19.30 uur. Het is koud als Inga de auto parkeert. Nummer 13, daar, naast het huis waar vroeger haar oom en tante woonden. In zichzelf mijmerend blijft ze nog even zitten. Het zal waarschijnlijk een gezellige leuke avond worden. Maar ze hoopt ook dat Fred niet zo kleverig is. De laatste jaren is hij steeds zo aanrakerig. Niet dat het ongepast is, gewoon net iets te dichtbij staan. Of achter haar staan en dan iets willen aanwijzen op haar laptop maar wel een hand op haar schouder. En hij doet het steeds vaker. Alleen er staat wel tegenover dat hij heel erg aardig is.

Ze blaast in haar handen wanneer ze uitgestapt is en loopt naar de voordeur, het huis zit al vol ziet ze door het raam. Onder de carport branden een paar kaarsjes. Nog voor ze kan aanbellen doet Samantha de deur open. "Hoooi" en een knuffel erbij. Inga geeft een knuffel terug, met Sam heeft ze het altijd goed kunnen vinden. Dan komt Fred ook naar de gang ook hij kijkt blij en geeft Inga een knuffel. Inga slaat haar armen ook even om Fred heen en laat weer los. "Sorry! Ben ik nog op tijd?" Hoort Inga achter zich. Het is Mariska haar bestie die vlug naar de deur loopt. "Ruim op tijd" zegt Fred en hij houd de deur wagenwijd open.

Inga en Mariska doen hun jassen uit en gaan de woonkamer in. Daar zitten al een stuk of 10 mensen. Er worden handen gegeven en mensen stellen zich aan elkaar voor. Laptops, tablets en telefoons worden aangesloten. Het is namelijk tijd voor de jaarlijkse editie van de kennis quizz. Meerdere groepen verzamelen zich thuis rond beeldschermen en om 20.00 uur komt de quizmaster online met vragen. Een spel wat tijdens de coronacrisis gehouden werd en nu nog steeds jaarlijks terug komt. In de coronacrisis deden ze dit met hetzelfde team maar dan iedereen thuis, sinds een paar jaar komt iedereen bij elkaar bij Samantha en Fred.

De deurbel gaat en daar is ook Hennie, de moeder van Inga. Iedereen krijgt wat te drinken en het is nu wachten tot 20.00 uur. Hennie zit 2 stoelen verderop met haar hoofd in haar laptop want het WIFI werkt niet goed. Mariska staat in de keuken met Samantha te praten. Inga zit met een vrouw aan de andere kant van de tafel te praten, wanneer Fred ineens naast haar gaat zitten en een arm om haar schouder legt. "En heb je je goed voorbereid? Hulplijnen klaar?" Inga glimlacht geforceerd "uiteraard" ze hoopt dat hij die arm weg haalt. "Ik vind het gezellig dat je er bent." Zegt Fred en hij knijpt zachtjes in haar bovenarm. Inga kijkt strak naar het tafelblad "Ik vind het ook leuk." Zegt ze zacht. Dan laat Fred los en staat op. Op dat moment komt Mariska de keuken uit en gaat naast Inga zitten. Inga haalt diep adem, schud het ongemakkelijke gevoel van zich af en pakt de draad van het gesprek weer op met de vrouw die tegenover haar zit. Ze doet haar uiterste best om niet te laten merken dat ze de naam van die vrouw vergeten is. 19.50 uur... Mariska staat op "Ik ga een sigaretje roken" zegt ze. Inga staat ook op "Ik loop wel even mee."

