Het begon allemaal op een doordeweekse dag. Paul, een ex-ringfighter, was op weg van Leeuwarden naar zijn huis in Venray. Paul is 34. Op zijn 32ste was hij gestopt met professioneel ring fighting en kocht van zijn verdiende geld een aantal winkels waar hij sportattributen verkocht. Hij had er een in Leeuwarden, een in Eindhoven en een paar in de Randstad. Het is lunchtijd en Paul stopt bij een benzinepomp. Na getankt te hebben, parkeert hij zijn auto op het parkeerterrein. Hij loopt naar de winkel en koopt er wat belegde broodjes, een fles water en een kop koffie. Terug in de auto draait hij het raampje naar beneden en begint aan zijn lunch. Daarna even relaxen om vervolgens verder te rijden. Dat was het plan.Het kwam er niet van.

Iets verderop staan een man en een vrouw naast een auto. Ze hebben duidelijk ruzie. Paul kan het niet allemaal verstaan, maar de scheldwoorden als sloerie en slet zijn goed te horen. Ach, het is zijn zaak niet.

Ineens hoort hij een gil. Hij kijkt en ziet de vrouw op de grond liggen. De man staat gebogen over de vrouw. Het schelden gaat door. Nu wordt het echter wel zijn zaak. Een vrouw slaan doe je niet, is zijn opvatting. Paul stapt uit en loopt er naar toe. De man hoort hem kennelijk komen en kijkt op. “Sodemieter op. Bemoei je er niet mee.” Rustig antwoordt Paul: “Een vrouw slaan doe je niet.” De man richt zich op. “Ik zei: sodemieter op!” Maar Paul had zijn aandacht al verlegd naar de vrouw, zonder uiteraard de man uit het oog te verliezen. “Gaat het, mevrouw?” De vrouw richt zich op met angstige ogen. Paul wil haar helpen, maar voelt dan dat de man hem bij zijn bovenarm pakt en hem probeert weg te trekken. Dat had hij beter niet kunnen doen. Een paar harde klappen is al voldoende om de man te vloeren. Groggy blijft hij liggen. De vrouw staat op met zijn hulp. “Hij is toch niet dood?” “Nee mevrouw, maakt u zich maar geen zorgen. Kom, ik breng u naar mijn auto. Daar bent u veilig.” Als zij in de auto zit, zegt hij: “Een ogenblik. Ik ben zo terug.” Hij neemt de fles water en loopt naar de man. Hij giet de halve inhoud over het gezicht van de man. Die gromt en hoest als hij bijkomt. Paul draait zich om en loopt terug naar de auto. “Een paar dagen hoofdpijn en wat andere pijntjes, daarna is hij weer de oude.” Hij start de auto en rijdt weg. “Is dat uw man?” “Nee, mijn vriend, nou ja, niet meer.” Ze kijkt hem aan van opzij en zegt dan: “Ik heet Liese en je hoeft geen ‘u’ te zeggen hoor.” Haar stem klinkt al wat vaster. Haar ogen stralen al niet meer zoveel angst uit. Paul zegt: “Ik ben op weg naar Venray. Daar woon ik.” “Ik woon in Ysselsteyn. Dat is niet zover van Venray vandaan.”

“U, sorry, je zult wel geschrokken zijn,” “Ja, soms is hij zo onredelijk en dan wordt hij agressief. Het spijt me dat je er in betrokken was.” “Maak je je maar geen zorgen. Ik sta mijn mannetje wel.” “Ja, dat heb ik gemerkt.” Liese kijkt hem van opzij aan. Korte donkerbruine haren. Een aantrekkelijk gezicht. Voor zover ze kan zien, is hij stevig gebouwd.

