Het slot van de vorige aflevering

We zaten even stil tegenover elkaar, elkaars handen vasthoudend. Ik voelde mijn ogen vochtig worden. “Kom hier”, fluisterde ik. Ze kwam naar me toe en bedekte mijn gezicht met duizend kusjes. We kleedden ons uit en gingen naar bed. Erna duwde haar billen tegen mijn buik en legde mijn hand op haar borst. Mijn pik werd stijf, mijn eikel duwde zich lekker tussen haar lipjes. Zo vielen we in slaap, innig met elkaar verbonden.

---

De maandag werd ik zoals gewoonlijk met een stijve pik wakker, Erna lag nog steeds met haar billen tegen me aan gedrukt. Ik schoof mijn eikel tussen haar vochtige lipjes, net zoals we gister in slaap waren gevallen. Waar ik met een ochtenderectie wakker wordt, heeft Erna ‘s ochtends vaak een vochtige kut. We vinden het allebei heerlijk om ons zo ‘s ochtends even met elkaar te verbinden, mijn pik in haar warme holletje te hebben, ook zonder echt te neuken.

Erna werd wakker van mijn indringer. Ze kreunde zacht. “Hm, lekker Douwe. Goeiemorgen.” Ze draaide haar hoofd naar me toe en ik gaf haar een ochtendkus. “Sorry lieverd, ik moet plassen.” Erna maakt zich uit mijn armen los en ging naar de wc. Ik stond ook op en zette vast theewater op. Toen stapte ik bij Erna onder de douche, die haar haren stond te wassen. Ik trok haar rug tegen mijn buik en dwaalde met mijn handen liefkozend over haar borsten en buik. “Wat ben je toch een heerlijk wijf”, complimenteerde ik haar. Ze leunde even genietend tegen me aan en zuchtte. “Sinds ik met jou ben is opstaan ‘s ochtends een feestje. Te voelen dat jij bij me bent en van me houdt.”

Tijdens het ontbijt spraken we de week door. Deze avond zouden eindelijk eens een avondje samen zijn, zonder afspraken. “Zullen we vanmiddag voor het eten een stuk hardlopen? En daarna picknicken aan de Karpendonkse Plas?” Het was inmiddels juni, de avonden waren lekker lang.

Dinsdag sportschool voor mij en handbal voor Erna, woensdag hadden we met Sandra en Hessel afgesproken. Donderdag hadden we ook geen plannen. “Misschien kun jij dan bij Jeffrey en Lindsay afspreken. Kijk ik of ik met Tjitske kan bijpraten.”

Op mijn werk was ik de eerste, op Gijs na natuurlijk. “Hoeveel nog, Gijs?” “4234”, grijnsde die. “Koffie, Douwe?” Gijs werd steeds vriendelijker, ik begon hem zowaar te mogen. Terwijl Gijs koffie haalde, kwam Herman binnen. Hij bloosde, toen hij mij zag. Ik besloot geen enkele toespeling op gister te maken. Niet hier, waar collega’s mee zouden kunnen luisteren.

“Tjitske wil deze week graag nog een keer met Erna praten. Weet jij wanneer die zou kunnen?” “Donderdag moet kunnen.” “Oké, dank je.” Herman leek nog iets te willen zeggen, maar aarzelde. “Kunnen wij dan ook afspreken?” “Ik heb ‘s avonds eigenlijk een andere afspraak. Samen eten?” “Ja, dat is goed.” “Bij mij?” Prima.”

In de middag was de opleversessie voor de tweede variant van mijn generieke opzet. De rest van de ochtend had ik niet veel te doen. Wim kwam vragen of ik bij zijn afdelingsoverleg wilde komen, dan kon ik alvast wat sfeer proeven.

Ik maakte kennis met het team. Drie server- en netwerkbeheerders en één databasebeheerder. Ik zou de tweede moeten worden, maar de databasebeheerder moest ook kennis hebben van servers en netwerken. Vandaar dat ik die cursussen eerst aan het volgen was.

De mannen, natuurlijk waren het alleen maar mannen, waren typische automatiseerders. Technisch tot en met en een beetje onaangepast. De sandalenbrigade, werden ze op de ontwikkelafdelingen wel eens gekscherend genoemd. Inderdaad droegen Alfred, Kees en Roger sandalen, alleen Gerben had dichte schoenen aan. Roger was de databaseman die ik zou komen versterken.

Al gauw was de discussie zwaar technisch, ik had moeite om het te volgen. Kees stelde een oplossing voor het netwerk voor die me zo ingewikkeld in de oren klonk, dat ik mijn mond niet kon houden. “Sorry dat ik me er als leek tegenaan bemoei, maar dit klinkt me erg ingewikkeld. Deze functionaliteit is toch alleen relevant voor de spuiterij?” “Kun je dan niet beter een speciaal stukje netwerk aanleggen voor de spuiterij?” “Dan hoef je dit alleen op de firewall in te stellen en loop je niet de kans dat het elders in het netwerk mis gaat in de routering.”

