Ineke En Harry - 2

Het heeft een tijdje geduurd, maar eindelijk is hier deel 2
Het verhaal is nog in opbouw. Ik laat heel langzaam de climax oplopen. Misschien dat deel 3 wat extreme wordt

Als we vlak bij de keuken zijn hoor ik achter me 'Euh, blijf maar even staan zo. We wachten nog even op Lars. Hij moet nog even iets ophalen uit onze auto. Ik denk niet dat het lang zal duren. Doet u maar alvast uw handen in uw nek’. Ik verplaats gelijk mijn handen op commando in mijn nek. Gelijk schuif ik mijn vingers in elkaar. 'Nu even uw beentjes iets uit elkaar.' Snel zet ik mijn linker been iets naar buiten, waardoor ik in een spreidstand kom te staan. 'Grote meid' hoor ik achter me.

Inmiddels is de derde persoon weer terug in de huiskamer met een grote weekendtas. 'Hoi Lars is het nog gelukt met de tas en de spullen?’ ‘Ja, ik heb de auto ook even verplaatst, net buiten het gezichtsveld' zegt Lars 'Hoe gaat het hier? Jullie zijn nog niet begonnen zie ik?’ ‘Nee, we wachtten op jou. Trouwens dit vrouwtje is een uitstekende gastvrouw. Luisteren gaat ook steeds beter bij haar.' Ineke voelt zich steeds kleiner worden, nog kleiner dan haar lichaamslengte.

Als een schaap dat geleid wordt naar de slachtbank stond Ineke te wachten op haar volgende opdracht. Haar hersens maakten overuren. Alles kwam bij haar boven. Nog meer dan wat haar lief was. Dit gevoel kende Ineke niet van haarzelf. Ze was een vrijgevochten en zelfstandige vrouw. Zo kende iedereen haar ook in haar omgeving.
In de kerk was ze heel actief, ze zat in het kerkbestuur, eerst als lid later had ze een tijdlang de rol als voorzitter op zich genomen. Dat vond ze te veel worden, maar op verzoek van de overige leden was ze wel lid gebleven van het bestuur. Nu als gewoon lid. Ze maakte heel gemakkelijke en met iedereen contacten. Als het zo uitkwam maakte ze met iedereen een praatje. Bij nieuwe kerkgangers maakte ze de nieuwelingen graag wegwijs en liet ze kennismaken met de dienst, zowel voor als na de dienst. En ook daarna beantwoordde ze naar eer en geweten de vragen van de nieuwelingen.
Als iemand ziek was ging zij altijd op bezoek bij diegene. Dan baden ze samen tot de Heer voor genezing of verlichting bij een ernstige ziekte. Ook in het onderwijs waar ze in werkte had ze de pubers, die soms een kop groter waren dan zijzelf, aardig onder de duim. Ook Harry kreeg veel complimenten over de zelfstandigheid van zijn vrouw. Als ze niet in de buurt was grapte Harry wel eens ‘Komt door haar opvoeding.'

Zo stonden ze met z’n vieren vlakbij de ingang van de keuken. Ineke stond vooraan . Met haar handen in haar nek, beentjes iets uit elkaar. Ondanks de geboorte van de twee kinderen had haar taille toch nog iets weg van een zandloper. Het zand liep nu misschien minder snel naar beneden dan vijfentwintig jaar geleden, maar het verdween nog altijd mooi en diep naar haar billenpartij toe. In het verleden waren deze mooi gevormd als een rijpe peer. Nu hadden de billen iets meer weg van een volle en rijpe appel. Toch zou zo’n appel, overigens zonder deuken, er nog uitspringen in een volle kist met appels bij een willekeurige groenteboer om de hoek. Deze appel was nog steeds lekker om in te bijten.

Een à twee pasjes achter haar stonden de drie mannen. Eentje een beetje links achter haar nog met de tas in zijn hand. De tweede stond een beetje rechts achter haar en de derde stond helemaal pal achter haar. Hoewel ze de kerels niet kon zien voelde ze wel dat hun ogen in haar rug prikten. Ze had sterk het gevoel dat ze gefocust waren tussen haar benen en op haar billenpartij
Ze hoorde klik, klik, achter haar. Stonden ze nu ook nog pervers met hun mobieltjes foto's te maken van haar achterkant? Ineke durfde hier niets over te zeggen. Omdraaien durfde ze al helemaal niet!

