Nina hielp me opstaan en ik ging naar de badkamer om mijn mond te spoelen en tanden te poetsen, om de vieze smaak weg te spoelen. Ondertussen had Nina mijn braaksel opgeruimd en sloeg het dekbed open zodat ik in kon stappen. We zetten de kussens tegen de achterwand aan om ertegen aan te gaan zitten. Nina keek me aan en wachtte tot ik begon met praten.

‘Je weet dat ik die dreigmails kreeg. Nou vandaag kreeg ik er weer één’ begon ik en pakte meteen mij laptop van naast het bed. Ik haalde deze uit slaap stand en liet Nina de mail lezen. ‘Scrol maar verder naar beneden dan zie je waar ik van schrok.’

Nina scrolde verder en zag de foto die was genomen vanmorgen voordat ze bij Kelly en Suzan instapte. ‘Hij heeft hier voor de deur gelegen?’ vroeg Nina. Ik knikte van ja. ‘Dus hij weet waar ik woon, en dat maakt me nog banger. Ik ben bang dat hij jouw iets aan doet’ zei ik bijna fluisterend. ‘Dus hij mag mij niets aandoen, maar jouw bond en blauw slaan!. En je vraagt niet eens of ik dat leuk vind.’

Ik krulde mijnonderlip zodat ik het oudhollandse prullipje creëerde. Snel antwoordde ik ‘Hij mag ons beide niets aandoen’.

‘Zo mag ik het horen Rick. Maar hoe gaan we dit nu aanpakken. Ik bedoel, hij wil dat wij het uitmaken of zo. Of dat we elkaar niet meer zien. Hoe moet ik dit voor me zien?’. Ik haalde mijn schouders op en wist ook niet het juiste antwoord. ‘zullen we morgen maar eerst Barry bellen. Misschien heeft hij hier meer ervaring mee.’

We lieten ons zakken in bed en lagen tegen elkaar aan in bed. Ik voelde haar heerlijke warme lichaam tegen mij aan. ‘Ik wil je niet kwijt Rick’ fluisterde ze. ‘ik jouw ook niet, Nina. Jij bent het beste wat mij overkomen is. En ik voel me zo vrij, zeker en geliefd bij jouw. En dat is een beter gevoel dan het schuchtere onzekere jongetje, wat ik altijd was.’ En ik slikte even. ‘En nu probeert iemand dat aftepakken van me’ en terwijl ik dit zei moest ik vechten tegen mijn opkomende tranen.

Nina kroop nog dichter tegen me aan en haalde een traan van mijn gezicht af met haar zacht wrijvende duim. ‘Rick, ik zal je nooit verlaten. Misschien moeten we even uit elkaar. Maar ik zal jouw nooit verlaten.’

Toen Nina dit zei, filterde ik de zin en hoorde eigenlijk alleen het gedeelte waarin ze vertelde dat we ‘misschien even uit elkaar moesten’. En ik dacht erover na. ‘Je hebt gelijk. We kunnen misschien beter even uit elkaar gaan tot die klootzak gepakt is.’ Zei ik met toch wel wat woede in mijn stem. ‘Rustig maar Rick, ja, we kunnen misschien beter even uit elkaar gaan. Maar we blijven gewoon een stel. We maken het niet uit. We horen nog steeds bij elkaar. Maar voor de buitenwereld zijn wij ‘even’ uit elkaar.’

Ik verwerkte wat ze in mooie woorden vertelde, en gaf haar 100% gelijk. Alleen…… zo voelde het niet. ‘je hebt gelijk schat, maar zo voelt het niet. Ik voel alsof ik heb gefaald, alsof ik verloren heb en alsof mijn geluk in mijn leven, weer is afgepakt.’

Nina gaf me een tedere lieve kus op mijn mond en fluisterde in mijn oor ‘ik weet het Rick, maar ons krijgen ze niet klein. We slaan ons hier door heen. Je weet wat ze zeggen over onze liefde. Bee zei toch ‘onze liefde zit zo diep en is zo sterk dat niemand daar tussen komt’. En dat gaat dus ook niet gebeuren.’

Ik pakt Nina beet en sloeg mijn armen om haar heen. Trok haar stevig tegen me aan knuffelde bijna plat. Haar warme lichaam voelde fijn aan, en zo vielen we in slaap.

De volgende morgen werd ik wakker en lag nog steeds tegen het warme lichaam van Nina aan. Ik bedacht wat er moest gebeuren vandaag en kreeg weer het weeïge gevoel van binnen. Nina merkte dat ik lag te woelen en werd ook wakker daardoor. ‘Lieve Rick, ik vind het ook niks, maar als we het niet doen dan weten we wat er kan gebeuren. en ik wil niet dat jij een marteling tegemoet gaat. En jij wilt niet dat dit bij mij zou kunnen gebeuren. Dus, ondanks dat we het allebei niet willen, is dit denk ik toch de beste oplossing. En hopelijk is het maar voor een korte tijd.’

