Het was bijna een uur later toen de voordeur open hoorde gaan en het geluid van Jennifers hakken op de houten vloer hoorde tikken. Ze liep rechtstreeks naar de keuken waar ik stond te koken. Na een snelle kus nam ze het glas wijn aan dat ik haar aanbood en deed alsof er niets aan de hand was.

"Heb je met..." begon ik te vragen, maar ze onderbrak me al snel.

"Later Bryan. Na het eten, alsjeblief," zei ze en liep met het glas wijn in haar hand weg om zich te gaan omkleden.

Hoewel we het alleen over de standaard onderwerpen hadden en de kwestie vermeden die als een monsterlijke olifant in de kamer stond, smaakte het eten ons goed. Ik zorgde ervoor dat haar wijnglas nooit leeg was, zodat ik zag dat behoorlijk ontspannen was tegen de tijd dat we uitgegeten waren.

"Oké, laten we nu maar eens praten," zei ze, me meenemend naar de woonkamer nadat ik de tafel had afgeruimd.

"Oké," antwoordde ik gedwee.

"Herinner jij je die keer in de vierde klas, Bryan?" begon ze toen we zaten. "Die keer dat jij mijn fiets had stukgemaakt en dat probeerde te verdoezelen? Weet je nog dat ik je vertelde dat die fiets me eigenlijk niets kon schelen, maar dat ik er een hekel aan had dat jij niet gezegd had dat je hem stukgemaakt had? Je beloofde toen met de hand op je hart dat je zoiets nooit meer zou doen."

Natuurlijk herinnerde ik me dat en het feit dat ze me een belofte vanuit onze kindertijd onder de neus wreef, maakte dat ik me een ongelofelijke zak voelde.

"Ja, dat herinner ik me," antwoordde ik fluisterend.

"Je hebt je belofte gebroken," zei ze.

"Ik.. ik..." probeerde ik te antwoorden, maar ik kwam niet verder en staarde slechts naar mijn voeten.

"Weet je hoe het voelt? Weet je hoe pijnlijk het is van een vreemde te horen over de fantasieën van je man?" Hiermee vuurde Jennifer haar volgende kogel af en deze kwam zelfs nog lager onder de gordel.

"Het spijt me, Jennifer," antwoordde ik met de enige woorden die ik kon bedenken.

"Ik ga je iets vragen, Bryan, en wil dat je eerlijk antwoord geeft. Zo ken ik je helemaal niet. Heb je een verhouding?" vroeg ze.

"Nee! Schat... Jennifer. Nee! Echt niet," antwoordde ik direct.

"Dokter Wind dacht ook van niet, maar ik vertelde haar dat ik van plan was het je toch te vragen," vervolgde ze.

"Wat heeft ze je verteld?" vroeg ik, me realiserend ik wilde weten wat dokter Wind Jennifer allemaal over me had verteld.

"Een paar heel goede dingen en een aantal verrassende dingen," antwoordde ze, even zwijgend voor het effect voordat ze verderging.

"Ze zei dat je erg veel van me houdt. Veel meer dan dat ze gezien had bij andere cliënten. Ze zei dat je bij haar kwam omdat je de gedachten en fantasieën die je had verschrikkelijk vond. Daarna legde ze uit wat die gevoelens waren en waarom je ze had."

"Wat vond je ervan?" vroeg ik in de hoop dat haar begrip zou leiden tot aanvaarding.

"Ik begreep wat ze zei, hoewel ik de boodschap niet leuk vond. Ik hou niet van het idee dat mannen monogame vrouwen minder interessant vinden omdat er geen spermaconcurrentie bij komt kijken. Maar ze zei dat dit nu eenmaal in jullie DNA zit. Dat de meeste vrouwen er net als ik mee worstelen het te begrijpen, maar dat de meeste mannen, net als jijzelf, het ook niet kunnen bevatten.

Ook zei ze dat het heel gebruikelijk is," legde Jennifer op een bijna klinische manier uit, iets wat me de hoop gaf dat ik er niet al te zwaar vanaf zou komen.

"Oké, ik weet niet zeker of ik ooit in staat zou zijn geweest het uit te leggen..." begon ik, maar werd ik al snel weer onderbroken.

"Stop Bryan, probeer het maar niet eens," zei ze met een vastberaden blik in haar ogen.

"Oké, het spijt me," zei ik me terugtrekkend in mijn schelp.

"Geef me nog maar wat wijn," beval ze. Ik sprong onmiddellijk op en ging de fles halen.

"Hoe liep het af?" vroeg ik. "Je was een behoorlijk tijd weg."

"We bespraken wat we met jou aan moesten," zei ze en dan een slokje wijn nemend.

"En?" vroeg ik ongeduldig.

"Het kostte haar flink wat tijd waarin ze professioneel probeerde te blijven, maar het eindelijk werd het een vrouw-tot-vrouwgesprek," legde ze uit.

"En?" vroeg ik opnieuw, nu op de rand van de bank zittend.

