Het begon als een toevallige samenloop van omstandigheden, maar het escaleerde sneller dan Vincent ooit had verwacht. Dan dat ze allemaal hadden verwacht. Het was een zonnige middag, en Vincent werkte een keertje thuis. Vanuit het raam van zijn werkkamer had hij een goed zicht op de tuin, waar hij Luca zag zitten. De jongeman zat in een ligstoel met zijn rug naar het huis toe, het zonlicht glanzend op zijn blote bovenlijf, met een handdoek nonchalant over zijn heupen gedrapeerd. Hij had oortjes in en keek naar iets op zijn telefoon, wat Vincent niet kon herkennen van deze afstand. Luca dacht alleen thuis te zijn. Emily was even naar het dorp geweest en had een wandeling gemaakt in het nabije bos. Ze had de laatste tijd veel aan haar hoofd en steeds moeilijker werd het om de lusten die ze voelde opkomen in bedwang te houden. Luca had het rijk voor zichzelf en genoot van die vrijheid. Misschien iets meer dan goed voor hem was. Vincent schonk er aanvankelijk weinig aandacht aan, totdat hij beweging opmerkte bij de schuur. Hij had het grind van de oprit gehoord en hoe een fiets daarover heen werd geduwd, te diep om overheen te rijden voor deze aantrekkelijke bestuurder. Het was Emmy, die terug was gekomen.

Daar stond Emmy, half verborgen achter de hoek van het gebouw, haar blik strak gericht op Luca. Waarom? En wat nu weer? Gebiologeerd keek hij naar de twee, die hij in één oogopslag kon zien. Emmy links bij de carport, Vincent een meter of vijftig te tuin in op zijn stoel bij het zwembad. Vincent kneep zijn ogen samen en zag toen pas wat Emmy ook zag: Luca’s hand, langzaam bewegend onder de handdoek. De bewegingen waren ritmisch, een intieme dans die niets aan de verbeelding overliet. Hij moest er nog om lachen. Luca had de hand op zichzelf gelegd, lekker in de buitenlucht, genietend van zijn vrijheid en de tijd alleen die hij dacht te hebben. En in zijn hand zijn telefoon, waarop hij weer fantaserend naar Emmy keek. En in zijn andere hand... Nou goed, hij had er nog voor de zekerheid een handdoek over gedaan, maar het was duidelijk. Luca trok zichzelf af. Nu zag niet alleen Emmy het, maar ook Vincent. Toch wel ongemakkelijk, moest Vincent toegeven. Al ging zijn blik meer naar Emmy toe die weer als een hongerig roofdier stond te loeren. Zou ze?

Vincent verstijfde. Zijn eerste instinct was om weg te kijken, maar iets hield hem vast. Zijn blik gleed van Luca naar Emmy, en wat hij zag, deed zijn adem stokken. Emmy’s ogen waren wijd en gevuld met een mengeling van fascinatie en verlangen. Haar lippen waren lichtjes geopend, alsof ze iets wilde zeggen maar niet durfde. Ze deed niets, behalve kijken.

En Vincent? Hij voelde hoe zijn hart sneller klopte. Hij wist dat hij boos moest zijn, misschien zelfs woedend, maar in plaats daarvan voelde hij die vreemde opwinding door zich heen stromen. Het beeld van Emmy, betrapt in haar eigen nieuwsgierigheid, was tegelijkertijd prikkelend en verwarrend. Maar vooral prikkelend. En genoeg was genoeg. Dit was het moment waarop eens en voor goed een einde moest komen aan al dat gedoe wat zich de laatste weken had afgespeeld. Hij was het zat.

Hij greep zijn telefoon en begon te filmen. Hij zoomde in. Eerst Luca, die zich totaal niet bewust was van zijn publiek, en vervolgens Emmy, die niets deed om haar blik af te wenden. Hij stuurde de video simpel naar haar met een simpel bericht: “Ga je hem niet helpen?”

Vincent hoorde de trilling van Emmy’s telefoon en zag hoe ze geschrokken naar haar scherm keek. Haar ogen schoten direct naar het huis, naar het raam van zijn studie, en toen ze hem daar zag staan in het venster, haastte ze zich naar binnen en rende ze geschrokken de trap op.

"Wat is dit?" zei ze, haar stem overslaand tussen paniek en verwarring. Vincent had kort getwijfeld, maar deed dit nu zonder aarzeling. Hij was het zat. Genoeg was genoeg. Maar het was niet wat je zou verwachten. Vincent had zich ook laten meeslepen door deze verwarrende opwinding die zich de laatste weken had opgebouwd. En hij had eraan toegegeven. Emmy was op haar mooist als ze zo was. Luca was een aardige jongen en bedoelde het zeker niet slecht. Hij verdiende misschien wel een bedankje. En Vincent wilde het zien. Na wekenlang fantaseren, was nu het moment gekomen dat hij het wilde zien.

Vincent leunde ontspannen tegen de post en hield zijn stem zacht, zijn armen over elkaar. Luca had niks door. "Dat is wat ik me ook afvraag," antwoordde hij kalm. "Wat ben je daar aan het doen, Emmy?" vraagt hij met een zelfverzekerdheid die ze in tijden niet meer gehoord had. Vincent was niet bang of verward. En ook niet boos. Het was allemaal duidelijk geworden voor Vincent, en voor Emmy nu ook. Ontkennen had geen zin meer.

Ze haalde diep adem, duidelijk zoekend naar woorden. "Ik... ik deed niets. Ik keek alleen maar. Het is niet wat je denkt." probeert ze wel.

Vincent grijnsde, zijn stem laag en gecontroleerd. "Wat ik denk, doet er niet toe. Wat jij denkt, dat is wat telt. Dus ik ga het je makkelijk maken."

