Hier ben ik dan, voor mij is het de eerste keer.
Ik ben een man van 47 jaar. Anderhalf jaar geleden ben ik getroffen door een hersenbloeding.
Na jarenlang opwindend.net gelezen te hebben en een mooie fantasie opgebouwd te hebben, probeer ik het nu eens zelf. Mijn verhaal is echt, het speelt zich af na mijn hersenbloeding, in tijden van revalidatie en het ontdekken van mijn nieuwe sexleven, wat trouwens niet gemakkelijk is.
Verder kan ik vertellen dat ik een schitterend vrouwke heb, we zijn bijna 18 jaar samen en ondanks alle miserie nog steeds gelukkig met mekaar.

Maar dan nu naar mijn verhaal.
Na een ziekenhuisopname van bijna 5 maanden kwam ik thuis, en eerlijk gezegd, daar beneden werkte het niet meer. Het was simpel, ik kon mij erbij neerleggen of hulp gaan zoeken, maar God weet waar.
Mijn zoektocht bracht me bij professor Bellings. Hij stelde voor een prothese, een systeem met een pompje wat na enkele keren te hebben ingedrukt mijn joske weer op oorlogssterkte zou omtoveren. Verder zou er niets veranderen.
Ook wist hij me te vertellen dat er mannen zijn in de porno industrie die gekozen hebben voor dit systeem. Je bent namelijk in staat om uren na mekaar sex te hebben, en eerlijk waar, niemand die er iets van ziet.

Zo gezegd, zo gedaan. Zo lag ik daar, de eerste keer dat we het gingen proberen. Spannend!
Wat was het een ramp! Joske stond fier rechtop, maar lichamelijk lukte het niet. De hersenbloeding heeft ervoor gezorgd dat ik rechts verlamd ben, maar door revalidatie is er toch verbetering in het spel, wat ervoor zorgt dat mijn rechtse lichaamsdeel voor 25 procent functioneert .
Wat kun je dan? Je hebt één hand, je linkse hand, je bent rechts, en je hebt je tong. Verder heb je joske, fier omhoog, maar daar kan mijn vrouwke enkel eens op gaan zitten. Een orgasme bereiken op deze manier is onmogelijk.

Het is niet gemakkelijk allemaal, voor mij niet en voor mijn vrouwke ook niet, en ja, er kwamen tranen bij te pas, en woorden. Woorden die me de moed gaven om weer verder te gaan denken, zoeken naar dat standje dat het voor mij mogelijk zou maken mijn vrouwke te geven wat ze verdient. Want ja, zij verdient het, voor haar doe ik het, voor haar vecht ik iedere dag om haar een zo normaal mogelijk leven te geven, want zij was er voor mij, alles heeft ze gedaan, niets was haar teveel.

En toen op een dag, kon ik rechtstaan naast het bed met een prothese. Ik stond een beetje stabiel, joske stond fier vooruit. Mijn vrouwke lag op het bed, op haar rug me spannend aan te kijken. Ik kwam in haar, man wat was dát een moment!
Maar helaas, ik ben gevallen. Mijn evenwicht was nog te onstabiel. Na de nodige tranen stond ik terug op en probeerde het opnieuw. Maar het lukte niet.
Uiteindelijk, na vele liefkozingen met mijn tong op haar goddelijke kutje, heb ik haar gegeven wat ze wou. Maar eigenlijk ook niet, klaarkomen wil ze, klaarkomen door joske.

Dus de volgende dag opnieuw proberen. Boven staat er een oud éénpersoons bed, zo eentje van meer dan 100 jaar oud, hoger dan een normaal bed en met ijzeren stijlen waar ik me aan kan vasthouden. “Vrouwke” zei ik “Nu moet het gaan lukken, we maken het mooi, gezellig, met een speciaal geurtje, een muziekje en we doen het anders. De vorige keer lag je op je rug, ik ben gevallen, nu wil ik dat je op je knieën gaat”. Dat deed ze.
Man wat een lekker kontje heeft ze toch! Ik zakte door mijn benen, stak mijn tong uit en likte haar kutje en haar kontje. Ze trilde van de spanning, van het genot. En ja, het gebeurde!
Ik stond terug recht, joske op oorlogssterkte en ik kwam in haar. Ik kon me vasthouden aan het bed, afwisselend met haar heup. Verder stond ik tussen het bed en de muur. Vallen kon niet meer, dus ja, alles viel mee.

Man wat heb ik me gegeven, het vrouwke begon te hijgen, ik begon te hijgen. Zij kwam klaar, klaar zoals ze in geen tijden was klaar gekomen.
Zij liet zich op het bed vallen. Ik kroop naast haar en nam haar vast. Ze huilde, ik huilde en zei “Wat wij net gedaan hebben heeft ons niemand voorgedaan”.
Na bekomen te zijn van de eerste emoties vroeg ik haar “Nog een keertje?” “Jazeker” zei ze, “En weet je wat, probeer het maar eens van achter, in mijn kontje. Maar als ik stop zeg, dan is het stop, dan ga je onmiddellijk uit me hè?”
Mijn vrouwke ging weer op haar knieën, ik naast het bed. Ik zakte door mijn knieën, ik likte haar kontje, maakte het extra nat. Zij bewoog uitnodigend van links naar rechts. Ik ging in positie, uiteraard joske op oorlogssterkte en ik riep “Duwen”. En ja, zij duwde haar kontje naar achteren, ik mijn joske naar voren. Stop heeft ze nooit geroepen, wel hijgde ze en ja, wat een genot.
Ze kwam klaar, klaar voor de 2de keer!

Mij was het nog niet gelukt, ik was nog niet klaargekomen, maar geen nood, we lagen op het bedje. Zij ging nogmaals op haar knieën. Wat een zicht, wat een kont! Zij masseerde mijn ballen en ik, ik trok me naar de zevende hemel.
Om het maar te zeggen zoals het is: ik ben nu 14 maanden invalide, in het ziekenhuis is er geen weet dat er iemand na een hersenbloeding
een prothese heeft laten plaatsen, ik ben de eerste, althans dat denk ik toch.
Normaal had ik moeten sterven, maar je ziet maar, waar hoop is, liefde is, daar is veel mogelijk.

Is het een goed verhaal? Ik weet het niet, het is wel echt, dat weet ik wel. Het is mijn verhaal. De weg is nog lang, dat weet ik ook. En ja, er is een vervolg!