Nieuw Amsterdam - 7

Gescheiden werelden

De eerste nacht in het langhuis van de wezen was een compleet nieuwe ervaring. De avond verliep al spelend en lachend. Smakkend werkte ze een rijkelijke maaltijd naar binnen en slapen deed ze in een comfortabele slaapplaats, dat bedekt was met zacht organisch materiaal. Ze bedekte zichzelf met een warm deken en onder haar hoofd lag een leren bundeltje dat als kussen diende.

De blonde meid viel snel in slaap. Ze belande in een dromenwereld waar ook Hugo en Agisa in voorkwamen. Colombe voelde haar hartslag omhoog gaan, terwijl haar onderbewustzijn zich vulde met een schuldgevoel. Hugo had ze uitgescholden en Agisa had ze in de steek gelaten. Schaamte veranderde plots in een ander gevoel, iets wat haar hart nog harder deed kloppen. In haar droom boog ze naar Agisa toe, die ze vol op de mond kuste. Colombe voelde enkel maar liefde voor de halfbloed meid en dan was er plots Hugo, die ze ook zoende. De knappe jongeman kuste haar terug.

De tegenstrijdige gevoelens werden Colombe te veel. Hijgend en zwetend werd ze wakker. Haar hartslag klopte zo hard dat het leek alsof het elk moment zou ontploffen. Angstig keek ze om zich heen, maar niemand merkte op dat ze wakker was. Ze dwong zichzelf om diep in – en – uit te ademen, waardoor ze kalmeerde. Diepgelovig als ze was, vroeg ze zich af of er een boodschap achter de droom schuilde. Uiteindelijk legde ze zich weer neer, ze sloot haar ogen en het laatste waar ze aan dacht was Agisa.

Voor de halfbloed meid was het ook aanpassen, ze had verschillende maanden over Colombe gewaakt en nu was ze plots weer op haar eigen. Na haar avondeten afgehaald te hebben, zocht ze gezelschap bij een groepje medeslaven. In stilte aten ze het voedsel op, waarna een kruik met helder water rondging. Agisa dronk het koude vocht op, terwijl ze dacht aan haar leven voordat ze Colombe had leren kennen.

Voor de dorpsleidster was Agisa belangrijk vanwege haar talenkennis. Ze kende de Europese gebruiken, wat haar onschatbaar maakte, zelfs al was ze een slavin. Slavernij was bij de Lenape op dat vlak ook anders dan bij de blanken, die geen verschil zagen tussen slaven en vee. Bij de natives bleef je een mens, die niet onderworpen mocht worden aan geweldplegingen. Agisa moest zich natuurlijk gedragen naar haar stand. Ze moest de taken uitvoeren die men haar beval, anders zou ze gestraft worden. Wat niet mocht, waren bevelen die lijnrecht tegen haar als mens gingen. Die belangrijke grens maakte dat de meid de baas was over haar eigen lichaam.

Agisa had leren om te gaan met de weinige vrijheden en rechten die ze als slavin had. Ze zou nooit een partner vinden onder de Lenape, want wie zou met een slavin een bindende relatie willen aangaan. Een mogelijkheid bestond erin om in de harem van een leider te belanden, alleen was er in dit dorp een vrouw die de plak zwaaide. Trouwens de functie van vertaalster maakte haar té belangrijk om uit te huwelijken. Dat betekende dus ook dat Agisa niet geruild werd met een ander dorp of stam.

Alle bovengenoemde belemmeringen wilde echter niet zeggen dat ze geen relaties kon aangaan. Ze kon vrij met andere slaven praten, slapen en (als ze zou willen) vrijen. Uiteindelijk had ze de afgelopen tijd ook met Colombe liefde en leed gedeeld, zij het voorlopig enkel in de platonische zin. De donkerblonde meid was eerder iets nieuws, want tot dan toe had Agisa een heel andere relatie opgezocht. Slavinnen waren immers vrij om ook met mannelijke Lenape aan te pappen. Hoewel de rollen eerder omgedraaid waren, weduwenaren en ongetrouwde kerels mochten met een vrouwelijke slaaf flirten en seksuele relaties onderhouden.

Vanaf het moment dat Agisa de huwbare leeftijd bereikt had, werd ze door menig manspersoon begeerd. Zelfs sommige vrouwen hadden haar in de loop van de jaren uitgenodigd om een avontuurtje te wagen, hoewel dit minder aanvaard werd volgens de ongeschreven wetten van de Lenape. Ze had zelf het recht om een aanbidder te weigeren, iets waar Agisa handig gebruik van gemaakt had. Ze had geleerd om relaties aan te gaan die in haar voordeel waren, bijvoorbeeld met mannen die een hoger statuut genoten in de gemeenschap. Niet dat het alleen maar zakelijk was, ze had ook ondervonden hoe plezierig lichamelijk genot kon zijn.