"Om een lang gesprek kort te maken," zei Jennifer en ze probeerde de glimlach die op haar gezicht verscheen terug te dringen, "zei ze dat als ik je een beetje geef van wat je zoekt, ik alles zou kunnen krijgen wat ik wil."

"Dat is niet zo professioneel," zei ik lichtelijk verrast. "Dat is eerder samenzweerderig."

"Maak je een grapje? Jij bent hier de oorzaak van. Je had vanaf het begin naar mij, je vrouw, je jeugdvriendinnetje, moeten komen. Ik denk dat ik heel eerlijk ben geweest," antwoordde ze met lichte stemverheffing.

"Sorry," zei ik, me nogmaals voor haar voeten werpend.

"Wie zijn die mannen?" vroeg mijn vrouw. "Dat was iets wat ze me niet wilde vertellen."

Ik begon met een poging wat terughoudend te zijn, maar na wat gestruikel werd ik wat oprechter. "Chris, Zach en Thomas, je collega," gaf ik toe.

Chris was de echtgenoot van haar beste vrienden met wie we vaak afspraken. Zach was de monteur die onze auto's onderhield. Hij was wat jonger, ik schat hem halverwege de twintig en hij is van mediterrane afkomst. Thomas was de wat oudere, negroïde man die ik dokter Wind meest recentelijk had beschreven. Er waren nog anderen, maar dat waren minder belangrijke spelers.

Jennifer ontving de informatie zonder zichtbare reactie.

Gedurende de rest van de avond dronken we nog meer wijn en praatten we verder, al kwam het gesprek gelukkig ook op andere onderwerpen. Ik had het gevoel dat haar teleurstelling in mij wat was bijgetrokken, maar toen ik later in bed toenadering tot haar zocht, werd me streng verteld dat ik nog steeds op het strafbankje zat.

De volgende dag ontbeten we samen, waarna Jennifer vertrok om wat boodschappen te gaan doen en wat te winkelen. Ze was bijna de hele dag weg en schaduwen werden al langer toen ik haar hoorde thuiskomen. Met tassen vol spullen kwam ze even later de woonkamer binnen. Het eerste wat me aan haar opviel was dat de bovenste knoopjes van haar bloesje los geknoopt waren, zodat de welving van haar borsten en een flink deel van haar beha te zien waren.

"Waarom staat je bloesje zo ver open, schat?" vroeg ik.

"Oh," riep ze. Waarop ze snel haar tassen liet vallen en de knoopjes van haar bloesje dichtknoopte.

"Jennifer?" begon ik, maar ze pakte de tassen weer op en liep zonder nog iets te zeggen naar de slaapkamer. Ik liep als een puppy achter haar aan, maar ze negeerde elke vraag die ik stelde terwijl ze haar aankopen opborg.

Uiteindelijk, toen ze klaar was met het uitpakken van de levensmiddelen, dreef ik haar in het nauw in de keuken. "Waar ben je geweest?" vroeg ik.

"Naar het winkelcentrum om te winkelen, daarna naar de supermarkt voor de boodschappen en dan ben ik even doorgereden naar Zach, zodat die even naar mijn auto kon kijken. Hij maakte een vreemd geluidje," antwoordde ze.

Nu wist ik welk spelletje ze speelde. Ze daagde me uit om mijn reactie te peilen. Ik wist dat ze niet echt bij Zach was geweest en dat ze waarschijnlijk pas in de hal haar blouse los geknoopt had. Maar alleen al het idee dat ze het gedaan zou kunnen hebben; die kleine kans dat zij echt ondeugend was geweest met Zach, maakte dat mijn lul gelijk stijf stond en gooide mijn verlangen in de hogere versnelling.

Ik pakte haar hand en leurde haar mee naar de slaapkamer. Deze keer bood ze geen weerstand toen ik haar in mijn armen nam, haar kuste en haar lichaam streelde. In geen tijd had ik haar naakt en mijn kleren volgend die van haar snel.

Ik kuste haar hele lichaam, van haar nek tot aan haar knieën, waarna ik terugkeerde naar haar tepels en vervolgens naar haar spleetje, die tot mijn vreugde al goed gesmeerd was.

Ik pakte een condoom uit het nachtkastje en stoeide met bevende handen om hem om te doen, terwijl Jennifer met mijn tepels speelde. Eenmaal bovenop haar, vond ik gemakkelijk mijn weg en we kreunde in koor tijdens de penetratie.

Ik deed mijn best me in te houden, maar ik was waarschijnlijk pas tien stoten verder toen ik erover begon. "Vertel me alles over je ontmoeting met Zach?" vroeg ik

"Mmm... Hij is zo sexy..." antwoordde ze zacht. Haar woorden deden mijn lichaam beven en activeerden een golf van chemische stoffen in mijn hersenen die me nog geiler maakten. Ik begon sneller te bewegen en een waas leek te voor mijn ogen te komen.

"Heeft hij je borsten gezien?" vroeg ik, me afvragend of ze echt een spelletje speelde.

"Oh, ja..." antwoordde ze.

"God Jennifer, en verder?" Ik schreeuwde het praktisch tegen haar en mijn lichaam ging in de overdrive.

