ik ben net begonnen met mijn kapsalon. We hebben niet eens een groot huis. En nu ben ik zwanger.’’
‘’Hoe is het gebeurd?’’ vroeg Kelly.
‘’Dat weten we niet,’’ antwoordde Elise. ‘’Ik zweer dat ik elke dag de pil slik. Misschien was de pil niet goed. Ik weet het niet. Maar het maakt niet meer uit. Ik ben echt zwanger.’’
‘’Hoe lang?’’ vroeg Anna.
‘’Zeven a acht weken,’’ zei Bram.
‘’Je kwam er achter toen je niet meer ongesteld was, zeker?’’ zei Mandy.
Elise knikte. ‘’Ja, ik kreeg het veel te laat in de gaten. Ik was te druk met alle dingen en was mijn menstruatie compleet vergeten. Vorige week was ik misselijk en realiseerde me dat ik allang ongesteld moest zijn. Toen wist ik meteen wat het was.’’ Ze zuchtte diep. ‘’Moeten we nou blij zijn?’’
‘’Je wilt toch kinderen?’’ reageerde Kelly.
‘’Ja, maar niet nu! We hebben helemaal geen groot huis! Dat was onze eerste stap, een huis kopen. Nu ben ik zwanger en we moeten opschieten met een huis zoeken maar dat zie ik niet snel gebeuren want ik wil graag in jullie wijk wonen!’’
Ze zuchtte van frustratie. Bram sloeg zijn arm over haar schouders heen. ‘’Het komt wel goed, Elise.’’
‘’Het is wel de eerste keer dat ik iemand zie die niet zo blij is dat ze zwanger is,’’ zei Kelly met een flauwe glimlach.
De dames giechelden zachtjes. Elise glimlachte een klein beetje. ‘’Natuurlijk ben ik blij dat ik straks moeder wordt. Maar de timing…’’
‘’Het komt wel goed, Elise. Jullie staan er niet alleen voor,’’ zei Nick.
‘’Ja, klopt,’’ beaamde Anna. ‘’We gaan jullie helpen. We verzinnen wel iets.’’

Precies op dat moment waren alle ogen op mij gericht. Ik fronste. ‘’Wat?’’
Anna lachte ondeugend. ‘’Je bent degene die altijd goede ideeën heeft.’’
Er verscheen een grote grijns op mijn gezicht. ‘’Dat heb ik zeker. Een dopje in Elise stoppen zodat de baby er niet meteen uit komt?’’
Bram en Nick gierden het helemaal uit van het lachen. De dames staarden me afkeurend aan. ‘’Je bent walgelijk,’’ zei Mandy.
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Dat was mijn eerste gedachte.’’
‘’Ja, daarom ben je walgelijk,’’ zei Mandy hoofdschuddend.
Ik werd serieus. ‘’Maar het komt wel goed hoor, Bram en Elise. Wij bedenken wel iets. Jullie kunnen ook een huis huren. Als een woning in onze wijk vrij komt, dan kunnen jullie het kopen.’’
‘’Ja, daar zaten we ook aan te denken,’’ knikte Bram instemmend. ‘’Dat is de beste optie voor ons.’’
Lotte porde Elise in haar zij. ‘’Kom op, wees wat vrolijker. Je wordt straks mama!’’
Eindelijk verscheen er een grote glimlach op haar gezicht. ‘’Bedankt,’’ zei ze tegen ons.
‘’Hey, daar zijn we vrienden voor, hé?’’ zei Kelly glimlachend. ‘’Je moet weten dat jullie er nooit alleen voor staan.’’
‘’Nou, er komt binnenkort weer een kind. Jeetje, wat gaat het allemaal snel. Nick en Kelly hebben er al eentje, en wij twee. En nu is Elise zwanger,’’ zei Mandy vrolijk.
‘’Het is eigenlijk wel leuk,’’ zei Nick bedachtzaam. ‘’Dan zijn onze kinderen allemaal redelijk op dezelfde leeftijd.’’
‘’Ja, inderdaad!’’ reageerde Kelly enthousiast.

We gingen snel naar huis omdat we straks de volleybal training hadden. Ik ging met Anna en Lotte mee met de auto terwijl Mandy rustig met onze dochters naar huis wandelde. Ze mocht nog niet sporten omdat ze nog niet helemaal hersteld was. Elise ging mee naar de sporthal om te mededelen dat ze voorlopig niet mee mag sporten. Sara kwam er al snel achter waarom en feliciteerde Elise hartelijk met haar zwangerschap. De training was ouderwets lekker intensief. Sara liet ons flink zweten. Na de training kwam ik thuis en trof Mandy ontspannen op de bank. Ik besloot om haar niet te plagen omdat ik wist dat ze ook graag wilde sporten. Ik gaf haar een korte zoen en ging vlug douchen. De kinderen lagen al te slapen. Toen ik weer terug kwam in de woonkamer, glimlachte Mandy naar me. In haar blik zag ik iets. ‘’Wat is er?’’
‘’Oh, niets hoor,’’ mompelde ze terwijl ze een wegwerp gebaar maakte. Ik bleef haar aan kijken. Weer kwam die ondeugende lach. Ik kende die lach maar al te goed maar besloot om niets te zeggen. Ik zag vanzelf wel wat er zou komen. De rest van de avond verliep rustig en de kinderen sliepen de hele nacht door.

