*** De gesprekskosten voor dit gesprek bedragen 35 eurocent per minuut plus de gebruikelijke kosten van uw mobiele toestel ***

“Dromen-hotline, goedemiddag. Vertel ons wie u bent en wat uw droom was”

“…”

“Dromen-hotline, goedemiddag. Vertel ons wie u bent en wat uw droom was”

“Uhm, hallo?”

“Goedemiddag mevrouw. Wat kan de dromen-hotline voor u betekenen?”

“Moet ik mijn naam zeggen?”

“Natuurlijk niet, mevrouw. U kunt gewoon ook uw droom vertellen en dan kijken we daarna hoe we iets voor u kunnen duiden. En afhankelijk daarvan kunnen we bepalen of uw persoonsgegevens noodzakelijk zijn, als u bijvoorbeeld een specifiekere uitwerking wenst.”

“Ok…ik, ik durf niet zo goed.”

“U hoeft zich nergens voor te schamen mevrouw. We hebben al zoveel gehoord. En dromen staat helemaal vrij.”

“Dat is het niet….ik ben gewoon zo….”

“Zo wat, mevrouw?”

“Zo verlegen. En je hoeft me geen mevrouw te noemen. Ik ben nog maar negentien.”

“En u droomt ervan uw verlegenheid kwijt te raken?”

“Ook niet echt. Ik droom alleen van een man die, eh, hoe zeg ik dat, een man die…”

“Doet u maar rustig mevrouw. We hebben bijna elke droom al eens gehoord.”

“In mijn droom is de man gewoon heel kalm en rustig. En hij neemt de tijd. Hij houdt me vast en knuffelt me. Hij is heel anders dan de jongens op school, met hun harde stemmen en ruwe vingers.”

“Helemaal geen bizarre droom mevrouw. Vertelt u eens, hoe ziet hij eruit.”

“Dat droom ik nooit precies. Hij is wel knap, maar ik droom nooit de details…”

“Ik begrijp het. Bent u eraan toe wat meer over uzelf te vertellen? Laten we rustig beginnen: Wat is uw naam?”

“Mijn naam? Mijn naam… is……ehm….Ilse.”

***

Ilse lag languit op de bank zich te vervelen. Haar ouders waren met haar moeders werk met een uitje mee en zouden die nacht in een hotel doorbrengen. Haar broertje had van de gelegenheid gebruik gemaakt om bij zijn vriendinnetje te gaan slapen. ‘Hij wel!’ had Ilse jaloers gedacht. Niet dat ze het hem niet gunde, maar ze wilde zelf ook wel eens een leuke jongen of man ontmoeten. En als ze die man dan eenmaal had ontmoet dan hoopte ze dat ze niet zou dichtklappen zoals ze meestal zou doen.

Ze klapte haar laptop open en startte netflix op. Ze scrolde door haar aanraders. De films die ze uitkoos was “10 things I hate about you” op. ‘Voor elke redden dat zij hem haat heb ik die film inmiddels wel een keer gezien’, dacht ze, maar ze zette hem toch op.

Ze lag net een kwartier op de bank en het overbekende verhaal begon zich weer voor haar te ontvouwen toen opeens de bel ging. Ze wist bijna meteen wie het was: “Hij”. Ze had het niet voor mogelijk gehouden dat het telefoonnummer wat haar tante Cindy haar gegeven had iets meer was dan een grap. Nadat ze, beschroomd haar verhaal had gedaan tegen de beleefde telefoniste had ze er nauwelijks meer over nagedacht. Ze had het ervaren als een soort van therapie, een gebaar van haar tante om eens van die verlegenheid en onzekerheid af te komen. Ja, het was eng geweest die details te delen met een vreemde, maar ook, op een manier, veilig.