Na het avondeten met de andere slaven, was ze rondom het dorp beginnen, wandelen. Ze wilde nog niet naar haar slaaphok, want daar wachtte eenzaamheid op haar. Misschien vond ze wel iemand om zich nog mee uit te leven, al was het maar iets kortstondigs. Ze wist dat jonge kerels ’s avonds rondom de langhuizen spelletjes speelden, waarbij ze elkaar uitdaagden. Toch waren het niet de ongehuwde jonge mannen die Agisa zocht, ze waren te wild of nog onervaren. Vele jaren geleden liet ze zich nog door hun ongeremdheid verleiden en meestal liep het mis, zowel mentaal als fysiek. Ontluikende verliefdheid werd beteugeld door haar stand als slavin en als het erop aankwam, was geen enkele jongeman bereid om zijn eigen sociale plek op te geven. Wanneer je aan het lichamelijke spel begon, vergaten de kerels soms wel eens dat er grenzen waren.

Één keer was het zo bijna misgelopen. Het was een oudere Lenape krijger die Agisa toen gered had, hij had haar uit de klauwen van haar belager weten te trekken. Net daarom zocht Agisa naar de kleine groep weduwenaren of ongetrouwde oudere mannen. Ze waren rustiger, doordachter en ervaren. De halfbloed meid had hun kalmte en genegenheid weten te appreciëren, want vaak wilde ze enkel maar een fijn gesprek voeren. Je kon zo een nacht vullen met naar hun verhalen te luisteren, te drinken en je eigen dromen te vertellen.



Nachtelijk plezier



Agisa was bij het langhuis gekomen waar een oude krijger woonde die ze sinds enkele jaren bezocht. De man kwam eigenlijk van een ander Lenape dorp, dat door de Hollanders verwoest was. Daar had hij ooit een vrouw en kinderen gehad, maar hier was hij helemaal alleen. Vaak was de kerel weg, op zoek naar wraak en eerherstel. Agsia had hem al een tijd niet gezien, al lag dat eerder aan het feit dat ze voor Colombe gezorgd had. Ze had de afgelopen weken geen mogelijkheid gezien om hem te bezoeken.

Traag wandelde Agisa het houten verhoogje op. Ze duwde de huiden, die de deur vormde, opzij en wachtte even. Binnen brandde enkele olielampen en een vuur, waarlangs drie kerels zaten. Ze rookten een pijp en kauwden op stukken gedroogd vlees. Het duurde even voor Agisa’s ogen zich aan het weinige licht aangepast hadden. Geen van de kerels leek zich om de meid te bekommeren. Agisa zette een paar stappen naar voren, maar merkte dat de man die ze zocht niet bij hen zat. Ze wilde net weer naar buiten gaan, toen iemand binnenkwam.

‘Na lang zoeken heb ik nog een kruik gevonden …’

Een man van een jaar of vijftig was het langhuis binnengekomen. Agisa knikte onderdanig naar hem, dit was de krijger die ze zocht. In zijn handen droeg hij een aardwerken kruik waarin een alcoholische drank zat. De mannen aan het vuur juichten vrolijk bij het horen van de vondst.

‘ … Agisa!’

De man in de deuropening fluisterde de naam van de halfbloedmeid zachtjes, zodat de andere mannen hem niet hoorde. Agisa glimlachte vriendelijk, waarna ze haar ogen respectvol naar de grond liet staren. De krijger zei niets meer en wandelde naar zijn vrienden. Hij legde de kruik op de grond naast het vuur en mompelde:

‘Jullie hebben geen tabak voor me overgelaten, … ik ga nog wat meer halen en dan wil ik de grote verhalen van je wel horen. En dan vertel ik jullie waar ik mijn scalpen vandaan heb.’

Agisa zag het niet, maar de oude krijger wees naar een balk waarop een drietal bundeltjes hingen. Je herkende bruine en blonde mensenharen die niet zo lang geleden nog onderdeel geweest waren van kolonisten. De man raapte een lange pijp op en wandelde weer naar buiten. Toen hij Agisa passeerde nam hij haar arm vast, zodat de meid achter hem aankwam.

‘Ik heb je twee manen geleden opgezocht, maar toen lag de withuid naast je in je slaapplek.’ Mompelde de krijger toen ze enkele meters van het langhuis verwijderd waren. Agisa legde uit dat ze over Colombe had moeten waken. Ze voegde er verlegen aan toe dat ze nu echter van dat taakje verlost was.

Een flauw glimlachje verscheen op het gezicht van de man, hij trok zijn mantel goed. Agisa merkte zijn vertwijfeling, dus fluisterde ze:

‘Misschien kom ik een andere keer terug!’

De krijger schudde echter zijn hoofd, beslist antwoordde hij: ‘nu, gaat ook wel.’

Rustig wandelde de Lenape krijger langs de zijkant van het langhuis naar de achterkant van het gebouw. Agisa volgde hem, ze voelde haar hartslag omhoog gaan. Het was ondertussen een tijd geleden, maar ze wist wat zou komen. Dit zou geen lange avond vol met verhalen worden. Agisa stapte een kamer binnen die via openingen in de muren voorzien werd van licht. De oudere mand lichtte enkele olielampjes op, waardoor de ruimte al snel een aparte geur kreeg.

