We zijn alweer een paar weken verder. Alles loopt voorspoedig, tussen mij en Chantal gaat het fantastisch, we worden iedere dag alleen maar verliefder op elkaar. Maar we zijn niet de enige, waarbij de liefde opbloeit. Dat is ook bij Daan en Melissa. Omdat Daan tegenwoordig minder tijd heeft om naar Melissa te gaan, komt Melissa veelvuldig naar Echt heen met de trein. En ik zie tussen die twee ook flinke vorderingen in hun relatie tot stand komen. Maar er is nog meer.

Joey heeft zich goed hersteld van zijn afranseling. De jongens, die hem afgeranseld hebben, zijn er minder goed vanaf gekomen. Tegen hun is aangifte gedaan, en een van hun is al reeds voor de rechter mogen verschijnen. Wat de straf zal worden, dat weten we nog niet, maar dat vinden we ook minder interessant. Maar Joey zelf is nog wel de grootste verandering. Zijn conditie begint met de dag beter te worden, en hij begint de eerste technieken van het kickboksen al een beetje onder de knie te krijgen.

En wat betreft Veerle? Nou, daar gaat dit hoofdstuk over. Joey heeft laatst al zijn moed bij elkaar geraapt, en Veerle gevraagd of ze een keer met hem naar de film wilde gaan.
Ik weet het, naar de film als eerste date is natuurlijk niet het allerbeste idee, maar ik laat ze begaan. Ze zijn allebei nog zo groen als gras, dus als er al iets fout gaat, dan is dat nog niet zo erg. Maar Joey heeft me overgehaald om Veerle met mijn Cadillac te gaan afhalen. Dat wilde hij per sé, en waarom zou ik dat die jongen weigeren? Er lijkt echt iets leuks tussen hem en Veerle op te bloeien. En daar is zelfs Otto heel erg blij mee, want Veerle lijkt echt helemaal op te bloeien door de prille liefde tussen haar en Joey. Eindelijk leidt zijn dochter het leven, dat hij graag voor haar zou willen. Dat haar sportprestaties er lichtelijk onder lijden, dat neemt hij maar voor lief. Het geluk van zijn dochter staat hem voorop. En hij geniet in stilte als hij haar soms betrapt als ze rozig voor zich uit het raam staat te staren.

Maar vandaag is de dag, dat Joey zijn eerste date met Veerle zal hebben. Hoewel hij al dagen zenuwachtig is, gaat hij toch trouw op zaterdag werken. Er moet immers geld verdiend worden voor zijn rijbewijs. En hij jaagt nog steeds zijn dromen na.
Maar na zijn werk doucht hij zich wel drie keren, laat zich meerdere malen door Chantal controleren, of zijn kleding wel goed zit, en kijkt voortdurend op de klok, die hem maar ontzettend langzaam vooruit lijkt te kruipen.
Maar dan is het eindelijk half zeven, en start ik mijn wagen, om hem naar het huis van Otto te brengen. Als we bijna Otto aankomen, lijkt het wel, of Veerle niet snel genoeg in mijn wagen kan komen. Haastig groet ze haar vader en moeder, en snel dan naar mijn auto, waar Joey heel galant de deur openhoudt. Haar stralende glimlach zegt alles. Veerle heeft zich in een prachtig lichtgeel jurkje gekleed, dat haar echt beeldig staat. Ze heeft geen make-up gebruikt, dat heeft ze ook niet nodig. Ze is van nature al mooi en zou alleen maar afbreuk doen aan haar uiterlijk.

Terwijl de beiden achter in mijn wagen zitten, kan ik in de binnenspiegel zien, dat de beiden barsten van de zenuwen. Ik zet een romantisch muziekje op, en rijdt op een comfortabel tempo naar de bioscoop. Joey is de eerste, die zich over zijn zenuwen heen zet, en begint een gesprekje met Veerle, die daardoor zich ook wat meer op haar gemak voelt komen. En tegen de tijd, dat ik bij de bioscoop aankom, zijn ze alweer bijna als vanouds met elkaar aan het kletsen. Dat belooft in ieder geval al een goede avond te worden voor die twee. Ik zet de beiden af, en rijd dan naar huis toe.

Joey zet vanaf dat moment zijn beste beentje voor. Hij is vastbesloten het hart van Veerle te veroveren. En dat zal vanavond gaan gebeuren, daar is hij zeker van. Ze zijn veel te vroeg bij de bioscoop en daarom gaan ze eerst wat drinken in een café, vlakbij de bioscoop. Daar praten ze gezellig met elkaar, eigenlijk vrij ontspannen. Veerle kan wel lachen om zijn grappen en begint hem steeds leuker te vinden. Maar van enige toenadering is nog geen sprake.

Als dan de film bijna gaat beginnen, lopen ze naar de bioscoop en nemen plaats op hun stoelen. Er zijn niet heel veel bezoekers voor de film, maar dat vindt Joey helemaal niet erg. Tijdens de voorfilm wil Veerle wat van de popcorn pakken, net als Joey dat ook wil. Hun handen raken elkaar, en ze kijken elkaar aan. Hun hart klopt in hun keel en hun gezichten worden als magneten naar elkaar toe getrokken. Uiteindelijk raken hun lippen elkaar en is hun eerste zoen een feit. Van de hele film zien ze niets meer, en schrikken als dan plotseling het licht aangaat. Gelukkig is dat voor de eerste helft van de film.
Blozend staan ze op, maar lopen dan wel hand in hand de zaal uit. Verliefd kijken ze elkaar aan en als het dan weer tijd is om de bioscoop in te gaan, vraagt Veerle: ‘Zou je het erg vinden, als we gaan wandelen? Ik wil gewoon even alleen met jou zijn.’

Joey knikt. Ze pakken hun jassen, en lopen de bioscoop uit. Ze lopen zwijgend langs de maas, tot Veerle opeens zegt: ‘Weet je, Joey? Je was me al opgevallen, toen ik je voor het eerst zag in de sportschool van mijn vader.’
Joey glimlacht. ‘Dat weet ik. En ik was al verkocht, toen ik je in je ogen keek.’

