Hoe de vorige aflevering eindigde:
“Ik dacht dat jij me net voorstelde om een relatie met jou aan te gaan? En nou kom je met Charlotte op de proppen!” “O, ik denk ook niet dat zij en jij nog een relatie aan zullen gaan, daarvoor is er te veel gebeurd. Maar ik denk dat jullie vriendschap voor jullie allebei te waardevol was om zo te eindigen.” Daar moest ik even over denken, maar het prikkelde me wel. “Vooruit, ik zou het wel fijn vinden om nog een keer met haar te praten”, zei ik. “Oké, dan vraag ik of ze vanmiddag ook naar de Plas komt.” Renske pakte haar telefoon en stuurde een appje. “Zo, nog een koffie?”


Het beloofde nog een spannende dag te worden.

---

Renske en ik zouden vanmiddag naar de Hoornse Plas en Charlotte zou ons daar ook ontmoeten. Wat gingen we ‘s ochtends doen? Ik had nog wel zin om even bij andere vrienden langs. “Lieverd, vind je het goed als ik vanmorgen nog even bij een studiegenoot op de koffie ga?” “Natuurlijk, dan doe ik wel even boodschappen op de markt.”

Ik belde Reitze op. Die was blij verrast dat ik in Groningen was. “Douwe, goed dat je belt! Kom je op de koffie? Ik heb nieuws voor je!” Nou, ik was benieuwd. Reitze woonde in de Rivierenbuurt aan de IJsselstraat, aan de andere kant van het spoor. Ik fietste dus samen met Renske naar de Grote Markt, waar zij boodschappen ging doen. Ik fietste door en fietste via de Gelkingestraat naar de Herestraat, het viaduct over het spoor over naar de Rivierenbuurt.

Reitze ontving me hartelijk. “Hoi, Douwe, kerel, goed je weer te zien, man!” Ik zette mijn fiets goed vast aan het tuinhek, fietsen werden hier om het leven gestolen. We omhelsden elkaar en ik liep achter hem aan de kamer in. Daar zette ik grote ogen op want daar zat... Anneke! Ook een meid die ik gecoacht had, ze zat bij Renske in het team. “Wat leuk! Anneke, wat een verrassing!” Ik zag Reitze breed grijnzen. Het begon me te dagen. “Dat meen je niet! Hebben jullie wat?” Anneke lachte. “Ja, we hebben sinds een maand verkering en ik ben vorige week maar bij Reitze ingetrokken. Ik kwam toch niet meer in mijn eigen kamer.”

Nou, dat was me nog eens nieuws. “Hoe kennen jullie elkaar dan?” “Via Bernlef.” Dat is de Friese jongerenvereniging in Groningen. “Mijn studiegenootje Grietje nam me een keer mee en daar trof ik Reitze. Reitze nam het over. “Ik stond aan de grond genageld. Liefde op het eerste gezicht!” Anneke giechelde. “Zijn kin hing nog net niet op zijn schoenen! Nou ja, we hebben een paar keer afgesproken en ik vond hem ook wel leuk, dus zodoende.”

Ik vroeg hun het hemd van het lijf. Ze bleken al bij allebei hun ouders op visite te zijn geweest, het was dus best wel serieus. Natuurlijk, anders ga je ook niet samenwonen. Ik vond het wel fijn om een keer niet te veel over mijn belevenissen te hoeven praten, maar uiteraard kwam het gesprek ook daar wel op. Bram vroeg op een gegeven moment: “Ken je al wat mensen in Eindhoven?”

“Sinds ik in Eindhoven woon heb ik ook een vriendin: mijn buurvrouw Erna. Eigenlijk was het meteen toen ik me kwam voorstellen al raak. Een week later ontmoette ik haar ouders en we zijn ook al bij mijn ouders in Friesland geweest.” “Wat doet ze?” “Ze werkt als verpleegkundige in een verzorgingscentrum.” “Wilde ze niet mee?” “Ik wilde even wat oude vrienden bij langs. Gister bij mijn broer Tjeerd geweest, vandaag ga ik met Renske op stap.” Anneke vroeg: “Jij datete toch met haar? Vindt Erna dat goed?” “We hebben afgesproken dat we voorlopig onze oude vrienden gewoon blijven zien, ook de wat intiemere vrienden, zeg maar. Lena is ook al bij me langs geweest.” “Bijzonder. Maar het is dus dik aan?” “Ja, zeker wel. We slapen eigenlijk de hele tijd bij elkaar.” Ik had geen zin om over de afgelopen week te vertellen. “Leuk, man, dat gun ik je wel. Je was nooit echt gelukkig in de liefde!”

