De Apothekersassistent

‘ En u zou dus onmiddellijk kunnen beginnen?’ – ‘Ik ben vrij. Morgen, indien u wil.’ De jongeman aan de andere kant van het bureau bleef haar brutaal aankijken . Martine was wat geïrriteerd, maar tegelijk ook gefascineerd door het lef van die kerel. Hij was kandidaat voor de job van assistent. De cliënteel van haar apotheek was de laatste tijd geweldig toegenomen en zij had dringend hulp nodig. En Serge Dupré, pas afgestudeerd, met grote onderscheiding, was de enige die onmiddellijk vrij was. Het was een knappe kerel, groot, slank, zuiders type met kort kroezelhaar en blauwe ogen. Gedurende het hele gesprek had hij haar vrank aangekeken. Onbeschaamd had hij zijn blik over haar borsten laten gaan, en nu keek hij zonder meer in haar décolleté. Martine was vijftig, maar niemand zou haar ouder dan veertig geschat hebben. Haar figuur was nog altijd perfect. In haar omgeving was iedereen dan ook verbaasd dat zij sinds haar scheiding van tien jaar geleden nog altijd zonder partner was. Na enige aarzeling haalde de fascinatie het op de irritatie : ‘Goed, dan verwacht ik u maandag om 9u.’

In zijn witte jas zag hij er nog knapper uit, met zijn gebruinde huid. ‘Mag ik u Martine noemen?’ – ‘Vindt u mij daar niet te oud voor? Ik kon uw moeder wel zijn.’ – ‘ Je bent knap, Martine. Ik zou best wel eens een nummertje met jou willen hebben!’ Martine wist van verbazing even niet wat zeggen. Wat een brutaliteit! ‘Serge, dat heb ik niet gehoord! In aanwezigheid van de cliënteel spreek je mij aan als mevrouw, begrepen?’ – ‘Zeker, mevrouw!’ – De toon was lichtjes spottend, en bovendien ging zijn blik ondertussen van boven naar beneden en bleef op haar benen gevestigd. ‘Knappe tieten, prachtige benen!’ zei hij. Martine voelde zich beurtelings bleek en rood worden. Maar vóór zij kon reageren, ging de winkelbel. Na een woedende blik draaide zij zich om en beende naar de apotheek.

Het was niet erg druk die voormiddag, zodat Martine tijd had om haar jonge assistent wegwijs te maken. Hij was heel aandachtig en liet alle verdere brutaliteiten achterwege. Alleen kon hij het niet laten haar af en toe aan te raken : zijn hand even op de hare terwijl zij samen documenten bekeken, of vluchtig op haar rug wanneer hij achter haar door naar het bureau ging, en één keer zelfs een tikje op haar bips. Martine was boos op zichzelf omdat zij niet reageerde , en misschien nog meer omdat zij voor zichzelf moest toegeven dat zij het niet helemaal onprettig vond. De dag verliep vlot. De efficiënte hulp van Serge bracht al verlichting. En heel wat vrouwelijke cliënten keken duidelijk met belangstelling naar die knappe assistent.

De volgende morgen betrapte Martine zich erop dat zij stond te neuriën in de badkamer terwijl zij zich aankleedde voor de spiegel. Het was waar dat haar figuur nog uitstekend was.

Zo in haar zwarte bh en slipje zag zij er echt nog wel sexy uit. Met meer zorg dan gewoonlijk maakte zij zich op.

Serge was stipt op tijd. Hij complimenteerde haar meteen : “Waw! Je ziet er geweldig uit vandaag!” Martine voelde zich blozen : “ ’t Is al goed. Aan de slag nu!” Het was een heel drukke voormiddag, nauwelijks tijd om in het bureau rechtstaande even een kopje koffie te drinken. Martine was blij dat het middag was. Serge had een lunchpakket bij en zou ter plekke blijven. Martine ging zoals gewoonlijk eerst wat boodschappen doen en zou daarna thuis een hapje eten.