Hij stapte naar voren, zijn blik intens. De twee keken elkaar strak aan, met kloppende harten in hun keel van spanning en opwinding. Met een kalme beweging liet hij zijn broek zakken, en zijn eigen opwinding was onmiskenbaar. Emmy slikt. Ze schrikt. Vincent was ook geen kleine jongen, maar zo hard had ze hem zelden gezien. Waar is hij in hemelsnaam mee bezig? "Je hebt twee keuzes, Emmy. Je kunt naar buiten gaan en hem helpen... of je blijft hier en helpt mij." Zijn toon is streng. De man in huis neemt de leiding terug in handen. Emmy weet niet wat haar overkomt. Ze weet niet wat te zeggen. Ze kan haar blik amper van zijn stijve afhouden, die wel heel erg uitnodigend haar kant op wijst. Wat betekende dit? En waarom werd ze alleen maar meer opgewonden van dit moment. Vincent bleef haar strak aankijken, geduldig in afwachting op haar antwoord. Zijn harde penis sprong af en toe wat op en neer, inderdaad meer opgewonden dan hij ooit is geweest.

Emmy’s gezicht kleurde rood. "Vincent... wat doe je? Dit is belachelijk."

Hij schudde zijn hoofd. "Nee, dit is eerlijk. Jij speelt een spel, en nu speel ik mee. Maar ik wil wel weten waar we staan."

Ze liep wat meer naar het raam en keek naar buiten, waar Luca nog steeds nietsvermoedend in de tuin zat en duidelijk zijn tijd nam, en dan terug naar Vincent. Maar ze kon niet te lang wachten. Straks was hij al klaar. Ten minste, als ze dit nog wilde. Want wat wilde Vincent dan precies hiermee bereiken? Haar ademhaling was zwaar, haar wangen gloeiden. "Moet ik echt kiezen?" zei ze uiteindelijk, haar stem bijna uitdagend, maar vooral achterdochtig. Ze geloofde het bijna niet. Het kon niet waar zijn.

Vincent boog zich naar haar toe, zijn ogen vast op de hare. "Ja, Emmy. Kies. Of pak je koffers en vertrek." Dat was duidelijk. Heel duidelijk. Emmy schrok, maar ze voelde aan alles dat hij dit meende. Het was helemaal geen spel. Nu niet meer.

Het was een ultiem blufspel, maar de spanning in de lucht was tastbaar. Emmy’s lippen trilden, haar blik glijdend tussen het venster en Vincent. De kamer leek stil te staan, gevuld met niets anders dan de geluiden van hun ademhaling en de onuitgesproken verlangens die tussen hen in hingen. Ze stond vlakbij Vincent. Als ze wilde blijven zou ze beter nu voor Vincent afzakken en hem 'helpen'. Maar was dat wat Vincent echt wilde? Ze merkte iets op aan hem. Iets nieuws.

Emmy stond daar, haar ogen gevuld met een mengeling van ongeloof, uitdaging en een vleugje opwinding. Ze moest kiezen. Of niet? De vraag die ze hem vervolgens tot zijn verbazing stelde – "Moet ik kiezen dan?" – was bedoeld om de spanning nog verder op te voeren, wat lukte. Vincent steigerde van opwinding. Emmy was geil. Ja, waarom kiezen? Haar stem klonk schijnbaar luchtig, maar de onderliggende trillingen van haar stem verraadden een diepe innerlijke strijd. Ze keek Vincent recht aan, haar blik zoekend, bijna uitdagend. Ze wist dat ze op een kruispunt stond, en dat deze keuze niet alleen de dynamiek van hun relatie zou veranderen, maar ook hoe ze zichzelf zag. En hoe Vincent en Luca haar zouden zien.

Vincent, nog steeds met zijn broek los en zijn eigen verlangen zichtbaar, liet zijn blik niet afdwalen. Hij glimlachte kil, maar zijn ogen straalden zelfverzekerdheid uit. "Ja, Emmy," zei hij zacht maar onwrikbaar. "Je moet kiezen. En wel nu." Maar in zijn ogen was te zien hoe haar de ruimte gaf om die keuze zelf in te vullen.

De stilte die volgde, leek eindeloos. Emmy’s gedachten tolden. Ze voelde zich betrapt, bijna vernederd, maar er was ook iets anders, iets wat haar fascineerde. Het was alsof Vincents houding haar toestemming gaf – niet alleen om haar verlangen toe te geven, maar om het openlijk te verkennen. De zwaarte van schaamte die ze verwachtte te voelen, begon plaats te maken voor een gevoel van vrijheid.

Als hij het wil zien, als hij me wil laten kiezen... waarom niet? dacht ze. Maar een stem in haar achterhoofd fluisterde over schuld en trouw. Haar hart bonkte in haar borst, haar ademhaling was onregelmatig. Was dit een test? Ze keek nog vlug naar buiten, naar Luca, die nietsvermoedend met zichzelf bezig was, maar er uitgebreider voor was gaan liggen. Net als de laatste keer dat Emmy had gekeken, vlak voordat hij zou gaan spuiten. Nu of nooit. Hij was jong, onschuldig, en toch... het idee alleen al dat zij degene kon zijn die hem een grens liet verkennen, bracht haar in vervoering.

Emmy draaide haar hoofd terug naar Vincent. "Als jij dit echt wilt...," zei ze zacht, haar stem vol spanning. Maar voordat ze haar zin kon afmaken, onderbrak hij haar.

"Ik wil het niet alleen, Emmy. Ik eis het." Zijn woorden waren krachtig, alsof hij haar de ruimte gaf om zichzelf te verliezen zonder oordeel. En het was voor beiden duidelijk dat de keuze al lang gemaakt was...