Een ruimere slaapplek stond in het midden van de kamer, dewelke tot de krijger toebehoorde. Hij gaf Agisa een beker met water, de meid dronk het dankbaar op. Ze knielde voor het bed neer op de grond, terwijl de oudere man zijn mantel uitdeed en op het bed plaatsnam. Hij droeg nu nog enkel zijn lendendoek. Agisa trok haar leren schoeisel uit, zodat ze enkel nog haar tuniek droeg. Ze legde haar hoofd op de schoot van de man, die haar zwarte hoofdharen liefdevol streelde.

‘Ik heb je gemist, al ben ik vaak weggeweest. Er is oorlog op komst, de stammenoudsten bereiden zich voor om in het voorjaar de withuiden in het westen aan te vallen. We zullen zegevieren en hen terug de zee indrijven …’

Agisa genoot zwijgend van het gestreel, militaire kwesties zeiden haar weinig. Ze behoorden niet tot de Europeanen en ze was geen Lenape, dus een oorlog zou weinig aan haar status als slavin veranderen. Ze kantelde haar gezicht ietwat en kuste de naakte huid van het bovenbeen van de krijger. Grinnikend liet de man haar doen, zijn rechterhand gleed over haar rug. Hij duwde zijn vingers tegen de stugge stof van de tuniek.

Opgewonden stond Erika rechtop, ze trok de onderkant van haar tuniek naar boven. In één vlotte beweging ontdeed ze zich van het kledingstuk en het touw rond haar nek. Helemaal naakt stond ze voor de krijger, die zijn ogen bewonderend over haar lijf liet gaan. Hij glimlachte goedkeurend naar de meid, terwijl hij zich op de rand van het houten frame van zijn slaapplaats zette. Voorzichtig legde hij zijn rechterhand op Agisa’s hals, rustig liet hij zijn vingers naar haar B – cup glijden. Masserend speelde hij met haar borsten, om daarna naar haar buik te gaan.

‘Je bent een mooie vrouw, … ik was vorige keer droef en heb toen niemand anders opgezocht …’

De krijger plaatste zijn vingers langs Agisa’s schaamlippen, nadat hij gesproken had. Hij trok de lipjes uit elkaar en keek naar het rode kutvlees. Tevreden duwde hij een wijsvinger langs haar spleet, totdat hij bij haar kutopening kwam. De kerel slikte hoorbaar een hele hoop speeksel naar binnen. Hij boog zijn gezicht naar voren en kuste Agisa’s buik. Innig bleef hij haar daar zoenen. Agisa legde haar handen op zijn hoofd, waarvan een groot deel kaalgeschoren was. Een lange staart zwart haar was met een lintje samengebonden, al wist de meid dat ze daar niet aan mocht komen. Ze masseerde de kaalgeschoren plekken, zijn voorhoofd en de slapen. Ondertussen drukte de man zijn lippen op haar venusheuvel.

Agisa duwde haar lichaam naar voren, waardoor de krijger zijn hoofd weer naar achteren trok. De meid liet zich op zijn schoot zakken, zodat ze met haar ogen recht in de zijne kon kijken. De kerel duwde zijn handen weer op haar borsten, die hij vrolijk kneedde. Agisa zoende zijn gezicht, ze legde haar handen op zijn bovenlichaam. Strelend gleden haar vingers over zijn huid, terwijl de man zijn linkerhand naar haar spleet bracht. Ervaren liet hij twee vingers langs haar clitoris strelen. Fluisterend merkte hij op:

‘Je lijkt er meer zin in te hebben als ik …’

De oude krijger kuste Agisa’s wang, terwijl hij haar bleef vingeren. Hij wist wat ze lekker vond, ze had het hem ooit uitgelegd. Agisa drukte haar gezicht tegen zijn brede schouders, ze genoot van de heerlijke strelingen. De man liet zijn andere hand over haar rug strelen en hij kneedde speels haar billen. Agisa voelde haar lichaam opspannen toen ze haar hoogtepunt bereikte. Een heerlijk gevoel vulde haar lijf.

De man kuste Agisa’s voorhoofd, die een paar tellen lang in stilte genoot. Ze hief haar hoofd weer op en kuste de man vol op zijn mond. Het enthousiasme van de twintiger stimuleerde hem wel. Hij zoende haar terug, waarna hij zijn handen weer naar haar borsten bracht. Zijn mond zakte af naar Agisa’s hals en plotseling hapte hij naar haar borsten. Met veel plezier ving hij de linkertepel. Zuigend genoot hij van de tepelknop, totdat hij het spel zelf eindigde. Hij petste op de Agisa’s kont en deed teken dat ze rechtop moest staan.

De meid stond rechtop, waarna de man naast haar kwam staan. Hij wees naar de slaapplek en Agisa legde zich neer op haar rug. Ze spreidde haar benen, zodat de krijger ertussen kon knielen. De man had zich al van zijn lendendoek ontdaan. Uit een aardenwerken potje haalde hij een plakkerig goedje dat hij over Agisa’s kutje uitwreef. Het organisch zalfje was gemaakt van planten die zaaddodend waren. Als je het voldoende genoeg aanbracht, kon je voorkomen dat een zwangerschap zou volgen. Tot nu toe was Agisa gespaard gebleven van een dergelijke uitkomst, omdat de zaadlozing niet in haar lijf plaatsgevonden had, of door het goedje. Toch prevelde Agisa een klein gebedje, terwijl de krijger wat van de zalf in haar kutopening duwde.