“Via Erna heb ik nog wat mensen leren kennen. Ze handbalt en twee meiden uit haar team hebben verkering met twee leden van een basketbalteam waar ik vorig jaar wel tegen gespeeld heb. Afgelopen woendag heb ik daar meegetraind, dus wat dat betreft ben ik ook al onder de pannen. Verder ben ik met een collega en zijn vriendin bevriend geraakt. Dus ja, eenzaam ben ik niet.” “Goed om te horen, Douwe.”

Ze vroegen verder niet erg door en daar was ik wel blij om. We praatten nog wat over gemeenschappelijke vrienden en toen werd het voor mij tijd om weer te vertrekken. “Ik ga zo naar Renske, ik heb afgesproken om vanmiddag met haar dingen te doen. Leuk om jullie weer gesproken te hebben. Veel geluk samen!” Ze zwaaiden me hartelijk uit en ik fietste terug naar Renske.

Renske had een lekkere makreel gekocht, die we bij de lunch op brood aten. Daarna fietsten we naar de Hoornse Plas aan de zuidkant van Groningen, bij de Paterswoldse Weg. Ik had helemaal geen zwemspullen bij me, dat werd dus het naaktstrand. Voor mij geen probleem, ik ging daar in het verleden toch al vaak naartoe. Ik was er alleen nooit geweest met Renske of Charlotte, maar Renske vond het ook geen probleem. Ze was er wel geweest met Edward.

Toen Renske zich uitkleedde, kon ik het toch niet helpen dat ik nogal naar haar keek. Ze giechelde. “Nog nooit een naakte vrouw gezien, Douwe?” “Jawel, vanochtend nog, maar je blijft verdomd knap, Renske!” “Heb je het moois er vannacht niet allemaal al af gekeken?” “Nee, niet gelukt”, grijnsde ik. “Wel mijn best gedaan, maar tegen zoveel schoonheid kan mijn blik niet op.” “Gekkerd”, zei Renske, maar ze voelde zich wel gevleid, zag ik. “Ik heb toch veel te kleine borsten?” Ze had inderdaad kleine borsten. Alleen haar tepels waren duidelijk vrouwentepels, maar verder waren haar tietjes heel bescheiden. Ik had er geen problemen mee. Grote tieten vind ik sowieso maar niks en verder vind ik het vooral belangrijk dat ze gevoelig zijn. Nou, met de gevoeligheid van haar tepels was niets mis. Renske was ruim 1.80m, slank, golvend blond haar tot over de schouders, staalblauwe ogen met lange, donkere wimpers.

Ik kleedde me ook uit en we gingen even zwemmen. Even later lagen we lekker te doezelen. Hadden we wel nodig, na afgelopen nacht. Renkse lag met haar hoofd op mijn borst te slapen, haar hand op mijn buik, een been over me heen geslagen. Mijn ene hand rustte losjes op haar heup, met de andere had ik een boek vast.

Plotseling klonk van achter mijn hoofd de stem van Charlotte. “Zo, wat liggen jullie daar schattig!” Haar stem herkende uit duizenden. Ik probeerde mijn hoofd te draaien, waardoor Renske wakker werd.

Charlotte knuffelde eerst Renske. Na een kleine aarzeling knuffelde ze ook mij. “Hoi, Douwe. Hoe gaat het?” Ik hield haar even tegen me aan en keek glimlachend in haar ogen. “Goed, Lot, veel beter dan verwacht.” Ze keek me vragend aan. “Wat had je verwacht, dan?” “Een eenzaam, moeilijk half jaar, voordat ik mijn weg zou vinden. Maar ik heb al veel mensen leren kennen en veel meegemaakt.” “Fijn.” Ze gaf me een vluchtige kus. “Je mag me wel even loslaten, dan kan ik me uitkleden”, glimlachte ze. Ik bloosde en liet haar los.

Het was wel even slikken toen ze zich uitkleedde. Mijn lichaam reageerde meteen. Met moeite wist ik me te bedwingen. Hoe lang was het geleden dat ze zich voor het laatst voor me had uitgekleed? Toch alweer ruim een half jaar geleden. Na een heerlijke vrijpartij had ze gevraagd of ik haar vriend wilde zijn. En ik, sukkel, had gezegd dat ik dat niet kon. Ik kende Charlotte als de vriendin van Lena en wist dat ze beiden ook wel uitstapjes naar mannen maakten, allebei onder anderen met mij, maar omdat Lena mijn beste vriendin was kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om haar haar vriendin af te pakken. Eigenlijk durfde ik het gewoon niet aan, bang in de relatie emotioneel vermalen te worden.