Nina had, zoals gewoonlijk, weer eens gelijk. ‘Ik zal zo meteen Barry opbellen, misschien is er al ‘goed’ nieuws. Of hebben ze al iemand op het oog.’ Vertelde ik. Nina keek me aan met een geruststellende glimlach en zie ‘eerst even lekker douche, dan ontbijten en dan bellen we Barry.’ En meteen sloeg ze de dekens open en stapte uit bed.

Ik hoorde de douche aangaan en ik hoorde hoe ze eronder stapte. Ik liep naar beneden om in de keuken te beginnen met het ontbijtje. Geroosterd brood, verse jus d’orange en een heerlijk eitje. Toen Nina beneden kwam, kon ze meteen aanschuiven en 15 minuten later zaten alle verse vezels en vitamine in ons lichaam.

Ik pakte mijn telefoon en belde Barry op.

‘Met Barry van Galen, goede morgen’

‘Hoi, Met Rick’

‘Rick, wat leuk. Wat kan ik voor je betekenen?’

‘Barry, ik vroeg me af, of jullie al wat meer weten over mijn belager?. Is er al iemand in het vizier, of nog beter zit er al iemand vast?’, dat laatste kwam er ongelovig uit, omdat ik wist dat er niemand vast zat. Want gisteren had ik nog die klote dreigmail gehad van mijn belager.

Het was voor een paar seconde stil en toen begon Barry te vertellen.

‘Nee, sorry Rick. Ondanks jouw duidelijke omschrijving over alles. Heeft het nog tot niets geleid. En we tasten echt in het duister. En het IP adres dat we hebben, tja, als jij daar al niets mee kan, kunnen wij daar al helemaal niets mee. Ook omdat wij ons aan de wet moeten houden. Wat betekend dat we eerst een verdenking moeten hebben, voordat wij iemand mogen afluisteren of schaduwen. Dus nee, we zitten vast in deze zaak. En dit doet me pijn om te zeggen’.

Nina luisterde mee omdat de telefoon op speaker stond.

‘Hoi, Barry, Nina hier. We hebben gisteren een mail van hem ontvangen met een dreigement erin. Waarin hij, beweerde dat ik niet bij Rick hoorde maar bij hem. En nu zitten wij erover te denken om onze relatie even op rust te zetten, omdat ik niet wil dat er nog iemand gemolesteerd word.’

‘Nog een Mail?. Rick, stuur deze zo even door, misschien kunnen we daar nog iets mee. Maar je hebt gelijk Nina, misschien is dit het beste voor even. Tot we meer weten over de dader. Ondanks dat ik normaal geen voorstander ben, om welke idioot dan ook, zijn gelijk te geven.’

Ik begreep donders goed wat Barry bedoelde, want zo sta ik er ook normaal in. Maar als iemand Nina iets aan zou doen, dan zou ik het me nooit vergeven. En dit was de voornaamste reden waarom ik het met Nina eens was.

We verbraken de verbinding met Barry. En ik ging naar boven om me zelf ook te douche. Toen ik na 10 minuten in de slaapkamer kwam, zag ik dat Nina aan het inpakken was. Begrijpelijk, maar toch voelde dit raar. Géén ruzie, géén beëindiging van onze relatie, we houden super veel van elkaar, maar toch….. gaan we ‘tijdelijk’ uit elkaar. Omdat iemand anders mij het geluk niet gunde.

Nina zag dat mijn gezicht steeds bozer begon te staan en ze liep op me af. Pakte mijn gezicht beet en zei ‘ Rick, ik weet het, maar het is maar tijdelijk. Als we die klootzak te pakken hebben, gaan we gewoon weer verder waar we gebleven waren. En doen we nog leukere dingen’ sloot ze af met een glimlach en een knipoog. Dat was inderdaad wel iets om naar uit te kijken.

Ik kleedde me aan en gingen samen naar beneden, waar we nog een kopje koffie namen en toen in elkaars armen nog zoende met elkaar en na 10 minuten met pijn in ons hart, uit elkaar gingen. Onze handen bleven nog in elkaar totdat Nina te ver van mij vandaag ging. En ook onze handen verbroken nu de lichamelijke verbinding.

Ik liep met Nina mee naar de voordeur. ‘Nina, misschien is hij wel in de buurt dus is het een idee dat we een soort ruzie maken?’ zei ik zachtjes. ‘Nina, keek me lachend aan. Je weet toch Rick, na een ruzie hebben we altijd goedmaak seks. Maar misschien heb je wel gelijk.’

En ze deed de deur open en liep erdoor heen. ‘EN IK BEN KLAAR MET JE. JE ZOEKT HET MAAR UIT!!!’ riep Nina toen ze buiten was.

‘GROOT GELIJK, BEKIJK HET OOK MAAR. IK WIL JE VOORLOPIG NIET MEER ZIEN!!!’ en ik gooide de deur met een klap dicht.