Zo stond ze daar bij de ingang van de keuken. Nota bene voor haar eigen keuken! Het hoge plafond in de keuken daar liepen stevige houten balken doorheen. Verticale balken. Wat had ze er destijds veel werk aan gehad! Afnemen, schuren weer opnieuw licht opschuren. Daarna in de grondverf en uiteindelijk in de kleur die ze goed bij haar vond passen. Namelijk ossenbloed rood… Ze was enorm trots op haarzelf geweest en op het eindresultaat.
Gelukkig had ze ook veel steun aan haar enige zus Liesbeth. Liesbeth is ongeveer drie jaar jonger dan zij. Hoewel ze samen een goed en beschermende jeugd hebben gehad was hun jeugd door de Christelijke inslag van huis uit wel een beetje streng te noemen. Met veel Christelijke normen, waarden en met veel discipline. Waarschijnlijk ging dat ook zo in de pubertijd van hun papa en mama. De priester was behoorlijk op leeftijd en nog van de oude stempel en spoorde de ouders dan ook aan om hun kinderen met orde en tucht op te voeden.
'Want het was de Koning Salomo. De grootste koning van Israël die sprak: Men dient te leven volgens Gods wetten. Volgens hem was God zijn wet de regel 14 uit hoofdstuk 23 van het boek 'Spreuken': Gij zult hem met de roede slaan, en zo zijn ziel van de hel redden’.

De ouders van Ineke en Liesbeth hadden geen roede in huis, maar ze hadden wel een paar stevige en sterke handen. Zij schroomden dan ook niet om hun dochters bij in hun ogen ernstige overtredingen over de knie te leggen voor een pedagogisch pak slaag. Dat gebeurde meestal op hun blote billen.
Tot hun middelbare school gebeurde dit gewoon in de huiskamer of in de keuken. Soms zag Ineke hoe haar zusje over de knie werd gelegd. Een andere keer was het haar kleine zus die zag hoe haar grote zus rode billen kreeg. Als het zo uitkwam gebeurde het ook wel eens dat ze gezamenlijk over de knie werden gelegd. De een lag dan bij de moeder op haar schoot en de andere bij vader over de knie. Daarna was het even afkoelen in de hoek of met het gezicht tegen de muur. Uiteraard waren ze dan nog bloot van onderen. Het was dan streng verboden om met elkaar te praten. Daarna kregen ze een flinke preek te horen. Na een knuffel beloofden zij op hun beurt weer dat ze zich in het vervolg beter gingen gedragen en luisteren. Tot het natuurlijk weer mis ging en de zusjes weer moord en brand schreeuwden. De ouders trokken zich niets van hun huilebalken aan. Zij waren dan ook meer gefocust op het uitdelen van straffen dan op compassie van hun dochters.
Het straffen gebeurde uitsluitend thuis achter de voordeur. Gelukkig niet in het bijzijn van een anderen. Ineke en Liesbeth zagen wel eens, als zij mee waren om boodschappen te doen, hoe een zeurend kind een tik tegen zijn achterste kreeg. Nee, zij keken wel beter uit om te zeuren om snoepgoed in de supermarkt. Op visite wisten ze zich altijd heel goed te gedragen zonder een grote mond op te zetten. Zeuren was er ook niet bij.

Gelukkig dat de huidige priester van de kerk waar Harry en Ineke nu bij zijn aangesloten een priester is van respect en liefde. Misschien had het er ook mee te maken dat zij een vrouwelijke priester is. Zowel Harry als Ineke kon goed met haar over weg. Totaal anders dan de priester van haar eigen jeugd. Hoewel de priester uit haar eigen jeugd haar nooit had geslagen was ze tocht altijd op haar hoede en een beetje bang voor hem. Misschien lag de angst bij haar meer bij haar ouders en de gevolgen ervan dan de angst voor de priester. De angst sloeg altijd weer toe bij haar wanneer ze weer thuis was.