De apotheek ging pas om twee uur weer open, maar Martine wou eerst nog wat administratie in orde brengen, en dus stapte zij om half twee weer naar haar zaak. Van in de winkel hoorde zij vreemde geluiden uit haar bureau komen : hijgen, kreunen. Wat gebeurde daar? Vlug stapte zij de gang in, maar stopte dan, stomverbaasd kijkend naar wat zij door de open deur van haar bureau te zien kreeg. Het hijgen en kreunen was afkomstig van een blond meisje met lange haren dat wijdbeens op de tafel zat, het hoofd achterover, leunend in de armen van Serge, die tussen haar dijen stond en haar een flinke beurt aan het geven was. Zijn broek hing op zijn enkels, zijn strakke kont spande en ontspande zich onder het stoten. Martine kon geen woord uitbrengen. Achterover leunend tegen de muur bleef zij staan kijken. Het stoten versnelde, het hijgen en kreunen werd heviger. Martine wou boos tussenbeide komen, maar opwinding haalde de bovenhand. Zij begon zelf lichtjes te hijgen, streek met haar hand over haar borsten, voelde warmte opwellen in haar onderbuik. Toen zag het meisje haar en gilde het uit van ontzetting. Serge draaide zich bruusk om. Zij enorme pik glansde van het vocht. Hij grijnsde terwijl hij zijn broek optrok : ‘Niet bang zijn schat, mevrouw vind het best leuk, nietwaar mevrouw?’ Martine kon niets uitbrengen, bleef tegen de muur geleund staan kijken. ‘Je vindt het leuk’, hoorde zij hem zeggen. ‘Laat maar eens zien hoe mooi je ondergoed is. Doe je het zelf, of wil je dat ik het doe?” Werktuigelijk begon Martine haar blouse los te knopen en trok ze met gesloten ogen, even beschaamd als opgewonden, helemaal open. “ Mooie, ferme borsten,” zei Serge : “ maar je moest eens een bh met open cups proberen, dan worden je tepels hard en duidelijk zichtbaar onder je blouse. Heel sexy hoor! En til nu je rok op!” Martine hoorde zichzelf zachtjes kreunen toen zij met beide handen de zoom van haar rok optilde en haar lange benen ontblootte. ‘Hoger, dat ik je slip kan zien!’ Martine deed wat haar werd gevraagd. Willoos, weerloos hing zij tegen de muur. Zij voelde zich nat worden, was beschaamd dat het misschien zichtbaar was. ‘Je benen meer open, nog meer!’ Hij zou het nu zeker zien. Maar hij zei er niets over. “ Hou je rok hoog en draai je om.” Als een automaat voerde Martine het bevel uit, steeds luider hijgend, bijna snikkend, met haar voorhoofd tegen de koude muur en haar strakke billen naar hem gekeerd. Haar hele lijf sidderde nu van ontreddering en opwinding. ‘Veel te groot, die onderbroek van jou. Volgende keer een string, begrepen! En blijf nu zo staan tot de eerste klant komt. Jouw beurt komt nog! “ Achter zich hoorde Martine dat het meisje zich weer aankleedde en dat ze met Serge het bureau verliet. De bel ging en het bleef een hele poos stil. Hij kwam niet terug, liet haar zo staan, met haar voorhoofd tegen de muur, haar blouse wijd open en haar rok omhoog in haar trillende handen. Ontredderd zakte ze uiteindelijk op haar knieën en bleef versuft zo zitten tot stemmen in de apotheek haar tot de realiteit terug riepen. Zenuwachtig knoopte ze haar blouse weer dicht, trok haar rok goed en ging naar de winkel. Serge was met een klant bezig, alsof er niets aan de hand was. Er kwamen nog andere mensen binnen en Martine moest wel mee aan de slag. Zij was er met haar gedachten niet bij, vergiste zich herhaaldelijk, voelde haar natte broekje. Toen er even geen klanten waren, ging zij gauw naar het toilet, deed het uit en stopte het in haar handtas. Een vreemd gevoel, zo zonder slipje achter de toonbank. Terwijl zij een volgende klant aan het bedienen was, voelde zij plots handen om haar enkels. Zij slaakte een gilletje, tot verbazing van de dame aan de andere kant van de toonbank. “Voelt u zich niet goed?” - “Het gaat wel”, zei Martine : “Een plotse scheut tandpijn. Ik moet dringend eens naar de tandarts” – “Ja, dat mag je niet uitstellen”, zei de dame. Ondertussen waren er nog een aantal mensen binnen gekomen. Tot haar ontzetting zag Martine dat Serge achter de toonbank zat, breed grijnzend. Zij voelde zijn handen strelend omhoog komen, hoger en hoger, boven haar knieën, nog hoger, aaiend tussen haar dijen, op en neer. Martine was nu totaal in de war, maakte rekenfouten, vergiste zich herhaaldelijk. Zijn handen kwamen nu tot aan haar kut. Onwillekeurig spreidde zij haar dijen. Zij voelde zich natter en natter worden. De vingers masseerden nu haar schaamlippen. Zij kronkelde lichtjes van opwinding, sprak stotterend tegen de mensen. Bijna begon zij te hijgen toen een vinger in haar doordrong, op en neer bewoog in haar kut. Dan een tweede vinger. Als zij naar beneden keek zag ze dat zijn hoofd onder haar rok stak. En dan voelde zij zijn tong op haar clitoris. Hij likte met korte halen en begon dan te zuigen. Martine kon slechts met veel moeite verder met praten en de klanten bedienen. Toen zij dacht dat ze ging bezwijmen, ging eindelijk de laatste buiten. Serge stond meteen recht en keek haar spottend aan. “Nu moet jij eens horen…” begon zij hakkelend. Hij liet haar niet voort praten: “Nu moet jíj eens horen. Jij gaat braaf doen wat ik jou zeg. Naar je bureau, nu, buig je voorover op de tafel, met je hoofd op je gekruiste armen, en wacht zo op mij!” Martine boog het hoofd, begeerte jachtte door haar hele lijf, haar sap lekte langs haar dijen. Gehoorzaam ging zij naar haar bureau en voerde zijn bevel uit. Met kloppend hart hoorde ze hem de deur van de winkel sluiten en de rolluiken naar beneden laten. Wat stond haar te wachten? Zij beefde van angst en verlangen tegelijk. Toen hoorde ze hem binnenkomen. Hij stond achter haar, dat voelde ze. Langzaam tilde hij haar rok op, tot boven haar heupen. Zij handen gingen strelend over haar billen en dan plots een ferme tik, en nog een en nog een. De tranen stonden in haar ogen, van de pijn en het genot. Zij kronkelde onder de meppen. Hij bleef maar slaan, tot haar billen gloeiden. Dan hield het plots op. “Je benen open!” Martine toonde zich nu helemaal, draaide met haar achterste. Hij mocht alles doen nu, alles! “Ga in de zetel zitten, met je benen over de armleuningen. Martine rechtte zich, draaide zich om en keek smekend in zijn koude ogen. Maar ze deed wat hij vroeg, trok zelfs haar schaamlippen uiteen, zodat hij in haar lekkende kut kon kijken.