En nu precies op het tijdstip als in haar dagdroom, ging opeens de bel en in één ogenblik wist ze met ontstellende zekerheid, hoe de vork in de steel zat. Heel even bleef ze verstijfd van de zenuwen op de bank liggen tot ze zichzelf dwong om op te staan. Toen ze opgestaan was begon ze zichzelf al van de dwaasheid van haar laatste gedachten te vertuigen. Natuurlijk was hij het niet, het was vast een collecte of zo. Iets anders kon toch helemaal niet.

In dat geval moest ze zich dan nu even na laten kijken, want hij stond wel degelijk voor haar deur. Lang, blond, en stralende ogen die haar al toelachten. Waarschijnlijk ook gespierd, maar dat wist ze niet zeker: hij had een grote tas vol boodschappen in armen en die hield hij voor zijn borst. Uit de tas staken wat groentes precies zoals ze altijd droomde. Zijn stem was zelfs zoals ze zich had voorgesteld. Hij had nooit een gezicht gehad, maar altijd een stem. “Hallo, Ilse,” zei hij en diep en laag resoneerde het geluid in zijn borst. “Wat leuk je te zien. Ben je lekker film aan het kijken?”

Ze was altijd al verlegen, en nu helemaal. Haar gezicht stond helemaal in brand en elke vorm van spreken werd haar onmogelijk gemaakt door het lood in haar tong. Hij deed echter net alsof hij het niet merkte en zei: “Kijk maar lekker door, lieve meid, dan begin ik met koken. Ovenschotel met prei en gehakt, want ik weet dat je dat heerlijk vindt.”

Hij gaf haar geen kans om te weigeren en stapte naar binnen. Heel even dacht ze eraan om te protesteren, daarna raakte ze in paniek. Hij kwam zomaar binnen! Ze was overgeleverd aan zijn grillen nu. Hij liep de gang door, de kamer in, waar haar film nog steeds opstond. Toen hij het scherm zag zei hij: “Heath Ledger, te vroeg gestorven en de altijd prachtige Julia Styles. Leuke film is dit, ja. Leuk verhaal ook.”

Zijn waardering en zijn ontwapenende optreden zorgden ervoor dat ze hem meer vertrouwde. “Het is Shakespeare,” fluisterde ze onhoorbaar “dus daar komt dat door.”

Toch had hij haar verstaan. Hij knikte. “Inderdaad. The taming of the shrew.”

Haar knieën knikten toen ze hem dit hoorde zeggen, zonder dat er een reden voor was. Iedereen met wikipedia kon dat opzoeken, zo bijzonder was dit feitje niet. Toch was de moeite die hij voor haar gedaan had erg vleiend.

“Nou kijk door,” zei hij, “je mist van alles. Ik ga aan de slag, anders zullen we honger lijden vandaag.”

Eindelijk had ze iets van stem geluid teruggewonnen. “Weet je wel waar alles staat? Moet ik je niet helpen?”

Hij keek haar aan en hield zijn hoofd schuin terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok. En weer vervloekte ze het bloed dat als bezetene door haar aders naar hoofd raasde en haar opnieuw een hoofd als een tomaat bezorgde. Maar hij zag er zo leuk uit terwijl hij zo keek! “Ik denk dat ik het allemaal wel vind. Of bewaren jullie het bestek op de wc en de vergiet in de kleerkast?”

Ze schudde haar hoofd. ‘Niet naar je schoenen kijken, Ilse’, dacht ze bij zichzelf. ‘Dat is nergens voor nodig. Alles gaat ten slotte precies zoals je wilt.’

Ze ging weer op de bank zitten en zette de televisie iets zachter. Hij stond aan de aanrecht en nu ze elkaar niet recht aankeken was het een stuk makkelijker om hem op te nemen. Hij was inderdaad breed, maar niet alsof hij elke dag in de sportschool zat. Meer iemand die zorg besteedde aan hoe hij eruitzag. Hij was nog nooit in haar keuken geweest, maar leek niet te min moeiteloos alles te vinden wat hij nodig had. Dat beloofde wat voor de rest van de avond, dacht ze. Dat was al voldoende om haar weer opnieuw te doen blozen en alsof het noodlot met haar speelde keek hij net een keer over zijn schouder. Snel richtte ze haar aandacht op de televisie. Uit haar ooghoeken zag ze hem lachen en knipogen.