De volgende dag was ik vroeg op het werk. Mandy was meegegaan met onze dochters. Ik wist niet waarom maar Ik wist wel dat ze iets in haar schild uitvoerde. Ik zat lekker koffie te drinken in de kantine en kletste gezellig met Irene toen de deur met een knal open zwaaide. Elise stormde naar binnen, rechtstreeks naar mij. Ze schoof mijn stoel met een ruk naar achteren, ging op mijn schoot zitten en omhelsde mij zo hard dat het zelfs een beetje pijn deed voor mij.
‘’Ehh?’’ vroeg ik verbaasd. ‘’Wat is er aan de hand?’’ Via mijn ooghoek zag ik Bram glimlachend binnen lopen.
‘’O, Danny! Wat hou ik toch zo veel van jou!’’ jubelde Elise en gaf kleine zoentjes op mijn hele gezicht.
Ik duwde haar van me af. ‘’Wat is er nou? Ik heb helemaal niets gedaan.’’
Ze lachte voluit. ‘’Doe maar alsof je niets weet. Ik geloof er niets van! Oh, Danny. Ik ben zo blij!’’
Ze wilde mij weer knuffelen en ik hield haar meteen tegen. Ik begon geïrriteerd te raken. ‘’Ik heb echt niets gedaan!’’
Ze bestudeerde mijn blik en knipperde met haar ogen. ‘’Oh, je hebt het niet gedaan?’’
‘’Wat moet ik gedaan hebben?’’
Ze keek vragend naar Bram. Hij was ook verbaasd. ‘’Ik weet het ook niet, Elise. Ik dacht ook dat hij het gedaan heeft.’’

Elise bleef op mijn schoot zitten en keek ons aan. ‘’Gisteravond werden we gebeld door Jaap. Jullie weten wel, die man die een paar huizen verderop woont van Mandy en Danny. Hij heeft ons verteld dat hij het huis wil verkopen en dat we zijn huis mochten kopen.’’ Elise keek me meteen aan. ‘’Je hebt het toch gedaan? Het kan geen toeval zijn.’’
Ik schudde resoluut mijn hoofd. ‘’Ik zweer het.’’ Nu begon het lampje te branden in mijn hoofd. ’’Aha.’’
‘’Wat?’’ vroeg Elise meteen.
Ik keek glimlachend naar Mandy. Ja hoor, ze deed haar best om haar gezicht in de plooi te houden. Elise volgde mijn blik en keek vragend naar Mandy. ‘’Heb jij het gedaan?’’
Mandy glimlachte ondeugend als antwoord.
‘’Oh Mandy!’’ riep Elise terwijl ze van mijn schoot sprong en naar Mandy rende om haar te omhelzen. Mandy lachte vermakelijk en knuffelde haar vriendin net zo stevig terug. ‘’Hoe heb je het gedaan?’’ vroeg Bram nieuwsgierig die op de stoel ging zitten. Ik en de andere dames keken nieuwsgierig naar Mandy.
‘’Nou,’’ zei ze glimlachend. ‘’Toen jullie gingen volleyballen, besloot ik om een wandeling te maken met Lizzy en Lindsay. Het was toch heerlijk weer. Ik kwam Jaap toevallig tegen en hij vroeg me of hij mee mocht wandelen. Dat mocht natuurlijk. We raakten in gesprek. Hij vroeg me hoe het ging met jullie, Elise en Bram. Ik had zonder na te denken verteld dat je onverwacht zwanger was geworden en dat je niet zo blij was met de timing. Hij vroeg waarom en ik had hem uitgelegd dat jullie nog geen huis hadden. Toen pas realiseerde ik me dat Jaap degene was die overwoog om zijn huis te verkopen. Serieus, ik had op dat moment er helemaal niet aan gedacht. Maar ik kon hem dat natuurlijk niet zomaar vragen, dus ik zei verder niets meer. Jaap was ook opvallend stil, alsof hij nadacht. Ik had een vermoeden wat hij aan het denken was. Zo te zien klopte mijn vermoeden.’’