Paul biedt haar zijn inmiddels koude koffie aan. Ze weigert, maar het water accepteert ze wel. Een broodje wil ze ook niet, dus Paul werkt ze dan maar alleen weg. Daarna begint de sociaal talk. Oppervlakkig uiteraard. Hij vertelt iets, zij vertelt iets. Paul ziet haar ontspannen. Letterlijk. Ze praat gemakkelijk. Als het gebeuren niet had plaats gevonden, was zij een aangename reisgenote geweest. Ze ziet er goed uit. Ze is 38, vertelt ze en helaas werkeloos. “In Limburg is veel werkeloosheid, weet je. Het valt niet mee om er werk te vinden.” Haar haren zijn halflang. Paul vindt dat ze een mooi gezicht heeft. Ze draagt jeans en een sweater.

Al pratend komen Paul en Liese in de buurt van Venray. Ineens zegt ze: “Zet me maar op het treinstation af. Dan neem ik er de trein naar Venlo. Daar woont mijn jongere zusje.”

Paul knikt. “Dus niet naar huis?” “Nee, dat durf ik niet. Stel dat mijn vriend er is. Hij heeft een sleutel.” Dat begrijpt Paul.

Liese ontspant zich steeds meer naarmate de trip gaat. Paul mag haar wel en vraagt zich af wat zij in hemelsnaam verkeerd heeft gedaan, dat haar vriend zo boos was. Maar hij vraagt niets. Ook niet als ze aan de rand van Venray stoppen om iets te drinken. Dan zegt Liese: “Ik weet niet of het wel zo slim is om naar mijn zusje te gaan. Mijn vriend weet waar ze woont en stel dat hij daar heen gaat. Misschien krijgt ze dan ook problemen.” Paul knikt en zegt: “Daar heb je wel een punt. Maar wat dan?” “Ik denk dat ik het beste vannacht in een hotel slaap en dan morgen naar Utrecht ga.” “Utrecht?” “Ja, daar woont een vriendin. Weet jij toevallig een goedkoop hotel?”

Paul kijkt haar inschattend aan. Liese slaat haar ogen niet neer. Langzaam zegt hij: “Ik weet een gratis hotel.” Vragend kijkt ze hem aan. “Waarom slaap je niet in mijn huis? Ik heb een mooie logeerkamer met douche en wc.”

Ze antwoordt hem niet, maar Paul ziet haar denken. “Maar wat als hij naar jouw huis komt?”

“Raad ik hem niet aan.” “Nee, serieus. Ik bedoel hij heeft een wapen,” antwoordt Liese. “Maak je geen zorgen, als hij dat doet, dan pak ik hem wat harder aan. Bovendien weet hij toch niet waar ik woon?”

“Misschien herkent hij je auto!” “Die staat in de garage."

Pas als ze Venray binnenrijden neemt Liese een beslissing. “Ik neem je aanbod graag aan.”

Als Paul de poort opent en de auto op het garagepad zet, ziet Liese een flinke hond. “Dat is Hector. Mijn Boerboel.” “Zeg je nou Boerboel?” “Ja, van oorsprong een Zuid-Afrikaanse hond. Heel lief, maar ook heel waakzaam. Wacht even!” Paul stapt uit en knuffelt zijn dier. Dan moet Hector op Pauls bevel op enige afstand van de auto gaan zitten. Gehoorzaam wacht Hector. Paul opent de bijrijdersportier. “Als ik het commando geef, komt hij naar je toe. Hij snuffelt om jouw geur in zich op te nemen. Dat is de eerste en belangrijkste herkenning. Ik zal hem zeggen dat alles goed is.”

Hector snuffelt aan Liese terwijl Paul op hem in praat. Dan kwispelt hij met zijn staart. “Het is goed zo. Hij kent je nu. Je hoeft je geen zorgen te maken.”

Ze gaan zijn huis in. “Woon jij hier alleen?” Eindelijk is daar de vraag die hij al veel eerder verwachtte. “Ja. Ik heb geen vrouw. Nooit gehad ook. Wel wat vriendinnen, maar daar is het bij gebleven. Mijn sport carrière ging altijd voor.” Paul toont haar het huis. Af en toe stelt Liese een vraag. “Dat daar is mijn slaapkamer wijst Paul en die daar is jouw slaapkamer.