De wereld was fijner als hij in de buurt was, merkte ze. Normaal ergerde ze zich enorm aan geluiden die de dialoog van de film verstoorden, maar vandaag niet. Het rinkelen van schalen en pannen, het uitschuiven van lades, het knappen van de prei onder het mes, het sissen van het gehakt in de pan, het zachte gezoem van de oven en de afzuigkap, het was allemaal muziek. Ze hoopte eigenlijk nog dat hij in gezang zou uitbarsten, maar dat droomde ze nu pas voor het eerst.

Het was maar goed dat ze de film al zo vaak gezien had, want haar gedachten en haar blik dwaalden voortdurend af naar hem. Ze zag hem met zorg de maaltijd bereiden en tot haar grote schrik voelde ze zelf een huivering door haar hele lijf gaan toen ze zag hoe hij paneermeel tussen zijn vingers in de ovenschotel verkruimelde. “Anders wordt het zo nat,” verklaarde hij. En ditmaal schoot het bloed niet alleen naar haar hoofd, al bloosde ze er niet minder om.

Hij opende oven en zette de schotel erin. “Hoe lang duurt de film nog?” vroeg hij.

“Zo’n drie kwartier.”, antwoordde ze

“Dan kunnen we daarna eten. De schotel moet nog drie kwartier in de oven. Mag ik meekijken?”

Ze had het hem het liefst de bank naast haar opgesleurd, maar als ze al bloosde als hij zelfs maar naar haar keek was dat niet echt iets wat ze snel zou doen. Dus in plaats daarvan knikte ze maar en tot haar grote vreugde bloosde ze dit keer niet. Hij ging op de bank zitten, niet te dicht bij haar, maar hij pakte haar voeten en legde ze op zijn schoot. Ze lagen heel dicht bij zijn penis, dacht ze nog. Als ze alleen maar even haar tenen uitstrekte zou ze hem aanraken. Zou ze dat doen? Heel voorzichtig bewoog ze haar tenen. Het was nauwelijks waarneembaar, maar toch leek hij iets te merken. Hij omklemden haar voeten met beide handen. Zacht streelde hij ze en drukte met de duimen tegen haar voetzolen. Al snel voelde haar lichaam aan alsof ze in brand stond, maar dit keer was het niet van verlegenheid. Ze herkende echt wel met haar lichaam gebeurde; ze verlangde naar hem. En hij streelde en masseerde haar voeten op zo’n manier dat het echt wel duidelijk was dat zij hem ook niet koud liet. Met haar hak, die nog steeds op haar schoot lag voelde ze dat er iets duidelijk iets groeide. Dat had ze wel eens eerder gevoeld, als ze het eindelijk eens aangedurfd had om met een jongen te schuifelen. Maar die jongens schuurden hun piemels altijd zo tegen haar aan dat het leek of ze na de dans haar mee zouden nemen naar het fietsenschuurtje om daar van alles te doen wat ze nog niet wilde. Nu zou ze bijna alles geven voor een fietsenschuurtje in de achtertuin, zodat hij haar mee daar naar toe kon nemen. Maar hij liet zijn handen niet hoger komen dan haar enkels.

Op het moment dat de aftiteling begon te lopen ging het belletje van de oven. “We kunnen aan tafel eten, of we kunnen een film opzetten en gezellig voor de televisie eten. Wat zullen doen?”, vroeg hij haar.

Een deel van haar wilde niet eens opstaan, maar toch zei ze: “Kies jij maar. Ik ben veel te lui om iets te beslissen.” Pas toen


ze dit gezegd had viel het haar op dat ze niet één keer gebloosd of gestotterd had.