‘’Hebben jullie het huis al gezien?’’ vroeg Irene.
‘’Alleen de buitenkant,’’ antwoordde Bram. ‘’We gaan zo meteen daarheen om de binnenkant te bekijken. Maar ik vrees al dat de beslissing genomen is.’’
We keken allemaal lachend naar Elise, die haar tong uitstak naar Bram. ‘’Maar we zijn dus even weg, Irene. Ik kom over enkele uren weer terug.’’
‘’Prima,’’ zei Irene. ‘’Heel veel succes.’’
‘’Kom Bram! Elk seconde telt!’’ zei Elise die opstond. Hij rolde met zijn ogen en stond ook op. Ik grinnikte geamuseerd. Gisteren was ze aardig chagrijnig en nu was ze erg enthousiast.
‘’Nou doeg!’’ Elise zwaaide en wilde de kamer verlaten.
‘’Bram, Elise?’’ riep Anna.
‘’Ja?’’ reageerde Bram.
‘’Moeten jullie een hypotheek afsluiten?’’
‘’Ja zeker,’’ zei hij bevestigend.
Anna knikte langzaam. ‘’Wat als ik mijn pa vraag of jullie de lening bij hem kunnen afsluiten? Dat scheelt jullie een hoop tijd.’’
Elise haar ogen werden groot. ‘’Dat zou fantastisch zijn!’’
Anna glimlachte. ‘’Prima, ik bel mijn pa straks wel.’’
Elise stormde op haar af en omhelsde haar stevig. ‘’Je bent geweldig.’’
‘’Dat weet ik,’’ grijnsde ze ondeugend.
Elise giechelde luid. ‘’Wat is het vandaag toch een geweldige dag!’’ Ze huppelde vrolijk de kantine uit. Bram keek zijn vrouw na, schudde zijn hoofd en keek Anna aan. ‘’Bedankt, Anna. We waarderen het.’’
‘’Geen probleem,’’ zei ze. ‘’Daar zijn we vrienden voor.’’ Hij stak zijn duim op en ging achter zijn vrouw aan.
‘’Wat een meid, die Elise,’’ mompelde Kim.
Daar moesten we allemaal om grinniken.

We gingen weer werken. Mandy had besloten om hier te blijven want ze wilde straks de reactie van Elise zien. Ze nam onze kinderen gewoon mee naar het atelier. Tijdens de middagpauze had ik Lindsay in mijn arm en probeerde haar aan het lachen te krijgen door gekke bekken te trekken. Anna deed hetzelfde bij Lizzy. Ik kon zien dat Anna goed overweg kon met kinderen. Toen kwamen Bram en Elise de kantine binnen lopen.
Kelly lachte meteen. ‘’Nou, we weten het antwoord al.’’ Elise had een big smile op haar gezicht. ‘’Jullie gaan het huis van Jaap kopen?’’
‘’Zeker weten!’’ zei Elise blij.
Ik keek Bram aan. ‘’Wat vind je van het huis?’’
‘’Het is een mooi huis. Alleen moet er heel veel gebeuren. Het interieur is verschrikkelijk. Allemaal ouderwets. Het moet compleet vernieuwd worden. Het is mogelijk dat het dak gerepareerd moet worden. Er zijn vochtplekken in de hoeken. Kortom: er moet heel veel gebeuren. Jaap had ons verteld dat hij en zijn vrouw ruim 40 jaar in dit huis hadden gewoond en dat ze eigenlijk niet veel aan het uiterlijk van het huis hadden gedaan. Zijn vrouw was eigenlijk ouderwets.’’


‘’Ja, die badkamer was verschrikkelijk lelijk,’’ kreunde Elise. ‘’Maar het is wel groot! Er kan makkelijk een ruim bad in passen!’’
Ik dacht na. ‘’Ik vind het toch vreemd. Aan de buitenkant zag het huis er best modern uit.’’
Bram lachte. ‘’Ja, aan de buitenkant hebben ze veel gedaan omdat de andere huizen ook modern waren. Ze wilden niet anders zijn dan de rest.’’
Ik knikte langzaam en zei niets. Ik vond het allemaal vreemd.
‘’Maar even voor de goede orde, jullie gaan het huis kopen?’’ vroeg Lotte.
‘’Yep, mijn vrouw wilt dit huis persé,’’ lachte Bram. ‘’Het is ook een mooie woning. Lekker ruim. Morgen laat ik het huis nakijken door mijn vrienden Thijs en Maarten. Als het dak inderdaad gerepareerd moet worden, zal de vraagprijs een stuk zakken, had Jaap ons beloofd.’’
‘’Maar wat moet er allemaal precies gebeuren binnen?’’ vroeg Mandy nieuwsgierig.
‘’Alles,’’ zei Elise. ‘’Alles moet vernieuwd worden. De vloer, het behang en de hele badkamer. De keuken moet vernieuwd worden. De deuren ook misschien.’’
‘’Jeetje, dat is veel werk,’’ zei Mandy.
‘’Ja,’’ knikte Bram. ‘’We willen een aantal muren en het plafond gestukadoord hebben. Genoeg werk te doen.’’
‘’Kunnen jullie dat wel allemaal betalen?’’ vroeg Kelly voorzichtig.
‘’Maak je geen zorgen,’’ zei Bram. ‘’Ik heb de erfenis van mijn vader gekregen.’’
‘’Over geld gesproken,’’ zei Anna. ‘’Mijn vader is bereid om jullie te helpen met de lening. Jullie moeten zelf contact met hem opnemen.’’
‘’Oh, dat is nou geweldig, dank je wel, Anna!’’ zei Elise blij.