Samen gaan ze naar buiten. Buiten vraagt Mariska "Zo, wat is er met jou aan de hand? Vind je die Anneke niet aardig?" "Wie?" Denkt Inga maar zegt niks. "Anneke..." gaat Mariska verder "...en je maakt mij niks wijs. Je bent haar naam alweer vergeten. Die vrouw met wie je zat te praten. Vind je haar niet aardig?" Inga staart verbluft naar Mariska "hoezo denk je dat?" Mariska haalt haar schouders op. "Je hoorde de helft niet van wat Anneke aan je vertelde èn je bent haar naam vergeten. Ik ken je toch. Ik denk niet dat zij het door heeft hoor." Inga slikt en zegt dan "Nee het had niks met Anneke te maken, maar met Fred." "Met Fred?!" Reageert Mariska verbaasd. "Ik vind hem super aardig, maar hij moest niet zo aan mij zitten." Flapt Inga eruit. Mariska kijkt geschokt. Haastig heft Inga haar handen op "Nee! Niets van dat. Maar hij hangt steeds zo aan mij, arm om mij heen en komt te dicht bij. Ik voel mij daar ongemakkelijk bij. Ik wilde dat hij dat niet deed." Mariska kijkt bedenkelijk "Het is mij niet opgevallen." Zegt ze dan.

Inga schud met haar hoofd. "Nee het is ook niet opvallend of zo maar ook niet stiekem. Het lijkt heel vriendelijk maar ik wilde gewoon dat hij het niet deed." Mariska kijkt op haar horloge. "We hebben nog even, vertel." Dan barst Inga los. "Een tijd terug was ik hier ook, toen kwam ik iets ophalen bij Samantha, alleen was zij nog niet thuis. Fred deed open en nodigde mij binnen uit. Toen vroeg hij hoe het tussen mij en Lars ging. En dat hij gehoord had dat ik ziek thuis zat hoe het met mij ging. Toen sloeg hij ook een arm om mij heen en begon mij te strelen over mijn rug. Ik verstijfde en durfde niks te zeggen. En vervolgens kwam Sam binnen. Fred bleef gewoon zo zitten, alleen stopte hij met aaien. Sam vroeg niks, keek ook niet verbaasd. Alsof het volkomen normaal was. Waarschijnlijk leek het erop dat hij mij trooste of zo. Sam kwam naar ons toe en vroeg ook hoe het met mij ging. Ik kon alleen maar zeggen 'kut' en toen zei Sam dat ze dat snapte."

Mariska knikte "Ja, je had op dat moment niet in een dieper dal kunnen zitten. Geen wonder dat ze niet reageerde, had ik waarschijnlijk ook niet gedaan. Ze zal inderdaad gedacht hebben dat Fred je aan het troosten was. Heb je het gevoel dat hij iets verkeerds wil?" Inga maakt een geërgerd gebaar "Ik weet het niet! Ik wil gewoon dat hij dat niet doet!" Mariska drukt haar peuk uit in de asbak "Zeg dat dan tegen hem." Inga schud haar hoofd "En als hij nu alleen aardig wil zijn dan? En ik zeg zoiets, wat gaat hij dan denken? Dat wil ik ook niet, want hij is verder wel echt aardig." Mariska denkt even na en zegt dan "Dan zeg je niets, ik zal er eens op letten." Buiten horen ze de kerktoren slaan. 20.00 uur. "We moeten naar binnen." Zegt Inga.

Binnen flitsen de beeldschermen. Het scherm met de laadbalk en de groene Matrix animatie worden vervangen door een man die iedereen welkom heet. De quizz gaat van start. 30 opdrachten. Tot 23.30 uur de tijd om de antwoorden aan te leveren. De vragen zijn pittig. Van getallenlijnen, tot wiskundige formules. Van aardrijkskunde tot topografie. Sport, boeken, muziek, cultuur. Ieder krijgt de onderdelen waar hij of zij goed in is. En het is weer gezellig. De sfeer zit er goed in. Er wordt veel gelachen.

Samantha is in de keuken bezig met hapjes en wijn drinken. Mariska is bezig met een of andere vraag over BN'ers. Hennie is met een cultuur vraagstuk bezig. Anneke zit diep in haar laptop. Fred loopt in de woonkamer rond en kletst daar met zijn neef die ook mee doet. Maar Inga heeft nog niets, er is nog geen opdracht die in haar straatje past. Dan voelt ze ineens een hand op haar schouder en ze schrikt, daar staat Fred naast haar ze heeft hem niet zien aankomen. Fred laat zijn hand liggen en buigt zich over de rugleuning van de stoel "En welke opdracht heb jij?" Inga probeert rustig adem te halen en denkt "Hij bedoeld er niets mee. Hij is gewoon geïnteresseerd." Mariska heeft het niet in de gaten. Hennie ziet het wel, maar reageert er niet op. Het ziet er voor een omstander gewoon normaal, vriendschappelijk uit. Hennie zegt "We hebben nog geen opdracht die goed bij Inga past." Dan komt er iemand met een kruiswoordpuzzel. "Doe deze dan maar vast." Blij pakt Inga hem aan. Fred loopt weg en gaat terug de woonkamer in.

