Boswandeling - 3

Amélie haalde diep adem en zei: 'Ik zal jullie mijn geheim vertellen, maar denk niet dat ik er beschaamd over ben of zo... Nee, helemaal niet. Ik ben er zelfs blij mee en fier over. Maar... ik weet dat het volgens de meeste mensen iets is dat niet mag. Nu jij jouw geheim verklapt hebt, Elvira, weet ik dat je het mijne zult nemen voor wat het is. Voor jou, Linda, ligt dat toch wel anders. Ik zou het je nooit verteld hebben als we Elvira niet ontmoet hadden...'

'Toe, schat, vooruit,' moedigde Elvira Amélie aan, 'Linda moet ook leren de dingen de accepteren zoals ze zijn. Wij begrijpen toch ook haar drang om zich te laten zien aan haar buurman? Geen haar op mijn hoofd om haar daar anders gaan voor te bekijken, integendeel. Ik hoop echt dat ze die droom eens werkelijkheid kan laten worden. Dat hoeft trouwens niet per sé met die buurman te zijn, Linda. Als het voor jou al zou helpen dat er iemand, om het even wie, naar je kijkt terwijl je je poesje streelt, dan kan ik daar wel voor zorgen. Maar nu is het aan jou, Amélie, voor de draad ermee.'

Amélie keek me nog een poos strak aan voor ze begon: 'Nu ja, Linda, ik denk echt dat het je zal choqueren hoor, maar ik heb seks met mijn papa...'

Ze zweeg en staarde me weer aan, onderzoekend, alsof ze wilde weten of ik wilde dat ze verder ging. En ja, mijn mond viel open. Dat was nu precies wat ik nooit had verwacht. Ik stelde me mijn papa voor die met mij... maar ondertussen begon Amélie dapper aan haar verhaal, terwijl ze nu naar Elvira keek en niet meer naar mij. Ik zat nog altijd bij te komen, beduusd en helemaal van de kaart.

'Mama is twee jaar geleden gestorven,' zei Amélie, 'bij een kettingbotsing op de autoweg. Ze was waarschijnlijk op slag dood. Toen wij, papa en ik dus, weer een beetje ons gewone leven opnamen, zei papa dat we nu de taken in huis moesten verdelen. Hij zou een deel van het werk doen dat mama altijd had gedaan en ik zou ook mijn deel doen. Dat vond ik maar normaal. Naast wat ik wel verwacht had - de vaat doen, opruimen, stofzuigen, bedden opmaken en lijstjes maken van wat we nodig hadden van de supermarkt - zei papa ook dat ik de plaats van mama in hun bed zou krijgen: 'Ik kan nu nog niet naar een andere vrouw uitkijken, Amélie,' zei hij, 'daar heb ik ook helemaal geen zin in. Maar slapen terwijl ik weet dat jij daar alleen op de kamer naast mij ligt, kan ik ook niet. Dus dat deel van wat mama deed, is nu ook iets voor jou. Maar voorlopig alleen maar om die lege plek naast mij niet te voelen of te zien. Voor je zestien bent, mag ik je niet aanraken. Dat is strafbaar, weet je en als het zou uitkomen, verlies ik jou en dat is het laatste wat ik wil. Eens je zestien bent, zullen we nog wel zien, dan hangt het van jou af of je de plaats van mama helemaal wilt innemen. Het is eigenlijk niet te geloven, maar een paar dagen voor haar ongeval hebben we het nog over jou gehad, Amélie. Mama had een vermoeden dat ik verliefd was op jou en ik heb dat ook direct toegegeven. We hadden nooit geheimen voor elkaar. Ik weet zeker dat ze het zou goed gevonden hebben als ik jou als vrouw zou nemen.'