Geschrokken van mijn ‘nep’ uitbarsting drukte ik mijn rug tegen de gesloten deur. Langzaam zakte ik , hangend tegen deur, naar beneden. En toen ik met mijn billen de grond raakte werd het teveel.

‘WAT HEB IK GEDAAN!!!’ schold ik in mezelf. ‘Wat als Nina het serieus opvatte?’ ging er door mijn hoofd. ‘En wat als ze nu echt mij niet meer wilt zien?’. Alle vragen gingen door mijn hoofd en het onzekere jongetje kwam weer boven drijven. Alle goede dingen die Nina mij de afgelopen tijd had geleerd, werden nu weer overboord gegooid. Ik voelde me onzeker, schuchter en verdrietig. Alles kwam er nu tegelijk uit. Hoe kan het toch, dat een onbekende ervoor zorgt dat wij uit elkaar moeten. En dat terwijl we nog zielsveel van elkaar houden. Zij maakt mij op en top gelukkig, en ik denk dat ik dezelfde invloed op haar heb. Maar nu…. Nu zit ik hier op de grond. Bang om weer mishandeld te worden, of nog erger…. Dat hij Nina pijn zou doen.

Ik voel hoe een traan langzaam over mijn wang rolt om op de grond uit elkaar spat. Ik voel me leeg, bang en ben dood op. Ik heb niet eens de behoefde om op te staan. Ik trok mijn knieën op en lag mijn arm er boven op. Nu kon mijn hoofd erop rusten en ik verdwaalde in gedachten.

Ik nam alle mooie momenten met Nina door en voordat ik het wist had ik bijna een uur zo gezeten. Toen ik eindelijk op wilde staan deed alles pijn. Mijn benen sliepen, mijn kont voelde beurs en pijnlijk aan en mijn hoofd deed pijn, waarschijnlijk van het huilen wat ik blijkbaar toch had gedaan.

Ik liep naar de keuken toe en nam een glas water met een paracetamol. Langzaam voelde mijn lichaam weer minder pijnlijk aan. Mijn benen tintelde niet meer, de beursheid was uit mijn billen getrokken, en de hoofdpijn had iets meer tijd nodig, maar werd langzaam minder.

‘Kom op Rick, ga wat nuttigs doen, en blijf niet in je verdriet zitten’ probeerde ik mezelf op te beuren. Ik pakte mijn laptop en ging aan de eettafel zitten. Ik haalde mijn hand over mijn gezicht en daarna door mijn haren. Ik schudde mijn schouders los en drukte mijn laptop aan.

‘Zo….. laat ik maar weer eens mijn oude vak oppakken!’ ging er door mij heen. Mijn laptop startte op en ik pakte mijn telefoon. Ik zocht het nummer van Bram op en drukte op het groene horentje.

‘Met Bram’

‘Hé, B-Ram. Hoe is ie?’ probeerde ik zo normaal mogelijk te zeggen. Maar ik merkte nog wel dat de emotie nog in mijn stem aanwezig was.

‘Hé, Brickie. Lang geleden zeg, Hoe is ie met jouw?’

Er viel een stilte omdat ik niet wist waar ik moest begingen, maar uiteindelijk begon ik het verhaal van de dreigmails te vertellen en welk IP adres erbij hoorde.

‘Alleen een IP adres is niet voldoende, zeker?’ vroeg ik.

‘Nee, alleen een IP adres zegt wie de provider is, welke land en welke stad. Maar als ze dit met een VPN doen, dan is het nog moeilijker om te achterhalen omdat dit word omgeleid door een ander IP adres, vaak uit een ander land.’

Dit was precies wat ik al had gedacht, of eigenlijk al wist. Maar omdat ik er al ruim 2 jaar uit de 'hack' scene was hoopte ik op beter nieuws. Maar uiteindelijk tegen beter weten in.

‘Ja, ik weet Rick, op TV kunnen ze alles als ze maar een telefoon nummer of IP adres hebben. Maar in werkelijkheid zit het toch echt anders. Vaak moeten ze op een verkeerde link drukken of een file downloaden waar in een bestandje zit dat toegang verleend. Zo doen de grote hack groepen ook, dat is de afgelopen 3 jaar niet veranderd hoor. Eigenlijk is er niet veel de laatste tijd veranderd’.

Ik begreep dat dit toch moeilijker was dan ik al verwacht had, en zelfs met mijn hack achtergrond kon ik weinig doen met alleen een IP adres. ‘Dus het is eigenlijk wachten tot hij een blunder begaat en dan kan ik pas ingrijpen?’

Bram bevestigde dit en ik ging verder ‘Ik heb wel zijn email adres maar dat is op dat Poolse IP adres. Dus ik ben bang dat hij die niet krijgt of leest, en al helemaal niet als hij ook hack skills heeft. Maar ik vind het zeker het proberen waard.’