Ze moeten allebei lachen. Joey trekt Veerle naar zich toe. Hij is bijna een kop groter als haar, en bukt zich om haar te kussen. En Veerle laat zich met een glimlach door hem kussen. Duizenden hormonen razen door haar lichaam, maar ze is wel wat bang voor wat er allemaal volgen kan.
Maar Joey is een echte heer. Hij tast wel af, hoever hij kan gaan, maar merkt, dat ze nog veel te zenuwachtig is. Maar hij heeft toch al even aan haar borsten mogen voelen. Kort, omdat ze nog wat onwennig reageerde, maar ze stond het wel toe.

Verontschuldigend zegt ze tegen Joey. ‘Het spijt me, Joey. Dit is allemaal nieuw voor me. Ik heb nog nooit eerder een vriendje gehad.’
Joey glimlacht echter. ‘Dat is toch niet erg, Veerle! We hebben nog genoeg tijd. En we moeten ons niet haasten. Bovendien zou ik het niet durven om te ver te gaan. Ik weet wel, wie je vader is!’
Veerle lacht. ‘Ja, daar mag je dan zeker schrik voor hebben. Maar daarvoor heb ik je ook al enkele lessen gegeven, waarom je dan te ver gegaan bent!’
Joey lacht. ‘Dat weet ik, je bent anders ook wel heel erg goed! Ik heb een paar keren gekeken, toen jij met iemand anders aan het sparren was.’
Veerle lacht. ‘Een paar keren? Volgens mij kon je amper je ogen van me houden!’
Joey zegt gevat: ‘En jij dan? Je was maar wat bereid om me te helpen met mijn oefeningen!’
Ze moeten allebei lachen. Veerle glimlacht en zegt: ‘En geloof me maar, nu zal ik je nog liever helpen met je oefeningen. Maar jij maakt anders ook al goede vorderingen!’
‘Kan het ook anders, als je zowel John als je vader als leermeester hebt?’
‘Nee, maar je hebt wel talent. Mijn vader traint wel eens vaker jongens van jouw leeftijd, maar die maken niet zulke vorderingen, als jij dat doet.’

Joey ziet dan een bankje staan. Ze gaan erop zitten, en al snel kussen ze elkaar weer teder. Ze vergeten helemaal de tijd en schrikken als plotseling de telefoon van Joey overgaat.
Ik ben het, die hem belt. Ik sta aan de bioscoop te wachten, en iedereen is al weg bij de bioscoop. En ik wil nu wel eens weten, waar het tweetal uithangt. Maar gelukkig neemt Joey al meteen op en zegt me, dat ze zo snel mogelijk eraan komen.
Ik glimlach, als ik de beiden aangewandeld zie komen. En ik zeg: ‘Dus de film was niet meer interessant genoeg?’
Blozend glimlachen ze. Veerle zegt: ‘Geen idee, waar de film over ging. En ik wilde toch liever even alleen met Joey zijn.’

Ik kan niet anders, dan glimlachen over deze sterke meid. Ze is echt niet bang om te zeggen, dat ze verliefd is op Joey. Maar dat was me ook al vooraf duidelijk.
‘En dat zal Joey helemaal niet erg gevonden hebben. En ik neem aan, dat hij zich keurig heeft gedragen?’
‘Heel keurig, als een echte gentleman.’
‘Zo mag ik dat horen! Kom, dan breng ik jullie naar huis! Het is al bijna half elf, en morgen is het weer vroeg dag voor Joey.’

Joey knikt en zegt tegen Veerle: ‘Ja, ik loop ’s morgens voor ik naar school ga een heel stuk. Het helpt me om mijn conditie flink op te krikken.’
Veerle kijkt verbaasd. ‘Ah, zo heb je dat dus gedaan! Ik dacht al, want je conditie is echt met sprongen vooruitgegaan!’
Joey glimlacht. In de auto hangen ze verliefd tegen elkaar aan, lekker zwijgzaam. En als ik Veerle bij haar thuis afzet, geven ze elkaar een korte zoen. Otto staat buiten en ziet hoe zijn dochter Joey die zoen geeft en glimlacht. Hij loopt naar binnen, en wacht daar zijn dochter op.
Veerle zwaait dan nog een keer naar Joey en bedankt me, dat ik haar heb opgehaald met de auto. Ik zeg tegen Joey: ‘Kom naast me zitten, en vertel eens hoe het is gegaan!’

Joey glimlacht en gaat naast me zitten. Onderweg vertelt hij hoe het is gegaan. Glimlachend zeg ik hem: ‘Met andere woorden, het was vandaag voorbestemd, dat jullie elkaar kusten?’
Blozend knikt Joey. Hij zegt: ‘Ik heb wel eens vaker vriendinnetjes gehad, maar bij niemand anders heb ik dit gevoel gehad. Het is alsof ik droom!’
Ik glimlach. Joey is echt tot over zijn oren verliefd op Veerle, dat is nu wel duidelijk.
‘Het valt me nog mee, dat er nog niet eerder wat gebeurd is tussen jullie, Joey. Dat jullie al verliefd op elkaar waren, dat was iedereen wel duidelijk. Dat jullie het nog zo lang hebben volgehouden!’
Joey bloost weer en zegt: ‘Was het dan zo duidelijk? Maar ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest. Veerle is zo mooi en leuk. Wat als ze het niet gewild had?’
‘Dan had je waarschijnlijk een flinke knal voor je hersens gehad.’
Joey lacht. ‘Die kans was dan wel groot geweest.’

Het doet hem zichtbaar goed. Dan slaat hij zich voor zijn hoofd. ‘Ik heb helemaal nog niet het telefoonnummer van Veerle!’
Ik lach. ‘Dat komt ook wel weer goed. Morgen zie je haar weer op de sportschool. En reken maar, dat ze er ook is.’
Opeens trilt mijn telefoon. Ik krijg een berichtje. Dat laat ik even voor wat het is, want ik ben nog niet thuis. Als ik de auto in de garage parkeer, bekijk ik het berichtje. Ik moet hardop lachen en roep Joey naar me toe, die nog bezig is de poort te sluiten.
‘Ik kreeg zojuist een berichtje van Veerle. Of ik haar jouw telefoonnummer kan doorgeven. Je bent dus niet de enige, die dat vergeten is.’
Joey kijkt me smekend aan. ‘Dat ga je toch wel doen?’
‘Jawel, maar vanavond laat je je telefoon onder liggen, begrepen? Morgenvroeg om vijf uur sta je naast je nest.’
Joey knikt. ‘Ik begrijp het. En misschien ook maar beter ook, want anders zou ik zeker niet slapen.’
Lachend zeg ik: ‘Als je dat al kunt, je straalt van je af, dat je verliefd bent!’