'En zo,' ging Amélie verder, 'zijn er twee jaar overheen gegaan en toen ik in april, nu drie maanden geleden dus, zestien werd, nam papa me apart en zei me dat hij er nog altijd niet aan dacht om een vrouw te zoeken, omdat hij de liefste die hij zich kon wensen al in huis had. Hij had zijn belofte gehouden. Hij had me inderdaad nog nooit aangeraakt, al had ik het zelf dikwijls genoeg gewild. Maar dat wil niet zeggen dat we zo maar naast elkaar sliepen. Als ik zin had om met mezelf te spelen, mocht ik dat en ik was er aan gewoon geworden dat papa dan naast mij lag en hetzelfde deed als ik. Soms vroeg hij me wel of ik er naar uitkeek om zestien te zijn en echt met hem te vrijen en ja, welk meisje wil dat niet? Ik in ieder geval wel. Ik was verliefd geworden op hem. En ook al zegde ik het nooit met zoveel woorden dat het een belofte leek, toch wist hij dat ik niet liever zou willen. En op mijn zestiende verjaardag vroeg hij ik zijn vrouw wilde worden, heel romantisch, met een diner in een restaurant en daarna thuis, op zijn knie voor mij, met zijn hand in de mijne. Ik twijfelde geen moment. Ik was heel nieuwsgierig geworden naar hoe het zou zijn, echt vrijen. Papa deed het heel voorzichtig en echt, Linda, het was zo fijn en het deed geen spatje pijn.'

Nu keek Amélie me weer aan en ik forceerde een lachje, al was ik nog altijd helemaal ondersteboven van haar verhaal. Weer dwaalden mijn gedachten af naar mijn eigen vader, waarvan ik me zelfs niet kon voorstellen dat hij het met mijn mama deed. En ik zou het ook nooit met hem willen doen, dat wist ik zeker. Maar ik vond Amélies papa ook een hele mooie man, altijd vriendelijk. Wanneer ik bij haar op bezoek kwam, streek hij altijd door mijn haar en gaf me complimentjes over hoe groot ik al geworden was of over wat ik aan had en zo.

'Omdat papa veel op werven in Nederland en Duitsland werkt, is hij tegenwoordig dikwijls de hele week niet thuis. Dus hebben we alleen in de weekends seks. En toch vond hij het onmiddellijk goed dat ik dit weekend bij jou kwam logeren, Linda. Ja, papa is echt een schat... hij had deze dagen met mij kunnen vrijen... Maar dat is niet mijn enige geheim,' ging Amélie onverstoorbaar verder, 'ik heb er nog een paar... Van toen ik nog gewoon bij papa in bed sliep, vroeg ik me al af hoe mensen het doen en je weet dat ik graag het bos intrek. Toevallig kwam ik op een avond eens uit op een koppeltje dat aan het vrijen was en toen zag ik dat ze elkaar aan het likken waren, de jongen het poesje van het meisje en zij de penis van hem. Het werd een gewoonte van me om 's avonds te gaan wandelen in de hoop dat nog eens te zien en ja, af en toe lukte dat eens en ik kende na een tijdje drie plekjes in het bos waar mensen kwamen om seks te hebben. Het beste plekje was de kuil waar ik met jou naar Elvira heb gekeken, daar komen dikwijls koppeltjes naartoe. En op die manier leerde ik wat ze dan allemaal met elkaar deden en wat ik later ook met papa zou kunnen doen. Na een tijd kon ik het gewoonweg niet meer laten en bijna elke avond zwierf ik door het bos als het weer goed genoeg was. Ik had natuurlijk zelden prijs, maar ik kreeg er wel een neus voor, als ik bijvoorbeeld twee auto's zag staan in de nabijheid van zo'n plekje. En zelfs nu ik ieder weekend met papa seks heb, ga ik toch nog altijd het bos in. Het is sterker dan mezelf. Ik zie het gewoon graag. En dat van jou, Elvira, vastgebonden zijn aan die bomen, dat had ik nog nooit gezien. Mijn geheim is ook dat ik me altijd afspeel terwijl ik zit te gluren... Dan kom ik echt klaar, dan spuit alles eruit bij mij. Als ik met papa vrij is dat nog niet gebeurd. En dan is er nog iets anders dat ik lang geheim gehouden heb, maar vanochtend zul je het wel gevoeld hebben, Linda...'

Ik keek haar in de ogen: 'Bedoel je...?'

'Ja, dat bedoel ik, Linda, dat ik je zo graag zie dat ik je wilde aanraken, strelen, kussen... Ik val echt niet op meisjes en eigenlijk ook niet op jongens, hoor. Alleen op papa en op jou.'

We zaten alle drie een hele tijd te zwijgen, alsof het bij iedereen moest doordringen. Ik zat met gesloten ogen na te denken over alles wat ik gehoord had, het was allemaal zo veel en zo onverwacht.