Voor Charlotte was het daarmee duidelijk. Als ik niet voor haar koos, was voor haar mijn status als haar potentiële partner voorbij. Twee maanden later had ze een andere vriend en was haar relatie met Lena op de klippen gelopen. Onze vriendschap bloedde dood, omdat die besmet raakte door mijn ongemak en spijt.

Nu was de situatie anders. Ik had mezelf heilig voorgenomen niet meer voor het leven op de loop te gaan. Ik had nu Erna. Dat betekende dat voor mij mijn verhouding met Charlotte minder beladen geworden was. Ik kon er nu min of meer vrede mee hebben, hoe het gelopen was.

“Zo, nu even echt knuffelen”, glimlachte Charlotte. Ze drukte haar naakte lichaam tegen het mijne en kuste me op mijn mond. Ze giechelde. “Kleine Douwe vindt me nog steeds wel leuk, geloof ik.” “Grote Douwe ook, hoor”, antwoordde ik gevat, “we zijn niet voor niets jarenlang goede vrienden geweest.”

Toch liep het gesprek eerst best wel stroef. De oude aantrekkingskracht was er nog steeds. Bij mij wel, in ieder geval, maar onze misgelopen relatie veroorzaakte ongemak. Renske werd het zat. ”Jezus mina, zijn jullie volwassen of hoe zit dat? Je draaien als egeltjes om elkaar heen.” Charlotte zei zacht: “Ik heb er nog steeds moeite mee dat jij mijn vriend niet wilde zijn, Douwe. Het voelde als een klap in mijn gezicht. Ik was zo verliefd op jou en ik dacht dat jij dat ook op mij was. Nu ik jou weer zie, voel ik me nog steeds tot je aangetrokken. Maar door die afwijzing kan ik me niet meer vol voor jou open stellen.”

Ik pakte haar hand. “Weet je, ik was ook stapelverliefd op jou. Nu jij hier bij me bent, voel ik me weer waanzinnig tot jou aangetrokken. Ik was indertijd gewoon te bang om me aan jou over te geven. Ik vond het erg ingewikkeld, met Lena en jouw andere minnaars. Ik was bang jou niet aan te kunnen.” Ze keek me wat triest aan. “Ja, jij staat een beetje te angstig in het leven. Ook een reden, dat ik het verder niet meer met jou wilde proberen.”

“Weet je, het ironische is dat ik nu in Eindhoven in een situatie ben terechtgekomen die minstens zo ingewikkeld is. Mijn buurvrouw en ik vielen als een blok voor elkaar, maar er is van alles met haar aan de hand. Toch heb ik mezelf voorgehouden dat ik niet meer voor het leven op de loop moet gaan, dus ik heb me halsoverkop in een relatie met haar gestort. Ik wil niet opnieuw het gevoel hebben dat ik de liefde van mijn leven heb laten lopen.”

Charlotte keek me verbaasd aan. “Voelde dat voor jou zo, dat ik de liefde van jouw leven was?” “Ja, echt wel. Maar nu met Erna... ik heb me nog nooit zo op mijn gemak gevoeld bij een vrouw als bij haar. Zelfs niet bij jou, Lena of Renske.” “Wat is er met haar dan zo ingewikkeld?” “Ze is verpleegdkundige, maar werkt daarnaast ook als escort. Haar familie zit tot de nek in het criminele milieu. Ze is verwekt in een groepsverkrachting van haar moeder waarbij haar vader moest toekijken, nadat hij eerst in elkaar was geslagen. De relatie met haar vader is daardoor niet bepaald optimaal, voor hem is zij een open wond. Verder is Erna bi, net als jullie. Ze heeft een intieme vriendin, die zelf trouwens ook als escort bijverdient.” Charlotte keek me verbaasd aan. “En daar kun je nu wel mee overweg?” “Ik heb me na mijn breuk met jou voorgenomen om het leven niet meer uit de weg te gaan, Lot.” “En hoe voelt dat?” “Bevrijdend. Machtig. Maar ik heb in Eindhoven ook dingen meegemaakt waar ik nachtmerries van krijg.” “Zoals?” “Vechtpartijen met criminelen. Een taxichauffeur die me bedreigde met een pistool en voor mijn ogen door de politie werd doodgeschoten. Ik ben een paar avonden als bijbaantje uitsmijter in een seksclub geweest, daar gebeurden ook minder fijne dingen. Ik ben momenteel onder behandeling tegen PTSS vanwege dat incident met die taxichauffeur.”