‘Ik zal jou dan een programmatje toe sturen waarmee je in kan breken als hij dit bestand opent, en dan krijg je ook meteen al zijn gegevens te zien die hij uit zijn computer haalt’. En nog geen seconde later kreeg ik inderdaad zijn mail binnen. ‘Dank je wel, Bram. Ik ga meteen een mail versturen naar hem’. En ik sloot het gesprek af.

Meteen schreef ik een mail terug met het bestandje erbij, in de hoop dat hij erop zou drukken.

Ondertussen was het al 22:00 geworden en ik had nog geen bevestiging dat hij op de link had gedrukt. Alles ging door mijn hoofd wat ik wilde doen, maar het ontbrak me aan de motivatie. ‘Zal ik Nina bellen?’ zei ik hardop in mijzelf. Ik schrok toen ik mijn eigen stem deze vraag hoorde stellen. En moest er toch ook stiekem wel een beetje om lachen. ‘Ben ik nu al zo eenzaam dat ik hardop in mijzelf praat?’ bedacht ik me.

Ik besloot om Nina niet te bellen, omdat ik niet wist hoe ze zou reageren. Ondanks mijn stoere praat, schoot de angst me meteen weer om de oren. ‘Wat als ze echt een punt achter onze relatie heeft gezet, dan neemt ze zeker niet op. Of misschien is er wel iemand op bezoek bij haar, of…. Of…. ‘ van alles ging door mij heen. En zelfs de ergste scenario’s schoten door mijn gedachten. Ik besloot het maar uit te stellen en dacht ‘Ik bel haar morgen wel’. En vond rust hierin om daarna maar naar bed te gaan.

Toen ik eindelijk in slaap viel, had ik hele rare dromen. Veel weet ik natuurlijk niet meer, maar wat ik nog wel wist is dat Nina erin voor kwam. Die mij dan weer omhelsde en kuste en dan weer van me wegrende en het uit maakte. Tot het moment dat ze mij toe schreeuwde ‘EN NU WIL IK JE ECHT NOOIT MEER ZIEN.’

Dit kwam zo hard binnen, en haar stem klonk zo realistisch dat ik uit mijn slaap wakker schrok. Badend in het zweet, keek ik geschrokken naar het plafond. Ik pakte mijn telefoon om te kijken hoe laat het was. 05:30 gaf de klok aan, maar verder slapen zat er niet meer in. Mede omdat ik klaar wakker was, en toch wel bang was om weer in dezelfde droom terug te belanden, mocht ik verder willen slapen. En ik ging mijn bed uit om te douchen.

Na het douche smeerde ik een broodje, en vroeg me af wat te doen. Ik heb de sleutel van het pand van mijn werk. Dit omdat ik er altijd in moet als er een probleem is. En ik ben ietjes meer dan een werknemer vond ik.

Om 07:00 stapte ik het bedrijf binnen en deed het alarm eraf. Het was lekker rustig zo in mijn eentje. En omdat de eerste werknemer pas over een half uur zou komen, deed ik de deur weer op slot.

Ik begaf me naar mijn kantoortje en sloot de deur achter mij. ik startte mijn computer op en haalde mijn laptop uit mijn tas, om te kijken of er al de link in de mail was gedrukt. Maar helaas.

Eerst even koffie scoren en daarna maar met het werk beginnen. Snel haalde ik een bak koffie uit de automaat en toen ik weer terug kwam, was de computer helemaal opgestart. Met een slurp nam ik de eerste slok koffie tot me, en opende het programmatje om aan te geven dat ik morgen avond de servers weer ging resetten. Een counter op het scherm gaf aan dat er 38 berichten werden verstuurd. En eronder stond het aantal wat terug werden gemeld. Natuurlijk stond deze nog op ‘0’.

‘Zo, nu hebben ze 2 werkdagen om dit te lezen en te reageren.’

En ik begon om de mail server weer te scannen of er nog schadelijke mailtjes tussen zaten. Iets wat ik dagelijks deed. Langzaam hoorde ik mensen de afdeling op komen en buiten mijn deur werd het geluid van pratende mensen harder. Ik had geen zin om me te mengen met de mensen omdat ik bang was. Bang voor als ze me zouden vragen ‘hoe het met Nina is?’. Bang om daar antwoord op te geven, en bang omdat ik weer in tranen zou uitbarsten. En mannen onder elkaar horen niet te huilen. Zo hoorde ik vaak op de afdeling. Het bewijs dat ik toch een loser ben, want ik kan wel huilen. ‘Nee, ik uit gewoon mijn emoties’ zei ik tegen mezelf om te bevestigen dat huilen mag.

De ochtend ging snel voorbij en mijn lunch nuttigde ik in mijn eigen kantoor. Waar ik normaal met Nina lunch, deed ik het nu niet. Hoofdzakelijk omdat we het ‘zogenaamd’ uit hebben gemaakt. Maar ook omdat ik niet meer wist wat er nog over was van onze relatie.