Met een diepe zucht rechtte Emmy haar schouders en keek Vincent nog een laatste keer aan. "Dan weet ik wat ik moet doen," fluisterde ze. Haar stem klonk vaster dan ze zich voelde, maar het besluit was genomen. Ze liep naar de beneden en de tuin, haar passen langzaam maar doelgericht.

Vincent bleef achter in de schaduw van de studie, zijn ogen onafgebroken op haar gericht. Hij zag hoe ze naar buiten stapte, haar lichaam door de zon in zachte lijnen omlijst. Haar houding straalde zelfvertrouwen uit, zelfs terwijl haar hart in haar borst bonsde. Ze bleef even achter Luca staan. Haar blik op de handdoek, een tent, waaronder een hand duidelijk snel en doelgericht bewoog. Ze ziet zichzelf op het scherm van de jongen in outfits die veel te uitdagend waren. Luca was kansloos. Luca heeft pas een paar tellen later door dat haar schaduw over hem heen valt en draait zich vervolgens snel om. Te laat.

Toen Luca haar zag, verstijfde hij, zijn hand halverwege de beweging die hij eerder maakte. Zijn blik flitste van haar gezicht naar zijn eigen blootstelling, en een diepe blos kleurde zijn wangen. "E-Emmy," stamelde hij, terwijl hij probeerde zichzelf te bedekken.

Maar Emmy glimlachte zowaar geruststellend. "Rustig maar, Luca. Het is oké." Haar stem was zacht, geruststellend, maar ook doordrongen van een subtiele sensualiteit. Ze stapte dichter naar hem toe, haar lichaam ontspannen, haar blik kalm. En Luca bleef deze keer zitten. Dit voelde anders dan de vorige keer. Al had hij geen idee waarom.

Luca’s adem stokte toen Emmy naast hem ging zitten, haar bewegingen soepel en bijna elegant. Ze reikte voorzichtig uit en legde haar hand op zijn arm. Ze zit dicht op hem, ze voelen elkaars warmte "Je hoeft je niet te schamen," zei ze zacht. "Het is alleen maar natuurlijk." Haar woorden klonken onschuldig, maar haar intentie was allesbehalve.

Haar hand gleed naar beneden, over zijn gespannen arm naar zijn onderlichaam, en Luca verstijfde opnieuw, deze keer niet van schaamte, maar van de sensatie die haar aanraking opriep. Emmy keek hem aan, haar blik een mengeling van geruststelling en uitdagende verleiding. "Laat mij je helpen," fluisterde ze.

En toen deed ze precies dat. Haar hand trekt langzaam de handdoek weg. Luca laat zijn stijve los, en dat ding blijft recht overeind staan voordat het naar zijn gespierde, bezwete buik valt. ''Net op tijd.'' lacht Emmy gespannen als ze ziet hoe zijn eikel klopt. ''Dit duurt niet lang.'' fluistert ze hem geruststellend toe. En ze laat haar hand naar de basis glijden en pakt hem daar stevig vast om hem weer overeind te zetten. Het had een gewicht. Het voelde goed in haar hand en het aanraken van zijn hete, harde paal, laat een golf van genot door haar lijf schieten. Ze kijkt naar haar hand die soepel op en neer beweegt, zijn voorhuid bewegend over de grote eikel waar ze maar net haar vingers omheen krijgt. Luca lijkt nog te willen protesteren, maar als ze simpel sust, geeft hij meteen op. Hij is gefixeerd op haar hand, en dit staat Emmy toe vluchtig over haar schouder te kijken. Daar ziet ze Vincent in het raam staan. Als Luca zich omdraait ziet hij hem ook. Maar Luca kan alleen naar die handkijken. En vervolgens naar haar ogen die hem hierna niet meer loslaten.

"Hij is zo groot.'' kermt ze zwoel met dat ze hem voelt pulseren. Ze hangt iets meer naar hem toe. Ze twijfelt of ze verder moet gaan. Wat zou Vincent willen zien? Wat is helpen? Emmy's mond wordt vochtiger. Hoe zou hij proeven? Ze heeft nog nooit zo'n grote gepijpt. En wat wilde ze dat opeens graag.

Luca kermt zachtjes en houdt zich vast aan de stoel. Als Emmy hem plots vraagt zich naar haar toe te draaien, heeft hij nog niet door dat ze meer wil. Luca gehoorzaamt. Hij kan z'n ogen niet van haar afhouden. Ze gaat dicht op hem zitten tussen zijn benen. Haar decolleté is goddelijk en hijgend kijkt hij erin, terwijl Emmy zijn penis hard aftrekt, en zich voorbereid haar mond eraan toe te voegen. Vincent ziet het. En hij voelt zelfs vanaf daar dat Emmy zoveel meer wil. En het mag. Dat lijkt Emmy dan weer te voelen.

Haar handen bewogen langzaam maar zelfverzekerd over hem, haar aanrakingen vakkundig en afgestemd op zijn reacties. Luca’s ademhaling versnelde, zijn lichaam oncontroleerbaar reagerend op de aandacht die ze hem gaf. Emmy bleef kalm en beheerst, haar eigen opwinding zorgvuldig verborgen.

Ze verzamelt moed. Ze weet dat dit alles verandert. Of eigenlijk was alles al veranderd, maar dat werd nu pas duidelijk. Ze trekt zijn grote paal meer haar kant op, en dat blijkt de laatste druppel te zijn. Ze wilde hem haar mond gunnen, maar ze had te lang gewacht. Luca's mond staat open, hij kijkt neer op deze vrouw, deze godin. Hij had zich overgegeven aan haar zonder strijd. Al waren de laatste weken ook strijd geweest. En nu leek het te mogen. Het gebeurde gewoon. Emmy ziet het. Ze begint opgetogen te lachen, blij dat ze is dat hij zijn climax bereikt. Haar hand trekt gedreven door en ze gaat er nog extra mooi voor zitten. Pijpen zet ze uit haar hoofd. Dat vond ze ook een beetje spannend.