“Douwe! Mjn God, dat klinkt heftig allemaal!” Charlotte nam me in haar armen en trok me tegen zich aan. Het werd me allemaal even te veel. Ik voelde snikken in me opwellen. De tedere aandacht van Charlotte en Renske, het gemis van Erna, de herinneringen aan de vreselijke gebeurtenissen van de laatste tijd. Het deed me oneindig goed dat ik letterlijk in vertrouwde handen was, mijn twee liefste vriendinnen in Groningen. Ik had Charlotte eigenlijk al afgeschreven als vriendin en nu lagen we naakt tegen elkaar aan en troostte ze me, samen met Renske. Vermoeid van alle emoties en de korte nacht bij Renske gleed ik weg in slaap.

Toen ik wakker werd, hoorde ik Renske en Charlotte zachtjes met elkaar praten. Door mijn oogharen zag ik hun dicht tegen elkaar aan zitten, de armen om elkaar heen, hun borsten raakten elkaar. Allebei hadden ze een hand op mij, Charlotte op mijn dij en Renske op mijn zij. “Ik heb echt een fantastische nacht met hem gehad”, hoorde ik Renske zeggen. Urenlang dicht tegen elkaar aan liggen praten. De seks daarna, ik heb nog nooit zo heerlijk gevreeën. Met niemand.” “Echt? Douwe was altijd erg geremd.” Oei, dat deed even zeer. Ik had altijd erg genoten van Charlotte. Zij dus minder van mij. “Nu niet meer. Hij is aardig losgekomen. Echt, hij voelde feilloos aan wat ik nodig had.” “Nog steeds verliefd?” “Ja. Ik heb hem gezegd dat ik twee jaar voor hem beschikbaar blijf, mocht zijn relatie met die Erna stranden. Niet dat ik geen andere vriendjes zal hebben. En jij?” “Nu ik hem weer zie, komen mijn gevoelens voor hem wel weer boven. Ik was er net na aan toe om met hem te willen vrijen. Maar een vaste relatie met hem, dat zie ik echt niet meer zitten.” Charlotte giechelde zachtjes. “Maar een avondje lekker bomen en vrijen, zoals vroeger, daar zeg ik geen nee tegen.” Ik zag de meiden elkaar een zoen geven. Ze lieten mij los en waren nu alleen met elkaar bezig.

Ik rekte me uit. “Heb ik geslapen?” Renske grinnikte. “Ja, nogal. Meer dan een uur.” “Konden wij even bijkletsen”, zei Charlotte liefjes. “Even wakker worden, hoor. Gaan jullie mee even zwemmen?” “Ja, lekker. Ik heb een frisbee mee, kunnen we straks wel even doen.” We liepen het water in en begonnen rustig te zwemmen. Na een twintig minuten vonden we het welletjes en gingen weer naar de kant. Renkse pakte een frisbee, terwijl Charlotte en ik in het water bleven staan.

Een paar jonge gasten in zwembroek spraken Renske aan. Ze reageerde geprikkeld. Eén van de gasten probeerde haar bij haar arm te pakken. “Wacht hier op me, dit gaat fout”, zei ik tegen Charlotte. Ik holde naar het groepje toe. “Laat me los, klootzak!” hoorde ik Renske roepen. “Niks daarvan, jij gaat lekker met ons mee, kech.”

Ineens voelde ik de macht in me opkomen die ik van Don Juan had gekregen. Als een wervelwind stortte ik me op de jongens, sloeg hun koppen tegen elkaar en trok hun broek op hun enkels. Ik pakte hen bij hun nek en sleepte ze naar de ingang van het naaktstrand en trapte ze naar buiten, waar ze in hun blote kont het pad op struikelden en plat op hun bek gingen.

Rustig liep ik weer terug naar Renske, over wie Charlotte zich inmiddels ontfermd had. Die keek me vol ontzag aan, toen ze me terug zag komen. “Wat was dat, Douwe? Ik heb nog nooit zoiets gezien.” “Ik heb les gehad van één of andere spirituele meester. Ik kan onder andere raddraaiers als het ware bevriezen. Zij hebben geen idee wat hun overkomen is, alleen een soort wervelwind over zich heen voelen komen.”

Renske vloog me om de hals. “Dankjewel, lieverd, ik was erg bang toen die klootzakken me beet pakten.” “Graag gedaan. Ik kon die gastjes toch niet hun gang laten gaan?”

