Dana's Dna

1.

De man zat aan de toog van Lynn’s Café en dacht zoals zo vaak - veel te vaak - terug aan die vreselijke dag, zeven maanden geleden. De dag dat zijn hele leven veranderd was. Met een zucht nam hij een slok van zijn Bud.

Easy on the Bud, buddy, hield hij zichzelf voor, je hebt morgen nog heel wat kilometers voor de boeg. Zijn Peterbilt-truck stond op de parking achter het café op hem te wachten. Over een uurtje zou hij zijn slaapcabine opzoeken.

Door de luidsprekers zong Eric Church over zijn herinneringen aan een van zijn eerste liefjes in het nummer Springsteen.

Ah, de eerste liefde, wie kan dat vergeten? mijmerde de man. Zijn melancholische bui werd er niet lichter door…

Het was gezellig druk in Lynn’s Café, zoals de meeste vrijdagavonden wanneer hij hier stopte voor de nacht. Mensen kwamen en gingen, dronken bier en shots, lachten, kletsten, speelden pool, keken naar de geluidloze baseball-wedstrijd op de tv die rechts boven de toog hing. Naar de muziek, een mix van country, rock en blues, werd nauwelijks écht geluisterd.

Nog een slok Bud. Dan, in zijn linkeroor, herhaalde een zachte, ietwat schorre vrouwenstem de woorden die hij 30 seconden geleden nog gedacht had: ‘Easy on the Bud, buddy.’ Hij keerde zich naar de stem. Een prachtige roodharige vrouw keek hem aan. Hij schatte haar halverwege de veertig. Ze keek hem aan met groene ogen - welke kleur ogen kon een roodharige anders hebben? Ze was echter niet zo bleek als de meeste roodharigen. Zonnebank-bruin? ging door zijn hoofd. Haar gezicht had de lijntjes en kraaienpootjes die vertelden dat ze niet zo’n onbeschreven blad was als een tienertje van pakweg achttien. Ze doeg een rood-groen geruit hem, ripped jeans en stevige cowboy laarzen. Op het feit na dat hij een hoed droeg en zijn jeans ongescheurd was, weerspiegelde haar klederdracht zijn “moderne” cowboy levensstijl.

‘Jaloers?’ vroeg hij lachend en hield zijn flesje even in haar richting voordat hij er opnieuw van dronk.

‘Op mr. Budweiser? Niet echt…’

‘Wat drink je dan wel?’

‘Ik hou meer van Jackof Jim. Maar geen Johnny. Die is voor de gootsteen.’

De man deed een teken naar de bartender. ‘Een Jack voor de dame.’

Even later stond er een glas whisky voor de roodharige. ‘Cheers,’ zei ze sloeg het amberkleurig vocht achterover.

Een nieuw teken en de bartender vulde het glas opnieuw.

Ditmaal nipte de roodharige er even van voordat ze haar hand uitstak en ‘Dana’ zei.

De man schudde haar hand - stevige handdruk, korte nagels (geen nagellak), ring rond haar middelvinger en ringvinger - en stelde zich ook voor. ‘Johnny. Niet voor de gootsteen, hoop ik. Maar laten we geen risico nemen en noem me zoals mijn vader altijd deed: John.’

Haar spontane lach klonk als muziek in zijn oren. Hij lachte zelf ook.

‘Dat is al beter,’ zei Dana. ‘Je zag er net zo bedrukt uit… Ik zei tegen mijn vriendin’ - ze keek richting een tafeltje links van de toog waaraan een zwartharige vrouw van rond de vijftig zat - ‘“die heeft mijn hulp nodig”.’

‘En waarmee zou jij me kunnen helpen?’ Hij kon wel iets verzinnen waarmee zij hem helpen kon… Voorzichtig, vriend, ze zal waarschijnlijk niet bedoelen wat jij hoopt.

‘Met het leegmaken van je zak,’ antwoordde Dana zonder verpinken.