Toen Luca uiteindelijk zijn hoogtepunt bereikte en begon te spuiten zoals hij nog nooit gedaan had, zat Emmy meer overeind, haar andere hand in zijn en trok ze hem tegen haar aan, terwijl zijn eikel in haar decolleté lag. Haar topje was te verleidelijk en ze vond het heerlijk zijn zaad te voelen branden op haar huid en hoe het langzaam tussen haar volle rondingen kroop, en het resultaat sierde haar decolleté met een glinsterende, tastbare herinnering aan het moment. Haar hand beweegt langzaam door. Nu zorgzaam en teder, over de gehele lengte, zijn zaad uitsmerend en hem nog meer genot gevend. Ze kust ze 'n oor en gaat dan weer op haar knieën zitten. Lucas leunt achterover, hijgend, en kijkt haar recht in de ogen. Hij durft het bijna niet Zijn blik valt op haar boezem en zijn zaad wat daar glinsterde. Emmy glimlachte naar Luca, stond op en keek hem nog even aan. "Je hebt niets om je zorgen over te maken," zei ze, terwijl ze hem een knipoog gaf. ''Vincent hoeft niks te weten.'' zegt ze hem, en zet daarmee de toon van het verdere verloop van dit spel. Vincent hoorde het. Het was aan Emmy om te bepalen of ze zou vertellen dat hij keek. Ze koos ervoor het niet te doen. De schijn van het vreemdgaan beviel haar wel. Het was fout. Zo fout. Maar het voelde goed. Zo goed. En het mocht. Dat gaf haar helemaal een onoverwinnelijk gevoel.

Luca bleef sprakeloos achter, nog steeds zittend in de zon, terwijl Emmy zich nonchalant omdraaide en terug naar het huis liep met een boezem vol zaad. Ze keek niet om.

Emmy liep terug naar het huis zonder een woord meer te zeggen. Haar rug recht, haar stappen rustig. Haar gezicht naar voren, maar haar ogen naar boven gericht waar ze Vincent zag staan die zonder geluid haar een subtiel applausje gaf. Ze kon een grijns niet meer onderdrukken. Ze voelde zich trots en gewaardeerd. Dat dit mocht, zag ze eerder als een teken van absolute liefde, en haar lichaam galmde van plezier en geluk. Toen ze binnenkwam, liep ze meteen naar boven naar zijn studie, en zag Vincent haar meteen, zijn ogen brandend van emoties die hij nauwelijks kon bevatten. Een grijns op zijn gezicht. Hij was trots. Ook hij laat zijn blik vallen op wat Luca had aangericht. Luca was net naar zijn zoldertje gelopen en was nu uit beeld. Vincent had het venster gesloten en nu was hij samen met Emmy. Zo hadden ze zich nog nooit gevoeld. Zo hadden ze elkaar nog niet eerder gezien. En zo graag hadden ze elkaar niet eerder gewild.

"En?" vroeg hij uiteindelijk, zijn stem schor van ingehouden spanning. Het was Vincent minstens zo goed bevallen als Luca, kreeg ze het idee. Hij stond daar nog met zijn eigen harde paal in zijn hand, ook op de rand van overgave.

Emmy keek hem aan, haar blik uitdagend maar ook kwetsbaar. Ze gaf geen antwoord, maar liep langzaam naar hem toe. Ze legde een hand op zijn borst, voelde hoe snel zijn hart klopte, en glimlachte lichtjes.

"Je hebt me laten kiezen," zei ze uiteindelijk, haar stem zacht maar vastberaden. "En ik ben nog niet klaar. Dus wat nu, Vincent?" fluistert ze zwoel van opwinding. Een retorische vraag. Het was een uitdaging, een uitnodiging, en een vraag die hun relatie opnieuw zou definiëren.

Emmy laat haar hand zakken en grijpt Vincent stevig vast. ''Dat is echt lang geleden.'' zegt ze nog. Vincent geniet van haar optreden en grijnst. "Ja, te lang.'' zegt hij zachtjes, en ziet Emmy voor hem afzakken. Hij sluit kort zijn ogen en voelt hoe Emmy zonder aarzelen zijn harde geslacht in beide handen neemt, en daar meteen ook haar mond aan toevoegt. Hij ziet haar zitten, haar hoofd tollend en draaiend met haar lippen strak op zijn eikel en om zijn schacht. Met zachte kreunen stort ze zich op zijn harde lul. Emmy wil niet kiezen. Emmy wil allebei. En dat laat ze Vincent zien. Als zij dit soort dingen mag doen met Luca, kan hij dit soort dingen verwachten van haar. Dat werd snel duidelijk. Langzaam beweegt ze heen en weer. Eerst alleen over zijn eikel, haar handen glijdend over zijn schacht. Ook Vincent was geen kleine jongen. Ze kwam aanvankelijk nooit wat tekort. En hij ook niet. Emmy kon er wat van. Haar handen verlaten zijn schacht en glijden over de stof van zijn pantalon bij zijn dijen, terwijl ze zijn paal dieper in haar mond neemt. Ze blijft langzaam heen en weer gaan, laat zijn pik glanzen met haar speeksel, en aan de onderkant van zijn schacht verzamelt het zich, en een sliert vormt zich langzaam van al snel een centimeter of tien. Emmy speekselt als een malle, geil als ze is en trek dat ze heeft in zijn lul. Ze geeft Vincent een ongelofelijke blowjob en kan niet wachten om zijn zaad te proeven. Wanneer de sliert speeksel haar decolleté indruipt, stopte ze even. Ze kijkt zwoel naar zijn stuiterende pik en daarna omhoog in de ogen van de man die ze een tijdje kwijt was geeest. Vincent ziet hoe ze haar borst naar voren brengt, onder dat strakke topje met die verleidelijke decolleté. Een mengsel van haar speeksel en zijn voorvocht, mengt zich daar nu met het zaad van Luca. Het laat het stel dingen doen die ze nog niet eerder gedaan hadden.