Ik stuur dan het telefoonnummer van Joey aan Veerle door, maar wel met de boodschap, dat hij die nacht zijn telefoon onder moet laten.
Ik krijg een smiley als antwoord. Nog voordat we binnen zijn, krijgt Joey een stormvloed aan berichtjes van Veerle, die hij met een glimlach beantwoord. Maar eenmaal binnen legt hij zijn telefoon aan de lader, stuurt haar nog een laatste bericht en gaat naar bed. Hij zegt ons goedenacht en vertrekt naar boven.

Chantal kijkt verbaasd en vraagt me: ‘Vertelt hij me nu niet, hoe het met Veerle gegaan is?’
‘Dat kan ik wel doen. Ik heb hem gezegd, dat hij morgenvroeg wel om vijf uur zijn bed uit moet. En Joey heeft schijnbaar wel het verstand om dan toch maar tijdig het bed in te gaan.
‘Dus hij heeft wel al alles tegen jou verteld?’
Ik knik en vertel dan wat Joey mij verteld heeft. Chantal luistert gespannen toe, alsof ik de laatste roddels aan haar vertel. Ze hangt echt aan mijn lippen.
‘Ach, wat lief! Maar ik moet wel zeggen, dat Joey echt op een positieve manier veranderd is. En dat al op zo’n snelle tijd!’
‘Dat klopt. En gisteren vertelde hij me ook, dat hij op school een paar nieuwe vrienden heeft gemaakt. De jongen, die hij moest gaan pesten, was naar hem toe gelopen, en heeft vriendschap met hem gesloten. En met zijn vrienden is Joey nu ook vrienden geworden. Dus op school begint het nu ook al goed te lopen.’
‘Ja, daar had hij me ook al iets van verteld. Eigenlijk wel gek, we zijn nu zijn pleegouders, maar nauwelijks ouder dan hem. En toch raakt het je, als je hoort dat hij goede stappen maakt in zijn leven. En nu ook nog eens verliefd op een mooi en leuk meisje, wat moet die jongen nu gelukkig zijn!’
‘Ik denk dat we het amper kunnen vermoeden. Hij heeft me al een tijdje geleden gezegd, dat hij niet meer thuis naar huis wil, vanwege zijn vader. Maar ik heb hem wel kunnen overtuigen, dat hij er nog steeds op bezoek gaat. Dat doet hij nu vanwege zijn moeder, en zijn broer en zus.’
‘Dat wist ik niet. Ik wist wel, dat hij niet erg veel op heeft met zijn vader, maar dat het zo erg was!’
‘Ik hoor wel eens wat meer dingen van hem, Chantal. Het is maar goed, dat zijn vader hier niet in de buurt woont, want dan zou ik hem echt wel de waarheid zeggen! Ik kan me daar zo woedend om maken!’
‘Blijf jij maar voorlopig lekker hier in Limburg, John. Je hebt daar in Kampen voorlopig genoeg ruzie gemaakt.’

‘Daarover gesproken, ik kreeg nog een telefoontje van de officier van justitie. Er komt geen aanklacht tegen ons, dus wat dat betreft zijn we daar vrijgepleit. Ik kan weer met een gerust hart in Kampen komen.’
‘Wanneer heb je dat telefoontje dan gehad?’
‘Vanmorgen, toen ik op mijn werk was. Maar omdat Joey zijn eerste date met Veerle had, ben ik het helemaal vergeten te zeggen.’
Chantal glimlacht. ‘Ik geloof, dat wij net zo zenuwachtig waren, als Joey dat was.’
Ik lach. ‘Ik geloof het ook, maar we hoefden ons nergens zorgen over te maken. Het was toch zo duidelijk, dat ze verliefd op elkaar waren, of niet dan?’
Chantal knikt. We gaan dan samen naar bed en vallen al snel in slaap.

En ook Joey is al in een diepe slaap. Maar hij droomt wel van Veerle, niet zo verwonderlijk. En even verderop is er wel iemand, die geen slaap kan vatten. Haar hoofd is vol met haar eerste kus, en alle gesprekken, die ze met elkaar gevoerd hebben. Een enkele keer heeft ze haar hoofd in haar kussen gestoken en hard geschreeuwd van blijdschap. Maar uiteindelijk haalde ook bij Veerle de slaap haar in.
Maar Joey staat om klokslag vijf uur naast zijn bed, en begint met zijn ochtendtraining, nog voordat ik onder ben. Ik zie hem rennen over de zandweg, waar hij gebruikelijk zijn route begint. Hij heeft Renn ook meegenomen, zodat ik het niet meer hoef uit te laten. Ik maak dan het ontbijt voor iedereen klaar, en een uur later komt Joey hijgend de keuken binnen. Trots zegt hij: ‘Bijna twee minuten sneller als vorige week!’
‘Goed bezig! En? Een beetje kunnen slapen?’
‘Ja, heel erg goed zelfs! En vanmorgen heb ik een vracht aan berichtjes aan Veerle beantwoord.’
‘Dat zal voorlopig nog wel even blijven.’
‘Dat is niet erg, ik vind het wel leuk.’
‘Trouwens, mag ik je er nog even aan herinneren, dat we volgend weekend naar Kampen gaan? Niet dat je het straks nog vergeet, met je kop in de wolken!’
‘Ik weet het, ik ben het niet vergeten! Maar dat is niet zo erg, want dan heeft Veerle toch wedstrijden, waar ik niet bij kan zijn.’
‘Dus dat heb je al allemaal uitgerekend?’

