‘Wat denk jij?’

Mirjam keek op van haar glas. De cursusleider had zijn ogen op haar gericht terwijl hij rustig aan zijn glas snoof. De entourage was een en al wijn, maar toch was Mirjam met gedachtes ergens anders. Misschien kwam het ook doordat het de achtste wijn van de avond was en de achtste die ze niet had uitgespuwd. Het was immers de laatste avond. Ze keek de man met zijn weelderige bos haar en zijn blouse die te ver open stond om in deze tijd hip genoemd te kunnen worden aan, tuitte haar lippen. ‘Een Shiraz. Misschien zal Frankrijk het meest op de lippen liggen, maar ik ga voor Spanje. Ik denk meer zon, net wat fruitiger. Heerlijk temperament.’

De man draaide wat met zijn glas, snoof nog een keer aan de blind ingeschonken drank en nam een slok. ‘Niet gedacht. Wie dacht dat ook?’

Niemand ging er in mee. Mirjam bleek het wel bij het juiste eind te hebben. Dat was tijdens deze cursusavonden al vaker gebleken. Haar drukke leven stond hier even stil. Jaren waren gepasseerd waarin wijn puur iets was om ’s avonds, of in de namiddag, of beide, het glas in te gieten en het leven te vieren. Jaren waren er geweest dat wijn symbool had gestaan voor de beleving van seks, het elkaar treffen tussen de spreekwoordelijke lakens die ook net zo goed het aanrecht hadden kunnen zijn. Maar tijden veranderden. Mirjam was ouder geworden, twee huwelijken waren gestrand voordat welk jubileum dan ook gevierd kon worden en diezelfde twee huwelijken hadden haar bespaard van kinderen, wat ze stiekem als zegen zag.

Daarom leidde Mirjam nu haar drukke bestaan zoals ze nu haar drukke bestaan leidde. Dat betekende dat ze na werk, als ze er tijd voor maakte, tijd kon spenderen met vriendinnen, zichzelf kon laten verwennen in de betere restaurants, of kon sporten. Die tijd maakte ze echter nooit. Mirjam gunde zichzelf, ondanks de rijkelijke bedeling na de laatste scheiding, vooral haar werk, want wat ooit haar passie was, was nu haar werk.

Dat werk was namelijk werk dat maar weinigen konden beoefenen. Als eerste violiste van een gerenommeerd orkest wat met hoge regelmaat op het internationale toneel mocht acteren, bestond haar tijd buiten het samenzijn met het orkest vooral uit oefenen. In haar statische woning net buiten het centrum van Den Haag waar de klassieke tonen ook in de meubilering en decorering waren doorgevoerd, waren twee ruimtes volledig geïsoleerd, zodat zij in alle rust dag en nacht zonder te hoeven waken voor burenruzies kon oefenen en enkele van haar veel geprezen studenten kon onderwijzen in de kunsten met de strijkstok. Hoewel ergens in haar wildste, vervlogen fantasieën die ruimtes ook nog voor het beminnen van iets heel anders dan de viool en de strijkstok gebruikt konden worden, waren ze ook echt alleen voor de viool gebruikt.

Toen een vriendin haar mee had genomen naar de SDEN1, een wijncursus bij een leuke wijntoko nabij het Haagse centrum, op loopafstand van waar ze woonde, was ze vrij sceptisch geweest. Wijn was leuk, de geste werd gewaardeerd, maar het kostte haar ook geld, want ze kon dan niks verdienen. Mirjam kon het zich toen nog niet voorstellen, maar het enthousiasme was na die ene avond groot. Haar vriendin Elisabeth vond het leuk, maar ging niet door voor niveau 2. Mirjam zag dat wel zitten. Eindelijk had ze iets waar ze zich helemaal in kon laten gaan.

De samenstelling van de groep was niet per se zoals zij een groep zou samenstellen. Drie stellen van man en vrouw, twee vrienden die soms meer leken dan alleen vrienden en een beetje een zeikerige dame met een kort kapsel, welke in alle opzichte niet Mirjams beste vriendin zou worden. Mirjam was de einzelgänger in de groep, maar dat vond ze niet erg. Haar leven had zo vaak gefloreerd doordat zij een einzelgänger was.