Vincent drukte Emmy langzaam naar achteren, tegen de muur aan, en helpt haar dan juist iets omhoog, zijn blik gefixeerd op haar borsten. Emmy heeft haar mond open, hijgt van opwinding en ziet hoe deze man haar nu gewoon neerzet zoals hij haar wil hebben. Dat vindt ze wel wat. Dat hele dominante gedoe van eerder stond haar al aan.

Zijn ogen gleden over haar lichaam, lingerend bij haar borst, waar de glans van Luca’s climax een stille getuige was van wat zich net had afgespeeld. Het zicht ervan maakte iets primitiefs in hem los. Hij duwde zichzelf tegen haar aan, zijn eikel dopend in haar decolleté, om hem daarna aan de onderkant onder haar korte topje te duwen, tussen haar glibberige rondingen die al jaren schreeuwen om een goeie beurt van zijn pik, maar nu gebeurde het pas.

Emmy liet zich gewillig leiden, haar ogen groot en vol verwachting. Ze voelde Vincents hand onder haar kin en keek naar hem op, haar lippen licht gespreid. Hij trok zijn broek verder naar beneden en onthulde zijn volledige hardheid, steviger dan ze ooit eerder had gezien. Zonder een moment van aarzeling duwde Vincent zichzelf naar voren, zijn erectie glijdend tussen haar glimmende borsten.

Emmy pakte haar borsten voorzichtig vast en drukte ze stevig tegen elkaar, een ondeugende glimlach spelend op haar lippen. "Zo had je me nog niet gezien, hè?" fluisterde ze hees. Haar stem was uitdagend, maar ook doordrenkt van verlangen. Zoals ze hier nu zit, zo had hij haar ook nog nooit gezien. Een grimas verscheen op zijn gezicht en zijn harde paal glijdt goddelijk tussen haar rondingen, steeds steviger, maar altijd met gevoel drukt hij zich ertussen en Emmy tegen de muur aan. Ze vindt het heerlijk. Ze moedigt hem dan ook aan op haar manier.

Vincent kon niet antwoorden; zijn adem stokte terwijl hij zich tussen haar zachte rondingen bewoog. Haar huid was warm en glad tegen hem aan, en de aanblik van zijn erectie die tussen haar borsten heen en weer gleed was bijna te veel om te bevatten. Ze waren ervoor gemaakt. Hij plaatste zijn handen op haar schouders voor steun en versnelde zijn bewegingen. Emmy kon geen kant op. Ze keek gewoon omhoog naar die man die ze zo gemist had, die ze nu weer herkende, terwijl ze hem nog nooit zo gezien had. Alles aan dit voelde plots goed. Na weken van struggelen, viel alles op z'n plek. In dit moment ten minste.

Emmy bleef omhoogkijken, haar blik op Vincents gezicht gericht terwijl hij zich volledig aan haar overgaf. "Ik had nooit gedacht dat je zo zou reageren," fluisterde ze. Haar stem brak door de intensiteit van het moment, maar het klonk niet als een verwijt – eerder als bewondering.

Het duurde niet lang voordat Vincent voelde hoe de spanning in zijn onderlichaam een hoogtepunt bereikte. Zijn bewegingen werden ongecontroleerd, zijn ademhaling schokkerig. "Emmy..." bracht hij uit, zijn stem schor van verlangen. Hij kon het niet meer aan. Hij had het nog lang uitgehouden. Hij deed niet aan zelfbevrediging en na maanden was het weer een keer zover. En wat was het nodig. En wat was het mooi. Hij houdt zich stevig aan haar vast, duwt met lange halen nog een paar keer heen en weer en kijkt Emmy tandenknarsend aan terwijl hij zijn climax voelt opbouwen. Zij blijft ook gewoon zitten, wachtend op wat hij over haar heen gaat spuiten. Zijn eikel beweegt voor haar gezicht, zo diep duwt hij zich in haar decolleté.

Maar toen hij voelde hoe hij tot zijn climax kwam, gebeurde er iets onverwachts. Emmy boog naar voren en nam zijn pulserende eikel in haar mond. Haar lippen sloten zich stevig rond hem terwijl ze hem diep in haar keel liet glijden, haar tong cirkelend over hem terwijl ze hem volledig leegzoog. Een golf aan sperma vulde haar mond, dankbaar kreunde ze van opwinding, en bleef ze Vincent aankeken die zich trillend aan haar vergreep en nu niet alleen zijn lul tussen haar borsten duwde, maar ook zijn eikel diep haar mond, zich alles gevend wat hij had en wat zij maar van hem verlangde.

Vincent verstijfde, zijn handen verstrakten op haar schouders terwijl zijn lichaam zich volledig aan haar overgaf. Emmy keek hem aan terwijl ze doorging, haar ogen twinkelend van plezier en ondeugendheid. De geluiden die ze maakte – een combinatie van zachte kreunen en het natte, ritmische geluid van haar zuigende bewegingen – stuurden Vincent bijna over de rand van zijn verstand. Ze slikte alles weg. Een enkele druppel ontschoot haar en liep langzaam naar haar kin, terwijl ze zelf door bleef bewegen toen Vincent stopte. Zij dus niet. Ze buigt zich voorover en neemt hem nog een laatste keer diep in haar mond. Dan is het klaar. Met een zucht laat ze hem glippen, dat ding nog onder haar shirtje en hard alsof hij nooit gekomen was. Het stel wist wel beter. Hijgend kijken ze elkaar aan. Maar niet goed wetende nog wat de andere precies denkt.