"Kan je dat niet voelen?" vroeg ze met haar nagels over mijn rug krassend.

Het kostte me een paar seconden om haar betekenis te begrijpen, maar toen zorgde het ervoor dat ik bijna alle controle verloor. "Jennifer, heeft hij je...? Hebben jullie...? Heb je zijn sperma in je?"

"Mmm... hmm..." humde ze instemmend. Ik trok me gelijk uit haar terug en wilde het condoom afdoen om ook mijn nageslacht naar haar kutje te sturen, maar ze hield me tegen. "Geef Zach een kans," zei ze.

Na nog tien stoten kwam ik luid schreeuwend klaar.

Tijdens mijn zaadlozing verloor ik alle oriëntatie omdat de gedachte dat Zachs zaadcellen door Jennifers lichaam bewogen en op weg waren haar zwanger te maken enorm spannend was.

Volledig uitgeput stortte ik naast haar neer, maar daar stopte het nog niet. Laura stroopte het condoom van mijn leeglopende pik en dan voelde ik haar warme mond en tong eromheen. Toen we nog kinderen waren, was het heel normaal dat ze me schoonmaakte na de seks, al had ik deze behandeling al heel lang niet meer mogen ontvangen.

"Ik hou van je," was ik eindelijk in staat hijgend uit te brengen en ik legde mijn hand op haar achterhoofd. Ze werkte gestaag door en het duurde dan ook niet lang voordat ik opnieuw stijf was. Jennifer klom op me en liet zich op mijn lul zakken, haar handen aan weerszijden van mijn schouders. Langzaam begon ze te bewegen. "Bent je tevreden?" vroeg ze met een grijns.

"God, ja, Jennifer," antwoordde ik met alle energie die ik kon opbrengen.

"Mooi. Maar dit moet je goed begrijpen. Dit is een traktatie. Ik ben niet van plan mijn man kwijt te raken, dus je krijgt dit alleen bij speciale gelegenheden," kondigde ze aan.

"Je hoeft dit niet aldoor te doen. Misschien geregeld," antwoordde ik met de gedachte dat ik haar boodschap begreep.

"Niet geregeld," zei ze. "Heel soms. Als je geluk hebt en een brave jongen bent, misschien eens per maand."

"Oké, ik begrijp het. Ik hou van je," zei ik. "Moeten we eigenlijk geen condoom pakken?"

"Nee hoor, we hebben geen condoom nodig. Er is geen kans dat je hierna opnieuw klaarkomt," zei ze. "En ik hou ook van jou."

Ik had het perfecte uitzicht op mijn mooie vrouw die me bereed terwijl ik met haar tepels speelde. Nadat ze naar mijn idee een zeer bevredigend orgasme kreeg, viel ze bovenop me en bleef even liggen uithijgen.

"We gaan eruit," zei nadat ze bijgekomen was. "Je gaat me mee uit eten nemen."

Trouw aan haar belofte, gaf Jennifer me af en toe geven de traktatie door mijn fantasie te prikkelen met steeds Chris, Zach of Thomas. Hoewel ik graag verder was gegaan, kon ik haar inspanningen mij te plezieren waarderen en vooral het feit dat ik nooit wist wanneer het zou gebeuren, maakten de dingen alleen maar spannender. Het acteerwerk had tot gevolg dat onze normale frequentie van vrijen bijna verdubbelde en ook nog eens boeiender en intenser was. Tijdens deze die sessies zorgde ik er altijd ervoor dat ik haar liet weten hoeveel ik van haar hield, en dat was niet moeilijk.

Enkele maanden nadat Jennifer met haar had gesproken, hadden we samen een evaluatiegesprek met dokter Wind. We waren beiden heel open met het beschrijven van onze toneelspelletjes, die de dokter gezond dacht te vinden. Dan vroeg ze mijn vrouw iets wat ik nog nooit had overwogen maar wat onmiddellijk mijn interesse wekte. "Maar, Jennifer, vond je het idee van seks hebben met een andere man ook opwindend?"

Mijn vrouw, die tijdens het bespreken van mijn fantasieën en hoe ze ermee omging heel spraakzaam was geweest, bloosde nu diep. "Zo heb ik er echt nog niet over nagedacht," zei ze dan. Net als ik zag de dokter dat ze loog.

"Ik begrijp het," reageerde dokter Wind. "Het zou trouwens echt niet verwonderlijk zijn dat je ook wat opgewonden raakte van jouw..."

"Oké, dank u," antwoordde Jennifer haar onderbrekend. Het was duidelijk dat ze geen zin had in dit gesprek en de dokter keek me even met een opgetrokken wenkbrauw aan.

We vertrokken niet veel later, maar dokter Winds vraag en Jennifers reactie daarop hielden me bezig. Al die tijd had ik mezelf vooral als profiteur van onze seksspelletjes gezien, met mijn vrouw in de rol van een soort van slachtoffer die zo goed was mij te steunen. Het idee dat zij het ook wel interessant en opwindend vond, als dat zo was, liet een heel nieuw licht op de zaak te schijnen.