Johnny, de koele kikker die net op nonchalante wijze van zijn drankje nipte, verslikte zich danig.

De roodharige keek grinnikend toe. ‘Lukt het?’ vroeg ze en klopte hem op de rug.

De ogen van een groot aantal bezoekers van het café gingen hun richting uit.

De man stak zijn hand op ten teken dat het oké was, en wreef dan met de rug van zijn hand over zijn mond. ‘Ja hoor.’

‘Goed.’ Dana deed een stap naar voor, legde haar linkerhand tegen zijn stoppelige rechterwang en leunde naar voor voor een kus.

Johnny - John - leunde ook een beetje naar voor, en het volgende ogenblik ontmoetten hun lippen elkaar, maakten hun tongen kennis. Dit moest zowat de beste tongzoen zijn die hij ooit gehad had, ook al liep hij hier al vijftig jaar rond op deze aardkloot en had hij zijn eerste liefje binnen gedaan toen hij vijftien was… Of was het maar een idee omdat hij al meer dan twee jaar geen seks meer gehad had? Hij kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst met Courtney gevreeën had - het moest in elk geval voor augustus twee jaar geleden zijn; toen was ze zo ziek geworden dat ze in niks meer zin gehad had, zelfs niet in leven…

Shit, stop nu eens met daaraan te denken, ging door zijn gedachten, anders krijg je hem seffens niet meer omhoog. Hij hoopte althans vurig dat de roodharige zich niet zou bedenken - dat de manier waarop hij haar kuste haar zo zou tegensteken dat ze zich bedacht…

Niet dus, want het volgende ogenblik, met haar hand tegen zijn kruis, fluisterde ze ‘Gaan we naar hiernaast?’

“Hiernaast” was het motel dat naast het café lag. Het was trouwens eigendom van hetzelfde koppel. Brad ontfermde zich over de bar, zijn vrouw Jenny runde het motel.

‘Graag,’ antwoordde John tegen haar mond. ‘Maar gaat je vriendin dat niet erg vinden?’

‘Die? Nee hoor. ‘t Zou me trouwens verwonderen als ze nog alleen was.’

Johnny wierp een blik over haar schouders richting het tafeltje waaraan ze gezeten had. Ja hoor. Vriendin had gezelschap gekregen in de vorm van een jongen die eruit zag alsof hij zich nog maar net schoor.

Toen hij hem zo beschreef, zei Dana ‘Ja, hoe jonger hoe beter voor haar. Ik ben eigenlijk net andersom.’ Een kus en een kneep in zijn lul.

‘Dan hebben jullie niet vaak ruzie over de mannen?’ lachte Johnny.

‘Inderdaad, lieverd.’ Haar herinneringen gingen naar al de keren dat ze vader-zoon duos binnen gedaan hadden. Ze hadden een beetje een reputatie op dat vlak… ‘Kom, we gaan.’

Snel rekende de man af en volgende de vrouw naar de uitgang.

2.

‘Hey, Jenny,’ zei Dana toen ze het motel binnenstapte.

‘Hey, Dana,’ gaf de gezette vrouw met een prettig gezicht achter de balie terug. ‘Het gebruikelijke?’

Dana knikte.

Een trouwe klant, precies, dacht Johnny. Nu, dat verwonderde hem niet. De ongegeneerde manier waarop ze duidelijk gemaakt had wat ze van hem wilde; hoe ze hem in het openbaar een tong gedraaid had met haar hand in zijn kruis; het feit dat ze toegegeven had dat haar vriendin en zij regelmatig eropuit gingen om mannen op te pikken… Allemaal dingen die overduidelijk maakten dat ze geen tante nonneke was, en dat hij dus er maar beter vanuit ging dat dit een eenmalig iets was. Hij vroeg zich af of zij hem straks een “rekening” zou overhandigen. Niet erg. Daar kon hij mee leven. Hij twijfelde er trouwens hard aan of hij ooit nog aan een langdurige relatie zou toekomen. Of hij daar überhaupt nog zin in had.