Toen het moment voorbij was, bleef Vincent even naar haar kijken, zittende op de rand van zijn bureau. Emmy veegde haar lippen af met de rug van haar hand en leunde nonchalant tegen de muur met een diepe zucht, haar glimlach tevreden en haar ogen vol vuur. "Ik denk dat we net een grens hebben verlegd," zei ze, bijna terloops.

Vincent knikte, nog steeds ademloos. "En wat nu?" vroeg hij zacht, de vraag zowel aan haar als aan zichzelf gericht.

Emmy haalde haar schouders op. "Nu zien we waar dit ons brengt." Haar stem was kalm, bijna filosofisch, maar haar blik verraadde een diepere emotie – spanning, verwachting, en misschien een vleugje angst. Ze had een kant van zich laten zien die ze niet eerder had laten zien. Maar het was duidelijk dat het in haar zat. Emmy kon zich aanbieden als een geil sletje wat genoegen nam met het ontvangen van de ejaculatie van niet alleen haar eigen vriend, maar ook van een andere jongen. En wat ging Vincent doen met deze informatie, deze kant van Emmy, en zijn eigen verwachtingen die hij vandaag heeft moeten bijstellen?

Terwijl ze elkaar aankeken, hing er een nieuwe lading in de lucht tussen hen. Hun relatie had een onomkeerbare wending genomen, en hoewel het moment hen dichter bij elkaar bracht, wisten ze allebei dat de toekomst nu onvoorspelbaar was. Welke grenzen waren er nog? En wat zouden ze samen durven verkennen? En wie zou de leiding nemen hierin?

Emmy ging zich even opfrissen. Even haar gedachtes ordenen na dit alles. Dat had ze wel verdiend. Al vond Vincent dat ze nog meer verdienden, liet hij haar heel en kon ook hij zijn gedachten ordenen, na dit alles.

De badkamer was warm en gevuld met stoom, een sensuele mist die de glazen wanden van de ruime inloopdouche besloeg. Het zachte, gedempte licht weerkaatste op de vochtige antracieten tegels, terwijl het geluid van stromend water de enige muziek was die de ruimte vulde. Emmy stond onder de warme straal, haar ogen half gesloten, een serene glimlach op haar lippen. Het water gleed over haar lichaam, accentueerde haar vormen, en haar blonde haren plakten als gouden linten op haar rug en schouders.

Haar gedachten dwaalden af naar wat er allemaal die dag was gebeurd. De opwinding, de grens die ze samen hadden overschreden, en de onverwachte gevoelens van voldoening die ze had ervaren. Haar hand gleed over haar buik en rustte even tussen haar benen. Maar net toen ze zichzelf dreigde te verliezen, weerhield ze zich ervan. Niet nu, dacht ze met een kleine grijns. Dit moment voelde als een overgang, een nieuwe start.

Ze hoorde de deur van de badkamer opengaan en keek op. Door de stoom heen zag ze Vincent binnenkomen, zijn blik intens, zijn bewegingen doelgericht. Ze voelde hoe haar hart sneller klopte, haar lichaam reageerde op zijn aanwezigheid.

Vincent bleef even staan, zijn ogen glijdend over haar glimmende lichaam. "Je ziet er ongelofelijk uit," zei hij zacht, terwijl hij zichzelf langzaam uitkleedde. Dit soort opmerkingen lieten Emmy nog steeds blozen. Zijn stem was warm, maar ook doordrenkt van een verlangen dat hij niet meer probeerde te verbergen. Emmy keek hem aan, haar blik ondeugend maar liefdevol.

"Kom je me vergezellen?" vroeg ze uitdagend, terwijl ze haar hoofd een tikje schuin hield. Vincent kleedde zich volledig naakt. Een stijve penis van een indrukwekkend formaat wijst fier naar voren, naar Emmy. Emmy kon niet twijfelen aan of Vincent dit net zo opwindend had gevonden als zij. Haar blik viel erop en glunderend ziet ze het dichterbij komen. Haar lippen verfrommelen zich en ze vraagt zich al af hoe ze Vincent nog meer tot dienst kan zijn.

Vincent lachte kort, vastberaden. "Alsof ik dat zou weigeren." Een antwoord op haar vraag, en misschien ook wel op haar gedachtes. Hij stapte onder de douche, en het warme water omhulde hen beiden als een deken. Zonder te aarzelen trok hij haar tegen zich aan, zijn armen stevig om haar slanke middel. Emmy’s rug drukte tegen zijn gespierde borst, en ze voelde zijn harde lichaam, inclusief zijn opwinding, tegen haar aan. Voorzichtig verkennen zijn handen haar natte, gladde lichaam alsof het vergeten was hoe ze voelde, hoe elke vorm die hij zo goed had gekend, vervreemd was geraakt. Maar hij wist nog steeds hoe hij haar kon strelen, en waar. Emmy slaat haar hoofd achterover en geniet met een zucht van zijn aandacht. In haar holle rugt ligt zijn harde paal, en haar handen vinden hem en masseren hem rustig met geduld en gevoel. Ook zij wist wat hij allemaal lekker vond. En na vandaag wisten ze nog meer over elkaar, wat dit betreft.

Vincent kuste haar hals, langzaam en met aandacht, terwijl zijn handen hun weg vonden naar haar buik en haar borsten. Emmy kreunde zachtjes, haar hoofd leunend tegen zijn schouder terwijl ze genoot van zijn aanrakingen. "Je bent alles voor me," fluisterde hij in haar oor. "En ik wil dat je dat voelt."