Hij opent de deur van de logeerkamer. Liese volgt hem naar binnen. Het ziet er schoon en netjes uit. Paul opent een kastdeur. Er liggen een paar handdoeken. Dan opent hij de deur naar de badkamer: Douche, toilet en wastafel. Het gewone. Aan een haakje hangt een witte ochtendjas. “Die is schoon,” zegt hij. Liese knikt. “Nou, ik denk dat je hier alles wel vindt wat je nodig hebt. Helaas geen schone kleren.” Hij lacht. Liese legt even haar hand op zijn arm. “Dank je wel voor alles. Ik vind het wel.”

Paul laat haar alleen. Hij loopt naar zijn eigen slaapkamer en neemt daar een douche. Slechts in zijn onderbroek kruipt hij daarna in bed. Hij denkt aan vandaag. Hoe anders is de dag verlopen. Maar goed, Liese is nu veilig. Hopelijk kan ze goed slapen. Het grote licht is uit, alleen het lampje op zijn nachtkastje is aan. Hij pakt zijn mobiel en kijkt of er nog berichtjes zijn. Daarna het nieuws. Het is iets wat Paul elke avond doet.

Plots gaat zijn slaapkamerdeur open. Liese stapt binnen. Ze heeft de ochtendjas aan. Zachtjes zegt ze: “Ik slaap liever niet alleen.” Spontaan slaat Paul het bed open. “Kom maar.” Ze komt naar het bd, doet haar ochtendjas uit en kruipt naast hem. Paul doet zijn rechterarm opzij. Liese vat het op als een uitnodiging en komt bij hem liggen. Haar hoofd in zijn schouderholte, maar tussen haar en zijn lichaam blijft ruimte. “Je hoeft niet bang te zijn,” zegt hij. “Hier ben je veilig. Wij waken over jou. Hector buiten en ik hier binnen.” Ze knikt en antwoordt: “Ik weet het.” Dan zwijgen ze. Paul streelt zachtjes haar schouder, rug en haren. Haar huid voelt koel aan. "Dank je voor alles wat je voor me gedaan hebt.” Ze gaapt. Paul antwoordt niet. Ineens is ze weg. Vertrokken. Haar hoofd wordt ineens zwaar. Paul kijkt opzij. Ze is echt in slaap gevallen. Jammer, denkt hij, maar hij begrijpt het wel. Het was best een emotionele dag. Toch jammer, hij had best wel zin. En wat hij in een flits zag toen zij haar ochtendjas uitdeed, tja, dat was wel lekker. Voorzichtig haalt hij zijn arm weg. Het is beter om haar nu te laten slapen.

De volgende ochtend is het al tegen achten, als Paul met koffie in de woonkamer zit, en Liese de kamer binnen loopt “Goede morgen,” zegt ze met nog een slaperig stemmetje. “Ook goede morgen. Lekker geslapen?” “Als een rots.”

Hij knikt. “Koffie?”

Ze drinken hun koffie en praten over onbelangrijke dingen. Ineens zegt Liese: “Jij moest toch naar Eindhoven vandaag? Hoe laat moet je daar zijn?”

“Nou, ik moet niks. Ik was van plan om naar mijn zaak in Eindhoven te gaan, alleen weet ik niet….” Hij breekt de zin af en vraagt haar: “En jij? Moet jij niet naar huis?”

Liese zucht. “Ik heb daar eigenlijk niet zo'n zin in. Misschien is mijn vriend daar wel. Misschien gaat het dan weer mis.”

“Dat begrijp ik. Misschien ergens anders? Iemand anders?”

“Misschien. Ik weet het nog niet.”

Dan gooit Paul het over een andere boeg. “Wat vind je ervan als we ergens gaan brunchen? Je weet wel: ontbijt en lunch in één.”