De laatste avond werd gevierd met wat extra hapjes op de gezellige cursustafel, maar al snel dropen de meesten af. Carla verliet als laatste voor Mirjam de ruimte, waardoor zij met de cursusleider overbleef. Hij keek haar aan en pakte de aangebroken fles Chianti Classico, waarvan hij het zonde vond om die aangebroken achter te laten. Mirjam ging daarin mee.

‘Waarom ga je niet op reis?’

‘Hoezo?’ vroeg Mirjam hem niet-begrijpend.

Ronald legde zijn suède laarzen op de stoel naast hem, hing zijn arm over zijn rugleuning en pakte het glas in zijn hand. Terwijl hij de heerlijk rijk geurende Chianti Classico uit de Toscaanse heuvels door zijn glas walste zocht hij even zijn woorden. ‘Jij, in een mooie auto langs de verschillende wijngaarden, waar je je hoffelijk laat ontvangen door de eigenaren van de wijndomeinen en zo pas echt leert wat geen cursus je leren zal.’

‘En dat zie je mij doen?’

‘Als ik van al die jaren SDEN-cursussen geven iemand het zie doen, ben jij het. Jij hebt de juiste tong, toon en elegantie om dit te ondernemen.’

Mirjam liet de woorden van Ronald om haar inwerken. Ze walste de wijn flink door haar ruime kelk. Een paar keer keek ze naar hem op. Zij dacht niet aan reizen. Mirjam wilde vurig dat hij niet tien jaar jonger was, of zij tien jaar ouder. In andere tijden had ze zich laten gaan, tussen de lakens die er al dan niet bij betrokken werden. Mirjam voelde iets wat ze in tijden niet had gevoeld. Ze zag hem van zijn wijn drinken, zuinig en haar aankijkend over het glas. ‘En? Wat denk je?’

Haar blik moest indringender dan ooit zijn geweest. Ze nam nog een meesterlijke slok terwijl ze hem aan bleef kijken. Nadat de slok haar keel in had gemogen, keek ze naar het glas, zette deze op tafel en boog wat voorover naar Ronald. Haar rode jurk gaf hem wat meer zicht op haar vrouwelijkheid zonder dat dit haar doel was. ‘Wat ik denk heeft weinig met wijn te maken.’

Het ging daarna allemaal snel, want Mirjam vond zich kort daarna op zijn schoot en doordat haar benen aan weerszijde van de cursusleider de grond toucheerden, kon haar jurk niks anders dan haar billen en wat ze onder de jurk droeg prijsgeven. Met een hand omvatte hij haar rechterbil, terwijl hij met rechts zijn wijn tussen hen in liet spelen. De hand kneedde haar nog net niet, maar Mirjam wist dat dit gevoel haar leidde naar iets wat ze te lang niet beleefd had. Tussen de wijn door vonden hun monden elkaar op een manier dat het duidelijk was dat de lust leidend was. Met het laatste beetje van de Chianti Classico er nog in, viel het glas uit zijn handen en de scherven gaven een startsein tot een wilde vertolking van pure lust.

Mirjam duwde haar onderlichaam tegen de zijne, bereed hem met zijn kleren nog aan en voelde zijn mond haar borsten bevrijden. De jurk ging gewillig van haar schouders, omdat de rits op haar rug gemakkelijk naar beneden was gegaan. Zijn mond wist niet waar die beginnen moest. Mirjam voelde Ronald zijn mond bewegen over haar borstkas, haar hals en haar borstaanzet op een manier die duidelijk maakte dat hij wist wat hij deed. Gelukkig mocht haar zalmkleurige beha het spel ook verlaten.

Tussen hen in ging zijn overhemd open en was ook genoeg ruimte om zijn broek open te werken, want aan alles voelde Mirjam dat iets daar te weinig ruimte had. Toen zijn mond de weelde van haar borsten had verlaten en terug bij haar mond was, werd het menens. Haar rechterhand voelde hem inmiddels zo hard zijn, dat ze alleen maar kon smachten dat haar persoonlijke wijnviking haar aldaar op tafel tot zich zou nemen als de beste wijn die hij ooit over zijn tong had laten glijden. Alsof hij haar gedachtes kon lezen, tilde hij haar omhoog en zette haar billen op de houten tafel. Mirjam voelde zijn lid en zonder na te denken, trok ze haar string, waarvan hij nooit zou zien dat die bijpassend aan de beha was, opzij. Hij vulde haar nog voor ze kon beseffen hoe nat haar intieme zone was. Hijgend hing hij half over haar. Haar rechterhand speelde met zijn woeste bos haar, terwijl links al snel twee lege flessen van hun staande positie had beroofd. Terwijl er daardoor op de grond nog meer glaswerk rinkelde, voelde ze zich één met hem. Hij penetreerde haar vol overgave, alsof dít de kers op de taart van deze cursus was. Misschien was het dat ook.