Na het eten, keek ik weer op mijn scherm en ik zag dat er van de 38 berichten, er 17 gelezen waren. En als ik dan op ‘Gelezen’ drukte dan kwamen de namen naar voren die het hadden gelezen. Mooi het werkt goed, dit had ik eigenlijk veel eerder moeten doen.

Rond half vijf kreeg ik weer een mailtje van het beruchte Poolse IP adres. Ik opende het en las de volgende tekst;

‘EINDELIJK SNAP JE HET, IK ZIE DAT JIJ EN NINA UIT ELKAAR ZIJN. IS HET MUNTJE NU EINDELIJK GEVALLEN?. OJA, STUUR MIJ GEEN MAILTJES MEER TERUG. EN AL HELEMAAL NIET MET RARE PROGRAMMAATJES. OF DENK JE DAT IK DAT NIET DOOR HAD?.’

‘Oké, het hack programaatje heeft dus niet gewerkt’ bedacht ik me. Maar gelukkig zijn Nina en ik voor even veilig. Alleen wist ik nu niet of ik er blij mee moest zijn of juist niet. En eerlijk gezegd, het laatster overheerste me.

Om 5 uur ging iedereen naar huis en ik bleef nog even. Ik had nog steeds geen zin, om mijn collega’s te spreken en bekeek nog eens naar het scherm.

38 mails verstuurd.

27 mails gelezen.

Stond erop. Dat was mooi en ik wist dat ’s maandags, er een hoop mensen nog niet waren. Veel mensen hadden een 4 daagse werkweek en zijn dus vandaag vrij. En ik ging ervan uit dat de overige 11 mensen wel morgen zouden bevestigen dat ze het gelezen hebben. Ondertussen was het 17:20 en ik begon mijn spullen in te pakken. Om vervolgens om half 6 naar buiten te gaan en richting huis te fietsen.

De avond vorderde en net zoals gisteren had ik nergens zin in. Maaike bleef de hele week bij Wanda. De TV had niet mijn interesse en om te praten met mensen, tja daar was ik gewoon te bang voor. En ik kroop weer achter mijn laptop om te kijken wat ik eventueel nog kon doen, voor als mijn belager een foutje zou maken.

Ik zat diep in mijn laptop tot ik wakker schrok uit mijn trance.

Mijn telefoon ging over en ik keek in het scherm. ‘NINA MOB’ stond er in het scherm. En ondanks dat ik bang was nam ik toch heel snel op. ‘Met Rick’ zei ik. ‘Ja, hé, hé . Natuurlijk spreek ik met Rick, ik weet toch wel wie ik heb gebeld’ klonk Nina haar stem aan de andere kant van de lijn.

Ik moest lachen, want dit was Nina op en top. ‘Je bent dus niet boos op me?’ zei ik. ‘Nee, waarom zou ik. We hebben het uitgemaakt voor de buiten wereld. Maar natuurlijk zijn we nog een stel. Een setje, een dynamic duo, Peppie en Kokkie, barba pappa en barba mamma een echt paar’. Zei ze dit terwijl ze tussen echt en paar een duidelijke pauze liet vallen om aan te geven dat het twee woorden waren.

Met deze zin raakte ik in een keer mijn onzekerheid kwijt. ‘gelukkig, ik was bang dat ik het verknald had.’

‘Nee, joh, daar moet je echt wel wat meer voor doen. en trouwens jij deed niets, het is die klote gozer die het op ons gemunt heeft. Jij blijft mijn lekkere Rickie.’

En ik smolt weer in elkaar door haar lieve woorden. ‘En jij bent mijn allerliefste moppie, mijn maatje, mijn muze, mijn…. Mijn…. Vriendinnetje’. Nina moest hard lachen ‘Kon je nu niet op vriendinnetje komen?’. En ik schoot ook in de lach.

Verder in het gesprek vertelde ik het hele verhaal wat ik met Bram had en dat het nog wel even kon duren voordat we hem konden achterhalen. Ook vertelde ik over het programmatje dat ik gestuurd had, maar daar trapte hij niet in.

‘misschien heeft Barry meer geluk en kan hem wel achterhalen’ zei Nina. Maar ik wist dat als het mij en Bram niet zou lukken, Barry en zijn team het zeker niet lukte. Maar dat zei ik maar niet hard op. Ook omdat ik er zelf ook in wou geloven.

Na 2 uur aan de telefoon te hebben gehangen, en heel veel keer hebben gezegd dat wij bij elkaar hoorde, sloten we af. Ik voelde me weer gelukkig ondanks dat we even niet bij elkaar waren. Nina zei dat ik het moest zien als een lange afstandsrelatie en dat we elkaar weer over een tijdje zouden omhelzen.