‘’Nou, kom Bram, we gaan even naar het kantoor. We moeten wat regelen,’’ zei Elise terwijl ze hem overeind trok. Ze sleurde hem bijna letterlijk naar het kantoor. De dames giechelden zachtjes en toen keken ze opeens naar mij. Ik was een tijdje stil gebleven. Ik was met mijn gedachten bezig. Of beter gezegd: ik was een plannetje in mijn hoofd aan het uitwerken. Mandy legde haar hand op mijn been. ‘’Heeft mijn mannetje een plan?’’
Ik glimlachte en keek iedereen aan. ‘’Ja, dat heb ik.’’ Ik vertelde ze in het kort wat mijn plan was. Ze waren meteen enthousiast. ‘’Dat moet je echt doen,’’ zei Lotte.
‘’Ja, dat ga ik ook doen maar ik wacht nog even tot het officieel is.’’
‘’Danny, begin gewoon meteen. Ze gaan hoe dan ook het huis kopen,’’ zei Anna.
Ik knikte langzaam. ‘’Je hebt gelijk. Ik ga vanavond beginnen. Maar hou het geheim voor Bram en Elise. We gaan ze goed verrassen!’’ Ik keek naar beneden naar Lindsay. ‘’Jij ook je mond even dicht houden, hé meisje,’’ fluisterde ik zacht. Mandy grinnikte.

In de avond, op de bank belde ik mijn vader op. Frank kwam op het beeld van mijn telefoon. ‘’Ha Danny. Hoe gaat het met de kleintjes?’’
‘’Heel erg goed, ze liggen nu te slapen. Maar ik heb een vraagje voor je. Bram en Elise gaan binnenkort een huis kopen. Het is hier vlakbij, in dezelfde straat. Maar er moet veel opgeknapt worden in het huis, vooral aan de binnenkant. Het dak moet ook misschien gerepareerd worden. Dus er is veel werk te doen. Maar er is een reden dat Bram en Elise een beetje haast hebben. Dat kan ik je helaas nog niet vertellen.’’
‘’Aha,’’ grijnsde mijn vader. ‘’Loopt er straks nog een kleintje rond?’’
Mijn kleine glimlach verraadde het al.
‘’Ja dus,’’ zei hij lachend. ‘’Wat leuk!’’
‘’Hey, het blijft wel tussen ons, hé? Het was eigenlijk niet gepland. In eerste instantie waren ze er niet zo blij mee. Want ze hadden nog geen huis. Maar sinds vandaag hebben ze een huis gevonden. Alleen moet er veel opgeknapt worden. Ik wil ze daarbij graag helpen. Ik zit te denken om een project te starten. Ik ga proberen om zoveel mogelijk mensen te vragen of ze willen helpen met de verbouwing. Dan gaan we met ze allen voor een week of twee weken helpen met de verbouwing. Heb je zin om mee te doen?’’
‘’Wanneer is het?’’ vroeg hij.
‘’Dat weet ik nog niet. Het zal over enkele maanden zijn want ze moeten de zaken nog regelen voor het huis.’’
‘’Het lijkt me wel leuk. Ik doe mee!’’
‘’Mooi, ik hoorde van Bram dat er gestukadoord moet worden. Dat kan je toch?’’
Hij lachte. ‘’Dat is zwaar werk. Wat krijg ik ervoor?’’
Ik dacht even na. ‘’Het eten en drinken.’’
Mijn vader schoot in de lach. ‘’Maar ik doe mee! O, wacht even. Remco wil iets aan mij vragen… Danny, Remco wil ook meedoen. Hij is ook handig met zijn handen.’’
‘’Geweldig! Is mama ook thuis?’’
‘’Hallo lieverd,’’ zei mijn moeder toen ze in beeld kwam.
‘’Hey mam! Heb je meegekregen wat ik tegen papa zei?’’
‘’Ja, zeker.’’
‘’Zin in om mee te doen? Ik heb ook mensen nodig die voor het eten en drinken zorgen voor ons en tegelijkertijd mag je op onze kinderen passen.’’
‘’Nou, daar zeg ik geen nee tegen! Jouw zusje gaat ook mee.’’


Ik grinnikte. ‘’Dat verbaast mij niets. Maar dank jullie wel. Ik laat jullie wel weten wanneer het wordt.’’