“Dan eten we voor de televisie. Een diner met kaarslicht klinkt heel leuk, maar je moet ook niet overdrijven. Ik heb wel een film die ik wil voorstellen. Je zult hem ook wel leuk vinden.”

“Welke is het?”

“Dat is een verrassing. Zou jij willen opscheppen, dan zal ik hem even zoeken. Hij staat op netflix, dat heb ik gecontroleerd voordat ik boodschappen ging doen.”

Ilse stond op van de bank en liep naar de oven. Ze opende hem en de heerlijke geur van de kruiden en gebraden gehakt sloeg maar tegemoet. Met een theedoek om haar handen pakte ze de schaal eruit en zette hem op de kookplaat. Ze schepte twee porties op op de borden die hij had klaargezet. Achter haar hoorde een plop en toen ze over haar schouder keek zag ze dat hij klaar was op de computer en een fles wijn opentrok. Geen idee waar hij die vandaan haalde. Ze pakte de borden en nam ze weer mee naar de salontafel.

Precies op het moment dat ze de borden op tafel neerzette begon de film. Ze had deze ook al eens gezien: friends with benefits. Hij ging zitten en pakte zijn bord op schoot. Zij volgde zijn voorbeeld. Ze aten aan weerszijden van de bank. Het was een driezitter, dus er was een gehele zitplaats tussen hen. Eigenlijk teveel vond ze. Het zou fijn zijn om vlak naast hem te zitten, om zijn heup tegen de hare te voelen en zijn arm af en toe langs haar lijf te voelen strelen. Zou ze het durven, om iets dichter bij hem te gaan zitten? Dat droomde ze ten slotte altijd. En deze droom was zo griezelig realistisch...

Toch durfde ze het niet. Een beetje boos op zichzelf, maar nog steeds gelukkig met de situatie, begon ze te eten en keek naar de liefdesperikelen van Mila Kunis en Justin Timberlake. De seksscènes, voor zover er die al waren, waren behoorlijk tam, maar toch nu ze die scènes zag terwijl hij ook in de kamer was, kregen ze een extra lading. Bij elke kus of suggestieve opmerking werd ze weer zo rood als een kreeft. Het besteedde dar geen enkele aandacht aan, waarschijnlijk om het niet nog genanter voor haar te maken.

De borden waren leeg en werden aan de kant gezet. Het wijnglas was leeg en werd bijgeschonken, zowel dat van haar als dat van hem. Ilse wist dat ze iets moest doen, want hij was zo lief en afwachtend dat de avond voorbij zou gaan als ze hem niet een kleine aanmoediging gaf. Op de bodem van het tweede glas vond ze de moed die ze zocht. Over de bank gleed ze naar hem toe en legde haar hoofd op zijn borstkas. Zij arm vouwde zich om haar schouders, haar arm over zijn middel. Ze kroop zo dicht tegen hem aan dat het leek of ze helemaal in hem wilde verdwijnen, terwijl het eigenlijk andersom moest zijn. Hij had het warm, ze kon zijn lichaamsgeur ruiken, een heel klein vleugje zweet vermengd met zijn aftershave en deodarant. De geur was bedwelmend, voerde haar naar hoger sferen. Ze kon nauwelijks haar aandacht bij de film houden, haar gedachten dwaalden voortdurend af naar wat hij met haar kon doen. Maar deed hij maar iets. Voorlopig leek zijn aandacht helemaal op de film gericht, al streelde zijn handen haar blote bovenarmen.

Pas toen de aftiteling begon en op het scherm de laatste gepassioneerde kussen werden uitgewisseld boog hij zich naar haar toe. Hij keek haar diep in de ogen en zei: “Wat vond je van de film?”

“Mooi,” wist ze uit te brengen. Haar stem deed het ten minste nog, al klopte haar hart in haar keel en ruiste het bloed in haar oren.

“Had je hem al eens gezien?”, voeg hij op fluisterende toon.