“Ok, alles uit nu. Ik wacht op je in de winkel!” en hij verliet het bureau. Koortsachtig trok Martine alle kleren uit, rok, blouse en bh. Alleen haar schoenen met hoge hakken hield ze aan. Ze rende zowat door de gang. Hij stond haar op te wachten achter de toonbank. Alle lichten brandden.

Poedelnaakt, één arm voor haar borsten en één arm beschermend voor haar onderbuik, stond ze daar midden in haar eigen zaak. “ En nu rondlopen, in rondjes, met je armen hoog, zoals paardjes lopen, rennen meid!” Martine begon te lopen, langzaam, aarzelend. “Sneller, sneller, je knieën hoog, lopen, lopen!” Zij liep als gek, hoofd in de nek, met wapperende haren. Zij voelde haar borsten dansen. Serge kwam achter de toonbank uit, met een klein zweepje in de hand. “Lopen, sneller, knieën hoger!” Telkens als zij langs kwam gaf hij haar een tik op haar billen. Zij werd dronken van het rondjes draaien, hijgde, kreunde. “Stop”, zei hij, en deed de winkeldeur open. “ Tot de overkant van het plein, en terug!” Het was wel donker en er was niemand te bespeuren, maar overal waren er verlichte ramen. Martine aarzelde op de drempel, huiverend. “Rennen!” Wanhopig liep zij het plein op, in paniek, bang dat er iemand zou komen, of dat er iemand uit het raam zou kijken. Bijna was zij aan de overkant, toen de deur van het café openging en twee mannen, duidelijk dronken, luid pratend, naar buiten kwamen. Martine slaakte een gil, draaide zich om en rende terug. De twee dronkaards verstomden, keken ongelovig naar de naakte vrouw die van hen wegrende. Martine hoorde ze roepen en toen zij angstig omkeek, zag ze dat het tweetal ook begon te lopen, achter haar aan! Nog twintig meter. En toen ging plots het licht in de apotheek uit! Martine rukte aan de deurknop : gesloten! Zij durfde niet roepen, bonsde uit alle macht op het glas. De dronkaards waren nu vlakbij, gingen haar grijpen, toen de deur plots openging en zij binnen getrokken werd. Struikelend viel zij in zijn armen. Hij was ook naakt en trok haar tegen zich aan : “Lieveling!” fluisterde hij, tilde haar op en nam haar in zijn armen mee naar het bureau. De twee dronkaards bonsden op de deur, probeerden met een hand boven hun ogen te zien of het waar was wat zij dachten gezien te hebben…