“Zullen we hier weg gaan? Ik heb er geen zin in dat die gastjes straks met versterking terugkomen”, zei Charlotte. Dat was verstandig opgemerkt. We kleedden ons aan en pakten onze spullen. “Ga je nog mee, Lot? Of heb je andere afspraken?” Ze aarzelde even. “We kunnen nog wel even een terrasje pakken”, zei ze. “Of gewoon bij mij?” opperde Renske. “Kunnen we lekker in de tuin zitten.” Weer een aarzeling bij Charlotte. “Oké, is ook goed.”

Zoals ik had kunnen verwachten, ging het fietsen bij mij moeizaam. Ik had pap in benen, leek het wel wel. “Wat is er, Douwe?” vroeg Renske ongerust. "Dat soort akkefietjes als net met die gastjes kost me heel veel energie. Meestal heb ik ook flinke nachtmerries als er zich zoiets heeft voorgedaan, ik waarschuw je maar vast. Ik moet eerst weer een beetje bijtanken. Ik ben bang dat je de rest van de dag niet veel meer aan me hebt.” “Hoe tank jij bij, Douwe?” vroeg Charlotte. “Sporten en dan slapen. Seks met Erna werkt nog beter.” “Massage?” “Misschien, heb ik nog geen ervaring mee.”

De meiden wisselden een blik. “Kom, kleed je maar uit en ga op bed liggen”, zei Renske. Ze haalde het dekbed eraf en legde er een paar handdoeken op, terwijl ik me aan het uitkleden was. Maar voordat ik ging liggen, bedacht ik me dat ik Erna's stem even wilde horen.

“Hé Douwe, lief dat je belt. Hoe is het in Groningen?” “Goed. Maar ik heb vanmiddag een akkefietje gehad en daarom heb ik even behoefte om je stem te horen.” “Een akkefietje?” “Ja, een stelletje gastjes die Renske lastig vielen. Ik zag het van een afstandje en, nou ja, er gebeurde wat.” “Zoals met die motorrijders?” “Ja.” “Bang voor nachtmerries?” “Ja. Ik voel me uitgeput.” “Och lieverd, ik wou dat ik je kon helpen. Waar ben je nu?” “Bij Renske, Charlotte is er ook nog bij. Ze willen me zo gaan masseren om me te helpen ontspannen.” “Lief van ze.”

Erna wachtte even. “Heb je vannacht met Renske gevreeën?” Ik bloosde. “Ja”, zei ik zachtjes. “Jullie zijn nog steeds goede vrienden?” “Ja. Het voelt ouderwets vertrouwd om met hen te zijn.” “Mag ik even met Renske spreken?” Dat had ik niet verwacht. “Is goed. Renske? Erna wil je graag even spreken.” Renske keek verbaasd maar nam de telefoon aan. Ze zette de telefoon op speaker, zodat ik mee kon luisteren.

“Hoi Renske, ik ben Erna, de vriendin van Douwe.” “Hoi Erna, dat begreep ik. Sorry dat ik met je vriendje...” stamelde Renske met een rood hoofd. “Heb je er spijt van?” vroeg Erna. “Nee, het was heerlijk.” “Nou dan, waarom zeg je dan sorry?” “Nou ja, hij is jouw vriend.” “Douwe heeft meteen duidelijk gemaakt dat hij een paar intieme vriendinnen heeft, van wie jij er één bent. Maar ik wil jou wat vragen, hetzelfde als wat ik Lena deze week gevraagd heb.” “En dat is?” vroeg Renske, op haar hoede. “Douwe is momenteel erg labiel en heeft soms vreselijke nachtmerries. Dat wil je niet meemaken, geloof me. Er helpt eigenlijk maar één ding.” “En dat is?” “Seksuele uitputting. Wil jij Douwe alsjeblieft compleet van de wereld neuken?” “Meen je dat?” “Ja, dat meen ik. Ik doe het liever zelf, maar dat gaat nu even moeilijk. Wil jij dat doen?” “En dat heb je Lena ook gevraagd?” “Ja. Douwe en ik hebben deze week allebei nogal een traumatische gebeurtenis meegemaakt, waardoor we beter niet samen konden slapen. Lena is een nachtje overgekomen om Douwe bij te staan.” “En jij vroeg haar...” “Ja. Heeft ze keurig gedaan. Hij kon hem een etmaal lang niet meer omhoog krijgen”, giechelde Erna. “En jij?” Ik had mijn vriendin Sandra bij me.” Renske slikte. “Jij bent heel bijzonder, weet je dat? Ben jij niet jaloers?” “Echt wel. Ik ben de hele tijd bang dat hij weer terug naar jullie gaat. Maar ik hou van hem. Ik kan er niet tegen als het slecht met hem gaat. Wil jij hem helpen?” “Dat beloof ik”, fluisterde Renske. “En laat hem alsjeblieft niet alleen. Dat heb ik één keer gedaan toen hij een nachtmerrie aan voelde komen. Dat was een vreselijke fout, ik dacht echt dat hij dood ging.” “Oké, Erna, ik zal hem dan maar bij mij in bed laten slapen, vannacht.” “Fijn dat je voor me wilt doen. Een hele opoffering zeker?” “Ja”, giechelde Renske. “Nou, alvast bedankt. Doe je best en laat hem een beetje heel, wil je?” “Ik zal het proberen, Erna, maar ik kan je niks beloven. Wil je Douwe nog even?” “Graag.”

