Ik trok mijn negen jaar oude Ford Explorer naar een plek bij de rivier die van de weg was afgeschermd door een dikke rij bomen. Zodra ik de motor uitgezet had, bogen Jennifer en ik naar elkaar toe voor een gepassioneerde kus. "Ben je er klaar voor?" vroeg ik met een nerveuze stem.

Na een knikje stapten we naar buiten in de koude winterlucht en klommen snel op de achterbank waar ik haar onmiddellijk naar me toe trok en we opnieuw zoenden. Net zoals vele generaties dat voor ons gedaan hadden, gingen we parkeren, een algemeen gebruikte term voor een vrijpartij op een geïsoleerde plek, meestal op de achterbank van een auto.

Jennifer en ik zaten beiden in de laatste klas van de middelbare school en zouden over slechts een paar maanden afstuderen. We hadden al een paar jaar een serieuze relatie, maar kenden elkaar al veel langer. Ze woonde aan de overkant van de straat waaraan ik ben opgegroeid en waren al klasgenoten sinds de kleuterschool.

We gingen zoveel met elkaar om dat het niet veel scheelde of onze wederzijdse ouders ons behandelden als een kind ven henzelf. Toen onze relatie en de eerste jaren van de middelbare school serieuzer begon te worden, werd dat met enthousiaste ontvangen door onze gezinnen.

Onze seksuele chemie was ongemakkelijk. We waren zo lang gewoon vrienden geweest en hoewel we die fase nu gepasseerd waren, waren we beide nog maagd. Net als ik vond Jennifer vond het heerlijk om te kussen en dat was wond ons altijd op.

Na een paar maanden was ik zover dat ik routinematig haar borsten streelde tijdens het kussen. Hoewel haar dit altijd erg opwond, duurde het nog een half jaar voordat ze me in haar slipje liet. Van het vingeren gingen we over in orale seks en ik was blij met hoe ze reageerde toen ik mijn aandacht op haar zeer gevoelige klitje richtte. Zij was op haar beurt heel goed geworden in het uitdagen en pijpen, ze genoot erg van de macht die ze dan over me had. Samen leerden we hoe we elkaar naar een climax moesten brengen, meestal op de achterbank van mijn auto, maar de laatste stap hadden we nog niet genomen.

Maar vanavond zou dat veranderen. Het was mijn achttiende verjaardag en Jennifer had me al wekenlang aanwijzingen gegeven dat ik iets speciaals kon verwachten. Ik was er vrij zeker van dat dit betekende dat ze er klaar voor was om voor het eerst echt te vrijen. Dus toen we na het avondeten in de auto zaten en ze voorstelde een rustig plekje te zoeken, reed ik rechtstreeks naar ons favoriete plekje bij de rivier.

Onder het zoenen trok Jennifer mijn hand naar haar stevige borsten en bij het voelen van haar kleine, stijve tepel, klopte mijn stijve lul pijnlijk in mijn broek.

Nadat we de kus afbraken, was er even een vlaag van beweging toen we elkaar hielpen bij het uitrekken van onze kleren. Dan duwde ik haar op haar rug en voelde ik haar warme, naakte lichaam tegen het mijne drukken.

Terwijl we elkaar omarmden en ons voorbereiden voor dit speciale moment, dacht ik eraan hoe gelukkig ik was om haar als mijn vriendin te mogen hebben.

Ik wist dat niet veel mensen het geluk hadden zo'n soort relatie te hebben als wij hadden en het feit dat ik was gebiologeerd was door hoe ze eruitzag, maakte het allemaal perfect.

Jennifer was een ware schoonheid, een cheerleader, erg populair en vriendelijk en respectvol naar anderen. Ze was één meter zeventig lang en met haar zesenvijftig kilo behoorlijk slank. Verder had ze glanzend, zwart haar, diepbruine ogen en sappige lippen. Ik was erg gelukkig op de plek gekomen te zijn dat ik met afgunst bekeken werd door meeste jonge mannen in onze omgeving en om moest gaan met hun voortdurende inspanningen haar van me weg te stelen.

"Zijn we er klaar voor, Bryan?" vroeg ze mij aankijkend.

"Ja," antwoordde ik slechts, precies wetend wat ze bedoelde en popelend onze relatie compleet te maken.

"Oké..." antwoordde ze zenuwachtig. "Ik hou van je,"

"Jennifer, ik weet niet wat de overtreffende trap van houden van is, maar daar ben ik," zei ik tegen haar waardoor ik haar een diepe hap adem zag nemen.