Het was al half elf toen ik naar bed ging. Met een grote glimlach op mijn gezicht en een gevoel weer geliefd te zijn, viel ik snel in slaap.

Dinsdag morgen, ik werd weer voor de wekker wakker. En ging snel douchen om weer eerder dan iedereen op het werk te zijn. Ik was, net zoals gisteren weer de eerste en haalde het alarm eraf. De deur deed ik niet op slot omdat over 5 minuten al de eerste collega’s zouden binnen stromen.

Weer deed ik eerst mijn computer aan om daarna mijn eerste bak koffie te scoren. Toen ik terug kwam hoorde ik al de eerste mensen naar hun plek gaan. En ik dacht ‘gelukkig, weer op tijd terug’. Want ik wilde nog steeds niemand spreken. Nu niet meer bang, want Nina en ik zijn nog steeds een setje. Maar gewoon omdat ik het niet leuk vind om tegen mensen te liegen. Dat rijmt tegen mijn gevoel in.

De routine die ik elke dag hier doe, voerde ik weer uit. De mails werden gecontroleerd. En ik keek hoe het netwerk werkte en of de conditie nog goed was, oftewel de snelheid nog lekker snel was. Alles werkte naar wens en rond lunch tijd keek ik naar het scherm.

38 mails verstuurd.

33 mails gelezen.

Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en dacht ‘nog 5 mensen. Dat moet lukken.’

En ik ging verder op het netwerk.

De tijd ging snel en om even over 5 uur hoorde ik de laatste weg gaan. Mijn telefoon gaf een piepje en toen ik erop keek, las ik een berichtje van Nina. ‘Veel squash plezier vanavond met Theo. Maak hem in!!’ stond er op het scherm. Ik probeerde een bericht terug te sturen maar elke keer veranderde ik het en uiteindelijk stuurde ik ‘Nu ik weet dat wij nog steeds wij zijn, word het een makkie’.

Ik weet, een beetje afgezaagd maar beter kon ik op dat moment niet verzinnen.

Ik haalde het achtergrond scherm naar voren op mijn computer en zag;

38 mails verstuurd.

37 mails gelezen.

1 mail onbekend

Ik keek met een vragend gezicht naar het scherm, en begreep het niet. Ik had alle IP adressen toegevoegd aan de database. Of ben ik dan toch iemand vergeten?.

Ik opende eerst de ‘gelezen mails’ en zag daar iedereen staan die het had gelezen alleen bij ‘Jochem Veenstra’ stond erbij dat het niet gelezen was.

Daarna klikte ik op ‘1 mail onbekend’ en zag eronder een IP adres staan. Meteen viel me op welk IP adres het was. Het was het IP adres uit Polen. Ik verstarde en bleef naar het scherm staren. ‘Dus hij werkt hier op kantoor’ ging er snel door mij heen. En zo bleef ik zeker 5 minuten naar het scherm staren.

Langzaam begonnen mijn radartjes in mijn hersens weer te werken. En begon hard op mijn gedachten te vertellen ‘Dus ik heb 38 mails verstuurd. Er zijn er ook 38 gelezen. Alleen één IP adres is onjuist. Dus dat betekend dat het IP adres van Jochem dezelfde moest zijn als die uit Polen’. Het beruchte kwartje viel op zijn plek. En ik ging naar de computer van Jochem. Hij had, zoals gevraagd in de memo, zijn PC uitgedaan. Ik startte hem op en toen hij beeld gaf stond er in het scherm ‘User name: en Wachtwoord: ‘

‘SHIT’ dacht ik. De username kan ik van de server afhalen, maar zijn wachtwoord niet. Even moest ik dit verwerken. Tot ik me bedacht dat ik hacksoftware op mijn laptop had. Ik haalde mijn laptop op en zetten een programma op een memorystick met de naam ‘I have the password’. Dit is een programma die om het inlog scherm gaat en alles verder intact laat. Nu kon ik zijn PC bekijken.

Wat mij meteen opviel was dat er een VPN programma was geïnstalleerd. Wat raar was want dat kan ik alleen vanuit mijn server omgeving installeren op de netwerk PC’s. Ook zag ik een programma dat een PC op afstand kan besturen en inzien. Ook dit zou alleen maar kunnen door mijn ‘admin’ rechten. ‘Die Jochem heeft dus echt wel verstand van Hacken, als hij dit voor elkaar heeft gekregen’ bedacht ik me. En hij maakte mij nieuwsgierig. Ik maakte een ‘Ghost’ van zijn PC, zodat ik deze later helemaal kon uitpluizen op mijn eigen PC. En tijdens het maken daarvan, ging ik naar mijn eigen PC om de camera beelden te bekijken om te zien hoe hij dat heeft gedaan.