20.40 uur. Wanneer Inga klaar is met het kruiswoordraadsel helpt ze nog iemand met een anagram en gaat ze voor Samantha nog een keer met de hapjes rond. Dan roept Mariska "Inga! Hier! Deze opdracht is er een voor jou!" Inga loopt vlug naar de achterkamer en ziet de opdracht. "Deze alinea's komen uit verschillende boeken van de auteur John Grisham. Aan jou de taak om de boeken te achterhalen." Deze opdracht is perfect voor haar. Als er iemand dit kan is zij het wel. Inga heeft thuis alle boeken van John Grisham. Inga lacht "Ja! Dit gaat goedkomen, dit is inderdaad een opdracht voor mij."

21.20 "Ik ga nog even roken." Zegt Mariska "Loop je nog even mee?" Vol walging gooit Inga het scherm van haar laptop dicht. "Ja, ff wat anders." Bijna onmiddellijk staat Fred bij ze en legt bij beiden een arm om hun schouders "Deserteren?" Vraagt hij plaagerig. Inga wurmt zich uit zijn greep, maar Mariska maakt het niet uit. "Even een sigaretje. Ga jij ondertussen maar weer aan het werk, want jij staat te niksen." Fred lacht en gaat terug. "Zie je nou wat ik bedoel." Sist Inga. Mariska knikt "Volgens mij bedoeld hij het niet zo hoor. Hij is gewoon zo. Maar je moet het gewoon zeggen als je er last van hebt. Dan houd hij er wel mee op." Inga zucht gefrustreerd. "Hoe gaat je opdracht?" Vraagt Mariska ineens. "Klote..." antwoord Inga "...Ik herken de teksten en van een aantal weet ik de boeken. Maar ze hebben de teksten gewijzigd, waardoor deze niet exact overeen komen. Dan heb je niks aan Google. Ik heb mijn boeken nodig. Dan kon ik het nakijken." Mariska drukt haar peuk weer uit en getweeën lopen ze weer naar binnen. Inga klapt de laptop weer open en gaat weer lezen. "Je kan maar weinig voor zo'n ventje betekenen, ik heb dat zo vaak gezien. Een kind is getuige van iets verschrikkelijks en raakt in deze toestand."

21.35 uur. Dan krijgt Inga een ingeving. "Sam!" Roept ze. Samantha komt aanlopen. "Ja?" Inga draait het scherm naar Samantha. "Heb jij toevallig boeken van John Grisham?" Samantha grinnikt "Ik en lezen, weinig kans." Inga draait zich teleurgesteld terug naar het scherm. Dan zegt Samantha: "Maar Fred heeft een heleboel boeken, misschien dat hij ze wel heeft...FRED!" Fred komt aanlopen. "Hmmm?" Vraagt hij. Inga draait het scherm naar Fred "Lees jij John Grisham?" Vraagt Inga. Fred denkt diep na. "Ik geloof wel dat ik het een en ander van hem heb ja." Zegt hij dan. "Moet je maar even kijken. Als ik ze heb, staan ze op zolder. Loop er maar even heen." Inga denkt even na en vraagt dan "Waar op zolder?" Fred denkt ook even na en zegt dan "In de grootste boekenkast links van de trap tegen de achtermuur." Inga pakt haar laptop op en gaat er mee neer zolder. Tot haar grote opluchting komt Fred niet achter haar aan.

21.50 Inga is op de grond gaan zitten. Om haar heen liggen allemaal boeken van John Grisham. "De Cliënt of in het Engels The Cliënt" daar was die ene alinea van en ze heeft er nog 3 gevonden. Van beneden klinkt ineens een hoop rumoer en geklap en dan een verschrikkelijk vals gezang. Blijkbaar zit er een karaoke opdracht tussen. En Inga lacht als ze haar moeder hoort die een of ander schreeuwerig rock nummer zingt.