Beheerst streelde de man vervolgens Agisa’s bovenbenen. Voorzichtig bracht hij zijn eikel naar haar schaamlippen. De man was normaal geschapen, of toch volgens Agisa. Ze had met een zestal mannen gevreeën, met de meesten een enkele keer. De laatste drie jaar was het enkel de oude krijger geweest. Ze voelde de tip van zijn penis langs haar lipjes naar binnenglijden. Een fijne spanning golfde naar haar ledenmaten. Ze kreunde verwachtingsvol, terwijl de kerel zijn staaf dieper in haar liet glijden. Hij deed het liefdevol en streelde haar onderbuik en benen de hele tijd.

Voordat hij zijn penis verder bewoog, trok hij Agisa’s benen omhoog. Hij hield ervan om haar onderbenen tegen zijn schouders te voelen. Vrolijk kuste hij haar enkels en voeten, terwijl hij zijn middel rustig bewoog. Hij legde zijn handen tegen haar bovenbenen en gebruikte de onderste ledenmaten als houvast. Na amper een minuut trok hij zijn penis al uit Agisa’s spleet. De meid keek hem verbaasd aan. De krijger streelde haar benen en verklaarde zijn terugtrekken:

‘De laatste weken waren erg eenzaam. Ik heb diep in het land van de vijand rondgewandeld en lang niemand gezien. En nu ik je hier zie, zo naakt en rein, voel ik mijn hart sneller slaan …’

Agisa begreep niet helemaal wat de man haar wilde vertellen. Hij was nog niet klaargekomen, want ze voelde zijn stijve penis tegen haar benen strelen. Ze knikte toch begripvol, hoewel ze vooral hoopte dat hij verder zou gaan. Om iets te doen, streelde ze met haar linkerhand zijn gespierde bovenbeen.

Nadat hij klaar was met spreken, boog de man zijn bovenlichaam naar voren, waardoor Agisa’s benen tegen haar bovenlijf gedrukt werden. De krijger duwde zijn mond op haar lippen, de meid kuste hem terug. Ze liet haar rechterhand naar zijn penis glijden, wat niet makkelijk was in deze houding. Ze vond de vlezige eikel en trok er verwachtingsvol aan. De man hief zijn hoofd even op, om haar hals te kussen. Voorzichtig bewoog hij zijn middel richting Agisa’s spleet, de meid begeleidde de tip tussen haar schaamlippen. Opnieuw gleed de penis bij haar naar binnen.

Agisa voelde de staaf dieper in haar gleuf glijden, de man bewoog zijn penis traag heen – en – weer. Zijn lippen bleven op haar huid geplakt, terwijl hij het tempo liet stijgen. De houding had wel iets, haar eigen benen die tegen haar naakte vel drukte. Toch trok ze haar met haar handen haar benen wat opzij, zodat haar borsten ietwat bloot kwamen te liggen. De man liet daarop zijn rechterhand naar haar buste glijden.

Puffend trok de man zich na verschillende minuten weer rechtop. Hij nam Agisa’s benen met zich mee en streelde langs haar onderste ledenmaten.

‘Pfff, … ik heb té veel gedronken en gegeten …’

Lachend vertelde hij dat ze de rollen zouden omdraaien. De krijger zou op zijn rug plaatsnemen en Agisa moest hem berijden. Jongere mannen zouden dat standje verafschuwen, want enkel de vrouw is passief. Daarentegen konden de meer ervaren kerels genieten wanneer ze bereden werden. De wissel gebeurde vlotjes, de man lag op het bed en Agisa plaatste haar knieën aan weerszijde van zijn middel. Ze hield de penis in de juiste hoek en liet haar heup rustig zakken. Makkelijk gleed de eikel in haar kutopening, waarna ze de staaf zo diep mogelijk in haar spleet liet zakken.

Agisa trok de beide handen van de krijger naar haar borsten, die hij grinnikend begon te kneden. Zelf bewoog de meid haar middel op – en – neer, waarbij ze zijwaartse bewegingen maakte. Algauw liet de krijger de dansende borsten voor wat ze waren en liet zijn handen over haar buikvel naar beneden zakken. Hij streelde haar schaamstreek en bovenbenen. Terwijl hij zijn eigen hoogtepunt voelde naderen, masseerde hij de bovenkant van Agisa’s spleet.

Net dit wederzijds respect was waarom Agisa verschillende jaren gelden gekozen had om juist deze oude krijger op te zoeken. En ook hij zocht haar op wanneer hij terug was van zijn gevaarlijke tochten. Zijn status zorgde er trouwens voor dat anderen, jongere gasten, Agisa met rust lieten.