Ze keken me verbaasd aan. Alfred begon meteen op dit idee voort te borduren en Gerben ging met hem mee. De techniek ging me te diep, maar het globale plaatje was me wel duidelijk.

Wim was erg tevreden met mijn inbreng. “Heel goed, Douwe, het is soms nodig om de mannen even weer op het spoor van versimpeling te brengen in plaats van alles in één onontwarbaar technisch kluwen op te willen lossen. Je hebt nu al het respect van je collega’s. Heb je zin om eens een middagje met Roger mee te lopen? Die is in dat versimpelen in databases erg goed.” “Dat lijkt me heel leerzaam, graag.” “Prima. Morgenmiddag?” “Woensdag past me beter. Ik heb vanmiddag een oplevering, misschien moet ik morgen nazorg leveren.”

De opleversessie in de middag leverde toch wat meer verbeterpuntjes op dan ik had verwacht, daar zou ik morgen wel zoet mee zijn. Maar goed dat ik niet met Roger had afgesproken.

Onderweg naar huis deed ik even boodschappen voor vanavond. We kleedden ons om en gingen hardlopen. We liepen richting Opwetten, langs Nuenen en dan langs het wandelbos Eckart weer terug naar huis. Ik hield een stevig tempo aan, maar Erna gaf geen krimp. Ze hield me goed bij. “Dit is niet verkeerd, jongedame! Kun je dit goed volhouden?” “Ja..., gaat... prima. Maar je... moet niet... harder.” Zo te horen zat Erna tegen haar limiet. Ik nam haast onmerkbaar ietsje terug. Daardoor konden we onderweg nog een beetje kletsen. De laatste driekwart kilometer meter liet ik het tempo steeds verder zakken, zodat we rustig uitlopend thuis kwamen.

“Omkleden of meteen weg?” vroeg Erna. “Hoe bedoel je?” “Nou, we kunnen ook kleren meenemen en dan bij de Plas omkleden als we gezwommen hebben.” Ze keek er ondeugend bij. “Jij bent wat van plan, jongedame!” Ze knipoogde. In ons bezwete hardlooptenue fietsten we naar de Plas, een tas met droge kleren en handdoeken mee, en natuurlijk de picknickspullen.

Bij de Plas installeerden we ons. “Eerst even opfrissen?” vroeg Erna. Ze wurmde haar sportbh onder haar shirt uit, deed haar schoenen uit en stond op. “Kom, waar wacht je op!” Ik grinnikte. Ze was van plan zo de plas in te duiken. Gauw deed ik mijn schoenen uit en hand in hand holden we naar het water.

Toen we tot boven onze knieën in het water stonden, trok ik haar tegen me aan. Ik zoende haar. Met fonkelende ogen keek ze me aan. “Jij geilde toch op wetlook?” “Ja, dat weet jij heel goed.” Ze giechelde: “Komt zo. Ik moet eigenlijk eerst plassen.” “Laat gaan”, fluisterde ik, “hier. Nu.” Haar blik keerde zich in concentratie naar binnen. Toen voelde ik een warm straaltje tegen mijn been. Ik deed een stap terug. Erna was gewoon in aan broekje aan het plassen! Langs haar benen liep het het water in. Ze liet zich achterover vallen en stond weer op. Haar tietjes schenen heerlijk door haar vele shirt heen. Ze likte langs haar lippen. “Kom!” Ze dook het water in. Ik volgde haar.

We zwommen niet veel, onze spieren waren stijf van het hardlopen. We stoeiden wat. Ik stond met mijn kruis net boven het water tegen haar buik aan, toen ik ook aandrang voelde. Ik liet mijn plas lopen. Erna giechelde. “Dat voelt lekker warm aan, tegen mijn buik. We zoenden even, dompelden ons weer onder om onze kleren uit te spoelen en liepen naar de kant, haar arm om mijn middel, die van mij om haar schouders.

We liepen naar ons plekje en begonnen aan onze picknick, nog steeds in onze doorweekte sportkleren. Ineens hoorden we roepen. “Hé, Erna!” Twee meiden van haar handbalteam kwamen langs met hun vriendjes. Ze vroegen of ze aan mochten sluiten. Toen ze Erna met haar doorweekte shirt zagen, haakten ze solidair het bovenstukje van hun bikini los. Erna deed haar shirt nu ook maar uit. Reina was een slanke, donkerharige schoonheid met stevige, puntige tietjes met donkere, kleine tepels, een platte buik, lange benen en een mooi rond kontje. Haar huid was gebruind, ze oogde Spaans. Titia was blond met een blozende huid, rond aan alle kanten zonder dik te zijn en een behoorlijke borstpartij met grote, lichte tepelhoven.