In dezelfde kleren als de dag ervoor zit Liese met Paul in een eenvoudig maar goed restaurant. De sfeer is heel ontspannen. Vredig bijna. Het eten is prima. Ze nemen er alle tijd voor. Ineens zegt Paul: “Weet je al naar wie je toegaat?”

"Eigenlijk nog niet.”

“Wat vind je ervan als je nog een dag bij mij blijft?”

“Meen je dat?”

“Ja, anders zou ik het niet zeggen.”

“Maar je werk dan?”

“Ik ben de baas, weet je nog? Ik bepaal zelf of en wanneer ik ga.”

Liese twijfelt niet lang. Het idee is heel aantrekkelijk. Geen spanning. Geen angst of haar eventuele vriend in haar huis is en met een man, die er mag zijn. “Graag,” antwoordt ze dan ook.

“Dan doen we dat, maar wel op één voorwaarde.”

“En dat is?

“Kom maar mee.” Hij rekent af en rijdt linea recta naar een kledingwinkel voor dames. “We gaan hier wat kopen. Ik wil niet dat je steeds hetzelfde draagt."

“Maar dat hoeft echt niet. Ik heb genoeg kleding thuis.”

“Thuis ja, maar niet hier.”

Liese koopt wat ondergoed en, bescheiden, wat kleding. Niet te duur. Paul rekent af. Terug in de auto slaat ze haar armen om hem heen en geeft hem een zoen op zijn wanh. “Dank je wel. Je bent een geweldige man.”

Paul start de auto en ze rijden weg. Na even gereden te hebben stopt hij bij een andere winkel. “Wacht hier. Ik ben zo terug.”

Ze ziet hem de winkel ingaan. Hunkemöller staat er op de gevel. Liese kent de naam, maar is er nooit geweest. Als Paul terugkomt, heeft hij een pakje bij zich. Hij geeft het haar. “Voor jou, maar je mag het pas open maken als we thuis zijn.”

Naar huis terug gaan ze nog niet. Eerst gewoon een stukje rijden en ergens wat drinken. Als Paul gaat tanken, verkleedt Liese zich in haar nieuwe kleding. Ze voelt zich direct een stuk prettiger Een vroeg diner en daarna een wandeling. Een ontspannen dag.

Liese voelt zich enorm relaxed in de nabijheid van Paul. De man straalt rust uit. Geen moment van spanning of irritatie. Tijdens de avondwandeling slaat hij zijn arm om haar schouders. Het geeft haar opnieuw een gevoel van bescherming. Hij waakt over haar. Hij zorgt voor haar. Bij hem is ze veilig. De gebeurtenissen van gisterenochtend lijken ineens ver verwijderd. Eigenlijk denkt Liese er nauwelijks meer aan. Terug in de auto stelt Paul voor: “Zullen we nog ergens wat gaan drinken of wil je liever naar huis?”

“Wat vind je ervan om naar huis te gaan en daar nog wat te drinken?”

Dat is het antwoord waar Paul op hoopte. “Dan doen we dat.” In een avondwinkel koopt hij een paar flessen wijn en dan rijden ze op huis aan. Hector staat al te wachten. De hond begroet Paul en snuffelt aan Liese. Als hij haar geur herkent, kwispelt hij met zijn staart.

Het is nog niet eens 9 uur als Paul en Liese, ieder met een glas wijn, op de bank zitten. Liese gedraagt zich poeslief. Dat kost haar geen moeite. Het gaat vanzelf. Deze man, deze Paul, is zo anders dan haar ‘vriend’. Attent, zorgzaam en nergens opdringend.

Liese legt haar hand op zijn dijbeen en kijkt hem aan. “Weet je het zeker,” reageert Paul met een glimlach. Ze knikt. “Je hebt een vriend.” voegt hij eraan toe.

Weer een voorbeeld dat deze man respectvol is, flitst het door haar hoofd.