De man drukte zijn vingers in het vel van Agisa’s zij, toen hij op het punt stond om klaar te komen. Hij drukte haar ietwat naar beneden, terwijl hij kreunend een lading zaad in haar spoot. De meid besefte dat de krijger onder haar zijn orgasme bereikt had. Ze bleef haar heup zachtjes bewegen, totdat de kerel weer ontspande. Bedankend liet hij wijsvinger weer cirkeltjes maken rond Agisa’s kleinood, waardoor ze niet veel later zelf klaarkwam.

Agisa kroop van de slaapplek. Ze nam een doekje en maakte dat nat. Vervolgens lepelde ze met haar vinger zaad weg dat via haar kutopening naar beneden druppelde. Ze wist niet of het hielp, maar ze dacht toch dat dit een manier was om geen ongeluk te begaan. Met de natte doek maakte ze uiteindelijk haar hele schaamstreek proper. De krijger had zijn lendendoek al aangetrokken, waarna hij zijn rechterhand over Agisa’s rug en billen liet strelen. Hij kuste haar onderrug even, blij dat de meid zichzelf goed verzorgde.

Toen Agisa klaar was, liet hij haar op het bed zitten. Hij nam uit en leren zakje een ketting. De krijger overhandigde het juweel aan Agisa, die het hangertje in de vorm van een vis bekeek. De man wist niet dat het een Christelijk symbool was, hoewel hij besefte dat de vorige eigenares er veel belang aan hechtte.

‘… De rivieren zijn vruchtbaar en vol met vis. Als we in het voorjaar zegevieren neem ik je mee naar de grote monding. Daar word je mijn vrouw en schenk ik je mijn kinderen …’

Agisa knikte dankbaar. Ze bond de ketting rond haar nek en voelde het koude, zilveren metaal tegen haar vel rusten. Hoewel ze nog niet erg zeker was van de overwinning op de Europeanen, vond ze het wel een fijn toekomstbeeld. Ze kleedde zich weer vlug aan, waarna ze de kamer verliet. Morgenavond zouden ze wel bijpraten, want nu moest de krijger naar zijn vrienden om zijn verhaal over de scalpen te vertellen.



Ronddwalend



De nieuwe, zij het tijdelijke, conditie van Colombe vormde een schril contrast met het slavenstatuut. Hoewel de Lenape hun laars hadden kunnen lappen aan hun overeenkomst met Hugo, hielden ze zich er netjes aan. Het was uiteindelijk een trots, maar eigenzinnig volk, dat anders dan de Europeanen wel degelijk beloftes naleefde.

Tot aan midzomer zou Colombe een soort gast zijn. Niet dat ze helemaal vrij was, ze was gewoon geen slavin meer. Ze moest de gewoonlijke attributen zoals het touw rond de nek en de twee vlechten niet meer dragen. Dat laatste deed ze nog wel, om solidair te zijn met Agisa. Haar halfbloed vriendin had haar leven weer zien veranderen naar hoe het was voor Colombe in het dorp verscheen. Het werk dat ze deed was niet zozeer zwaarder, alleen was ze vaker alleen.

Qua werk werd er van Colombe niet veel verwacht. Eigenlijk mocht ze met de jongvolwassen Lenape meiden meedoen, dat wilde zeggen dat ze vooral aangeleerd kreeg hoe ze later voor een gezin moest zorgen. Af en toe onderbraken ze de lessen om mee op het land te werken of in het bos naar eten te zoeken. Toen Colombe de eerste dag besloot om Agisa te helpen, leverde dat vreemde blikken op.

Heel even kregen ze de kans om te praten, waarbij Colombe opmerkte dat haar vriendin een vermoeide en toch heel erg vrolijke indruk gaf. De donkerblonde meid probeerde te achterhalen wat er zich had voorgedaan, al werd dat onmogelijk gemaakt toen een Lenape vrouw Colombe wegjoeg. Ieder had zijn rol te vervullen in het dorp en een gast mocht niet het werk van een slaaf doen, ook niet wanneer ze een paar dagen geleden zelf tot die groep had behoord.

De eerste dagen was het haast onmogelijk om met Agisa af te spreken, telkens werd Colombe weggeroepen. Als de donkerblonde meid ’s avonds toch de kans kreeg en haar voormalige slaaphok opzocht, was dat verlaten.

Een andere troef was dat Colombe ook buiten het dorp mee vrijheden kreeg. Ze mocht om de paar dagen met een groepje vrouwen mee het bos in, waar de Lenape bessen en knollen zochten. Zelf wandelde de donkerblonde meid gewoon rond of ze zette zich tegen één van de reusachtige bomen en genoot dan van de mooie omgeving. Niemand leek het erg te vinden, ze bleef ten slotte een domme blanke meid.

Het eerste vriesweer was ondertussen een feit. Colombe kreeg een dikkere tuniek en nog een extra mantel om over haar lijf te doen. Op een iets warmere dag vertrok ze enkel met haar tuniek aan naar het bos. Een poosje bleef ze in de buurt van de wroetende vrouwen, totdat ze tussen de struiken iets verdacht opmerkte.