Jenny stak haar met de ene hand een sleutel toe terwijl ze met de andere hand haar gastenboek omdraaide. ‘Kamer 11 is vrij.’

‘Bedankt.’ Dana nam met haar linkerhand de sleutel in ontvangst; met haar rechterhand nam ze de stilo-aan-een-kettinkje en zette haar handtekening in het boek. Dan nam ze Johnny bij de hand en leidde hem terug door de deur waarlangs ze naar binnen gekomen waren.

Kamer 11 lag links van hen, op de eerste verdieping van het blok dat in het totaal twee verdiepingen telde. De kamer was niks bijzonders - een onberispelijk opgemaakt tweepersoonsbed begroette hen bij het binnenkomen; twee nachtkastjes met leeslampjes; kleine tv tegenover het bed; een paar schilderijtjes, eigenlijk niet meer dan ingekaderde posters, tegen de muren; twee stoelen bij een klein tafeltje aan de andere kant van de kamer, met daarnaast een deur die - ongetwijfeld - naar een badkamertje leidde.

Dana sloot de deur van de kamer. Dan wierp ze zich in de armen van John.

De man verloor zijn evenwicht, maar hij stond vlak bij het bed, dus dat kwam goed uit. Als een paar hitsige tieners begonnen ze te kussen, terwijl hun handen het lichaam van de andere betastten en verkenden - die van John konden niet kiezen tussen tieten en kont; die van Dana waren vastberadener - zij gingen resoluut voor het kruis.

Na een paar minuutjes zoenen, maakten ze zich los van elkaar en ontdeden ze zich van hun kleding.

Johns vrees werd bewaarheid: hij verloor het pleit op dit vlak. Zij had een ronduit spectaculair figuur voor een vrouw die de veertig gepasseerd was. Mooie, stevige tieten met roze tepelhoven, klein buikje, brede heupen, ronde kont met slechts de kleinste hint van cellulitis, lange benen, elegante voeten. Een paar tatoeages versierden haar schouders, rug en rechterheup.

Hijzelf had zich al drie dagen niet meer geschoren, zijn grijze haar was te lang (gelukkig had hij het nog allemaal; nu ja, het meeste dan toch…), en wat hij boven zijn riem had, kon je geen “buikje” meer noemen…

Maar zo te zien stoorde Dana zich daar niet aan. Integendeel. Tien seconden nadat het laatste kledingstuk tegen de vloer gegaan was, had ze zich vastgezogen aan zijn lul. De man, gelegen op het bed, genoot kreunend van wat zij deed - haar lippen masseerden zijn eikel, haar tong gleed op en neer over zijn stam, haar linkerhand amuseerde zich met zijn kloten.

Met een plop-geluid haalde Dana de pik uit haar mond. ‘Kan het zijn dat ik het goed doe?’ Terwijl ze dit vroeg, trok ze hem rustig af.

John lachte. ‘Twijfel je aan jezelf?’ kaatste hij de bal terug.

‘Niet echt,’ antwoordde Dana, en sloot haar lippen opnieuw rond de vleesstaaf - ze zoog al dertig jaar pikken af en nog nooit had een man gezegd dat ze moest stoppen. Een paar lullen had ze wel niet stijf gekregen, maar dat gebeurde nu eenmaal. Van één zo’n geval had ze achteraf trouwens vernomen dat hij zich tot de mannenliefde bekeerd had… (Goed voor hem.)

‘Hmmm, zo zie ik hem graag,’ zei ze naar een vijftal minuten gepijpt te hebben. ‘Dik en stijf.’ Snel klom ze over hem heen en spietste zich erop vast. Met een zucht van welbehagen voelde ze hem diep in zich doordringen. Toen hij tot aan de ballen in haar zat, pauzeerde ze even met haar handen op zijn borst. ‘Hoe lekker,’ fluisterde ze. Rustig begon ze dan heen en weer te bewegen. Op en neer. Van links naar rechts. Draaiende bewegingen, eerst met de klok mee, dan tegen de klok in.