Joey knikt. ‘Ik was al om half vijf wakker, en ik had toen even tijd om alles op een rijtje te zetten.’
‘Goed bezig! Nog even, en dan herkent je moeder je niet meer eens terug!’
Joey knikt. ‘Ik merk ook, dat ik al een beetje meer gespierd begin te raken. Nog even, en ik heb ook nog andere kleding nodig!’
‘Ja, je begint langzaam van een magere slungel naar een gezonde jongeman te veranderen. En, wat staat je vandaag te wachten op school?’

‘Engels, wiskunde en metaal theorie. En daarna zou onze decaan ons gaan toespreken, en dat zou gaan over de stages, die we moeten lopen.’
‘Heb je zelf al gezocht naar een stageplek?’
‘Nee, daar is de tijd nog veel te kort voor geweest.’
‘En waarom vraag je Henk dan niet, of hij je een stageplek wil aanbieden?’
Joey kijkt me verrast aan. ‘Daar heb ik niet eens aan gedacht! Ja, dat zou werkelijk perfect zijn! Ik bel hem straks wel even op!’
Chantal komt naar beneden en groet Joey vriendelijk. Mij heeft ze al uitgebreid begroet, toen we nog op de slaapkamer waren. Maar ze geeft me nog een zoen. Dan vraagt ze Joey: ‘Een beetje kunnen slapen?’
‘Jawel! Ik heb uitgebreid over Veerle gedroomd.’
‘Toch geen stoute dromen?’
Blozend zegt Joey: ‘Nou ja, toch wel. Ik kan er niets aan doen, ze is ook zo mooi!’
Chantal lacht. ‘Ik plaag je alleen wat. Het zou ook vreemd zijn, als een man niet stiekem stoute dromen heeft over zijn vriendin. Ik weet, dat John dat in ieder geval heeft.’

Ik lach. ‘Iedere dag! En ik kan er niets aan doen! Geen enkele vrouw kan tippen aan jou!’
Ik trek haar bij me op schoot en kietel haar. ‘John! Laat dat!’
Maar ze laat zich dan wel overhalen me nog een kusje te geven. Joey ziet het met een glimlach aan.
‘Jullie lijken wel een pasgetrouwd stel!’
Chantal glimlacht. ‘We zijn in ieder geval al verloofd, dus dat is wel een excuus!’
Joey vraagt: ‘Maar zijn jullie nog echt maar zo kort bij elkaar? Ik kan het amper geloven!’
Ik knik. ‘Sinds 4 augustus zijn we pas bij elkaar. Eigenlijk een paar dagen eerder, maar toen hadden we nog niet echt voor elkaar gekozen, of niet, Chantal?’
Chantal knikt. ‘Toen moest hij nog kiezen tussen mij en Melissa. Maar eigenlijk had hij geen keuze, voor mij was het al duidelijk, John is de man voor mij!’

Na een kort ontbijt is het dan tijd voor ons om te vertrekken. Onderweg vraag ik Joey: ‘Vind je het eigenlijk niet vervelend, dat ik je steeds naar school breng met de auto? Ik bedoel, ik zou het zelf niet zo prettig vinden.’
‘Mij interesseert me het niet meer, wat anderen van me denken, John. Als ik iets geleerd heb van de tijd hier bij jullie, dan is het dat wel.
En daarbij, ik stel de gesprekken, die we in de auto hebben, heel erg op prijs. Je bent oprecht geïnteresseerd in wat ik doe en wat me interesseert. Je bent de enige, samen met Chantal, die oprecht met me begaan zijn. Alleen mijn moeder is zo oprecht begaan, en natuurlijk ook mijn broer en zus. Dus koester ik de tijd, die ik met jou en Chantal kan en mag doorbrengen.’

Ik lach en zeg: ‘En die tijd moet je nu ook nog eens delen met Veerle.’
Met een brede glimlach antwoordt Joey: ‘Ja, dat klopt. Maar daar hebben we ook al over gesproken. Veerle was er erg duidelijk in. Ze vond het niet erg, dat ik haar vriendje werd, maar haar sport en haar school moesten voorop staan. En dat begrijp ik wel.’
‘Dat kan ze nu wel zeggen, maar vrouwen zijn op het gebied van gevoelens toch net wat anders, Joey. Veerle kan een sterk meisje zijn, als het nodig is, maar ze heeft nog niet veel ervaring met relaties. Ze heeft nog geen idee, wat haar te wachten staat, qua gevoelens. Houd daar een beetje rekening mee. En verder zeg ik daarover: Lekker genieten!’
‘Dat zal ik zeker doen. En o, vandaag ben ik eerder uit. Nadat de decaan met ons gesproken heeft, hebben we vrij.’
‘Wat ga je dan doen?’
‘Ik ga kijken, of ik nog dat stuk ijzer op maat gemaakt krijg voor de caravan. Dan kunnen we dat straks gaan vervangen.’
‘Dat zal dan morgen wel worden, vanavond gaan we eerst trainen.’
‘Uiteraard! Ik moet er niet aan denken, dat ik het trainen zou vergeten! Veerle zou me nooit vergeven!’

Ik zet dan Joey af, en rijd weer door naar mijn werk. Als ik ’s avonds thuiskom, is Joey nog bezig in de loods. Trots laat hij me zien, dat hij het stuk balk, dat we nog moesten vervangen, al helemaal zelf gedaan heeft. En toegegeven, dat heeft hij keurig gedaan. En daar prijs ik hem ook om. Joey is best ingenomen met zichzelf. We rijden dan naar de sportschool, en daar begint Joey toch een klein beetje zenuwachtig te worden. Hoewel hij erg verlangt om Veerle weer te zien, is hij toch bang voor haar reactie.

Maar hij maakt zich voor niets zorgen. Zodra hij een voet binnen zet, wordt hij al om de nek gevlogen door Veerle, alsof ze bang is, dat hij weer zou verdwijnen. En meteen zijn ze al vol bezig om hun dag samen door te nemen, alsof ze dat nog niet per telefoon gedaan hebben…
Ik heb me al omgekleed, en loop naar Otto toe.
‘En, hoe is het met Veerle gegaan vandaag?’