Toen ik op de server bij de opgeslagen camera beelden wou bekijken zag ik dat er bestanden miste. ‘Wauw, hij is echt goed, hij heeft gewoon ingebroken op de server zonder dat ik daar melding van heb gehad’ bedacht ik me. Ik keek bij de beelden en zag dat ik juist de beelden miste die ik nodig had. Om dit in de toekomst te voorkomen, maakte ik een extra back-up functie aan, en alle beelden werden niet alleen hier opgeslagen maar ook op mijn eigen server in de serverroom. Hier kon alleen ik bij. Dus mocht hij nog meer willen wissen, dan heb ik daar in ieder geval een back up van.

Ik belde Barry en wilde hem het, denk ik, goede nieuws vertellen. Maar alles moest natuurlijk volgens de wet gebeuren. Anders zou het bewijsmateriaal misschien niet geldig zijn.

‘Met Barry van Galen’ klonk het door mijn speaker van de telefoon. ’Hoi Barry, met Rick. Ik heb een vraagje. Stel , hypothetisch gezien, ik denk te weten wie mijn belager is. En ik kan op zijn pc komen, via het hacken van zijn PC. Zou dit dan , Hypothetisch gezien, rechtsgeldig zijn?.

Het werd even stil aan de andere kant van de lijn en toen klonk Barry ‘Nee, dat kan alleen met een bevel van hogere hand, maar dan moet er wel een verdenking zijn. Anders houd dit geen stand, hypothetisch gezien dan. Maar als wij de gegevens zouden krijgen omdat er ergens een ‘klokkenluider’ is. En die het dan aan mijn deur hangt zonder dat ik het zou zien. Dan is het , Hypothetisch, wel geldig. Omdat wij niet weten waar het vandaan komt en hoe het verkregen is.’

Ik dacht even na. ‘Dus, mocht ik die klokkenluider kennen, en hij hangt hypothetisch het aan je deur. Dan zou er iemand van de politie iets mee kunnen doen?.

‘Ja dat zou kunnen, maar hypothetisch kan dat niet aan mijn voor of achter deur, want daar hangen Camera’s. Maar als het over het hek tussen de voor en achtertuin, zou gooien, dan is er waarschijnlijk een blindspot op mijn camera systeem. tenminste hypothetisch dan.

Ik moest wel een beetje lachen om dit gesprek, en zoals wij alles omschreven.

‘Oké, dan weet ik genoeg. Ik denk dat de klokkenluider misschien wel na het donker iets gaat luiden.’ Zei ik nu lachend.

‘Ik ben benieuwd, want wie kan die klokkenluider nou zijn?’ sloot Barry af en we verbraken de verbinding.

Ik haalde mijn laptop op van Jochem zijn PC en haalde de Ghost drive er ook uit. Snel installeerde ik nog een ‘Mirror’ programma op zijn PC, waarmee ik alles kon zien wat hij deed op zijn computer. Dit draaide op de achtergrond mee. Op mijn eigen Computer haalde ik alle gegevens eraf die ik nodig had als bewijs, als ook zijn adres gegevens en IP adres van zijn huis, welke naar boven kwam in dat ‘Op afstand’ programma.

Ondertussen belde ik Theo op om hem te vertellen dat het sporten niet door kon gaan, omdat ik bewijs had gevonden in het onderzoek. Theo moest erom lachen, maar vroeg gelukkig niet verder. Wetende dat ik toch niets zou vertellen.

Rond een uur of 10 kwam ik aan bij het huis van Barry. Ik deed mijn capuchon op en liep naar de zij tuin. En mijn rugzak met alles erin gooide ik over de hek. Ik hoorde de rugzak vallen op de grond en liep weg van zijn tuin. Toen ik bij mijn fiets was fietste ik snel weg. Toen ik bijna thuis was, gaf ik Barry een mailtje met de tekst ‘Heb jij ook de torenklok horen luiden?’.

5 minuten later, toen ik net met een drankje op de bank zat, kreeg ik bericht van Barry. ‘Ja, dat klonk mooi he, alles zat er op en eraan’. En ik wist dat Barry mijn rugzak had gevonden.

Woensdag, net zoals de dagen hiervoor was ik weer vroeg op mijn werk. Ook nu sloot ik me op in mijn kantoor, omdat ik bang was dat ik zenuwachtig zou reageren. Meer omdat ik nu meer wist, maar bang was dat ik een signaal aan Jochem zou afgeven.

Mij dagelijkse dingen deed ik, maar ik hield nu ook het scherm van Jochem in de gaten. Echt verdacht leek alles niet, hij was gewoon bezig met gegevens te controleren en in te voeren.

Rond een uur of twee kreeg ik bericht van Barry. ‘Beste Hunchback, we hebben gegevens van iemand ontvangen waar we nu druk mee bezig zijn, en we mogen een huisbezoek doen, met formulier. Het liefst als hij niet thuis is. Dus je hoort van mij’.

Ik moest lachen om de term ‘Hunchback’, dat is weer eens iets anders dan ‘klokkenluider’. En met de tekst 'met formulier' wist ik dat het allemaal via het boekje ging. Dus alles ging volgens plan.