Mirjam voelde hem diep van binnen groot zijn, voelde zijn adem in haar hals en voelde haar borsten de vrijheid pakken om bescheiden mee te gaan in zijn kracht. Hun een-zijn was intens, zoals een complexe wijn door de mond glijdt. Haar benen waren om zijn middel. Krachtig bewoog hij zijn onderlichaam op en neer zonder dat het ergens een pornografisch gehalte kreeg. Waarschijnlijk was menig Hollywood-regisseur bij dit beeld van dampende, onverwachte seks in de achterkamer van een wijnboetiek jaloers omdat zij dit nooit zo geschreven hadden.

Hoe geweldig was het om zelf de veertig al even gepasseerd te zijn en dan op zo’n goddelijke wijze door deze flink jongere man op een magistrale manier genomen te worden? Was het woord passie niet gewoon voor dit soort momenten bedacht? Het gehijg van hem, haar zachte, tevreden gekreun en haar opwinding waren het enige dat in de ruimte klonk. Keer op keer bewoog hij zo dat ze zijn ballen tegen zich aan voelde drukken. Dat hij telkens een fractie zo diep mogelijk in haar bleef, voelde intens. Hoelang had Mirjam dit niet gevoeld zo?

Zijn handen maakten dat ze voelde alsof ze in de handen van een machtige Noorse God was, alsof alleen zij en hij daar op de wereld waren. Sporadisch vonden hun monden elkaar tijdens deze wip op de tafel waaraan zo vaak cursussisten zich over alle facetten van de wijn buigen, maar die keren onderstreepten wel dat het hier niet om seks der innige geliefden ging. De hele intensiteit van zijn bewegen, van haar gekreun, was gebaseerd op een onbewust weten dat het zomaar eenmalig kon zijn.

In plaats van de hele Kamasutra af te gaan, waren Mirjam en Ronald langdurig één in dezelfde positie die ze aannamen toen hij haar zo posteerde op tafel en naar binnen leidde in haar natte vrucht. Dit was gedreven door de pure drift van het één-zijn, van het in elkaar opgaan, van de synthese van wijn en hunkering. Terwijl haar rode jurk slechts nog om haar taille, waar zeker niet over geklaagd hoefde te worden, gegoten zat en haar billen zelf de intense parade van haar opwinding konden voelen, voelde Mirjam Ronald het zwaarder krijgen. Ze wierp nu beide armen om zijn nek, keek naar hem door haar toegeknepen ogen en bedacht wat hij haar gaf.

Als een man grotesk en weelderig tegelijk klaar kon komen, dan was het Ronald wel. Met zijn hele lichaam stuwde hij zijn zaadcellen diep Mirjam in. De enkele bewegingen die zijn befaamde moment onderstreepten, waren zelfs in die kaders weg te schrijven. Mirjam voelde hem diep van binnen bewegen. Het was geweldig. Zijn pik mocht diep in haar blijven tot hij zijn inmiddels over haar heen hangende bos haar weer naar achteren sloeg en zijn rug rechtte. Wat hun was overkomen, was voor Mirjam veel meer dan een wip als afsluiting van een cursus.

Terwijl zij zich fatsoeneerde en hij zijn geleegde wapen opborg, liep hij naar het andere eind van de tafel, pakte twee kleine glaasjes en besefte dat alles leeg was wat nog op tafel stond. Met een zucht keek hij haar aan. Haar borsten waren net weer terug in haar beha, waarna hij naar haar toe kwam en zonder woorden maar wel als een gentlemen haar rits op haar rug weer naar boven bracht. Daarna keek Mirjam hem aan. ‘Dankjewel.’ Direct bracht ze zich in beweging naar de uitgang.

‘Ga je de reis maken?’

Mirjam keek hem aan, keek even naar de schappen vol wijn en bracht haar blik terug. ‘Misschien ben ik er al aan begonnen,’ zei ze, waarna ze de zaak verliet, wetende dat deze cursus haar naar een andere dimensie in haar leven heeft gebracht. Ja, dit was nog maar de start.