Zo stil mogelijk sloop ze naar het groepje laag groeiende planten om met een grote schreeuw een spurtje in te zetten, tot ze vlak tussen het gebladerde eindigde.

‘Merde, …’

Colombe zette geschrokken een stap achteruit. Ze had verwacht een dier te zien, maar voor haar dook een jongeman op.

‘Hugo!’

De jonge gast voelde zich betrapt, hij staarde verontschuldigend naar de grond. Voorzichtig klopte hij de takjes en bladeren van zijn dikke leren kleding. Grinnikend trachtte Colombe een gesprek op gang te brengen:

‘Doe je dat vaker, … je in struiken verstoppen?’

Hugo schudde zijn hoofd, ietwat plagend ging de donkerblonde meid verder:

‘… of was je ons aan het bespieden?’

De meid wees naar de Lenape vrouwen, die aan de andere kant van het heuveltje stonden. Opnieuw schudde Hugo zijn hoofd, maar stamelend begon hij een verklaring te formuleren voor zijn aanwezigheid.

‘Ik … eh … moest … eh … zien of Engelsen de Lenape weg gebruiken, maar … eh …’

Een verlegen blos verscheen op zijn wangen, want hij had geen flauw idee hoe hij aan haar moest vertellen dat hij de afgelopen week haar stiekem bespied had. Eigenlijk had hij verder naar het westen moeten gaan, zoals zijn vader hem opgedragen had, daar liep de grote weg die de noordelijke Engelse kolonies met de zuidelijke nederzettingen verbond. Die weg werd steeds meer gebruikt, omdat de Europeanen zich zekerder voelden.

Sinds hij Colombe gezien had, was er bij de jongeman iets veranderd. Hij droomde over haar en maakte zich, hoewel hij haar niet kende, zorgen over haar welzijn. Zijn vader mocht Protestanten dan haten, voor hem speelde dat minder. Hugo was in de nieuwe wereld geboren en ook al wilde hij het niet toegeven, was hij verliefd op de donkerblonde meid.

‘Je wil weten of je geld iets heeft opgebracht!’

Triomfantelijk keek Colombe naar de jongeman, die natuurlijk voor een heel andere reden haar gadesloeg. Ook nu kon hij er niet aan doen om in haar lieftallige blauwe ogen verzeild te geraken. Al die jaren omzwerving en het leven te midden van vreemde volkeren had hem vooral doen hunkeren naar een eigen thuis. Frankrijk, zo zei zijn vader was het mooiste en beste, de plaats waar zijn toekomst lag.

En toen kwamen ze in het Lenape dorp en zat daar een échte Française. Colombe was de lieftallige weerspiegeling van zijn moederland. Hoewel hij dat zo graag tegen de donkerblonde meid wilde zeggen, was er ook een deel van hem dat zich te trots voelde, dus antwoordde hij:

‘Ja, exact … daarom keek ik naar je … eh … jullie.’

‘Ha, … voyeur. Heeft je pappie je dan geen manieren geleerd!’

Sneerde Colombe terug, hoewel ze haar lach niet kon inhouden. Een leuke roze blos stond op haar wangen. Plagerig keek ze naar de jongeman voor haar, die gespeeld boos terugkeek.

‘Juist daarom kijk ik, want zo weet ik of alles goed gaat … en nu ik dat weet, ga ik maar weer weg …’

Hugo zette een stap achteruit, zonder om te kijken. Hij zag de boomwortels niet die overal op de grond lagen. Met een grote smak viel hij naar achteren, gelukkig brak het struikgewas zijn val. Colombe sprong naar voren om hem te helpen. Lachend boog ze, met uitgestoken hand, naar hem toe.

‘Je bent wel een erg slechte spion …’

Hugo nam Colombes hand vast, hij kon wel lachen met haar grapje. Om één of andere reden liet hij haar niet los toen hij rechtgekomen was. Zachtjes trok hij haar verder door het struikgewas heen, totdat ze bij een groepje bomen eindigden. Colombe was hem uit nieuwsgierigheid gevolgd, ze had zich niet losgetrokken en voelde zich niet bedreigd. De jonge kerel keek om zich heen, al zagen enkel de dichte cirkel eiken om hen heen.

‘Ik … eh … vind je mooi!’

Hugo’s hoofd liep volledig rood aan. Nu hij de woorden hardop gezegd had, voelde hij zich stom. Colombe reageerde ook eerst helemaal niet. Verbouwereerd staarde ze naar de jongeman. Toch gebeurde er in haar lichaam een hoop. Een heerlijk gevoel golfde doorheen haar lijf en in haar hoofd doken allerlei mogelijke antwoorden op. Wat verlegen wist ze uiteindelijk het volgende uit te brengen:

‘… Dankjewel …’

Hugo voelde zich gesterkt door haar vertwijfeling. Met een brede glimlach negeerde hij zijn eigen onzekerheid. Zijn hart maakte overuren, terwijl hij een drinkfles van zijn riem losmaakte, waarna hij aan Colombe vroeg: ‘Wil je iets drinken …’

De donkerblonde meid dronk iets en het komende uur vertelde ze over koetjes en kalfjes. Politiek en religieus geladen onderwerpen kwamen niet aan bod, zelfs niet wanneer ze het over familie hadden. Als de Lenape vrouwen Colombe niet hadden geroepen, was de meid langer gebleven.