Later die avond belde Nina mij weer. ‘Hoi Lover, hoe gaat het?’ zei ze op een zachte toon. ‘Goed, en nu nog beter. Heerlijk om jouw mooie stem te horen.’

‘Nu alleen nog een fysieke knuffel erbij, en ik zou helemaal gelukkig zijn’

‘Misschien, kunnen we dat sneller doen, dan we hadden gedacht.’ Zei ik snel.

Het was even stil aan de andere kant. ‘Weet je wie het is?. Wie is het?. Rick, vertel me wie het is?’ klonk het nu gehaast aan haar kant.

‘Sorry, Nina. Ik wil het wel vertellen maar kan het pas als Barry het bevestigd heb. Maar ik zal je het zo snel mogelijk vertellen als ik het zeker weet.’

Nina bleef nog even door vragen, maar ik besloot het niet te zeggen. Stel je voor dat ik, of Barry, het niet kan bewijzen, of dat hij het niet is. Dan heb ik iemands leven verwoest. Nina moest erom lachen. ‘Het maakt ook niet uit of ze je half dood slaan hé. Je blijft een gentelman als het om de waarde van een persoon gaat. Daarom hou ik zo van je’.

‘Ik bel je zodra ik meer weet of als we weer samen kunnen zijn’ en met een lucht kusje sloten we af.

Donderdag. Na een heerlijke nacht was ik wat later op kantoor. Er waren al mensen, die ik nu vrolijk gedag zei. Wel ging ik zo snel mogelijk naar mijn kantoortje. De dag startte als alle anderen en rond een uur of één kreeg ik een berichtje van Barry. ‘Goed nieuws, wij zijn bij hem binnen geweest en in de kelder vonden we alle bewijsmaterialen. We gaan hem vanmiddag arresteren.’ Ik las het en kon een glimlach niet meer onderdrukken. En samen met die glimlach viel er een grote last van mijn schouder. ‘Hoe laat ben je het van plan, want ik heb een plannetje. Als het mag wil ik die uitvoeren.’ Berichtte ik terug.

Meteen ging mijn telefoon en Barry klonk ‘Vertel, wat heb je in gedachten?’. Ik vertelde mijn verhaal en hij ging ermee akkoord.

Om 3 uur kreeg ik bericht dat Barry in het gebouw was. Hij zat boven bij Harry Schouten, de Directeur, en zou nog 10 minuten wachtten voordat hij naar beneden ging.

Ik belde Nina op en toen ze opnam zei ik snel ‘Kom met 5 minuten hierheen. Geen seconde later en klop op de deur. Ik zal voor je open doen’. het enige wat ik terug kreeg was een duimpje omhoog.

Na 5 minuten werd er op de deur geklopt. Ik deed open en zei hard op ‘Daar ben je eindelijk mijn grote liefde’ en ik pakte haar meteen vast en drukte mijn lippen op die van haar. Met mijn ogen dicht ging onze zoen over in een tongzoen en toen ik na een minuten zoenen ineens mijn ogen open deed keek ik strak naar Jochem toe. Natuurlijk keek hij ook mijn kant op. En toen hij mijn doordringende ogen zag, schrok hij en begreep dat hij ontdekt was. Hij wilde meteen opstaan van zijn plek. Ik zag hoe Barry hem van achteren benaderde en meteen in de boeien sloeg. Het gebeurde vrij zachtjes en snel. Omdat iedereen in het kantoor op mij en Nina gefocust was, hebben weinig mensen het gezien.

Toen ik de zoen met Nina verbrak kregen we een applaus, staande ovatie en een daverend gejoel. Nu kwamen de reacties van iedereen. Van ‘Neem een kamer’ tot ‘Geil!!!’ en alles wat ertussen zat.

Ik fluisterde in Nina haar oor. Het was Jochem en hij is net gearresteerd door Barry. Nina keek meteen om naar het bureau van Jochem en zag nog net hoe Barry met Jochem de hoek omging opweg naar de achter uitgang. ‘Lekker Puh’ was het enige wat ze snel nog zei.

Mijn telefoon gaf een piepje en toen ik erop keek stond er een bericht van Barry. ‘Dank je wel, dit was nog eens een geruisloze arrestatie’ met een smiley erachter aan.

Om 5 uur stond ik klaar bij Nina haar desk om met haar naar huis te gaan. ‘Gaan we naar jouw toe, of naar mij?’ vroeg ik haar. Ze keek me verliefd aan en zei ‘Jij gaat naar jouw huis, ik naar mijn huis. En nadat jij je gedoucht en geschoren hebt, kom je naar mij toe. En dan……’ meer zei ze niet maar de glimlach en de knipoog zei genoeg.

Maar dat is voor een andere keer. Maar ik kan je vertellen: ik ben nog aan het nagenieten 😉