Zijn vingers gleden omlaag, teder en doelbewust, terwijl hij haar lichaam verder verkende. Emmy draaide haar hoofd om hem te tongen, hun lippen versmolten in een intense kus. Haar ademhaling werd sneller, en haar lichaam bewoog instinctief tegen het zijne aan. Haar handen verloren grip, maar bleven zijn paal betasten, hem laten voelen dat ze hem wilde voelen.

"Ik wil jou ook alles geven," fluisterde Emmy, haar stem hees van verlangen. Haar handen vonden weer volledig zijn erectie, en ze kneep zachtjes, haar greep stevig maar liefdevol. Vincent glimlachte tegen haar hals. "Niet nu," zei hij zacht maar vastberaden. "Nu ben jij aan de beurt." Zijn hand gleed steeds lager over haar verleidelijke buik.

Vincent leidde haar naar de muur van de douche, haar rug nog steeds tegen zijn borst, terwijl zijn vingers haar langzaam maar zeker naar een hoogtepunt brachten. Haar natte, gezwollen schaamlippen spreidden zich gewillig en schreeuwden om aangeraakt te worden. Zijn vingers wreven door poesje zo nat hadden ze nog nooit gevoeld, en elke beweging liet Emmy kermen van genot, en kronkelen van verlangen. Hij speelde voorzichtig met haar clitje, liet zijn vingers over de gehele lengte tussen haar lipjes glijden, en porde haar vulva met een nieuwsgierige, maar doelbewuste vingertop, om haar daarna ook maar te penetreren. Haar nauwe, natte kutje zoog zijn vinger bijna naar binnen, en terwijl de ene hand twee vingers in haar laat glijden, bewoog de andere hand twee vingers over haar clitje heen. Ze stond klem tussen zijn hete lichaam en de koude muur. Ze hield zich aan hem vast. Een arm om zijn nek, een harde lul in haar hand. Emmy’s adem stokte, haar lichaam gespannen als een snaar die op het punt stond te breken. Toen de golf van genot haar overspoelde, liet ze een luide kreun horen, haar lichaam trillend in zijn armen. Hoe lang was het geleden? Hoe lang had ze hiernaar gehunkerd? En vol overgave genoot ze van een orgasme wat eindeloos leek te duren, haar lichaam liet verkrampen en haar liet realiseren hoeveel ze van die man hield die haar dit weer eens gaf.

Ze zakte bijna door haar knieën, maar Vincent hield haar stevig vast, zijn lippen zachtjes rustend op haar schouder. "Je bent prachtig," fluisterde hij, terwijl hij haar door haar climax heen leidde. In zijn hoofd schieten de beelden voorbij van hoe ze Luca had afgetrokken. Toen was ze prachtig. Hij ziet haar voor hem zitten tegen de muur in zijn studie, zijn harde lul onder haar shirtje, duwend tussen haar borsten, en hoe ze erop had gezogen toen hij klaarkwam. Toen was ze prachtig. En nu, terwijl ze klaarkomt, haar lichaam trilt van opwinding en vermoeidheid, en hoe ze hem daarbij dankbaar en vol verwondering en ongeloof aankijkt... Da is ze zo prachtig.

Het warme water bleef over hen heen stromen, de lucht gevuld met de geur van stoom en het geluid van hun hijgende ademhaling. Emmy draaide zich om, haar ogen stralend van dankbaarheid en liefde. "Ik ben zo blij dat je hier bent," fluisterde ze, terwijl ze haar handen om zijn gezicht legde en hem opnieuw kuste. Ja, ze waren weer blij met elkaars aanwezigheid.

Vincent glimlachte tegen haar lippen. "We zijn weer samen," zei hij eenvoudig. "En ik laat je nooit meer twijfelen." Ze lacht er alleen ondeugend om. Ze twijfelt niet aan zijn woorden. En ze twijfelt niet over wat haar te doen staat.

Emmy liet haar handen naar beneden glijden, opnieuw zijn erectie vindend. "En ik laat je nooit meer wachten," fluisterde ze speels, terwijl ze zijn blik vasthield. Het was duidelijk dat dit nog maar het begin was van een lange, intieme nacht. Vincent neemt heel even een moment om te zuchten, terwijl hij Emmy ziet afzakken. Met haar volle lippen begint ze zijn eikel te kussen en neemt ze hem opnieuw in haar mond. Emmy kon er geen genoeg van krijgen. En wat was hij daar blij mee. Wat werd hij daar geil van. Het was maar goed dat er nog een jongen was om deze vrouw te geven wat ze verlangde.

De warme straal van de douche bleef over hen heen stromen, een constante in de serene, dampende ruimte. Het zachte licht viel op hun glimmende huid, terwijl het gehijg en het kletterende water de stilte opvulden. Vincent liet zijn handen over Emmy’s rug glijden, zijn aanraking teder maar vastberaden. De grootste spanningen van de dag waren verdwenen, maar de honger naar elkaar bleef.

Emmy keek hem aan, haar ogen speels en uitdagend. Ze bleef zitten, haar lippen net de zijne rakend, en toen verder naar voren. Haar vingers vonden zijn erectie, en ze liet een ondeugende glimlach zien voordat haar mond hem omsloot. Emmy ging rustig een teder heen en weer, zijn stijve vertroetelend, haar achterhoofd op een gegeven moment rustend tegen de muur terwijl ze Vincent zich naar binnen liet duwen, rustig en teder. Vincent kreunde diep, zijn hand rustend op haar natte haren, maar toen stopte hij haar.