Toen Ineke en Liesbeth naar de middelbare school gingen werden de straffen alleen nog voltrokken in hun eigen slaapkamer. Hun ouders hadden een groot huis dat omschreven kon worden als een statisch herenhuis. Ook kenden zij hun eigen buren niet. Dit had ook te maken met het feit dat hun huis niet grensde aan de huizen van de buren. Trouwens zij mochten alleen maar omgang met de mensen van hun eigen kerk.
De grote oprijlaan naar de straat toe was voorzien van maar liefst drie buitenlampen. 's Avonds was het tuinpad helder verlicht. Aan de straatkant hadden de ouders hun slaapkamer. Dit was voor Ineke en Liesbeth altijd al een reden om keurig en volgens de afspraak thuis te komen. Het licht zou hun schaduwen immers kunnen verraden. Zij hadden hun slaapkamer aan de achterkant van het huis . Als zij uit hun raam keken hadden zij een mooi uitzicht en konden ze ver de achtertuin inkijken.
Tussen hun slaapkamers in zaten een badkamer, logeerkamer, nog een aparte wc en een naaikamer van hun moeder. Hun vriendinnetjes waren altijd jaloers op hun grote slaapkamers. Terwijl Ineke en Liesbeth vak dachten: 'Je zou eens moeten weten..!'

De vrijheid en de ruimte van een vrijstaand huis kende Ineke nog uit haar jeugd. Alleen dit huis van haar was vele male kleiner dan dat destijds van haar ouders. Ze was ook dolgelukkig toen ze vijf jaar geleden dit huis konden kopen. Hun zoon gaf nog advies om camera's overal op te hangen en een slimme deurbel te nemen. Maar Ineke vond het overdreven en ze vertrouwde op de goedheid van de mens. Als een goede Christene kon ze uiteraard niets anders dan vertrouwen op God en op de Here Jezus.
Had ze de adviezen maar opgevolgd van haar zoon dan zat ze nu niet met deze drie verschrikkelijke en uitgehongerde types opgescheept. En waren haar billen ook nog ongeschonden gebleven van drie gevoelige kletsen op haar bips. Hoewel de pijn op haar billen aardig was weggezakt voelde ze de pijn. Maar ze voelde vooral de vernedering. Waarschijnlijk deed dit meer pijn bij haar dan de drie rake tikken op haar kont.

Als kind dacht ze vaak, en zeker wanneer ze weer over de knie lag bij haar vader of bij haar moeder: ‘Als ik later groot ben en ik heb kinderen dan sla ik mijn kinderen nooit’. Daarom was ze zo in de wolken toen ze Harry ontmoette.
Harry had een hele andere opvoeding gehad dan zij. Bij hem werd thuis nooit geslagen. Harry was zelf ook Christelijk opgevoed. Bij hem thuis was God een en al liefde. Dus blijkbaar lag het niet aan God, maar eerder hoe er met de Bijbel werd omgegaan en hoe deze werd gelezen en voorgedragen.
Als Harry vroeger werd gestraft dan kreeg hij huisarrest of, wat hij veel erger vond, dat hij niet met zijn vrienden op stap mocht. Tenminste dat had Harry haar wel eens verteld.

Ook onze kinderen konden ons bloed wel eens onder onze nagels wegtreiteren, maar ik ben er trots op dat we onze kinderen nooit hebben geslagen.
Ik denk dat er bij hem thuis onderling ook veel meer werd gepraat en dat er dingen werden besproken. Bij ons thuis was het: 'Je doet wat je wordt opgedragen en wat je gevraagd wordt.' En als dat niet hielp dan met de harde hand. Dat hebben mijn zus en ik wel meegekregen of beter nog aan den lijven ondervonden en zeker gevoeld.