Als antwoord drukt ze haar mond op zijn mond. Paul is aangenaam verrast, maar dat duurt maar een seconde. Haar volle lippen, haar vochtige tong. Hij kust haar terug. Tongzoenen! Ze proeven elkaar. Hij proeft haar en de wijn. Haar hand wrijft al over zijn kruis. Ze voelt hem hard worden en dat maakt dat haar kutje nat wordt. Ze heeft zin. Ze wil door hem geneukt worden. Als Paul haar begint uit te kleden, blijft zij niet achter. Binnen de kortste keren is Liese in bh en slip. Ze gaat op de grond tussen zijn benen zitten en opent zijn broek. Paul werkt mee als ze zijn broek en slip verwijderd. “Mmm,” zegt ze als ze naar zijn lul kijkt. “Zo groot, zo mooi.” Ze meent het. Paul is geschoren. Geen haartje te zien. Zijn huid voelt glad aan. Liese pakt zijn lul en beweegt haar hand op en neer. “Zo mooi, zo groot.” herhaalt ze, hem nu aankijkend.

Paul is bij lange na niet de eerste man waarvan ze een lul ziet. Haar vriend is wel de laatste. Haar vriend met zijn behaarde lul - “zo’n gedoe dat scheren" -haalt het niet bij die van Paul. Ze neemt hem in haar mond, terwijl haar kutje alsmaar natter wordt. Ze voelt hem in haar mond nog harder worden. Ze likt zijn stam. Haar tong cirkelt om zijn eikel. Zijn vocht proeft ze niet. Nog niet. “Lekker?”

Ineens zijn daar zijn handen op haar rug. Haar bh wordt losgemaakt. Langs haar heen voelt Paul haar borsten. Haar tepels hard zijn. Ineens richt Liese zich op en klimt op zijn schoot. Ze trekt haar slipje opzij en stopt zijn lul in haar kutje. Dit wil ze. Dit wil ze echt. Ze voelt zijn lul zich in haar dringen. Genotsscheuten trekken door haar heen elke keer dat zij op en neer gaat op zijn schoot. Het duurt niet lang. Ze kreunt en steunt. Liese krijgt spontaan haar orgasme. Dit had ze nodig. Hier verlangde ze naar. En nu is het zover. Eindelijk. Als ze langzaam bij komt, beseft ze dat Paul zijn lul nog steeds hard is. “Jij nog niet?”

Wat een verschil met haar vriend. Die had zich al leeggepompt.

Liese gaat van hem af en pakt zijn harde lul. Dit is nat van haar vocht. “Jij nog niet?” herhaalt ze. Ze wil hem pijpen. Ook hij verdient het aan zijn trekken te komen, maar Paul stopt haar. Na een lange tongzoen staat hij op. “We nemen nog een wijntje.” Van de eettafel pakt hij de fles en schenkt hen beide in. Zodra Paul weer zit, schuift Liese zich dicht tegen hem aan. Met haar vrije hand pakt ze opnieuw zijn lul. “Zo groot, zo mooi.” Ze zegt het voor de derde keer.

“Dat heeft nog nooit een vrouw gezegd,” antwoordt Paul. “Maar ik meen het echt.” Zijn lul is niet meer zo hard en voelt enigszins kleverig aan: haar vocht!

“Maar ik bedoel ook dat een vrouw zo praat.”

Ze geeft hem een snel kusje en reageert: “Mannen praten zo wel over vrouwen. Dat hebben ze het over dikke tieten, dikke reet enzo. Mogen vrouwen dat dan niet?”

Paul glimlacht. “Je hebt gelijk. Alleen ik ben ze nog nooit tegen gekomen.”

“En weet je wat ik nog nooit tegengekomen ben?" Ze wacht even en voegt eraan toe: “Een man die mij neukt en zelf niet klaar komt.”

Paul weet niet goed hoe hij daarop moet reageren en zegt daarom maar: “De avond is nog maar net begonnen.”

Hij neemt een slok wijn en staat op: “Kom mee!”

Hij naakt, zij met nog steeds haar slipje aan, zo trekt hij haar mee naar zijn slaapkamer. Nu pas valt het haar op hoe groot zijn bed is. “Twee bij twee meter,” verklaart hij haar. “Ga op je buik dwars op het bed liggen.”