Ik hing op en keek vrolijk naar Mandy.
‘’Je vindt het leuk, hé? De verrassing regelen,’’ zei ze glimlachend.
‘’Ja, eigenlijk wel,’’ gaf ik toe.
‘’Het is je hobby.’’
Ik knikte. ‘’Nu jouw ouders.’’ Ik zocht het nummer van Rick op en belde hem meteen op. Ze deden ook mee, net als de ouders en de broer van Elise. De moeder en de zussen van Bram waren enthousiast van mijn plannen. De moeder van Bram stelde me voor om de collega’s van Bram te vragen of ze ook mee wilden doen. Ik vond het een geweldig idee en ik kreeg van haar het nummer van de collega van Bram. Ik stuurde hem een bericht en hij vond het een leuk idee en beloofde me dat hij een paar collega’s zal vragen of ze mee wilden doen. Onze vriendengroep deed natuurlijk mee. Ik kreeg net een bericht van Henk, de vader van Elise, dat zijn broer ook mee wilde doen. Hij was stukadoor van beroep. Perfect! Met Maarten had ik ineens drie ervaren stukadoren in het team. Maarten en Thijs deden natuurlijk ook mee, want ze waren ook vrienden van Bram. Bovendien waren ze allround klusser. Ik dacht dat ze het dak wel konden repareren. Maarten in ieder geval wel, hij kon vrijwel alles, net als mijn vader. Ineens dacht ik aan Lisa en Chris. We konden wel een elektricien gebruiken. We hadden eigenlijk niet veel contact met ze maar ik belde ze gewoon op om te vragen of ze mee wilden doen. Chris had er wel zin in maar kon alleen in de avonden komen of in het weekend. Ik had het ook in de groepsapp van het volleybalteam gegooid. Vera en Marloes hadden interesse en de anderen wilden eerst op de data wachten. Als laatst vroeg ik aan Arjan en Alicia of ze zin hadden om mee te doen. Arjan kon het niet, hij was te druk. Alicia moest nog kijken maar ze wilde graag meedoen.

Ik plofte tevreden op de bank en Mandy keek me glimlachend aan. ‘’Het gaat een drukke boel worden, lieverd. Maar het gaat zeker gezellig worden.’’
‘’Ja, dat gaat het zeker worden.’’
Ze gaf me een zoen. ‘’Weet je, ik ben trots op je.’’
‘’Dank je wel. Maar ik vind het gewoon leuk om te doen.’’
‘’Ja, dat kan ik aan je zien. Hoe ga je het doen met eten en drinken?’’
‘’Ik bedenk wel iets. En de slaapplek. Niet iedereen woont dichtbij. Maar het komt wel goed. We hebben hier twee logeerkamers. Anna en Lotte hebben ook een paar, net als bij Nick en Kelly. Anders vraag ik Alicia wel.’’
Ze glimlachte. ‘’Maar genoeg voor vandaag. We gaan lekker naar bed.’’

Anderhalve maand later was het huis officieel van Bram en Elise. Het was midden november. Het weer was koeler geworden maar gelukkig droog. Dat zou voorlopig ook blijven als we de weergoden mochten geloven. Het dak van het huis moest inderdaad gerepareerd worden. Bram en Elise hadden besloten om de hele dakbedekking te laten vervangen. Hij had Maarten gevraagd of hij dat wilde doen. Alleen wist hij niet wat ik van plan was. Ik had een ploeg van veertig man bij elkaar kunnen vinden. Een groot deel van de ploeg had een hele week vrij genomen. Sommigen kwamen alleen in de avonden en in het weekenden. De ouders van Mandy, Elise, Bram en ik bleven voor twee weken lang. Een paar collega’s van Bram gingen ook voor twee weken helpen met de verbouwing. Ik had alles al geregeld. Het ging een mooie verrassing worden voor Bram en Elise. Dat gebeurde op 14 november. Bram en Elise hadden alleen onze vriendengroep uitgenodigd voor een overleg over de verbouwing. De volgende dag zou de opknapbeurt beginnen maar dat ging dus niet gebeuren. Vandaag was de grote dag. Iedereen had er zin in. Trouwens, iedereen was op de hoogte van de zwangerschap van Elise. Daardoor waren ze extra gemotiveerd om ze te helpen. Wij verzamelden ons bij het huis van Anna en Lotte. Iedereen had werkkleding aan. Op mijn verzoek droeg iedereen een gele bouwhelm en had één gereedschap bij zich. Mijn gereedschap was een grote sloophamer.

Toen Mandy me vertelde dat de groep compleet was, riep ik luid terwijl ik de sloophamer omhoog hief. ‘’Zijn jullie er klaar voor?’’ Iedereen juichte. ‘’Nou, volg mij maar!’’ Ik zette de sloophamer op mijn schouder en liep voorop samen met Mandy. Ze had de grote plamuurmes bij zich. We wandelden rustig over de straat richting het huis van Elise en Bram. Onze buren waren zo aardig dat ze alle auto’s weggezet hadden. Onze moeders bleven thuis om op onze kinderen te passen en voor het eten te zorgen. Vanavond zouden een aantal koks van Henk, de eigenaar van het restaurant, komen. Ze gingen het eten maken in onze keuken en de keuken van onze directe buren, Melanie en Michael. Straks zou er een grote partytent geplaatst worden in de tuin van Bram en Elise. Het zal verwarmd worden door een aantal terraskachels. Daar konden we lunchen en dineren. Alles was geregeld. Ik had er zin in! Mandy duidelijk ook. Wij allemaal waren nieuwsgierig naar de reacties van Bram en Elise.