John hield de roodharige stevig vast bij de heupen. Shit, zo had hij zich al in jaren niet meer gevoeld. Zo gewild door een warme, gladde kut. Een kut die zowat iedere man kon krijgen die ze wilde, maar die hem vanavond uitgekozen had.

Dana begon steeds sneller te wippen. Haar borsten gingen op en neer aan hetzelfde tempo.

Vermits het niet erg gentleman-achtig is om een vrouw al het werk te laten doen, sloeg Johnny zijn armen rond Dana en draaide haar op haar rug. In missionarishouding begon hij haar dan te neuken, steeds sneller, steeds dieper.

‘Oh ja-oh ja-oh ja, doe zo verder, doe zo verder, doe zo verder!’ smeekte Dana hem. Haar hele lichaam tintelde, er ontstond kortsluiting in al haar zenuwuiteinden en in haar hersenen. Ze bokte en schokte. Ze duwde haar hoofd in zijn schouderholte en sloeg haar benen rond zijn middel. ‘Ja-ja-ja, doe het, doe het dan, spuit mijn kut vol met je geile zaad, doe het dan!’

Dit was een smeekbede, een bevel, een eis waaraan geen man kon weerstaan. Johnny dreef het tempo waaraan hij op haar inbeukte nog een beetje verder op. Dertig seconden later gebeurde het onvermijdelijke: zijn kloten stuwden zijn zaad naar buiten, recht in haar schoot, tot tegen haar baarmoeder.

Als twee lijven die een eenheid vormden, bleven de man en de vrouw aan elkaar vastgeklonken liggen, de longen zwoegend om de voorraad lucht weer aan te vullen, tot het vuur hen verliet.

John rolde van Dana af. Hij sloeg zijn rechterarm over zijn ogen.

De vrouw rolde zich over zijn borst. Haar linkerhand ging sloot zich rond zijn verslappende lul en zak. Hem zo liefdevol masserend bleef ze rustig liggen. De man had zich van de wereld geneukt voor haar. Ze was er zeker van dat dit al een hele tijd geleden was; dit in tegenstelling tot zijzelf. Haar lijf was gewend aan dit soort exploten.

Het licht van het reclamebord voor Lynn’s Café overspoelde de bezwete lichamen afwisselend door een rode en gele gloed. Vanuit het café weerklonk zachtjes Texas Hold ‘Em.

‘Kom,’ zei Dana dan, ‘we gaan douchen.’

Ze stapten in het bad en trokken het gordijn dicht. Even later stroomde het aangenaam warme water over hen; nadat de vrouw haar poes uitgespoeld had met de douchekop, knielde Johnny voor haar neer en drukte zijn mond op haar zachte vlees. Zijn tong drong binnen in het warme, glibberige spleetje waarin zijn lul zich tien minuten geleden nog zo goed geamuseerd had.

’Mmmmm’ - een goedkeurend geluid. Dana genoot van wat zijn tong deed. Dit kon hij beter dan neuken, was haar oordeel. Wat dus van haar een winnaar maakte. Veel mannen die ze oppikte, neukten hooguit middelmatig en beften haar uit plichtsbesef of waren er gewoon erg slecht in. Waren dus enkel geïnteresseerd in de reden waarom zij hen uitgekozen had: hun zak leegspuiten. Dus kon ze het hen nauwelijks kwalijk nemen, vond ze.

Maar deze man gaf haar op dit ogenblik een zalig gevoel. Ze hield zijn hoofd tussen haar handen en drukte het tegen haar kut. ‘Ja, hmmmm, lekker…’

Johnny kon niet geloven wat er hier gebeurde. Uiteraard had hij in de afgelopen jaren wel eens vaker “professionele hulp” gezocht voor zijn volle ballen, maar met geen enkele hoer was hij in de buurt van het niveau van voldoening gekomen dat hij nu ervoer. De hoeren waren dan wel veel jonger en mooier geweest dan deze slet, maar zij deed het omdat ze het wilde, niet om rekeningen te kunnen betalen.