Otto lacht. ‘Praat me er niet over. Ik heb de hele dag niets anders gehoord, dan Joey dit, Joey dat! Om gek van te worden. Ik dacht, dat ze nu wel uit gepuberd was, maar niets is minder waar.’
‘Ach, nu is dat nog allemaal nieuw, en lopen ze nog over een roze wolk. Dat komt wel weer.’
‘Dat weet ik ook wel. Maar school was voor haar vandaag een drama. Ze had een proefwerk, en daar heeft ze niets van terecht gebracht, terwijl het een van haar beste vakken is. Ik hoop, dat ze zich daar snel overheen kan zetten.’

‘Nou, daar heeft Joey toch minder last van gehad. Hij heeft alles omgezet in positieve energie. Was vanmorgen al weg, voordat ik onder was. Had zelfs twee minuten van zijn tijd afgehaald. En ik heb geen klachten van school gehoord. En toen ik thuiskwam, had hij zelfs heel keurig een stuk balk van de caravan vervangen. Dus eigenlijk het tegenovergestelde van Veerle.’

Otto kijkt even wat zuur. ‘Dat heb ik weer. Ik had een zoon moeten krijgen, dan had ik hier geen last van gehad.’
‘Dat meen je toch niet!’
‘Natuurlijk niet! Je weet, dat ik hartstikke dol op Veerle ben. Het is nu alleen even wennen, dat ik niet meer langer de enige man in haar leven ben.’
‘Je bent stiekem een beetje jaloers!’

Otto trekt een wat gek gezicht. Hij ontkent het dus ook weer niet. Maar dan roept hij Joey toe: ‘Zeg, komt er nog wat van? We staat al even op je te wachten!’
Joey kijkt op en roept: ‘Sorry, ik kom er zo aan!’
Hij staat op en kleedt zich snel om. En even later begint hij aan zijn opwarmrondes. Joey lijkt opeens boordevol energie te zitten, hij doet zijn rondjes zonder problemen, en ook de oefeningen doet hij in een sneltreinvaart. Maar dat kan ook komen, dat Veerle samen met hem traint. Alleen als we beginnen aan de vechtoefeningen en technieken, moet het tweetal apart oefenen. Joey heeft nog bij lange niet het niveau van Veerle. En Otto pakt hem stevig aan. Niet vanwege Veerle, maar omdat Joey echt wel talent lijkt te hebben. En dat zegt hij Joey ook.

‘Verdorie, Joey! Jammer dat je nu pas bij mij terecht bent gekomen! Je hebt talent, en als ik je eerder onder mijn hoede had gekregen, dan had je het heel erg ver kunnen schoppen in het kickboksen. Nog even, en je zou zelfs John een keer kunnen verslaan.’
Ik lach. ‘Nou, dan moet hij toch nog heel wat leren, Otto. Ja, hij heeft talent, maar ik zie hem nog niet zo snel op ons niveau komen.’
‘Nou… Geef hem eens een paar jaar en hij zal het je heel erg moeilijk maken, John.’
‘Dat noem ik niet even, Otto! Maar ja, dan zou hij misschien een kans maken. Maar nog is hij maar negentien, Otto. Er is nog steeds tijd om op een fatsoenlijk niveau te komen.’
‘Dat klopt, maar dan moet hij ook meer trainen.’
‘Die keuze laat ik aan hemzelf, Otto. Maar laat ik duidelijk zijn, we hebben een doel voor hem gesteld, en dat zal hij ook gaan halen. Als hij denkt, dat hij tijd kan vinden om meer hier te zijn, dan is dat zijn keuze, zolang het dus maar niet te koste gaat van zijn doel. En dat is zijn schooldiploma.’
Otto knikt. ‘Dat ben ik met je eens. School gaat voor. Dat heb ik Veerle ook altijd voorgehouden. Nou ja, we zien wel, hoe het verloopt.’

Na de training geven we Veerle en Joey even de tijd om even alleen te zijn, en praat ik nog even met Otto over Joey. Ik vertel Otto over de slechte band, die Joey met zijn vader heeft. Het geeft Otto meer inzicht, waarom Joey op bepaalde dingen reageert.
‘En volgend weekend moet hij terug naar zijn ouders?’
‘Alleen voor het weekend. Dat hebben we zo afgesproken, en daar ga ik me dus ook aan houden. Maar Joey weet waar hij me kan vinden, mocht hij ruzie krijgen met zijn vader. Het is niet zo, dat ik hem daar aan zijn lot overlaat.’

Otto glimlacht. ‘Als jij en Chantal straks kinderen krijgen, dan weet ik zeker, dat jullie prima ouders gaan worden. Als ik nu al zie, hoe jullie met die knul omgaan… En wat je al met hem bereikt hebt, echt petje af! Dat zie ik niet zo veel mensen nadoen.’
‘Aan kinderen gaan we voorlopig niet beginnen. Eerst willen we getrouwd zijn, maar ja, de natuur laat zich ook weer niet tegenhouden. Ik heb voorlopig genoeg dure uitgaves gehad.’
‘Geloof me, kinderen zijn echt een verrijking van je leven. En ik zou er ook weer niet te lang mee wachten.’
‘Dat willen we ook niet. Maar trouwen kost ook geld, en kinderen ook. Dus als we het een beetje kunnen plannen, dan graag. Maar als het gebeurt, tja, dan zal ik er net zo blij mee zijn. Maar liever voorlopig nog niet.’
‘Het komt wel goed met jullie, daar ben ik zeker van. Maar zullen we de tortelduifjes even uit elkaar rukken? Veerle moet nog leren voor school, en ik wil heel zeker niet, dat ze weer een slecht punt haalt voor haar proefwerk. Dat ze verliefd is, erg fijn voor haar, maar school gaat toch echt voor.’

Ik knik. Ik roep naar Joey: ‘Tijd om afscheid te nemen, anders moet je te voet naar huis. En dan nog moet je morgenvroeg om vijf uur langs je bed staan!’
Otto zegt tegen Veerle: ‘En jij, jongedame, moet nog leren voor je proefwerk. En laat ik morgen niet horen, dat je weer een dikke onvoldoende hebt!’
Kreunend staat het tweetal op. Ze geven elkaar nog een vlugge laatste zoen, en dan gaat Joey met me mee. Joey is op de terugweg bijzonder stil, zijn hoofd is nog in de wolken. Ik laat hem en even later komen we thuis. Daar vraag ik hem: ‘Verder alles af voor school?’