Ze gehoorzaamt en vraagt: “Wat ga je doen?”

“Je krijgt een massage. Een massage na de seks is nog meer genieten. ten minste dat vind ik, en ik hoop jij ook.”

Liese heeft al meermalen een massage voor de seks gehad, maar na de seks? Dat is voor het eerst. Ze kijkt opzij en ziet Paul een flesje massage olie uit een soort koffertje halen. Hij doet wat olie op zijn handen. Ze voelt zijn handen op haar schouders en sluit haar ogen. Het is inderdaad genieten. Het is eigenlijk gewoon lekker. Vooral als ze zijn handen op haar onderrug voelt. Met gesloten ogen geniet ze. Dan schrikt zijn stem haar op. Zijn handen zijn op haar kont. “Je hebt zo’n lekkere kont.” Ze glimlacht. “Zegt je vriend dat ook wel eens tegen je?” Natuurlijk geeft ze geen antwoord. De glimlach is niet alleen om het compliment, maar ook voor wat zij eerder zei. Hij leert snel. Maar wat zij niet beseft is dat het geen kwestie van leren is, maar slechts voorzichtigheid. “Ik meen het.” “Dat weet ik,” antwoordt ze nu wel. “Ik doe je slipje uit.” Eindelijk, denkt Liese. Ze lift haar heupen wat op en ze voelt hoe hij snel haar natte slipje uittrekt. “Lekker,” zegt hij. Ze kijkt over haar schouder en ziet hoe hij haar slipje tegen zijn neus houdt. Weer glimlacht ze.

Dan kneedt hij haar kont. Zijn handen masseren haar billen. Dan voelt ze zijn handen tussen haar dijbenen. Het genot neemt toe. Ze wordt nog natter. Ze denkt ineens aan wat haar jongere zusje altijd zei: “Liese, je bent een seks maniak!” Ze glimlacht. Dat de een meer behoefte heeft dan de ander, dat is nou eenmaal zo. “Waarom lach je?” hoort ze de stem van Paul. “Omdat dit zo fijn is.” Een vaag antwoord, maar Paul slikt het. “Draai je eens om!” Liese gaat op haar rug liggen. Ze kijkt naar Paul die naakt nieuwe massage olie op zijn handen doet. Ze ziet weer zijn prachtige lul, die hard naar voren steekt. Niet helemaal recht, maar iets schuin omhoog. Ze voelt zijn handen op haar tieten. Haar tepels zijn weer zo hard. Nog maar net bevredigd, maar ze verlangt alweer naar seks. Paul masseert haar tieten en wrijft over haar buik. Langzaam gaat hij lager. Wat Liese betreft mag dat wel wat sneller. Hij masseert haar rondom haar kutje. “Je hebt een prachtig lichaam. Perfect! Nou ja, bijna perfect.” Ze reageert niet, maar is nieuwsgierig naar het ‘bijna’. Zijn handen masseren de binnenkanten van haar dijbenen en keren dan terug naar haar schaamstreek. Zijn vingers trekken aan het plukje haar dat ze daar heeft. Ze vindt dat mooi. “Waarom heb je hier schaamhaar?”

“O, is dat het? Ik vind dat mooi.”

“Ik niet. Ik hou van gladheid. Net zo glad als je oksels.” Zachtjes wrijft Paul over haar schaamstreek. “Een gladde schaamstreek, een gladde kut. Een gladde anus. Daar hou ik van. Dat geeft me nog meer opwinding.”

Ze leest in zijn gezicht dat hij het meent. “Ik zal het weghalen,” zegt ze, “dat doe ik voor jou en voor jou alleen.” “Nee,” reageert Paul, “dat wil ik doen.”

Liese glimlacht. Ze had het kunnen weten.