Het warme water van de douche stroomde nog steeds als een aangename regenbui over hen heen.

Voorzichtig schoof de man zijn rechterhand tussen haar benen omhoog. Ze eindigde tussen haar volle billen. De middelvinger ging op zoek naar dat speciale gaatje - achter gesloten deuren werd het aanbeden, in het openbaar werd er lacherig en neerbuigend over gedaan. Ook bij deze vrouw was het eerste deel van de stelling waar. Ze hield hem op geen moment tegen toen hij zijn vinger in haar kont schoof. Ze kermde alleen maar goedkeurend op het moment dat hij de weerstand van haar sluitspier overwon.

Op deze manier - haar clit likkend en haar g-spot stimulerend via haar anus - bracht hij de roodharige binnen de kortste keren naar een nieuw hoogtepunt.

Dana verloor besef van ruimte en tijd terwijl dat beste gevoel ter wereld weer bezit van haar nam. Ze kreeg er nooit genoeg van. Sinds die allereerste keer bijna dertig jaar geleden, met Ricky-de-buurjongen in de man cave van diens vader, was ze er de gewillige slaaf van geweest. Veel respect van de mensen (vrouwen) in haar buurt had het haar niet opgeleverd. Dankbare mannen des te meer.

’Shit, dat heb je goed gedaan,’ fluisterde ze in het oor van Johnny, die terug overeind gekomen was. ‘Maar er is maar een probleem wanneer iemand me in de douche doet komen…’

’En dat is?…’

’Ik moet er altijd zo van pissen…’

John haalde de schouders op. ‘Wat is het probleem?’

Het volgende ogenblik zeikte de vrouw tegen zijn benen. Hierbij draaiden haar ogen weg, haar mond zakte een beetje open en ze kreunde zachtjes.

Verdomme, dat loeder komt weer klaar.

Hij stak zijn hand onder haar hete straal en likte het vocht van zijn vingers. Nu ja, doordat het water van de douche nog altijd liep, waren zijn vingers toch proper gespoeld tegen de tijd dat ze zijn mond bereikten.

’En jij?’ vroeg Dana dan, nog na hijgend van het pisorgasme dat ze net gehad had.

’Ik zou ook wel kunnen,’ gaf hij toe. Maar hij was een gentleman. Hij deed nooit iets zonder toestemming.

En die kreeg hij op een manier waarop hij niet geteld had. Zij liet zich op haar knieën zakken, kriebelde aan zijn zak en zei ‘Alles moet leeg, lieverd. Doe maar, zeik over me.’

Wow, dit had hij nog nooit gedaan. Dus voor ze zich kon bedenken, regende zijn gouden vocht in een boogje op haar neer. Het loeder opende haar mond om het op te vangen; het volgende ogenblik liet ze zijn pis weer uit haar mond stromen.

Toen zijn blaas leeg was, kwam de gentleman in Johnny weer boven. Hij stak zijn hand uit naar de dame op haar knieën en hielp haar overeind. In elkaars armen stapten ze terug onder de waterstraal en het warme water spoelde hen gedurende een tweetal minuten schoon.

3.

Het koppel was terug aangekleed. Johnny zette zijn hoed terug op, opende de deur en liet Dana als eerste de kamer verlaten. Wait in the truck van Michael Hardy rolde hen vanuit Lynn’s Café tegemoet. Hij sloot de kamer af. Samen gingen ze naar de receptie om de sleutel aan Jenny te overhandigen.

’En? Is hij weer in orde?’ vroeg de vrouw met pretlichtjes in de ogen.

’Ja hoor, schat, hij kan er weer tegen voor een tijd.’ Op haast moederlijke wijze streelde ze de man over zijn wang.

’Prima. Op naar de volgende dus?’

’Natuurlijk, je kent me hé,’ lachte Dana. Overvolle zakken leegmaken, dat zit in nu eenmaal in mijn dna.’