Hun vriendjes waren bijna even lang als ik en kwamen me vaag bekend voor. Ze heetten Daan en Frans. Frans zei: “Joh, het is net alsof ik jou wel eens gezien heb. Speel je soms basketbal?” Ja, natuurlijk! Ik had wel eens tegen die gasten gespeeld! “92-76”, grijnsde ik, “Afgelopen najaar in Groningen.” “Shit, man, wat doe jij hier bij Erna?” “Ik ben sinds drie weken haar buurman en vriendje.” “Woon je nu in Eindhoven. Gaaf, man! Kom je volgend jaar bij ons spelen?” “Ik ben wel weer van plan om te gaan spelen, ja.” “Kom eens meetrainen, we trainen woensdag en vrijdag. Om half negen” “Kom ik volgende week woensdag. Deze week hebben we al een afspraak.” “Je kijkt maar.”

Titia zei: “Doen, Douwe! Zo meteen hebben jullie ons hele team als supporter bij jullie op de tribune. En jullie bij ons!”

Wij hadden ons eten ondertussen op. “Zullen we even wat ballen?” stelde Reina voor. De dames deden wel hun bovenstukje weer om. Ook Erna pakte dat van haar. Ze knipoogde naar mij. “Jammer, Douwe, het is hier geen naaktstrand!” “Gaan jullie daar wel eens heen?” vroeg Titia nieuwsgierig. Erna antwoordde: “We zijn er gister en vorige week zondag geweest. Is heerlijk, hoor. Lekker de wind op je hele lichaam. Het voelt vrij daar, niemand loopt te showen met sexy badkleding. Ik voel me daar minder bekeken dan hier.” “Ja, als je met een doorzichtig shirt gaat lopen!” “Douwe geilt op transparant”, giechelde Erna. “Plannen voor vanavond?” vroeg Reina droog. “Jep” lachte Erna.

We waren lekker aan het ballen met twee ballen tegelijk. Wie een bal miste, moest kopje onder. Het ging flitsend, de meiden waren natuurlijk handbal gewend. Op een gegeven moment ving ik een bal van Reina en ik voelde meer dan dat ik het zag dat er nog een bal van de andere kant kwam. Ik stak mijn andere hand uit en plukte hem blindelings uit de lucht. Ik kon het niet laten en deed een Tarzanroffel met beide ballen op mijn borst.

“Macho!” riep Erna. “Meiden, we pakken hem.” Even later hield ik me lachend drie meiden van het lijf. Ineens dook Erna naar beneden en voelde ik hoe ze mijn broekje van mijn kont trok, terwijl Titia en Reina me omver trokken. Ik wilde het broekje terug pakken, maar de dames begonnen het naar elkaar over te gooien terwijl ze het water uit draafden. “Etterbakken!” brulde ik, maar het hielp niks, ik moest in mijn nakie naar mijn plek. Frans wierp een frisbee naar me toe. Ik ving hem en hield die voor mijn kruis. Een keurige mevrouw in badpak sprak me bestraffend toe: “Foei, jongeman. Het geeft geen pas, zoals jij erbij loopt.” De meiden kwamen niet meer bij van het lachen. Die zou ik nog vaak terug horen: ‘Foei, jongeman, dat geeft geen pas!’

Enfin, we dronken nog even koffie met elkaar en fietsten naar huis in de meegebrachte schone kleren. Beneden in de berging trok Erna die ineens uit. Ze sprintte naakt naar boven, waar ze me met fonkelende ogen opwachtte.

Oké, ze wilde het ruig, ze kon het ruig krijgen. Ik pakte haar beet en boog haar over de balustrade, ritste mijn broek open en ramde mijn snikkel in één keer in haar hete oventje. Ze slaakte een rauwe, kelige kreet. Ik nam haar hard maar beheerst. Elke stoot ontving ze met een hoog kreuntje.

We hadden elkaar de hele avond op lopen geilen, we waren allebei flink opgefokt. Mijn zaad begon al gauw in mijn ballen te borrelen, maar ik wilde persé dat Erna eerst zou komen. Ik gaf haar een paar stevige tikken op haar billen en trok en draaide hard aan haar tepels. Erna gilde, begon te schokken en kwam schreeuwend klaar. Haar kut kneep krachtig om mijn schacht en ik hield het nu echt niet meer. Met een brul spoot ik mijn zaad diep in haar binnenste. Hijgend stonden we even uit te puffen.

Ineens hoorden we iemand tierend de trap oplopen. “Zijn jullie helemaal van de ratten besnuffeld! Doe die smeerlapperij in jullie eigen huis, niet hier op de portiek! Ik heb al genoeg herrie te verduren door dat eeuwige geneuk van jullie!” Het was de buurman van beneden. Die had ik nog niet veel gezien, maar nu was hij goed kwaad. Erna schoot schielijk naar binnen. Ik trok mijn broek op en bood mijn excuses aan. Grommend ging hij weer naar beneden. “Volgende keer roep ik de politie erbij!”

We hebben nog een zalig uurtje van elkaar genoten, voor we gingen slapen. Met rode oortjes bekeken we onze eigen vrijpartij op de bewakingscamera’s. Wat een heerlijke zomeravond was dit. Ik sliep die nacht als een roos.