"Kom je eruit?" Inga schrikt en kijkt achterom. Op zijn hurken achter haar zit Fred. Ze heeft hem niet boven horen komen. Ze voelt het bloed uit haar gezicht trekken. "Godverdomme, je laat me schrikken." Zegt ze en ze probeert zich rustiger voor te doen dan dat ze is. Langzaam staat ze op en pakt een boek wat ze naar Fred toe draait. "Ik denk dat dit de laatste is en dat dit boek bij deze alinea hoort." En ze wijst naar een alinea op haar laptop. Fred kijkt over haar schouder mee. "Dat denk ik ook." Zegt hij zacht in haar oor. Hij is zo dichtbij. Inga onderdrukt een rilling en draait zich langzaam om. Fred pakt haar bij haar schouders. En buigt zich naar Inga toe en kust haar zachtjes op haar mond. Inga verstijfd en kijkt langs Fred naar de trap, de deur zit dicht en erboven hangt een klok.

21.54 uur. Het boek glijdt uit Inga's hand. Fred duwt haar zachtjes naar de boekenkast. Hij is sterk, veel sterker dan ze gedacht had. Zachtjes kust hij haar nu in haar nek en hals. Afschuuw maakt zich meester van haar. Fred zijn handen zijn nu overal, onder haar truitje en bij haar borsten. Dan gaan zijn handen naar beneden en maken haar broek los. En nog steeds reageert Inga niet. Het lukt haar niet. 1 voor 1 gaan de knoopjes los en dan trekt Fred haar broek naar beneden. Dan volgt ook haar slipje. Er rolt een traan langzaam over haar wang, maar Fred merkt het niet. "Ik wil je zo graag, je wint me zo op." Kreunt hij. Dan maakt hij zijn eigen broek los en hij duwt Inga hard tegen de boekenkast. Vol afschuw ziet ze zijn gezwollen lid en hij duwt zich tegen haar aan, maar in deze houding lukt het hem niet om te doen wat hij wil doen.

Met een ruk aan haar arm trekt hij haar naar zich toe en als ze haar evenwicht verliest, duwt hij haar door, langs zich heen, voorover op een laag kastje. Hij pakt haar hardhandig bij haar heupen en trekt haar een stukje naar zich toe. Inga blijft doodstil volkomen verstijfd liggen. Dan voelt ze hem, hij is niet zacht en lief, maar neemt haar hard. Ze schokt van pijn en hij kreunt en hijgt. Hij duwt zijn neus in haar haren en kust ondertussen in haar nek en hals. Van beneden klinkt nog steeds muziek een ander nummer een andere stem. Maar het kon van een andere planeet afkomstig zijn. Ze hoopt dat er iemand naar boven komt...maar er komt niemand naar boven.

Ze is heel erg alleen, maar niet echt alleen. Fred pakt een handvol van haar lange haren en trekt zo haar hoofd omhoog, naar zich toe zodat hij beter in haar hals kan kussen. Ondertussen stoot hij diep in haar. Tranen lopen geluidloos over haar gezicht en ze begint te trillen. Fred duwt haar hoofd weer naar beneden en duwt haar met kracht neer op het kastje en houd haar zo op haar plaats. Hij haalt zijn lid uit haar en duwt deze tegen haar anus. Inga blijft doodstil liggen als hij begint te duwen. Het doet pijn, ze kan een scherpe snik en geluid uit haar keel niet onderdrukken en Fred duwt zijn hand voor haar mond. "Ik vind je zo lief." Fluistert hij en hij streelt door haar haren. "Zo lief... Zo lief..." Hij kust haar weer en is nu zachter voor haar. Het wilde is eraf en hij neemt haar zacht, bijna teder. "Zo lief..."