Hij knikt. Dan kijkt hij me aan en zegt: ‘Ik wist niet, dat verliefd zijn zo mooi kon zijn! En dat dan afscheid van elkaar nemen zo moeilijk kan zijn!’
Chantal hoort het en zegt lachend: ‘Daar weten ik en John alles van. We konden ook geen afscheid van elkaar nemen. En dat hebben we nog steeds. Ik heb nog steeds wat moeite, als John ’s morgens naar zijn werk heen gaat. Het liefste zou ik bij hem in de auto stappen, en met hem mee gaan. Maar dat gaat niet. Ik moet naar college, en John moet naar zijn werk. Daar moet je mee leren leven.’
‘Maar het is zo moeilijk. Ik wil gewoon niets liever, dan bij Veerle zijn.’
‘Dat hoort erbij, Joey. Je moet leren om dit gevoel een plaatsje te geven. Wat hadden ze trouwens op school gezegd over je stage?’

‘O, ik heb Henk gebeld, en hij vond dat een uitstekend idee! En omdat hij nog meer werkkrachten kan gebruiken, wil hij nog enkele stagiaires aannemen. Ik heb met de decaan gesproken, en die vertelde me, dat ik dan een dag op school moet zijn, en dan vier dagen moet werken. En daar was Henk al heel erg bij mee. En ik krijg dan gewoon volgens cao uitbetaald, omdat Henk al van me weet, wat ik kan en dat ik niet meer hoef te leren. Dus dan ga ik nog eens lekker verdienen!’
‘Kijk aan! Het geluk begint je echt toe te lachen!’

Joey knikt blij. ‘Nu nog een beetje Limburgs leren, net als jij doet, Chantal. Ik hoor steeds minder Kampenaars accent in je.’
Chantal glimlacht. ‘Ik doe mijn best. En het helpt ook wel, als je een vriendin hebt, die de hele tijd Limburgs tegen je praat. En thuis praat John ook plat, al houdt hij wel wat rekening met me. Maar ik kan het al best verstaan, maar sommige uitspraken zijn nog wat moeilijk.’

Joey knikt. ‘Maar je hebt wel al een beetje die zachte G overgenomen. Ik vind het wel leuk klinken, als jij zo met John praat.’
‘En jij wilt dat nu ook zo snel mogelijk leren?’
‘Ja, en met mijn nieuwe vrienden gaat dat wel lukken. Die praten ook alleen maar plat. En die lachen zich rot, als ik ze dan niet kan verstaan.’

Chantal glimlacht. ‘Volgens mij ben je ook al besmet met het zuidelijke virus. Nu je hier een vriendinnetje hebt, zal je ook wel niet meer terug naar Kampen willen.’
‘Als het zo blijft, dan wil ik hier blijven. Maar dat duurt nog even. Als ik even realistisch ben, dan duurt het nog ongeveer anderhalf jaar, voordat ik mijn diploma heb. Maar dan moet ik gaan sparen om op eigen benen te kunnen staan. Daarom wil ik nu ook zo snel mogelijk mijn rijbewijs halen, want dat kan ik dan moeilijker betalen.’
‘En dan ook al meteen een auto?’
‘Dat weet ik nog niet. Ik wil dat wel graag, maar een auto is ook duur.’
‘Misschien laat John je dan wel een keer rijden in zijn Cadillac.’
Ik kijk een keer zuinig. Ik laat niet graag anderen in mijn wagen rijden. Alleen bij hoge uitzondering laat ik er iemand anders in rijden. Dat weet Chantal heel goed. Daarom lacht ze ook.
‘En anders mag je heus ook wel een keer in mijn Jeep rijden.’
Niet veel later gaan we allemaal op tijd slapen.

De volgende dag, als het werk en school erop zit, gaan Joey en ik verder aan de caravan. Daar begint het werk goed te vorderen. Het chassis is al zo goed als hersteld, de aluminium platen zijn er nu allemaal af, zodat we het hele frame kunnen laten verzinken. Het is allemaal wel een hoop meer werk, maar het eindresultaat zal zoveel beter worden, dat ik toch besloten heb alles te demonteren.
Tevreden over de vorderingen, zetten we ons neer op de tuinstoelen, die in de loods staan. Joey kijkt dan weemoedig naar de auto’s, die in de loods staan. Ik weet, wat hij graag zou willen, maar dat gaat nog niet.

Daarom begin ik aan een ander onderwerp.
‘Heb je al zin om je familie terug te zien?’
Joey weet inmiddels, dat ik dan niet over zijn vader praat, en zegt dan enthousiast: ‘Ja, ik mis ze toch wel een beetje. Maar toch zie ik er nog wat tegenop.’
‘Je slaat je er wel doorheen, Joey. En anders weet je me te vinden.’
Joey knikt. ‘Dat vind ik erg fijn. Anders zou ik waarschijnlijk niet naar huis zijn gegaan.’
‘Maar je kunt toch ook niet je familie blijven ontwijken?’
‘Dat weet ik, maar ik kan hem amper nog zien of luchten. En begin me wel steeds sterker en zekerder te voelen, maar ik weet nog niet, of ik het al aan kan om hem te zien. Niet nu ik wat vrijheid heb geproefd.’
‘Je bent sterker, als je denkt. En anders geef je hem maar een demonstratie van je kickbokstechnieken. En let wel, demonstratie, niet vechten!’
‘Dat weet ik, want anders maakt Otto gehakt van me!’
‘En niet alleen Otto, Joey. Geloof me, dan laten we je pas echt kennis maken, wat kickboksen is.’
‘Ik zal me wel beheersen. Maar ik ben er zeker van, dat ik blij ben om dan weer hier te zijn.’

Ik kijk hem even streng aan. ‘Hmm, en ik had gezegd, dat het hier geen vakantie zou worden!’
Joey lacht. ‘Dat is het ook niet, John. Je hebt alles gedaan, wat je gezegd hebt. Maar ik voel me er erg goed bij. Ook al ben je soms heel erg streng, je kan het brengen zonder boos te worden. Maar ik weet ook, dat ik niet moet proberen je boos te krijgen. Want dan zit ik op de volgende trein richting Kampen.’
‘Heb je dat toch door? Ik moet wel streng tegen je zijn, want je moet nog heel wat leren. Je bent op de goede weg, maar je bent er nog lang niet. En nu je een meisje hebt, zal het nog wel eens zwaar voor je worden. Zeker als je eens niet luistert.’
‘Dat weet ik inmiddels. Ik ben niet dom! Dan zeg je gewoon, dat ik even niet mag sporten, en dan kan ik Veerle niet zien. Of je neemt mijn telefoon af, en kunnen we elkaar geen berichtjes meer sturen!’