Een eigen kamer had ook het voordeel dat de vernedering ten opzichte van de zussen onderling hierdoor niet zichtbaar meer was voor een ander. Soms sijpelde wel geluiden van de slaande hand en het krijsen van het slachtoffer door de kamerdeur heen de gang op. Maar de tranen en de rode oogjes waren meestal voor een ander bijna nooit meer zichtbaar.
Onderling spraken de zussen ook niet over wat er gebeurd was. Enerzijds was dit uit schaamte, maar meer uit vernedering om hierover te praten. Soms wisten ze van elkaar wel wat er gebeurd was. Ineke en Liesbeth hadden, wanneer het echt pijn deed, wel eens de gewoonte om de pijn uit hun billen te wrijven. Dan zei eentje wel eens, als de beul buiten het gezichtsveld was: 'Goh, heb je jeuk?'
Na afloop van de portie billenkoek werden ze, net als vroeger toen destijds in de woonkamer, tegen de muur van hun slaapkamer gezet. Het duurde soms wel een kwartier voordat de beul weer naar boven kwam met een glas drinken. Als traktatie kregen de meisjes nog een donderpreek te horen met een flinke knuffel en met de belofte dat ze zich beter zouden gedragen in het vervolg. Daarna mochten ze de plek bij de muur weer verlaten en hun pijnlijk zitvlees weer bedekken met het uitgetrokken kledingstuk en mochten ze weer naar beneden toe.

Op God zijn rustdag en op zijn feestdagen werden zij thuis nooit gestraft. Mocht het op die dagen uit de hand lopen werden ze wel de volgende dag behoorlijk toegesproken en werden hun billen alsnog niet gespaard. Liesbeth lag liever bij vader over de knie. Hij sloeg in haar ogen wel harder, maar minder lang dan de moeder. Ineke gaf liever voorkeur aan moeder. De pijn werd dan langzaam opgebouwd. Terwijl vader in een keer hard kon uithalen. Maar helaas voor de meisjes werden beslissing door de ouders voor hun genomen .

Ineke heeft een keer uit verveling toen ze bijna achttien werd zelfstandig en zonder toestemming de muur verlaten en haar onderbroek weer aangetrokken. Ze vond het trouwens ook overdreven om op die manier gestraft te worden als een klein kind.
Ze had net te horen gekregen dat ze haar examen wiskunde over moest doen. Toen haar vader dit hoorde was hij hierover zo kwaad geworden dat hij het weer tijd vond om zijn oudste dochter weer tot de orde te roepen, en stuurde hij haar naar haar slaapkamer toe. Ineke wist donders goed wat haar daar te wachten stond.
Om het niet erger te maken voor haarzelf liep ze gelijk door naar haar slaapkamer, in afwachting van de komst van haar vader. Ze zat op haar bed toen haar vader ongeveer vijf minuten later binnenkwam. Hij trok Ineke van haar bed af en ging zelf op het randje van het bed zitten. In no time lag ze bij hem over de schoot. Zonder pardon deed hij haar rok naar boven. In één handbeweging trok hij haar onderbroek naar beneden. Het krijsen en het schreeuwen van Ineke was weer ouderwets begonnen.

Ineke was elke keer weer met stomheid geslagen hoe haar vader met gemak en precisie te werk ging. Met dezelfde snelheid en met hetzelfde ritme wist hij haar blote blanke billen weer aardig rood te verven. Voor ze zich echt kon realiseren wat er gebeurd was, stond ze alweer huilend in haar blote kont met haar neus tegen de muur.
Niet veel later toen ze haar vader naar beneden de trap hoorde afgaan, deed Ineke iets wat ze nooit eerder had gedaan of durfde te doen. Dat heeft ze geweten. Zij verliet zonder zijn toestemming haar plek bij de muur. Deed haar onderbroek naar boven en deed haar rokje weer recht en ging aan haar bureau zitten studeren. Al snel was ze verdiept in haar wiskunde.
Door haar concentratie op wiskunde had Ineke niet eens door dat haar vader even later weer in haar slaapkamer stond. Met een kwaad gezicht en zonder een woord te zeggen werd ze aan haar oorlel uit haar bureaustoel getrokken. Hoe haalde ze het in haar hoofd om zonder zijn toestemming de muur te verlaten?