"Ik ben klaar," zei ze haar benen verder spreidend.

Op het punt dat ik mijn lul over haar schaamlippen wreef waren we vaker geweest, maar ditmaal zou ik in dat magische plekje doordringen. Helaas was mijn opwinding zo groot dat ik begon te beven en het mij in verschillende pogingen niet lukte mijn eikel in haar zeer natte, maar uiterst krappe opening te werken. Uiteindelijk voelde ik haar vingers zachtjes om mijn lul en begeleidde ze me haar ingang waar ze mijn eikel langzaam naar binnen schoof.

"Voorzichtig," fluisterde ze en met een beweging van haar heupen en wat neerwaartse druk van mij, voelde ik mijn schacht naar een onbeschrijfelijke plek van warmte en zachtheid glijden.

"Uh..." hijgde ik nauwelijks in staat mezelf te beheersen terwijl zij haar armen om mijn nek sloeg en hard kneep.

"Rustig, Bryan..." jammerde ze terwijl onze bekkens naar elkaar toe bewogen.

Toen zat ik helemaal in haar. Ik stopte en keek naar haar om te genieten van het moment. "Gaat het goed?" vroeg ik met een bibberende stem, worstelend om mijn adem onder controle te houden vanwege de opwinding en bij het zien van een soortgelijke blik op haar gezicht.

"Ja... Ik hou van je," antwoordde ze met een hees, sexy stemmetje en haar ogen deels gesloten. Alleen dit deed me bijna klaarkomen.

In plaats van antwoord geven, boog ik me naar voren, kuste haar en begon dan heel langzaam te bewegen. Ik wist door het luisteren naar de meer ervaren jongens op school, dat ik het waarschijnlijk niet lang vol zou kunnen houden, en dat was ook zo. Het was gewoon zo'n geweldig gevoel. Ik bleef in haar tot het laatste moment, om dan met een wanhopige schreeuw me terug te trekken en mijn sperma op Jennifers geweldige lichaam te spuiten.

Nadat ik ook mijn laatste druppel op Jennifers buik gedeponeerd had, viel ik bovenop haar. Een hele tijd lagen we zo te knuffelen en te kussen, ondertussen onze liefde voor elkaar betuigend en af en toe huilend. In mijn achterhoofd was ik bezorgd over haar gevoelens en hoe zij zou omgaan met de emoties van die eerste keer.

Gelukkig bleek mijn bezorgdheid behoorlijk overdreven toen ze me liet weten klaar te zijn voor meer. "Doen we het nog eens?" vroeg ze enigszins schaapachtig waardoor ik haar nog aanbiddelijker vond.

Ditmaal zat ik rechtop en zat zij, met haar benen aan weerzijde van me, met haar gezicht naar me toe op mijn schoot. We deden het nu rustiger aan, de tijd nemend even te pauzeren om met elkaar te kussen en te praten. Het gaf me ook de gelegenheid aan haar tepels te zuigen en te knabbelen en ik was blij te leren dat dit een effect had op het samentrekken van haar kut.

Jennifers borsten zijn mooi geproportioneerd en niet al te groot. Ze heeft kleine tepels waar ik graag mee speel terwijl ik haar reactie bestudeer. Het zijn echter haar perfecte, lange benen en strakke kont waar ik het meest van hou en die de belangrijkste plek innemen in mijn fantasieën.

Natuurlijk kwam ik opnieuw klaar, maar zij helaas ze niet. In feite duurde het nog verscheidene weken voordat ze comfortabel genoeg was om zich te laten gaan.

Dat was twaalf jaar geleden en sindsdien leek de tijd voorbij gevlogen. Eerst gingen we studeren en hoewel er een paar gevaarlijke momenten waren die onze relatie uitdaagden, zoals onze nieuwe vrijheid, weg van huis, kwamen we hier doorheen.

We trouwden een maand na ons afstuderen, dit tot grote vreugde van onze ouders die onmiddellijk het onderwerp kleinkinderen ter sprake brachten.

Drie jaar nadat we aan onze carrières begonnen waren, werd Joyce geboren en twee jaar later werden we gezegend met Jack. Nu, met het perfecte nieuw millennium-gezin, ouders die niet ver weg woonden en altijd enthousiast waren om bij te springen met de kinderen, vestigden we ons in de stad.

Jennifer behield haar geweldige lichaam en uiterlijk. Ze was slechts een paar kilo zwaarder dan haar cheerleadergewicht en ondanks twee baby's de borst gegeven te hebben, waren haar borsten nog steeds vrij stevig.