Ik was emotioneel geworden. “Ik hou van je, schat.” Ik zei het met trillende stem. “Ik van jou, lieveling. Heb je het een beetje mee gekregen?” “Ja. Je bent een engel.” “Maak het volgende week maar goed met me. Als je weer thuis bent wil ik wel zeker weten dat jij nog mijn vriendje bent. Dus zorg er maar voor dat je gauw weer op krachten bent.”

“En jij, schat, hoe is jouw weekend?” “Vanavond toch maar weer een klant met overnachting. San moest ook werken, we doen hem samen.” “Oké dan, maak er wat leuks van.” “ Doen we. Veel plezier nog, schat.”

“Jij hebt een heel bijzondere vriendin, Douwe”, merkte Charlotte op. “Ja, dat is ze zeker.” “Mag ik Renske meehelpen?” “Als jullie dat willen, graag. Maar eerlijk gezegd verwacht ik dat ik zo eerst in slaap val, als jullie me gaan masseren.” “We zien wel, oké? Ga maar liggen.”

Ik ging op mijn buik liggen en al gauw voelde ik vier heerlijke vrouwenhanden mijn rug en benen kneden. Een heerlijk lome ontspanning kwam over me heen. Onder de vertrouwde handen van mijn vriendinnen gleed ik weg in een heerlijke slaap.

Een goed uur later werd ik verfrist maar wat verdwaasd wakker. Ik kon zo gauw niet thuis brengen waar ik was. Links en rechts voelde ik twee vrouwenlichamen tegen me aan. O ja, ik was in Groningen, bij Renske. Maar wie?

“Ben je wakker, Douwe?” Charlotte! Ze fluisterde zachtjes. “Renske viel ook in slaap. Jullie hebben elkaar aardig afgemat, vannacht?” Ik draaide me voorzichtig naar Charlotte toe. Ze lag naakt naast me, drukte zich even tegen me aan en gaf me een zoen. “Weet je, we hebben uren zo op bed liggen praten. En uiteindelijk ook nog heerlijk gevreeën. De nacht was wat kort, zeg maar.”

“Wat is dat met die nachtmerries, waar Erna het over had?” “Ik heb nogal wat heftige dingen meegemaakt, in Eindhoven. Twee criminelen die me met een mes aanvielen; ik wist ze allebei uit te schakelen, maar de mogelijke afloop dat het fout ging kwam een paar keer in mijn dromen terug.” “Jezus, Douwe! Ben jij zo’n vechtersbaas?” “Nee, helemaal niet. Maar toevallig had ik die ochtend op de sportschool les gehad in zelfverdediging, die instructeur zei dat ik dat binnenkort wel eens nodig zou kunnen hebben. Toen ik thuiskwam kon ik gelijk aan de bak.”

“Daarna ben ik als dank als uitsmijter in een sexclub gaan werken. Daar gebeurden ook dingen waar ik nachtmerries van kreeg.” “Zoals?” “Engelse voetbalsupporters die rotzooi probeerden te trappen. Motorklootzakken die een hoer tot onbeschermde seks wilden dwingen en mijn collega die probeerde in te grijpen in elkaar sloegen. Daar heb ik die truc van vanmiddag ook bij toegepast zodat ik ze kon uitschakelen. Maar ik kreeg er wel nachtmerries van.”