Uit woede zette haar vader zijn linkerbeen op de zitting van haar gewone stoel. Ineke gebruikte die stoel voor haar visite of om voor het slapen gaan haar kleding op te leggen. Bijna zo licht als een veertje plofte ze bij hem over zijn linkerbeen. Haar slaapkamerdeur stond zelfs nog wagenwijd open. Ineke zweefde net boven de grond. Haar benen konden door de hoogte de grond niet eens raken. Haar vingertoppen raakten de stoel niet eens.
Ze was nu overgeleverd aan haar vader. Nog sneller en heftiger dan de eerste keer ging in een flits haar rokje weer naar boven en haar onderbroek voor de tweede maal weer naar beneden. Deze viel door de trappelende beweging van Ineke 's benen en misschien ook omdat het bij haar zo onverwachts kwam op de vloer. Er zat nog geen tien minuten tussen het eerste pak slaag en de tweede portie billenkoek. De billen waren nog diep rood van het eerste pak slaag en nu kwam er al de tweede overheen.
Wat deden haar billen pijn. Het leek wel of dat haar vader nooit zou stoppen met slaan. Haar billen stonden in vuur en vlam. Wat had ze toen haar vader vervloekt (uiteraard binnensmonds). Knalrood moesten haar billen geweest zijn. Waarschijnlijk nog roder dan de balken in de keuken. In ieder geval deze billenkoek stond bij haar in top vijf van de hardste billenkoek ooit die ze had gekregen in haar leven. Daarna werd ze in haar blote kont weer terug tegen dezelfde muur gezet.

Nadat haar vader haar slaapkamer had verlaten stond haar slaapkamerdeur nog wagenwijd open. Ze hoopte maar dat haar zusje van vijftien nu niet op de gang liep of even kwam buurten. Wat zou Ineke zich dan dood hebben geschaamd voor haar zusje. Ze had nu niet het lef om haar plaats te verlaten, althans niet eerder dan dat haar vader weer terug was. Het heeft zeker wel vijfentwintig minuten geduurd voordat hij weer naar boven kwam. Als beloning voor haar had hij voor haar een vol glas cola meegenomen. Ze dronk het met volle teugen in een keer leeg.
Zelfs na de preek van haar vader stond de deur nog open. Ineke haar onderbroek lag nog verschrompeld op de vloer. Nog steeds op dezelfde plek waar die van haar billen afgleed.
Dit was voor Ineke ook de laatste keer dat ze over de knie werd gelegd door haar vader. Ze slaagde met herkansing voor wiskunde met vlag en wimpel. Op verzoek van haar ouders koos ze voor de studie theologie. Gelukkig in een stad ver van haar ouderlijk huis.

'Zeg mevrouwtje loopt eens door.'' Ineke werd ineens helder in haar hoofd en realiseerde zich in welke situatie ze zich bevond. 'Hup, de keuken in jij.' De beleefdheid was ook op slag verdwenen. Behalve dat Ineke ineens met jij werd aangesproken voelde ze een harde tik tegen haar kont aan. Half struikelend kwam ze de keuken binnen gestrompeld.
Achter in de keuken vlakbij de deur naar de bijkeuken zag ze Harry liggen. Zijn handen waren geboeid met behulp van touw, dat was vastgemaakt aan een van de buizen van de radiator. Gelukkig was het nog een prachtige nazomer in oktober. Ze hadden hun CV nog uitstaan. Zijn benen waren aan elkaar getapet. Zijn mond was dichtgeplakt. Het linkeroog was opgezet en blauwig van kleur. Het rechteroog was weliswaar minder opgezet, maar de pijn was er niet minder om.
Harry maakte vreemde bewegingen. Waarschijnlijk probeerde hij nog met al zijn inspanning om los te komen. Uit zijn mond kwam niet meer uit dan hmm, hmm. Toen Ineke Harry zo zag liggen kreunen en bewegen rende ze naar hem toe om haar man te bevrijden. Wat zouden ze met Harry gedaan hebben dacht ze.
Ze was twee stappen verwijderd van Harry toen ze plotseling een hand in haar nek voelde. Deze hand was zo groot dat die ook een stukje in haar keel kneep. 'Au, laat me los vuilak, je doet me pijn' schreeuwde Ineke hem toe.

In de keuken hebben ze een langwerpige tafel staan met vier stoelen eromheen. Aan deze tafel ontbijten ze vaak en drinken ze geregeld hun koffie of thee. Hoewel ze wel een tafel hebben in de huiskamer vinden ze het wel knus om aan deze tafel te zitten. Ook het licht is hier beter dan dat in de woonkamer.
Om zich beter en veilig in de keuken te kunnen voortbewegen, staat het ene hoofdeinde iets van het raam af. Bij het andere hoofdeinde van de tafel is bewust geen stoel neergezet. Daardoor ontstaat een betere looproute naar de bijkeuken en naar de gang toe, waar o.a. de slaapkamer van Ineke en Harry zich bevindt.