‘Ik moet gaan …’ Fluisterde ze verontschuldigend. Hugo knikte begripvol, hij nam de meid even bij haar arm vast en vroeg hoopvol: ‘spreken we nog eens af.’

Colombe gaf de jongeman snel een kus op zijn wang, waarna ze fluisterend antwoordde: ‘Je mag me nog blijven bespieden, tot morgen of zo …’

Haastig liep ze van de bomen weg, want ze wilde niet dat de Lenape Hugo zouden zien. Het fijne gevoel nam ze wel mee.



Schuldgevoel!?



De achttienjarige jongedame had voor het eerst in haar leven de kriebels die bij verliefdheid horen. Het maakte haar blij en toch ook droef, want wat moest ze ermee. Ze zat nog steeds vast in het Lenape dorp en ergens voelde het ook als een verraad aan. Ze dacht terug aan de droom die ze de eerste nacht in het langhuis had. Toen leek het absurd, maar nu begreep ze het. Ze moest kiezen, tussen Agisa en Hugo.

Colombe tobde tijdens het avondeten over het dilemma. Ze zocht naar allerlei argumenten, zoals: hij is een paap, zij is een vrouw; hij is een knappe jongeman, zij is loyaal en lief; hij is nog onbekend, zij is niet overtuigd van God; … enz.

Gefrustreerd zei ze hardop: ‘En waarom moet ik kiezen, … het kan toch ook allebei!’

De andere aanwezigen keken haar verschrikt aan. Ze verstonden haar niet, want ze sprak Hollands. Het was vooral de boze toon waarop ze sprak, die hen raar deed kijken. Ietwat gegeneerd, wandelde Colombe naar buiten. Ze ademende een diepe teug zuurstof naar binnen, het was veel kouder dan eerder op de dag. Ze trok de warme mantel goed om haar heen, terwijl ze richting de slaapplaatsen van de slaven ging.

Tot haar opluchting merkte ze op dat Agisa er deze keer wel lag. Blij wandelde ze het slaaphok binnen. Om de koude buiten te houden had Agisa veel organisch materiaal gebruikt om op de grond te leggen. Een dikke huid, die ze van de oude krijger gekregen had, bedekte de isolatie. Vriendelijk verwelkomde ze de donkerblonde meid, die haar onmiddellijk knuffelde.

‘Ik heb je niet gezien, waar was je?’ Vroeg Colombe nieuwsgierig.

Agisa glimlachte ontwijkend. Sinds de dag na haar eerste nacht weer alleen, hadden ze elkaar enkel maar in de verte gezien. De halfbloed meid was haar vriendin zeker niet vergeten, het had haar gewoon beter geleken om zich naar de nieuwe realiteit te schikken. De afgelopen nachten was ze vaak op bezoek gegaan bij de oude krijger, die weer vertrokken was. Zijn verblijf in het dorp was kortstondig geweest, toch had het haar veel vreugde gegeven.

‘Waar ik altijd ben, taakjes aan het doen … Vertel me liever waar jij allemaal geweest bent?’

Colombe liet haar nieuwsgierigheid varen, ze vertelde vrolijk over wat ze de afgelopen week gedaan had. Over Hugo vertelde ze niets. Plots waaide een frisse wind doorheen de openingen van het slaaphok. Agisa rilde, ze had geen warme mantel over zich heen.

De halfbloed meid legde zich op haar zij en nodigde Colombe uit om hetzelfde te doen. Zodra de donkerblonde meid haar mantel uitgedaan had en zich naast Agisa gelegd had, trok die laatste een wollen laken over hen beide. Ook dit was een cadeau van de oude krijger, die het meegenomen had van een raid op een blanke boerenfamilie.

Colombe merkte plots de hanger op die Agisa droeg. Ze nam het zilveren visje in haar linkerhand. Een oude herinnering kwam bij haar naar boven. Haar vader, die prediker was, had dergelijke symbolen verdeeld onder medehugenoten, die enkel in het geheim hun godsdienst konden belijden. Dankzij het symbool herkenden ze elkaar, wat best handig was door de vele vervolgingen of wanneer ze naar verre landen moesten vluchten.

‘Hoe ben je hieraan geraakt?’

Agisa hief haar schouders op, ze liet haar rechterhand op de hand van Colombe zakken. Ze streelde de vingers en de rug van Colombes hand, terwijl ze fluisterend antwoordde:

‘Een vriend heeft het me gegeven.’

Agisa’s geheimzinnigheid stoorde Colombe niet, het luchtte haar zelfs op. Misschien was ze daarstraks te hard van stapel gelopen. Ze kon van Hugo en Agisa toch allebei houden, zonder dat ze één van hen te kort deed. Zonder erbij na te denken, boog de donkerblonde meid haar hoofd naar voren en kuste haar vriendin vol op de mond. De halfbloed meid zoende terug, ze liet haar handen over Colombes arm en zij glijden.