Ik glimlach. ‘Dat met die berichtjes, dat zal voorlopig vooral ’s avonds minder worden. Veerle moet voorlopig haar telefoon ’s avonds inleveren, net als jij. Heeft ze je verteld, dat ze voor een van haar beste vakken een dikke onvoldoende heeft gehaald?’
Joey kijkt geschokt. ‘Nee, daar hebben we het helemaal niet over gehad. Maar ik meende juist, dat ze heel goed kon leren!’
‘Hmm, dan moet je haar daar toch eens over aanspreken. Een goede relatie begint door elkaar alles te vertellen. De goede en de slechte dingen.’
Joey knikt. ‘Ze zal het wel niet hebben durven vertellen. Maar dat is eigenlijk niet goed, ik zal haar morgen er wel eens over bellen.’
Ik knik. ‘Otto was er anders niet blij mee. Hij is wel blij, dat Veerle eindelijk eens verliefd is, maar niet zo blij, dat ze opeens slechte punten op school heeft.’
‘Dus als Veerle weer een onvoldoende scoort, dan zou Otto me wel eens nog harder kunnen laten trainen?’
Ik lach. ‘Dat weet je nooit! Maar zo is Otto niet. Maar dan kan het best wel eens zo zijn, dat hij Veerle niet meer toestaat om tijdens onze trainingen te komen. En dat zal jij en zeker Veerle niet leuk vinden.’

We ruimen dan even alles op, en gaan naar binnen. Niet veel later komt Daan binnen.
‘Hey, jij hier?
‘Ja, ik moest even thuis weg. Even frisse wind aan mijn kop.’
‘Is Melissa niet bij jou?’
‘Nee, vanavond niet. Ik heb mijn kop vol zitten met al die cursussen, die ik nu opeens moet volgen. Het is, dat Harry me nog steeds wat helpt alles op de rit te zetten, anders was ik nu al gek geworden. Je moet dit, je moet dat! Het is er niet eenvoudiger op geworden!’
‘Later zal dat wel weer allemaal goed komen. Nu is dat allemaal nieuw voor je.’
Daan knikt. Dan zegt hij tegen Joey: ‘Wat moet ik trouwens allemaal horen? Heb je de dochter van Otto gestrikt? Goed bezig man!’
Joey glundert. ‘Ja, maar met Otto als haar vader kan ik me niet veel misstappen veroorloven! Hij trekt mijn vel van mijn lijf af!’
Daan lacht. ‘Zo erg is hij nu ook weer niet. En natuurlijk is hij beschermend voor zijn dochter. Als ik een dochter zou hebben, dan zou ik dat ook wel zijn.’
Joey knikt. Daan zegt dan tegen mij: ‘O, voordat ik het vergeet, ik kom een van mijn wagens ophalen. De 57-er. Die ga ik in mijn garage opknappen.’
‘O, dat kan. Geen probleem. Is er weer een plaatsje vrij voor een andere wagen.’
‘Heb je daar al iemand voor?’
‘Nog niet. Maar dat zal wel niet lang duren.’
Daan glimlacht. ‘Nee, daar hoef je je geen zorgen over te maken. Maar ik heb nu wel een paar prachtige projecten voor de komende tijd! De wagen van Hans, die heeft een Ford Capri V8, echt iets moois, dan mijn wagen. En voor een vaste klant mag ik een Ford Torino nakijken. Die loopt niet meer zo goed, want die heeft een lange tijd stilgestaan. Prachtig ding, en geen spatje roest. Lijkt verder nog als nieuw. Maar de benzineleidingen zijn slecht, de carburator zal vervangen moeten worden, de waterslangen zijn poreus en er moeten nieuwe banden op. En dan kan die dame weer rondrijden.

Joey staat op, het is al bijna tien uur en dan gaat hij op zijn kamer meestal nog even televisiekijken. Hij neemt keurig afscheid en laat ons alleen.
Daan zegt: ‘Joey lijkt me toch een prima jongen. Hij heeft zelfs goede manieren.’
‘Joey is wel oké. Hij heeft gewoon wat hulp en een andere omgeving nodig. Ik heb helemaal geen moeite met hem.’
‘Dat is natuurlijk wel handig. En? Helpt hij je ook goed met je caravan?’
‘Heel erg goed zelfs. Hij heeft er plezier in, en doet het best aardig. Hij kan intussen al verdomd goed lassen.’
‘Kijk aan. Misschien kan ik hem eens vragen om me te komen helpen.’
‘Als hij daar tijd voor heeft. Hij werkt nu ook al bij Henk op zaterdag, en hij kan er nu ook al stagelopen. Dus veel tijd zal hij niet meer hebben. Zeker nu hij ook nog een vriendin heeft.’
‘Nou ja, ik kan het toch altijd vragen. Of heeft hij niets met auto’s?’
‘Jawel, je had iets vroeger moeten komen. Hij kan zo zwijmelend kijken naar onze wagens. Hij is nu bezig te sparen voor zijn rijbewijs en later wil hij zich ook een Amerikaan kopen. Niet om dagelijks mee te rijden, maar om zijn meisje mee rond te rijden.’