Ik wijt het aan goede genen en een gezonde levensstijl, en de oefeningen die wij soms gezamenlijk deden. Dit hield ook mij in redelijke vorm, hoewel ik het op dat punt lang niet zo goed deed als zij.

Op seksueel gebied ging het ook best goed, al waren de vier tot vijf keer intens vrijen in een week omgezet in één tot twee keer, allemaal toe te schrijven aan de eisen van onze banen en de kinderen. En hoewel het nog steeds bevredigend was, was haar gepassioneerde gejammer van genot, langzaam veranderd in tevreden zuchten.

Natuurlijk weet ik uit de gesprekken met andere mensen dat we het nog altijd beter doen dan de meeste andere getrouwde stellen met kinderen.

En dan was er die andere kwestie: een heel bizarre. Sinds misschien een jaar of zo was ik er in geïnteresseerd geraakt hoe andere mannen Jennifer bekeken en met haar omgingen. In het begin was het alleen een lichte nieuwsgierigheid over wat een man tegen haar gezegd zou kunnen hebben bij een bepaalde gelegenheid of feestje, maar het ontwikkelde naar een punt waarop ik me betrapte te fantaseren hoe die man in mijn plaats bovenop haar lag als we vrijden.

Het was vreemd en het verontrustende me omdat het allemaal uit de lucht gevallen leek. Ik had in het verleden nooit dergelijke gedachten gehad.

Ik besefte als snel dat ik hulp nodig had. Zonder dat mijn vrouw dit wist, ging ik op zoek naar de juiste persoon.

Het was een uitputtende zoektocht waarin ik uiteindelijk terecht kwam bij dokter Beth Wind, een vrouwelijke therapeut van halverwege de vijftig en gespecialiseerd op het gebied van seksuele problemen.

Ik was in eerste instantie opzoek geweest naar een mannelijke therapeut, maar was gedurende de zoektocht tot het besef gekomen dat ik er meer moeite mee zou hebben mijn situatie met een andere man te bespreken. Daarnaast zou een vrouw mij het voordeel kunnen bieden de dingen vanuit het vrouwelijke oogpunt uitgelegd te krijgen.

Het duurde meerdere sessies voordat ik me comfortabel genoeg voelde om zelfs maar tipje op te lichten van mijn probleem en nog een paar voordat ik er openlijk mee voor de dag durfde komen. Gelukkig, en ongetwijfeld daarmee geholpen door de vergoeding van honderdvijfenzeventig dollar per uur, bleef ze geduldig en onbevooroordeeld.

"Hallo Bryan, hoe gaat het vandaag? Wil je een glas water?" vroeg dokter Wind toen ik haar spreekkamer binnenkwam en haar hand schudde. Zodra ik plaatsgenomen had op de bank en haar aanbod had afgewezen, startte ze onmiddellijk met de sessie. "Toen we de laatste keer afscheid namen hadden we afgesproken dat jij het onderwerp bij Jennifer aan zou snijden en haar reactie zou pijlen," stapte ze met de deur in huis.

"Ja, dat klopt," antwoordde ik wegkijkend.

"En?" vroeg ze.

"En... eh... ik durfde het niet," antwoordde ik naar mijn voeten kijkend.

"Ah, juist," regeerde dokter Wind. "Daar hebben we het ook over gehad. Over de duur van jullie relatie en het vertrouwen dat er is. Wat zorgde ervoor dat je van gedachten veranderde?" vervolgde ze.

"Ik denk... Nou... ik denk dat ik de gedachte dat zij me niet meer zal respecteren, niet verdragen," legde ik uit terwijl ze me observeerde.

"Laten we dan even een stapje teruggaan. We hebben je gedachten en fantasieën uitvoerig besproken. We hebben geconcludeerd dat die zeker niet uniek zijn. Heel veel mannen hebben diezelfde gedachten en fantasieën. Er is ook nogal wat literatuur over dit onderwerp en ik zie geregeld mannen die dezelfde problemen hebben," zei ze de aspecten beschrijvend die we besproken hadden sinds het begin van onze sessies.

"Ja, ik weet het, maar..." begon ik, maar toen ik mijn zin niet afmaakte, ontstond er een ongemakkelijke stilte in de spreekkamer.