De donkerblonde meid schoof haar hele lichaam wat dichter bij Agisa, zodat ze bijna tegen elkaar plakte. Ze bleven elkaar innig kussen. Agisa, die meer ervaring had, duwde haar tong zachtjes tegen Colombes lippen. Colombe liet zich meeslepen en opende haar mond ietwat, waarna ze Agisa’s tong naar binnen voelde glippen. Ze proefde de zoete smaak van de halfbloed meid. Grinnikend liet ze haar eigen tong naar Agisa’s mond gaan, waar die even vastgeklemd werd.

Beide meiden streelden elkaars lichaam, al bleven hun handen boven de dikkere tuniek. Het was Agisa die het kussen onderbrak en fluisterend voorstelde om de kleding uit te trekken. Zonder te antwoorden trok Colombe haar kleurrijke tuniek uit, haar schoeisel had ze eerder al uitgedaan. Agisa deed hetzelfde, zodra ze klaar waren trokken ze het warme laken weer over hun naakte lichamen.

Wat onwennig tastte Colombe over Agisa’s naakte vel, ze voelde aan haar borsten en vervolgens gleden haar handen naar haar buik. Verder durfde ze om één of andere reden niet te gaan. Agisa zoende de donkerblonde meid weer op de mond, terwijl ze haar rechterhand langs de lekkere C – cup liet gaan. De halfbloed meid durfde wel een stap verder te gaan, haar hand ging langs Colombes slanke buik naar haar schaamstreek. De donkerblonde meid trok haar gezicht even naar achteren, terwijl ze de friemelende vingers voelde.

Agisa keek haar vriendin een paar tellen serieus aan. Colombe begreep wat ze vroeg, ze knikte zelfzeker. Wat er ook komen zou, ze wilde het. De meid voelde Agisa’s wijsvinger tussen haar schaamlippen verdwijnen. Onmiddellijk golfde de opwinding en spanning doorheen haar lijf. Ze kuste Agisa weer vol op de mond, terwijl ze haar eigen handen tegen de borsten van de halfbloed meid duwden.

Rustig onderzocht Agisa de spleet van haar Europese vriendin, penetreren deed ze evenwel niet. Gaandeweg merkte ze dat Colombes kutje vochtiger werd, wat het vingeren makkelijker maakte. Ze bleef haar wijsvinger langs het kutvlees bewegen, tot ze besloot om vooral de clitoris te bespelen. Masserend liet ze haar vinger rondjes rond het kleinood maken. Sowieso duurde het niet lang voor de donkerblonde meid klaarkwam.

De sensatie werkte zo betoverend voor Colombe, dat ze geen blijf wist met haar dankbaarheid. Ze bleef de halfbloed meid uit liefdevol kussen, terwijl ze haar lichaam dichter tegen haar aandrukte. Grinnikend knuffelde Agisa haar onervaren vriendin. Strelend gleden hun hanen over elkaars rug.

‘… Dat is wat de Lenape meisjes ook met elkaar deden?’ Vroeg Colombe.

Agisa knikte, waarna ze glimlachte met Colombes verbazing.

‘Vond je het lekker?’ Vroeg ze.

Colombe knikte, waarna ze Agisa op haar wang kuste. Ze opende haar mond halfopen, om te vragen hoe ze het hetzelfde kon doen. De halfbloed meid was haar echter voor. Ze nam Colombes linkerhand vast en bracht die naar haar schaamstreek. De donkerblonde meid duwde haar wijs – en – ringvinger tegen Agisa’s spleet. Onwillekeurig wist ze wat ze moest doen. De aanmoedigende kreuntjes van de halfbloed meid hielpen. Ze streelde de bovenkant van Agisa’s kutje, zonder te beseffen dat er zoiets als een clitoris was.

Agisa liet de meid onderzoeken, ze streelde Colombes bovenlichaam en speelde met haar borsten, waarvan de tepels heerlijk stijf stonden. Ze frunnikte aan de tepelknoppen, terwijl ze traag naar een hoogtepunt toe liet werken. Telkens wanneer Colombe een lekkere beweging maakte, kreunde ze. Gelukkig was de donkerblonde meid een volhouder, haar vingers bleven over de bovenkant van Agisa’s spleet strelen.

Uiteindelijk kwam de halfbloed meid klaar. Ze tikte tegen Colombes hand, zodat Colombe haar arm wegtrok. Een tijdje lang bleven ze elkaar knuffelen en kussen. Agisa, die de dag erop weer vroeg aan haar taken moest beginnen, fluisterde plots: ‘Laten we slapen …’

Colombe draaide zich om, ze voelde Agisa’s bovenlichaam tegen haar rug drukken. De warmte die hun naakte lichamen afstraalden was voldoende om de koude buiten te houden. Colombe sloot haar ogen, terwijl Agisa’s rechterhand nog met haar borsten speelde. Lepeltje lepeltje lagen ze zo een tijd, totdat beide meiden in slaap vielen. Zowel Agisa als Colombe geraakte verzeild in een hevige droom. Wat moesten ze doen? Aan wie waren ze iets verschuldigd?