Daan knikt goedkeurend. ‘Die moeten we meteen lid maken van onze club!’
‘Nog heeft hij geen wagen, Daan.’
‘En als we hem er eens een geven?’
‘Je bent nogal gek!’
‘Nee, ik meen het serieus. Ik weet nog ergens een Plymouth Valiant te staan. Daar is nog best wel wat werk aan, maar daar is de prijs ook naar. De motor en het interieur is goed, maar het koetswerk, daar is nog flink laswerk aan. Het is een zescilinder en is handgeschakeld, maar de bak maakt geluid. Ik had ernaar gekeken of het wat was voor mijn garage, maar dat is voor mij niet rendabel. Daar gaan te veel uren in zitten. Maar Joey zou dat allemaal zelf kunnen doen. En als we met ons tienen ieder honderdvijfentwintig euro bijleggen, hebben we dat ding.’
‘Zo, dat is inderdaad niet erg duur. Dat is op zich wel een leuk idee. Maar met wat voor reden gaan we die hem dan geven?’
‘Wanneer is hij jarig?’
‘In april. Dus dat duurt nog wel even.’
‘Geen probleem, zolang mag die wel bij mij staan.’
‘Hmm, dan moeten we Joey maar eens voor gaan stellen met de club. Wanneer hebben we de volgende vergadering?’
‘Komende dinsdag. Was je het vergeten?’
‘Ach ja, dat staat ook op de kalender! Goed, dan breng ik hem mee. Maar dan kan hij Veerle een avond minder zien.’
‘Je kunt Otto ook vragen of hij Veerle meebrengt…’
‘Dat kan natuurlijk ook. Dan zal ik hem eens bellen.’

Ik pak mijn telefoon en bel Otto op.
‘Met Otto, wat bel je nog laat, John!’
‘Het gaat over Joey en Veerle, we hebben een klein ideetje.’
Otto zucht eens. ‘Laat dan maar eens horen.’
‘Je weet al, dat Joey bezig is met zijn rijbewijs te halen. En het jong is ook nog eens goed gek van Amerikanen. Nu is Daan hier, en die stelde voor om Joey lid te maken van de club.’
‘Dat is op zich een leuk idee, maar hij heeft niet eens een auto.’
‘Juist, maar Daan had een voorstel. Wat als we hem eens een auto gaven?’
‘En jij bent gek!’
‘Luister nou eerst eens. Het is geen heel duur ding. Daan weet een Plymouth Valiant te staan, voor echt heel weinig. Nog goed genoeg om voor Joey op te knappen. Als we nou met ons allen wat bijleggen, dan zouden we hem een enorm plezier doen.’
‘Ja, dat kan ik me wel voorstellen. En met wat voor reden wil je hem die dan geven?’
‘Gewoon, voor zijn twintigste verjaardag! Hij is in April jarig.’
‘En wat heeft dat nou met Veerle te maken?’
‘Hoe leuk zou Veerle het vinden, als ze een vriendje heeft, die ook een oude Amerikaan zou hebben?’
‘Aha, nu begint me het te dagen. Kijk, dat maakt het interessant. Veerle is ook gek van oude auto’s. En wat zouden we dan bij moeten leggen?’
‘Als we allemaal meedoen, zou het rond de honderdvijfentwintig de man zijn.’
‘Hmm, dat is inderdaad nog wel te doen. Dus je wilt hem eerst lid maken, en dan ook nog eens een auto geven. Het moet niet gekker worden. Is het zo moeilijk om nog nieuwe leden te krijgen?’

Ik lach. ‘Nee, en dat weet je zelf ook best wel. Dus wij dachten, als jij dinsdag nou eens Veerle mee zou nemen, dan heb je al een idee, hoe ze erop zal reageren.’
‘En dan hebben we nog maar amper last van dat tweetal, in plaats dat ze thuis op de bank zitten te mokken.’
‘Zoiets. Wat zeg je ervan?’
‘Ik zal het thuis even overleggen, maar ik sta er niet negatief tegenover. Maar dan moet hij wel gewoon lidgeld betalen.’
‘Dat staat voor zich. Hij kan het zich nu veroorloven, hij gaat nu stagelopen, en krijgt daar vol betaald.’
‘O, maar dan kan hij zich die wagen ook wel zelf kopen?’
‘Dat denk ik niet. Eigenlijk zou ik dit tegen niemand vertellen, maar Joey wil hier blijven, ook als hij zijn diploma heeft. Hij kan het thuis niet vinden met zijn stiefvader, en vindt het hier eigenlijk best wel leuk. Dus daar wil hij ook geld voor opzij leggen. Dus daarom ook dat idee om hem die auto te geven.’
‘Maar hij zal die wagen nog wel moeten opknappen?’
‘Dat wel, maar volgens Daan is het meeste gewoon laswerk. Dat hoeft hem toch niet veel te kosten, dat kan hij allemaal hier doen.’
‘Laat Daan maar eens voor wat meer foto’s zorgen, en dan bespreken we dat op de vergadering. Die was toch weer bij jou?’
‘Ja, zoals normaal!’
‘Goed, dan zie ik je dan weer.’

Ik hang op en zeg tegen Daan: ‘Heb je ook meer foto’s van die wagen? Otto wilde die graag zien, en daarmee kunnen we het verhaal dan ook wat meer verkopen.’
‘Ik heb er thuis op mijn fototoestel nog wel wat staan. Die zal ik wel even op mijn tablet zetten, dan kunnen ze het beter bekijken.’

Niet veel later gaat Daan weer, en vraagt Chantal aan me: ‘Ga je dat echt overwegen, om Joey een auto te geven?’
‘Ja, waarom niet? Je zou die jongen er een groot plezier mee doen, en ik zie gewoon, dat hij een passie ervoor heeft. En een beetje geluk in zijn leven kan hij wel gebruiken, of niet dan?’
Chantal lacht. ‘En dat hij hier nu is, is dat geen geluk voor hem?’
‘Dat zie ik anders. Hij voelt zich hier goed, dat bestrijd ik ook niet. Maar het is ook geen vakantie voor hem. Hij moet flink werken, leren en trainen. Dat hij het allemaal goed en ook nog eens leuk vindt, dat is gewoon een bonus.
Maar hij heeft nog nooit iets voor zichzelf gehad. Ik kan me dat heel goed voorstellen, Chantal. Dus door hem iets te geven, krijgen we veel meer terug.’

Chantal knikt. Ze staat op en gaat achter me staan. Ze slaat haar armen om me heen en geeft me een zoen op mijn wang. ‘Je bent echt veel te lief! Ik snap wel, waarom mam zo moeilijk boos op je kan worden. Je straalt gewoon liefde uit.’
Ik glimlach. Ik sta op en samen gaan we dan naar bed.