“Allemachtig, Douwe, ik begin er spijt van te krijgen dat ik niet meer moeite voor jou heb gedaan.” “Weet je, de breuk met jou gaf me de zet die ik nodig had om te durven leven. Ik was altijd te bang om gekwetst te worden. Toen ik me realiseerde dat ik daardoor de vrouw van mijn leven had laten lopen, heb ik me voorgenomen dat me dat niet nog eten keer zou gebeuren. Een jaar geleden zou ik gillend voor Erna zijn weggelopen.” “Waarom?” “Omdat ze een bijbaan heeft als escort. Omdat haar familie en omgeving diep in de onderwereld zit.” “En wat maakt dat je voor haar bent gegaan?” “Ik ben nog nooit zo snel op mijn gemak geweest bij een vrouw. Of bij wie dan ook. Ik kan met haar lachen, ik kan met haar huilen. Ze is puur. En ook best wel slim.”

Charlotte kuste me aandachtig. Met haar buik wiebelde ze tegen mijn stijve. “Ik ben blij dat je je wel aan haar kunt overgeven. Dat gun ik je van harte. Ik had die rol graag bij jou vervuld, maar toen je zei dat je dat niet kon besefte ik dat je dat bij mij nooit helemaal zou lukken. Toch hou ik nog steeds van je, Douwe. Denk je dat wij vrienden kunnen blijven, zoals je dat blijkbaar ook met Lena en Renske nog steeds bent?” “Dat zou ik heel fijn vinden, schat. Ik heb me met jou altijd speciaal verbonden gevoeld.” Ze kuste me nu passioneel. “Laat het me voelen, Douwe. Ik verlang naar je.”

Het werd een heerlijke herontdekking van elkaar. Ik verkende haar hele lichaam, zij het mijne. Nog nooit had ik me zo ongeremd aan haar overgegeven, nog nooit had Charlotte zich zo laten gaan. Ze was een aantal keren klaargekomen, voordat ik in haar zaligheid binnendrong en vrijwel onmiddellijk mijn condoom vol spoot met mijn zaad, wat haar opnieuw een gillend orgasme bezorgde. Maar ik bleef stijf in haar en we neukten onverminderd door, eerst loom en aandachtig van onze verbinding genietend, om ons daarna weer vol vuur over te geven aan onze passie. Charlotte zat in een roes van doorlopende orgasmes. Toen ik voor de tweede keer in haar klaarkwam, zag ik haar ogen wegdraaien en raakte ze even helemaal van de wereld. Ook ik was nu volkomen uitgeteld en zakte krachteloos op Lot neer.

Uiteraard was Renske wakker geworden en zij stimuleerde ons waar ze maar kon. Ze bleef me strelen terwijl ik lag uit te hijgen. Zachtjes zei ze: “Wauw, dat was prachtig, zoals jullie met elkaar bezig waren.” Ze kuste mijn schouder, streelde mijn billen. Ik rolde van Charlotte af en zoende haar. “Lieverd, het was heerlijk, zoals jij met ons meedeed. Het was geweldig, net met Lotje, maar geloof me, vannacht met jou was zeker niet minder. Maar ik ben je wel heel dankbaar dat je me weer met Lot hebt samengebacht.”

Loom lag ik met Renske te vrijen, naast Charlotte, die nog steeds van de wereld was. Uiteindelijk kwam die dan toch weer bij. “O Douwe, wat was dat heerlijk.” Maar toen ze zich bewoog, kreunde ze. “Au! Ffft, ik geloof dat ik hier flink spierpijn van ga krijgen!” “Dan is het nu jouw beurt voor een massage”, zei Renske. Ze gaf onze vriendin een stevige massage. Zelf lag ik glimlachend toe te kijken, half doezelen, half genietend van mijn heerlijke Groningse vriendinnen.

Het was ondertussen ruimschoots etenstijd. Het liep al tegen achten. “Blijf je hier, Char?” vroeg Renske. “Blijf in ieder geval een hapje eten.” “Nee, schat, ik heb vanavond nog een afspraak in Delfzijl. Ik eet onderweg wel een patatje of zo. Bedankt voor de heerlijke massage, lieverd. Mag ik even douchen?” “Natuurlijk. Jammer dat je weg moet.” Ik vroeg: “Mag ik met jou mee onder de douche?” Charlotte glimlachte. “Graag, dat zou ik fijn vinden.”