Toen de hele ploeg voor het huis stond, drukte mijn vader op de toeter. ‘’Kom tevoorschijn!’’ brulde hij luid.
Even later ging de voordeur open en kwamen Bram en Elise naar buiten. De verbazing was goed af te lezen op hun gezichten. Elise keek met grote ogen met haar handen voor haar mond naar ons terwijl Bram verlamd naar ons zat te staren. De ploeg moest lachen om hun blikken. Ik stapte naar voren. ‘’We gaan jullie huis slopen!’’ Ik klopte grijnzend op de sloophamer. Er klonk gejuich en gejoel achter me. Bram was de eerste die zijn tong vond en stak zijn hand op. ‘’Niets daarvan, jullie gaan ons huis mooi niet slopen!”’
Er klonk gelach.
“Nee, dat klopt. Maar we gaan jullie helpen met de verbouwing!’’ zei ik vrolijk.
Elise keek de hele ploeg aan. ‘’Allemaal?’’ Haar stem klonk schor van ongeloof. Als antwoord klonk er een gejuich vanuit de ploeg. Ik draaide me half om zodat ik naar Bram en Elise en de ploeg tegelijk kon kijken. ‘’Ja, wij allemaal gaan jullie helpen. Wij weten dat jullie het huis graag willen afhebben voordat jullie kind geboren is. We begrepen dat er heel veel moet gebeuren in jullie huis. Met een paar mannen zal het niet snel genoeg gaan. Nou, hier zijn we dan. Jouw vrienden en families staan hier om jullie te helpen. We willen dat jullie mooie huis op tijd af is zodat jullie met alle rust van jullie kind kunnen genieten in jullie nieuwe woning, niet waar bouwlieden?’’ Het gejuich en gejoel steeg op. Elise had tranen in haar ogen. ‘’O god, ik weet niet wat ik hierop moet zeggen.’’
‘’Nou, dat is wel nieuw. Normaal gesproken reageer je altijd heel enthousiast,’’ merkte Anna droogjes op waardoor we allemaal in de lach schoten. Elise droogde lachend haar ogen. ‘’Mijn god, ik kan het niet geloven wat er allemaal nu gebeurt is.’’
‘’Wiens idee was het?’’ vroeg Bram.
Ik keek grijnzend naar de ploeg. ‘’Ja, wie heeft dat allemaal georganiseerd? Daar ben ik ook benieuwd naar.’’
Bram en Elise keken me aan. ‘’Jij?’’
Ik keek om me heen. ‘’Hadden jullie het tegen mij?’’
‘’Danny!’’ zei Elise, haar stem klonk ineens luid. ‘’Heb je dit allemaal geregeld?’’
Ik glimlachte. ‘’Ja, dat heb ik gedaan.’’
‘’Helemaal in je eentje?’’
Ik knikte. ‘’De meeste, ja.’’
‘’Ongelooflijk!’’ mompelde Elise. Ze sloeg haar armen om me heen en drukte haar lichaam stevig tegen me aan.

‘’Zo te zien krijgen we ook een knuffel van Elise!’’ klonk uit de ploeg. Er klonk weer een gierende gelach. Elise liep op mijn vader af. ‘’Nou, kom maar op, als je mij zo graag wil knuffelen.’’ Mijn vader grijnsde breed en tilde haar plotseling op. Elise slaakte een gilletje van de schrik. Een hand op mijn schouder trok me aandacht naar Bram. ‘’Je blijft me echt verbazen.’’ Ik grinnikte en omhelsde mijn vriend stevig. ‘’Echt bedankt,’’ zei hij. ‘’Ik weet niet hoe ik je moet bedanken.’’
‘’Dat hoeft niet. Daar zijn we vrienden voor.’’
Ondertussen gaf Elise iedereen een korte knuffel. Bram volgde haar voorbeeld op.
Toen dat klaar was, zei ik tegen Bram en Elise: ‘’Ik zal even uitleggen wat het plan is. Er zal een partytent in jullie tuin geplaatst worden. Daar kunnen we lunchen en dineren. Het eten en drinken is allemaal geregeld. De meeste mensen hebben een hele week vrij genomen en kunnen jullie dus helpen. Sommigen zelfs twee weken. We hebben de mannen die het dak van jullie huis kunnen repareren geregeld. We hebben drie ervaren stukadoren. We hebben één elektricien die de zonnepanelen voor jullie kan plaatsen. Ik geef de leiding aan jullie over. Zeg maar tegen ons wat we moeten doen en we doen het. Maar de badkamer is voor mij.’’ Ik klopte grijnzend op de sloophamer. ‘’Ik ga die lelijke toiletpot slopen.’’
Bram lachte. ‘’Je gaat niet overdrijven hé?’’
‘’Nee, dat zal ik niet doen. Maar die toiletpot gaat er wel aan.’’