"Ik wil iets anders," zei hij kort, zijn stem dwingend maar kalm. Hij trok haar omhoog, haar lippen vonden de zijne in een intense kus, en hij draaide haar langzaam om. Zijn hand rustte stevig in haar rug terwijl hij haar zachtjes voorover duwde tegen de beslagen muur van de douche. Emmy liet zich gewillig leiden, haar ademhaling versnellend toen ze voelde hoe zijn hand haar billen omhoog tilde. Haar lange haren plakten aan haar rug, maar Vincent nam ze vast, zijn vingers stevig maar beheerst.

Emmy kreunde zachtjes toen Vincent haar binnenkwam, haar lichaam spande zich aan bij de plotselinge intensiteit. Ze was strak, hij zo hard en nog even groot en lekker als ze zich herinnerde. Ook dit was lang geleden. Hij begon rustig, zijn heupen zacht tegen haar billen bewegend, maar al snel namen hun wederzijdse verlangens de overhand. Ze keek over haar schouder naar hem, haar ogen zwaar van lust en vertrouwen, en dat was het moment waarop hij haar haren steviger greep. Hij trok haar hoofd iets naar achteren, haar lichaam kromde zich, haar billen stak ze verder omhoog, en zijn stevige pik kon makkelijker en dieper naar binnen glijden, nat en gewillig als ze nog altijd was.

"Je bent van mij," fluisterde hij, zijn stem laag en bezeten van verlangen. Dat moest ze niet vergeten, ondanks dat hij haar gedeeld had. Emmy kermde instemmend, haar handen tegen de muur terwijl ze hem volledig toeliet. De ruimte vulde zich met hun geluiden: zijn diepe, zware kreunen en haar hoge, hongerige kreten. Het geluid van zijn heupen die tegen haar billen kletsten overstemde bijna het water dat op hen neerviel. Hij duwder zich steviger en dieper in haar. De ruimte tus hem en de muur werd steeds kleiner. Emmy kwam steeds dichter tegen de muur te staan, haar torso steeds verticaler, terwijl haar heupen naar achteren gericht bleven, hem ontvangend als nooit tevoren.

Vincent verloor zichzelf in haar, maar bleef in controle, elke beweging doelgericht en gedreven door het verlangen om haar helemaal te vervullen. Emmy’s lichaam trilde toen haar climax naderde, en toen ze het punt van loslaten bereikte, kermde ze zijn naam, haar stem echoënd in de kleine ruimte. Emmy trok zichzelf helemaal samen om zijn dikke schacht, die hij bleef opdringen op een ondertussen ongekend hoog tempo. Haar ogen draaiden weg, haar kracht verloor ze langzaam. Maar ze hield stand. Ze was niet alleen. Ze had haar plicht Vincent ook te laten klaarkomen tijdens deze passionele daad. Hij had haar lange haren ondertussen weer gelaten en met beide handen had hij haar stevig beet bij de heupen, en kletste hij zichzelf stevig tegen haar aan. Vincent volgde niet lang daarna, zijn grip op haar sterker terwijl hij zijn eigen hoogtepunt bereikte, diep in haar. Met een laatste, diepe stoot vulde hij haar helemaal op, haar nog dichter tegen de muur duwend. Een paar wilde stoten volgde nog omdat hij kort de controle over zijn lichaam en zijn climax verloor en elke diepe stoot waarin Vincent zich verder leegde, liet Emmy geil kreunen zoals ze niet eerder had gedaan.

Ze bleven staan, hun lichamen nog verbonden, hun ademhaling langzaam kalmerend. Vincent liet zijn handen over haar glijdende huid dwalen, alsof hij haar wilde memoriseren. Emmy leunde tegen hem aan, haar hoofd rustend op zijn schouder terwijl het water de spanning van hun lichamen wegspoelde.

Na een tijdje draaide Vincent de douche uit. Het plotselinge verdwijnen van de warmte maakte hen meer bewust van elkaar, en ze hielpen elkaar in stilte afdrogen. Hun ogen kruisten, maar woorden waren niet nodig. Wat er net was gebeurd, had alles gezegd.

Hand in hand liepen ze de gang op, het geluid van hun natte voeten op de houte vloer echoënd door het huis. In de slaapkamer stond Vincent naakt bij het bed en kroop direct onder de lakens, nog steeds glanzend van de damp. Emmy bleef even staan, haar lichaam gehuld in het zachte licht van de nachtlamp. Ze koos een verleidelijk stukje nachtkleding - een doorschijnende, satijnen slipdress die net haar dijen raakte. Zelfs nu wilde ze er verleidelijk uitzien, niet voor Luca, maar puur voor Vincent. En dat mocht hij best weten.

Toen ze naast hem in bed kroop, voelde Vincent hoe haar zachte huid tegen de zijne drukte. Hij sloeg zijn arm om haar heen, trok haar dicht tegen zich aan, en fluisterde: "Je bent alles wat ik nodig heb." Emmy glimlachte tegen zijn borst, terwijl ze voelde hoe hun harten in hetzelfde ritme klopten. Ze leefden wel in een andere realiteit, al hadden ze dat nog niet helemaal door. Morgen zou alles anders zijn dan ze gewend waren van de laatste weken.

Ze vielen in een diepe, tevreden stilte, de rest van de wereld even vergeten. Er was nog veel te bespreken, maar dat zou wachten. Morgen zouden de vragen en zorgen terugkeren, maar vannacht waren ze weer helemaal van elkaar. Het begin van iets nieuws, en misschien iets beters.

*

*

Beste lezers,

Hierbij het einde van dit verhaal. Een vervolg ligt op de loer, maar heb nog niks concreets. Mocht er een vervolg komen, zal dit op Kindle verschijnen. Bedankt voor het lezen, en mocht je vragen of opmerkingen hebben, mail me dan even.

Groet,

Jefferson