Even later stonden we samen onder de douche bij Renske, de armen stevig om elkaar heen. “Ik ben blij dat Renske me overgehaald heeft om te komen. Ik zag het helemaal net zitten om jou weer te zien. Ik hoop dat we weer vrienden kunnen zijn.” “Dat hoop ik ook. Kom anders een keer naar Eindhoven. Ik zou je graag willen voorstellen aan Erna.” “Daar moet ik even over nadenken, lieverd. Ik weet niet of ik er wel tegen kan om jou helemaal verliefd met een andere vrouw te zien. Stom hè? Ik wil echt geen vaste relatie meer met jou, maar je blijft speciaal voor mij.” “Jij ook voor mij, pop. En deze middag was zeker ook heel speciaal.” We gaven elkaar nog een zoen en toen was het tijd voor Charlotte om te vertrekken.

Renske ik brachten haar naar het station en gingen daarna wat eten. Simpel, gewoon een eetcafé zonder poespas bij haar in de buurt. We hadden heel wat te bepraten, voor Renske was de houding van Erna moeilijk te begrijpen. “Ze moet wel heel veel van jou houden, dat ze andere vriendinnen vraagt om met jou te vrijen als ze zelf niet voor jou kan zorgen.” “Ja, ze houdt echt van me. Dat wil niet zeggen dat ze geen jaloezie voelt; ik moet er ook geen misbruik van gaan maken.” “Eigenlijk lijkt het ook wel wat op hoe Charlotte zich opstelde. Die vond het toch ook prima dat jij met Lena en mij seks had?” “Ja, maar jullie zijn ook haar speciale vriendinnen, toch?” Renske bloosde licht. “Ja, dat is waar. Meende je het, dat je Erna met Charlotte kennis wil laten maken?” “Ja, en ook met jou. Ik zou het erg fijn vinden als jullie iets van mij in Eindhoven zien.” “Kom ik daar graag een keertje naartoe.”

Na het eten gingen we terug naar Renske en die hield zich keurig aan Erna’s opdracht. Ze liet me alle hoeken van het bed zien. Toen ik voor de tweede keer bij haar klaarkwam ḍeden mijn ballen gewoon pijn.

“Schat, ik kan niet meer. Sorry.” Renske giechelde. “Niks sorry. Weet je wel hoe vaak ik ben klaargekomen? Ik ben de tel helemaal kwijtgeraakt. Ik heb wel eens vervelender opdrachten gekregen.” “Ik ben bang dat je morgen spierpijn hebt. Ik heb de puf niet om je nog te masseren.” We maakten het bed opnieuw op, douchen ons en lagen half twaalf in bed. Ik kuste haar. “Dankjewel, lieverd, voor deze heerlijke avond.” “Jij ook, Douwe. Ik hoop dat je goed kunt slapen.” Ik gaapte. “Gaat vast wel lukken. Kan Edward ook gewoon door pitten.” En dat was tot de volgende ochtend het laatste wat ik me kon herinneren.

Renske

Douwe was nog maar net in slaap gevallen. Renske doezelde ook al weg, toen zijn telefoon ging. Erna, zag ze. Voorzichtig ontgrendelde ze zijn telefoon met zijn vingerafdruk. Hij werd er niet eens wakker van. “Hoi, Erna, met Renske.” “O, hoi, eh, is Douwe er nog?” “Die ligt hier naast me maar ik denk niet dat ik hem nog wakker krijg.” “Is het gelukt?” “Ja. Vanmiddag heeft Charlotte hem twee keer klaar laten komen, vanavond ik. Die kan voorlopig geen pap meer zeggen.” “Is hij voor jou ook een beetje lief geweest?” “O ja. Erna, het altijd al fijn met hem, maar jij hebt echt een geweldige minnaar van hem gemaakt. Het was geen straf om jouw opdracht uit te voeren.” “Ik ben wel jaloers. Sandra en ik hebben een klant die zich een hele Piet waant maar hij snapt niks van vrouwen. En maar klagen over zijn vrouw die hem niet begrijpt en zo.” “Ik heb medelijden met je. Een heel klein beetje. Maar bedankt dat wij je kanjer even mochten lenen. Mocht je hem zat zijn, hij is in Groningen altijd welkom.” “Hem zat? Keep on dreaming, sister. Oké, dankjewel voor je goede zorgen. Ik ga hangen.” “Ik zal zeggen dat je gebeld hebt. Tot ziens, Douwe wil graag dat wij jou leren kennen.” “Is Charlotte er ook nog, dan?” “Nee, die is aan het begin van de avond naar huis gegaan.” “O. Nou, bedank die namens mij ook maar. Slaap lekker. Zul jij ook wel nodig hebben.” Dat had Renske inderdaad. Nadat Erna de verbinding verbroken had, tuimelde ook Renske in een bodemloze slaap. Gelukkig ongestoord door nachtmerries van mij.