Dan voelt ze hem aanspannen en hij pakt haar stevig vast, hij kreunt hard en stoot diep en ongecontroleerd in haar en nog een keer en nog een keer. Ze voelt hem in zich en instinctief weet ze dat het bijna voorbij is. Ze verkrampt opnieuw en het lukt haar een paniekaanval tegen te houden. "Lief, lief, lief!" Kreunt hij in haar oor. Inga knijpt haar ogen dicht. Ze is kotsmisselijk. Fred blijft haar nog even strelen en ze wordt ijskoud en begint te klappertanden. Dan gaat hij van haar af en trekt zijn broek op. Hij loopt naar de deur van de zolder en zonder om te kijken loopt hij zelfverzekerd de trap af onderwijl mee zingend met het volgende karaoke nummer.

Inga ligt nog op het kastje en merkt dat ze de paniekaanval niet langer kan tegen houden. Ze begint over haar hele lichaam te trillen. Er loopt gal in haar mond en ze kotst achter de kast. Wanneer ze probeert om op te staan knikken haar knieën. Ze valt en begint ongecontroleerd te huilen wat ze dempt in haar trui. Nooit had ze dit voelen aankomen. Fred... Ze begint weer te klappertanden. Dan kijkt ze naar de klok.

22.12 uur. Het afgelopen kwartier voelde als uren. Maar ze is al wel heel lang met de opdracht bezig, straks komt er iemand naar boven om te kijken en vind die haar zo. Ze wordt weer misselijk en kotst opnieuw. Daarna trekt ze met trillende handen haar slipje en broek op. Dit gelooft niemand. Lieve, aardige, vriendelijke, allemansvriend Fred. Iedereen zal denken dat ze hem uitgelokt heeft of dat ze hem wilde chanteren. Inga pakt de boekenkast beet en zoekt steun aan een van de planken. Opnieuw komen er tranen. Twijfels: Heeft ze hem uitgelokt? Heeft ze dit aan zichzelf te danken? Ze laat zich weer op de grond zakken en als ze beneden weer een deur hoort staat ze doodsangst uit. "Het is Fred! Hij komt terug." Denkt ze. Verlamd van angst zit ze op de grond. Maar het is Fred niet, en er komt ook niemand naar boven. Er ging iemand naar de WC. Doodstil blijft Inga op de grond zitten en ze probeert om haar lijf onder controle te krijgen. Na een tijdje kijkt ze weer naar de klok.

22:35 uur. Iets minder dan een uur, dan is het spel afgelopen. Er kan nu elk moment iemand naar boven komen. Dan neemt ze een rigoureuze beslissing. Dit zal ze nooit aan iemand vertellen. Ze zal gewoon doen alsof dit nooit is gebeurd. Niet aan denken, het is niet gebeurd, hooguit een nare droom. Ze knijpt haar tranen weg en staat dan op. Ze pakt haar laptop op en loopt naar beneden, op de eerste verdieping gaat ze naar de badkamer. Daar ziet ze haar eigen gezicht, ze ziet er niet uit. Ze wast haar gezicht met koud water. In een la vind ze een washandje en drenkt deze in koud water en duwt deze op haar ogen. Uit een tube tandpasta neemt ze een grote klodder en stopt deze in haar mond dan kokhalst ze bij de gedachte dat dit de tandpasta van Fred is. Langzaam krijgt ze zichzelf in de hand. Er komt weer wat kleur op haar gezicht en haar ogen lijken minder rood. Dan klapt ze haar laptop open en kijkt naar de tijd.

23.17 uur. De laatste titel moet nog ingevuld worden. "De jury" een boek over verkrachting... Inga pakt de laptop op en loopt de badkamer uit. Op de overloop, voor haar neus staat Fred. "Ben je klaar?" Vraagt hij. Inga kijkt naar de vloer bijt op haar kiezen en knikt "en met de opdracht?" Vraagt Fred. Inga knikt nog een keer. Fred doet een stap opzij en laat Inga voor hem de trap af gaan. Wanneer Inga de woonkamer in loopt gaat Fred naast haar staan, slaat een arm om haar schouder, trekt haar vriendschappelijk tegen zich aan en roept "Het is gelukt hoor! Inga en ik hebben samen de opdracht volbracht." Opnieuw loopt er gal in Inga's mond.