En dan ineens is daar zijn tong die haar schaamlippen likt. Hij likt haar klit en Lieke staat onmiddellijk in brand. “Aah. Zo lekker.” Paul geniet. Hij heeft zich lang beheerst, maar nu is het zo ver. Hij ruikt haar, hij proeft haar en bemerkt dat ze drijfnat is. Zijn handen grijpen haar tieten, maar zijn mond laat haar kutje geen moment los. Hij voelt de handen van Liese op zijn hoofd. “Aah, aah, niet stoppen, ga door, ga door!” Golven van lust stromen door haar heen. Ze wil meer. Ze wil alles. “Neuk me! Neuk me met die prachtige lul!” Ze voelt zijn lul in haar glijden. Haar kanaal wordt gevuld. En hij gaat steeds dieper. Beheerst schuift hij in haar. En alweer voelt ze een orgasme opkomen. Had haar zusje dan toch gelijk?

Paul ziet haar gezicht en hals kleuren en weet dat het niet lang meer zal duren. Ineens is ze er. Met open mond stoot Liese kreten uit. Hij voelt haar spieren spannen en ontspannen. Ze melkt hem als het ware. “Ik ga komen.” “Kom in me, ik wil je zaad voelen.” En dan komt hij. Golven zaad dringen in haar. Tijdens zijn klaarkomen houdt Liese zich stil. Ze voelt hoe zijn warme zaad haar vult. Met gesloten ogen en open mond geniet ze met volle teugen. Pas als er niets meer komt, opent ze haar ogen. “God, Paul, wat was dit fijn. Zo ben ik nog nooit gekomen.”

Als zijn lul zich verslapt, gaat hij uit haar. Op zijn rug ligt hij naast haar. Liese kijkt naar zijn nog glimmende lul. Kon dit maar eeuwig duren! Op haar zij ligt ze naast hem. Haar rechterbeen over hem heen. Ze kijkt naar hem terwijl hij ligt bij te komen. Ineens trekt Paul haar gezicht naar hem toe. Hij kust haar diep en legt zijn hand op haar dijbeen. “Dit was echt lekker,” zegt hij. “Wat geniet ik van je.” “En ik van jou.”

Hij draait zich op zijn zij naar haar toe. Haar rechterbeen nu tussen zijn benen. Hij legt zijn hand op haar heup en wrijft dan over haar kont. “Heb ik je al verteld dat je een prachtige kont hebt?”

Ze glimlacht. “Wat is dat toch dat er mannen zijn die van billen houden? Het is maar een kont hoor!” Ad rem reageert hij: “Wat is dat toch met vrouwen die zeggen dat ik een mooie lul heb. Het is maar een lul, hoor!”

Ze lacht, ze lachen samen. Het is dat ondoorgrondelijke dat bij mensen lust opwekt. Hij duwt haar op haar rug en schuift zijn arm onder haar benen. “Wat ga je doen?” “Je kont bestuderen!”

Wat een geweldige man, gaat het door Liese heen. Pal houdt haar benen omhoog en bekijkt haar kont. Zijn linkerhand zet zich aan het werk. “Vol, vlezig met een mysterieus dal er tussen.” Hij kijkt haar aan. Liese vindt het prachtig. Het slaat allemaal nergens op, maar ze geniet van zijn woorden. “Help me tussen je billen te kijken.” Ze houdt haar billen open. “Je bilnaad is zo wit.” Hij gaat met zijn wijsvinger door haar bilnaad. “En dan je anus. Een spannend klein gaatje”

Hij kijkt haar aan en vraagt: “Hou je van anale seks?” “Soms ja, maar ik moet dat wel voorbereiden.” Paul wrijft over haar aanus zonder een poging te doen zijn vinger in haar te steken. Dan laat hij haar benen los en buigt zich over haar gezicht. Ze zoenen. Maar anders dan eerdere zoenen. Dit zijn intieme zoenen, die niet het doel hebben lust op te wekken. De seks is klaar. Het was geweldig, maar voor nu is het klaar.

Dicht tegen elkaar vallen ze in slaap. Het was voor beiden een prachtige dag.