Er werd eerst snel een partytent opgezet in de tuin en we verzamelden ons daar in. Bram en Elise hadden de leiding overgenomen. Ze deelden de taken aan ons uit. De meeste mannen namen de renovatie van het dak voor hun rekening. Bram wilde heel graag dat het dak zo snel mogelijk klaar was, zeker als de winter er aankwam. Maarten zal de leiding nemen over de renovatie van het dak. Het doel van vandaag was om het huis leeg te maken. Alles moest eruit. Er werden groepen verdeeld in alle kamers. Uiteraard kreeg ik de badkamer samen met Nick. Bram liep met ons even mee. Daar aangekomen liep ik grijnzend op de toiletpot af en haalde het in een keer uit met de sloophamer. Het toiletpot brak in tientallen stukken uit. Er stroomde een klein beetje water over de vloer. Lachend keek ik Bram en Nick aan die bij de deurpost stonden. Ik had wat herrie veroorzaakt waardoor er een aantal mensen bij kwamen kijken wat er aan de hand was.
Bram zuchtte demonstratief. ‘’De rest haal je er op een nette manier uit, begrepen?’’ Mijn oog viel op de wastafel. ‘’Een moment,’’ zei ik grijnzend en haalde het opnieuw uit met de sloophamer. De helft van de wastafel lag op de grond. Heerlijk, ik hield van slopen. Maar ik gaf de sloophamer aan Bram en pakte de normale hamer. ‘’Nu zal ik me gedragen,’’ beloofde ik.
Bram schudde zijn hoofd maar glimlachte.
‘’Maar alles mag eruit?’’ vroeg Nick aan Bram.
Hij knikte. ‘’Ja, alles, alle tegels, de douche en het bad. Het stucwerk op het plafond moet ook eraf. Succes.’’ Nick keek me aan. ‘’We gaan de troep die je veroorzaakt hebt eerst opruimen, eikel.’’ Ik grinnikte en we gingen meteen aan de slag.

De dag vorderde goed. Het verwijderen van de douche, het bad en de tegels waren geen probleem voor ons. Maar het stucwerk… Wat een verschrikkelijk werk. Ik probeerde elk keer een groot stuk te verwijderen, in plaats daarvan haalde ik telkens een klein stukje eruit. Tijdens de lunch hoorde ik van de dames dat ze moeite hadden met het verwijderen van het behang. Het lukte hen niet om een groot stuk in een keer eraf te halen. De mannen waren lekker op dreef met het dak. De grootste deel van de bedekking van het dek was eruit gehaald. Als het meezat, konden ze het vandaag afkrijgen. Morgen gingen ze de spullen halen. Kortom: het schoot lekker op. Alleen moest ik wel oppassen met lopen. Er lag overal rotzooi op de grond en er liepen veel mensen door het huis. Maar het was reuze gezellig. Toen de avond viel, was het huis aardig leeg. Een collega van Bram was bij ons komen helpen met het verwijderen van het stucwerk. Het was gewoon veel werk en zwaar. Ik had een stijve nek en lamme armen. Morgenmiddag zou het huis helemaal leeg moeten zijn. De koks van Henk hadden een heerlijk stampot gemaakt. Onze moeders hadden onze dochters meegenomen. Het was leuk om mijn meisjes even te zien. Ik kon ze alleen niet knuffelen omdat ik onder de stof zat. Rond negen uur legden we het werk neer. Iedereen ging weer naar huis. Onze ouders gingen met Mandy en mij mee naar ons huis.

De hele week was het hard werken. Toen het sloopwerk klaar was, kon ik eigenlijk niet veel doen omdat ik niet zo handig was met mijn handen. Maar ik ging lekker schilderen met de dames. Ze vulden de gaten in die ik over het hoofd zag. De mannen werkten wel hard. Het dak repareren was in een rap tempo klaar. Bram was er heel gelukkig mee. Toen kon Chris beginnen met de installatie met de zonnepanelen. Een aantal mannen hielpen hem. Mijn vader, Maarten en de broer van Henk gingen aan de slag met stukadoorswerk. Andere mannen gingen de vloer leggen. Toen mijn vader klaar was met het stukadoorswerk, vroeg hij of hij de keuken kon plaatsen. Dat kon in eerste instantie niet omdat de keuken pas over een maand geleverd zou zijn. De collega van Bram, die een vrachtwagenrijbewijs had, bood aan om de keuken zelf op te halen. Een belletje naar de winkel, toen was het snel geregeld. Ze huurden een vrachtwagen en gingen de keuken ophalen. Thijs ging tegels leggen in de badkamer. Dat was zijn specialiteit. Henk hielp hem.