"Van wat jij me over Jennifer hebt verteld, betwijfel ik of ze slecht zou reageren en je weet dat het vertellen de enige manier voor je is om je te bevrijden van de last die je jezelf hebt opgelegd," zei ze na eindelijk de stilte doorbroken te hebben.

"Ik weet het," antwoordde ik zonder echte overtuiging.

Dokter Wind liet weer even een stilte vallen voor ze verderging. "Oké, dat parkeren we wel even voor later. Vertel me eerst maar eens wat er op dit moment gaande is. Nog nieuwe fantasieën gehad?" vroeg ze.

"Ja, eigenlijk wel," zei ik. Het had een hele tijd geduurd, maar het beantwoording van de vraag maakte me niet langer bang.

"Wil je hem met me delen?" vroeg ze.

"Een collega van Jennifer," begon ik. "Een wat oudere man, misschien halverwege de veertig."

"En, was het hetzelfde soort fantasie?" vroeg ze door.

"Ik denk dat hij vergelijkbaar is met de vorige, maar alleen is deze man zwart," vertelde ik haar.

"En genoot ze van de seks met hem zoals ze dat met de andere mannen deed?" volgde ze.

"Ja," antwoordde ik snel.

Ze ging nog even door met het bespreken van mijn nieuwe fantasie voordat ze terugkeerde naar de noodzaak een gesprek met mijn vrouw te hebben en met de billen bloot te gaan. Na nog maar eens erkent te hebben dat dit inderdaad de beste weg voor mij was, vertrok ik.

Een paar weken later zat ik op dezelfde plek op de bank tegenover dokter Wind die met haar laptop op schoot zat. "Zo Bryan," begon ze na een paar beleefdheden. De blik in haar ogen gaf aan dat ze eigenlijk het antwoord op haar vraag al kende, "heb je het er met Jennifer over gehad?"

"Nee, dokter Wind, en ik geloof ook niet dat ik het kan. Steeds als ik er over wil beginnen, begint mijn hoofd te tollen," legde ik uit.

"Ik begrijp het," reageerde ze. "Nou, wat is dan volgens jou de volgende stap?" vroeg ze.

Uit onze vorige sessies kende ik ondertussen haar stijl en ik had deze vraag dus wel verwacht. "Misschien is het beter als u het haar verteld," flapte ik eruit.

De drie kwartier daarop besproken we mijn opmerking. Ze zei het niet, maar suggereerde duidelijk dat het beter was dat ik het zelf zou vertellen. Toen de sessie voorbij was, vertrok ik met de afspraak dat ik het nog eens zou proberen en dat we, als mijn pogingen mislukten, het de volgende keer weer ter sprake zouden brengen.

Omdat ik oprecht beloofd had het te proberen, deed ik dat. Maar het lukte me gewoon niet. Tijdens de volgende bijeenkomst met dokter Wind, beschreef ik mijn pogingen en verrassend genoeg, zei ze zonder enige terughoudendheid dat ze met mijn vrouw zou praten. We prikten een vrijdag twee weken later. Ik zou die dag de kinderen naar mijn vader en moeder brengen, zodat Jennifer en ik het weekend daarna alleen zouden moeten zijn.

Natuurlijk werd mijn angst steeds groter toen de bewuste dag naderde. Het was pas de dag ervoor dat ik erover begon en vroeg of zij de volgende middag naar dokter Wind kon gaan.

"Wat is er aan de hand, Bryan?" vroeg ze me zeer bezorgd aankijkend. "Is alles goed met je?"

"Ja, ik ben niet ziek. Ik bezoek dokter Wind al een tijdje en we vinden alleen maar dat het er nu de tijd voor is dat jij met haar gaat praten," zei ik, geheel volgens mijn ingestudeerde script.

"Vertel me wat er gaande is, Bryan?" smeekte ze.

"Ga alsjeblieft alleen even met haar praten, dan kunnen we het daarna bespreken," smeekte ik.

Die bewuste vrijdagmiddag, reed ik met Joyce en Jack van huis weg. Na hen bij mijn ouders afgezet te hebben en weer onderweg naar huis, keek ik maar weer eens op de klok. Ik beseft dat Jennifer op dat moment tegenover dokter Wind zat en op de hoogte gebracht werd van mijn problemen, die nu erg pervers aanvoelden.

Ik was ongeveer twintig minuten voor het einde van hun gesprek thuis, als ze ten minste het volle uur hadden benut en begon onmiddellijk met de voorbereidingen van het diner. Ik wilde het klaar hebben als ze thuiskwam om bij mijn vrouw in de gunst te komen.