Zo kon alleen maar knikken. Ze hoopte dat hij zich voor over zou buigen, haar zou kussen. Hij opende zijn lippen een klein beetje. Zij likte zenuwachtig over de hare. En eindelijk gebeurde waar ze op gehoopt had. Zijn lippen op de hare. Hij kuste haar voorzichtig, zonder opdringerigheid, maar zij wilde hem. Alle angst en zenuwen die ze had gehad smolten weg als sneeuw voor de zon door de streling van zijn lippen en tong. Half over hem heen hangend kuste ze hem wat ruwer, alsof ze hem toestemming wilde geven meer met haar te doen. Hij had nauwelijks aansporing nodig, zijn handen wreven kort over haar billen maar zochten al snel onder haar t-shirt naar haar borsten. Hij hief zijn armen, duwde de hare omhoog zodat hij haar t-shirt over haar hoofd uit kon trekken. Alsof hij stromend water was gleden zijn armen daarna achter haar rug en openden de sluiting van haar bh. Hij was de eerst man die haar borsten naakt zag. Het was heerlijk dat hij het was, en niet een puisterig puberjochie. Zijn duimen streelden haar tepels, daarna zijn lippen en tong. Tot haar eigen verbazing hoorde ze zichzelf kreunen, dat had ze nooit verwacht. Maar hij wist zo goed wat hij moest doen, hoe hij haar aan moest raken, dat ze zich niet in kon houden.

Als twee palingen kronkelen ze tegen en om elkaar. Ze werd enorm opgewonden van zijn opwinding, die ze zo goed kon voelen. Soms, als ze eraan dacht hoe groot een man kon zijn, werd ze eerder angstig dan opgewonden, maar nu was dat niet het geval. Ze was zo nieuwsgierig naar hoe hij aan zou voelen in haar handen, en tussen haar benen. In de greep van haar gevoelens durfde ze dingen die ze nooit zou durven. Ze plukte aan zijn kleding om zijn shirt uit te trekken. Toen het niet zo makkelijk ging, omdat ze zo heftig zoenden en elkaar opvreeën hielp hij haar. Nog steeds gloeiden haar wangen, maar nu niet langer van verlegenheid. Toen hij zijn hand op haar buik legde ademde ze diep uit, zodat er een opening zou ontstaan tussen haar buik en de band van haar spijkerbroek. Hij pikte de hint meteen op.

Zijn ene hand ritste haar gulp open, zijn andere verdween in haar slipje. Hij streelde haar. Ze was nat, zo kon gewoon voelen hoe hij over haar lippen en clitoris gleed. Haar eigen hand wrong zich tussen hen in streelde de harde bult in zijn broek. Hij leek kokend heet.

Hoe hij het voor elkaar kreeg met één hand snapte ze niet, maar ze merkte dat haar eigen spijkerbroek halverwege haar knieën was gestroopt. Kwam het misschien door haar heftige gekronkel? Ze keek even naar beneden, tussen haar borsten door en zag zijn vaardig bewegende hand tussen haar benen. Nee, dit was geen droom, dit was echt. Hij was hier en ging helemaal in haar op. En zij in hem. Ze beet zachtjes in zijn oor en fluisterde: “Ik ben niet meer verlegen. Ik wil van jou zijn.”, en tegenstrijdig met haar woorden maakte ze zich los uit zijn omhelzing en stond op. Voor hem staande haakte ze haar handen achter de elastiek van haar slipje en trok het langzaam naar beneden. Zo sterk velde zich, onder zijn handen en zijn blik, zo vol macht en schoonheid.

Hij vouwde een hand om haar billen, een andere gleed omhoog over de zachte binnenkant van haar linkerdij. Zachtjes duwde hij die omhoog, zodat ze voor hem geopend werd. Hij plaatste haar voet op de leuning van de bank en boog zich voorover. Ilse sloot haar ogen toen hij zacht een kus drukte op haar lichtbehaarde venusheuvel. De top van zijn duim streelde tussen haar schaamlippen. Hij boog zich verder naar haar toe, zodat zijn tong de plaats van zijn vingers in kon nemen. Ze had niet gedacht dat het zo aan zou voelen, warm, nat en zacht tegelijk. En zo natuurlijk. Het enige wat er was, was genot. Geen enkele bijgedachte.