De twaalfde dag, de laatste dag van het project, was de verbouwing voor het grootste gedeelte klaar. De badkamer was nog niet klaar. Er moest veel aangepast worden. Er stond wel een prachtige grote whirlpool in. Ik stond er wel van te kijken toen ik het bad zag. Het was groot. Daar konden makkelijk twee mensen naast elkaar liggen. Bram en Elise hielden van badderen. De badkamer begon wel langzaam vorm te krijgen. Het zag er nu al prachtig uit met een ruime douche en een whirlpool. Het kookeiland was inmiddels geplaatst door mijn vader. Hij had natuurlijk hulp van de anderen. Het was een luxueuze kookeiland. Ik vroeg me af hoeveel geld Bram van de erfenis van zijn vader had gekregen. De spullen die ze aangeschaft hadden, waren niet echt goedkoop. Dat vroeg Mandy zich ook af maar we zeiden niets. De zonnepanelen waren ook geplaatst maar de bedradingen moesten nog afgewerkt worden. Chris kon niet elke dag komen maar dat gaf niet. Het huis begon echt prachtig te worden. Het leek alsof je een compleet huis had gebouwd. Natuurlijk moesten er nog hier en daar wat dingen gebeuren maar het zware werk was gedaan. Nu konden Bram en Elise de rest van de verbouwing op hun gemak afmaken.

Het was nu avond. Iedereen was eerst naar huis gegaan om zich op te frissen voor een barbecue avond. Buiten was het weliswaar koud maar in de tent was het heerlijk warm. Er stonden vier staande lampen en die stonden fel aan waardoor alles goed verlicht was. De hele ploeg was aanwezig met aanhang. Het was reuze gezellig. De barbecue was het idee van Bram en Elise om ons hartelijk te danken voor onze hulp. Terwijl we van het eten genoten, stonden Bram en Elise op. ‘’Mag ik even jullie aandacht?’’ riep Bram luid door de herrie heen. Het geroezemoes stopte.
‘’Wij willen even zeggen dat we enorm dankbaar zijn voor jullie hulp. Toen we ontdekten dat Elise zwanger was, waren we in eerste instantie er niet zo blij mee, want we hadden nog geen huis. Gelukkig voor ons konden we snel dit huis kopen. We waren eigenlijk ook niet zo blij toen we ontdekten dat bij dit huis veel opgeknapt moest worden, want we wilden graag dat het huis helemaal af is voordat ons kind geboren is.’’
Elise nam het woord over van Bram. ‘’En toen stond ineens een ploeg van veertig man voor ons huis. In nog geen twee weken is het huis het grootste gedeelte klaar. Het dak is zelfs gerepareerd. We zijn ongelooflijk blij. Bram en ik staan bij jullie allemaal in het krijtje. Mocht je iets van ons nodig hebben, aarzel niet en laat het ons weten.’’

‘’Mijn huis kan binnenkort weer gepoetst worden. Mijn vrouw doet de laatste tijd niet zo veel.’’ Mijn vader natuurlijk weer… Er klonk gelach in de tent.
‘’Doe dan lekker zelf, luilak,’’ snauwde mijn moeder naar haar man.
Elise glimlachte. ‘’Je hebt mijn nummer, Frank.’’
Hij stak grijnzend zijn duim op.
‘’En nog één ding,’’ zei Elise. ‘’Voordat jullie naar huis gaan, krijgen jullie een klein cadeau van ons, voor een bedankje voor jullie fantastische werk. Dus als jullie naar huis gaan, kom dan eerst naar ons. Anders krijg je niets.’’ Er werd luid geapplaudisseerd.
De avond was verder gezellig. Het eten ging goed naar binnen en de alcohol vloeide rijkelijk. Rond tien uur gingen de meeste mensen al naar huis. Onze ouders gingen ook vroeg naar ons huis, ze waren moe. Toen was onze vriendenclub alleen over. De dames ruimden de boel op terwijl Nick, Bram en ik ontspannen bier dronken. Bram legde mijn hand op mijn schoot. ‘’Ik sta bij je in het krijt, maat.’’
Ik glimlachte. ‘’Het is al goed. Jullie hebben ook veel voor ons gedaan.’’
‘’Nou, jij hebt veel meer gedaan voor onze hele vriendenclub dan wij voor jou gedaan hebben.’’
Ik haalde mijn schouders op en nam een slokje. ‘’Ik ben gelukkig met mijn leven en het is te danken aan jullie. Ik heb nooit gedacht dat ik zo’n vriendengroep zou krijgen. Jullie maken mij gelukkig. Daarom doe ik het graag voor jullie omdat ik van jullie hou.’’ De dames waren gestopt met opruimen en keken me aan. Elise ging op mijn schoot zitten en zoende me vol op mijn mond. ‘’We houden ook van je, lieve Danny. En jouw beloning volgt nog.’’
Ik trok mijn wenkbrauw op. ‘’Wat mag het zijn?’’
‘’Tja, dat zou je wel willen weten, hé?’’ zei Elise ondeugend terwijl ze opstond om verder op te ruimen.
‘’Hopelijk ons huis poetsen,’’ mompelde ik gniffelend. De mannen schoten in de lach en de dames grinnikten. Wat een dag… Wat een week… Het project zat erop. Het was meer dan geslaagd. Op naar de volgende…