De weekendtas wordt met een plof op de tafel gekwakt. De rits gaat open maar er wordt verder niets uit de tas gehaald. De derde man pakt een van de vier stoelen en draait hem vervolgens om en zet hem iets van de tafel af. Door de harde kneep verloor Ineke haar evenwicht en viel plat op haar buik op de grond. De sterke hand verplaatste zich van haar nek naar haar middel. Het leek wel of het hem geen enkele kracht kostte. Zonder veel moeite tilde hij haar van de grond af. Met alle kracht en inspanning probeerde Ineke los te komen van zijn sterke hand. Zij sloeg als een worstelaar met haar armen alle windrichtingen op. Haar voeten waren van de grond af.
Tevergeefs probeerde ze met haar benen zichzelf te bevrijden. Ze schopte naar voren en naar achteren. Plotseling schopte ze hem recht in zijn kruis. 'Dat had je beter niet kunnen doen mevrouwtje. Hier krijg je enorm spijt van dametje.' Ineke haar gebukte billen lagen onder zijn handbereik en met zijn vrije hand liet hij het harde slagen op Ineke haar billen regenen. Links, rechts, van onderen en van boven ging zijn hand.

'Au, Au, je doet me pijn’. ‘Je gaat veel meer krijgen. Wie niet wil luisteren moet maar voelen. Ik ga je straks enorm voor je kont geven. Je mag nu nog blij zijn dat je je broek nog mag aanhouden. Volgende keer trek ik echt de broek van je reet. Mag je ons tonen hoe mooi rond en geil die billen van je zijn. Volgens mij verberg je in dat geile spijkerbroekje van je enorme mooie exemplaren.' Om zijn woorden kracht bij te zetten voelde Ineke drie zachte kletsen op haar inmiddels gevoelige billen. Ineke was opgelucht dat deze tikken niet echt pijn deden.
Ineens voelde Ineke zijn hand vanaf haar rug op haar billen door haar benen naar haar vagina gaan. En weer terug. Deze aanraking herhaalde hij zo’n vijf à zes keer. Ineke voelde in haar ogen dat het vocht en zout zich gingen mengen tot tranen.
Hij verplaatste zijn ene hand in haar nek en kneep er weer in. Nu drukte hij haar met de hand naar beneden. Ineke had de kracht niet eens om uit zichzelf naar boven te komen. Ze was overgeleverd aan zijn sterke en klemmende hand. Die hand duwde haar, gebogen en al, naar voren toe.

Harry moest een enorm uitzicht hebben gehad op de gebukte billen van zijn vrouw. Hij wist donders goed dat hij hier niet van mocht genieten. Het is dat hij vast zat aan de CV buis anders zou hij er alles aan doen om zijn vrouw uit de handen van de schurken te redden.
Maar het krijsen van Ineke en het slaan op haar kont haalde het beest bij hem naar boven. Hij genoot er zelfs van. Hij kreeg zelf een erectie. Gelukkig dat Ineke hem niet recht in de ogen kon kijken. Hij zou zich kapot hebben geschaamd met zo’n paal in zijn broek. Het was voor hem ook de eerste keer dat hij zich met zo’n stijve pik schaamde voor zijn eigen vrouw.
Voor Harry was het een tijd geleden dat hij zo’n stijve lul in zijn broek had gevoeld. Het liefst had hij zichzelf ter plekke willen aftrekken. Hij kon zich niet eens meer heugen wanneer hij en Ineke voor het laatst geneukt hadden.

Uit haar ooghoeken zag Ineke dat ze steeds dichterbij kwamen bij de omgedraaide stoel. Ze had nog geen flauw benul van wat ze met haar van plan waren. Maar het voorspelde niet veel goeds. Ze voelde zich net als een Amerikaanse veroordeelde die op weg is van zijn dodencel naar de elektrische stoel. Steeds dichterbij komen ze bij de stoel.