De nacht hing als een fluwelen sluier over hen heen, doordrenkt met de geur van jasmijn en de warme belofte van iets wat onvermijdelijk voelde. Julia voelde Pauls ademhaling, langzaam en diep, vlakbij haar oor. Zijn vingers, ruw maar teder, gleden langs haar kaaklijn, volgden de contouren van haar hals en rustten even op de tere huid net onder haar oor. Een rilling gleed langs haar ruggengraat terwijl ze zich overgaf aan de intensiteit van zijn aanraking.

Hij bestudeerde haar gezicht alsof hij elk detail in zich op wilde nemen, zijn ogen donker en doordrenkt van verlangen. “Je bent prachtig,” fluisterde hij, zijn stem laag en ruw, doordrenkt met een emotie die ze niet volledig kon duiden. Zijn duim gleed over haar onderlip, traag, bijna verkennend, voordat hij zich naar voren boog en haar opnieuw kuste.

Het begon zacht, een aftastende aanraking van lippen, maar al snel verdiepte het zich. Zijn tong raakte die van haar, traag en sensueel, een spel van verleiding en geduld. Julia voelde hoe haar lichaam zich opende, reageerde op zijn tederheid en tegelijkertijd op het onmiskenbare vuur dat tussen hen oplaaide. Ze liet haar vingers over zijn nek glijden, voelde de gespannen spieren onder haar aanraking, hoe hij zich inhield, alsof hij haar de leiding wilde geven.

Paul trok haar dichter tegen zich aan, zijn hand gleed langs haar rug, volgde de ronding van haar taille en rustte even op haar heup. De warmte van zijn aanraking brandde door de dunne stof van haar jurk heen. Ze voelde hoe haar ademhaling versnelde, hoe de spanning tussen hen zich opbouwde als een elektrische lading in de lucht vlak voor een storm.

Zijn lippen verlieten de hare en dwaalden langzaam naar haar kaak, haar hals, waar hij een spoor van kussen achterliet. Julia sloot haar ogen, gaf zich over aan de sensaties die door haar heen golfden. Zijn hand gleed langzaam langs de zijkant van haar lichaam, zijn vingertoppen slechts een schaduw van een aanraking, en toch liet het brandende sporen na op haar huid.

“Ik wil dit… maar alleen als jij het ook wilt,” fluisterde hij tegen haar hals, zijn adem warm en opwindend tegen haar huid.

Julia haalde diep adem en keek hem aan. Haar vingers verkenden de strakke lijnen van zijn borst onder het dunne katoen van zijn overhemd, voelde de warmte en kracht die eronder verborgen lag. Ze knikte langzaam, haar ogen groot en gevuld met een mengeling van verlangen en overgave. “Ik wil dit,” antwoordde ze zacht, haar stem nauwelijks meer dan een fluistering in de nacht.

Een glimlach speelde om Pauls lippen voordat hij haar opnieuw kuste, dit keer dieper, hongeriger. Zijn handen gleden over haar lichaam met een zorgvuldigheid die haar hart sneller deed slaan, alsof hij haar wilde aanbidden met elke aanraking. Julia voelde hoe alles om hen heen vervaagde—de tuin, de nacht, de hele wereld—en alleen zij en Paul overbleven, in een moment dat zich in haar geheugen zou branden als een zacht, sensueel vuur.

Zijn handen verkenden haar langzaam, met een geduld dat haar bijna gek maakte. Hij nam de tijd om elke reactie uit haar te lokken, om haar lichaam te leren kennen zoals een kunstenaar een meesterwerk bestudeert. Zijn lippen dwaalden verder, over haar sleutelbeen, lager langs haar hals, en een diepe zucht ontsnapte haar lippen. Haar vingers grepen zich vast in het zachte stof van zijn shirt, terwijl haar lichaam zich onbewust naar hem boog.

Paul’s ademhaling versnelde toen hij haar langzaam tegen zich aantrok. De warmte tussen hen voelde bijna tastbaar, een pulserende energie die hen omhulde. Zijn hand gleed onder de rand van haar jurk, slechts een vederlichte aanraking over haar dij, en Julia voelde hoe haar huid reageerde, hoe haar adem in haar keel stokte.

Ze zocht zijn blik, zag de rauwe intensiteit in zijn ogen, en iets diep in haar binnenste smolt onder die vurige aandacht. De wereld leek even stil te staan, gevangen in dit moment van pure overgave en verlangen. Paul boog zich dichter naar haar toe, zijn stem nauwelijks meer dan een ademtocht tegen haar huid. “Ik wil je,” fluisterde hij, en zijn woorden gloeiden in haar, een vlam die haar volledig verzwolg.

Julia beantwoordde zijn blik met eenzelfde honger, haar lippen trillend van ingehouden opwinding. Ze legde haar hand op zijn borst, voelde de krachtige, gestage hartslag onder haar vingers. Ze wist dat dit moment onvermijdelijk was, dat ze beiden op het punt stonden iets te betreden dat geen van hen ooit meer ongedaan kon maken. En toen ze opnieuw samen versmolten in een kus, wist ze één ding zeker: ze wilde meer, zoveel meer.