Hij nam de tijd, en verkende elk onderdeel van haar intieme deel met zijn tong en vingers tot zij bijna door haar knieën zakte en ze niet meer wist of ze moest lachen, huilen of kreunen. Diep in haar onderbuik bouwde het gevoel zich op en ze wist dat het niet lang zou duren of ze zou klaar komen. Dus raakte ze zijn gezicht aan en fluisterde: “Ik ben er klaar voor.”

Hij knikte en liet haar los. Vol zelfvertrouwen opende hij zijn eigen broek. Kaarsrecht en kloppend toornde zijn geslacht omhoog. Toen hij weer ging zitten trok hij haar op schoot. Met zijn handen op haar heupen stuurde hij haar bij, De top van zijn geslacht zette hij tegen haar opening aan en hij keek diep in haar ogen. “Als jij ‘ja’ zegt,”, zei hij zachtjes.

“Ja,” antwoordde zij meteen “Ja, ja en nog eens ja…”

Of hij nu bij haar binnendrong of zij zich over hem heen duwde was niet te zeggen. Het enige wat Ilse voelde was hoe ze langzaam gevuld werd. Een heel kort ogenblik voelde ze een zoete pijn, bijna alsof haar maagdenvlies letterlijk doorboord werd, als wist ze dat dat onzin was. Maar er was nauwelijks tijd voor dergelijke gedachten. Haar hele wezen werd in beslag genomen door uit hetgeen wat ze nu met hem was: één brok wederzijds plezier. Hij spande de spieren in zijn billen aan zodat hij wat dieper in haar gleed en ontspande ze ook weer. Om het hem makkelijker te maken duwde ze zich met haar knieën van de bank op en neer. Het duurde maar een paar seconden voordat ze het ritme te pakken hadden. Maar daarna vrijden ze heerlijk door. Zijn mond en handen waren over al, om haar borsten, over haar billen, op haar mond, haar gezicht. Vaak sloot ze kort de ogen, om intens te genieten, maar altijd als ze haar ogen opende zag ze zijn blik en zijn glimlach, al begon die wel steeds meer te vertrekken van de inspanning en genot.

“Ik hou het niet lang meer,” kreunde hij. “Je bent zo lekker….”

“Ik ook zo,” wist ze uit te brengen “alleen help me, alsjeblieft.”

Zijn linkerhand greep de hare en hun vingers verstrengelden zich. De duim van zijn rechterhand streelde haar clitoris, die boven zijn geslacht heen weer gleed. Die aanraking verdubbelde haar genot. Het eerdere kreunen werd een lach van bevrijding gemengd met tranen van puur plezier. Haar orgasme was zo krachtig dat ze bijna van zijn schoot afviel. Maar hij wist haar overeind te houden, terwijl hij doorstootte. Hun lippen vonden elkaar weer en nu voelde ze hem verstrakken, ook hij bereikte zijn hoogtepunt en diep in haar lijf spoot hij.

Hij zat nog steeds in haar toen ze tegen zijn borst ineenzeeg. Haar hand had ze op zijn hart liggen, dat langzaam rustiger begon te kloppen. Zijn armen drukte haar steviger tegen zich aan en hij kuste haar wang even. Daarna likte hij zijn lippen af. “Zout? Huil je? Is alles goed met je?”

“Ja, “ zuchtte ze. “Alles in goed met me. Heerlijk zelfs. Alleen, moet ik nu al bespreken wie de volgende is die ik het telefoonnummer mag geven?”

Met zijn handen strelend door haar haar antwoordde hij: “Nee, nog lang niet. Waarom blijven we niet even zo liggen? Dit voelt zo lekker. Er is nog tijd genoeg voor andere zaken.”