'Hoe mooi toch,' onderbrak Elvira de stilte, 'we zijn allemaal gelijk: mensen van vlees en bloed met dromen, verlangens en verwachtingen. Die liefde tussen jou en je papa, Amélie, dat vind ik heel mooi, hoe je daar mee omgaat. En dat je al zo lang op voorhand wilde weten wat je kon doen. Dat is dus de reden waarom je koppeltjes bespiedt. Maar je weet nu ook dat het niet altijd zonder gevaar is. Niet iedereen die je betrapt is zo vriendelijk als mijn vriend. De kans dat het op een keer slecht afloopt is er echt wel, hoor. En dat je verliefd bent op Linda... nu, dat begrijp ik helemaal. Vriendschap kan soms ook liefde worden. Het hangt van jou af, Linda, of je Amélie met jou laat vrijen. Want regel nummer één is altijd dat de ander akkoord moet gaan. Wat vind jij ervan, Linda?'

Ik kon het moeilijk onder woorden brengen. Ik moest voor mezelf toegeven dat ik genoten had van die aanrakingen van Amelie, van haar strelingen, van haar kusjes in mijn nek, van haar tongzoen... maar mijn echte opwinding was er toch pas gekomen toen ik me voorstelde dat buurman Louis het door de haag allemaal zou kunnen zien... En dat zei ik tot mijn eigen verwondering ook hardop.

'Je weet nu al dat die Louis stiekem naar jou en je mama durft kijken en dat hij ervan overtuigd is dat jullie het niet weten. Je mama kan daar niet tegen, dat is haar goed recht. Maar voor jou betekent het heel veel, dus is het aan jou om daar iets mee te doen,' zei Elvira. 'Ik weet zelf hoe opwindend ik het vind om bekeken te worden, dus ik begrijp je daar helemaal in. Op een of andere manier zou je te weten moeten komen of je buurman tevreden is met alleen kijken. Ik zou zelf nooit een voyeur aan mijn lijf laten komen. Dat ik weet dat ik bekeken wordt, maakt me heet en meer moet dat dan niet zijn. De twee mannen waar ik het mee doe, zijn geen voyeurs, hé? Ze neuken me, maar ik haal mijn genot uit het idee dat er altijd een van hen toekijkt, snap je? Van het neuken geniet ik ook, natuurlijk, en vooral van dat het in open lucht gebeurt, zodat de kans bestaat dat er iemand heimelijk meekijkt...'

We waren na dat vele praten zo aan elkaar gewoon geraakt, dat het me toescheen dat ik plotseling in een heel andere wereld terecht gekomen was, zo totaal anders dan bij ons thuis, waar nooit een half woord over vrijen of seks gesproken werd. Het was ondertussen al half tien en we moesten nog naar huis fietsen, dus namen we afscheid van Elvira. Ze beloofde dat ze ons zou laten weten wanneer ze nog eens met haar vrienden in het bos zou seksen. Ze zou ons dan een sms'je sturen.

Onderweg naar huis vroeg Amélie het aan met mij. Ik moest er niet over nadenken. Ik zei luid en duidelijk: 'Ja.'

'Dan gaan we straks al vrijen,' zei ze, 'ik heb zo'n zin in jou, liefste Linda.'

En ook al zegde ik het haar niet, ik had ook in niks anders zin dan om haar hand weer op mijn buik, mijn billen, mijn rug te voelen en haar mond in mijn nek, haar tong in mijn mond...

We waren bijna thuis, aan het wandelpad dat naar het bos leidde, en Amélie zei ineens: 'Linda, ik heb een beter idee. Waarom doen we het niet gewoon buiten? Straks is het helemaal donker en het weitje vlak voor het bos is gehooid. Het is er warm en het ruikt lekker. Kom!'

Ze wachtte mijn antwoord niet af en fietste de landweg al op, dus wat kon ik anders doen dan volgen? Vijf minuten later bedekten we onze fietsen met wat hooi en we gingen achter een van de hooioppers zitten. Het was inderdaad warm hier en de geur was echt bedwelmend. Amélie sloeg haar armen rond me en trok me naar zich toe terwijl ze zich languit uitstrekte. Ik viel op haar en onze lippen vonden elkaar in het donker. Terwijl we zoenden, maakte zij mijn broeksknoop los en daarna mijn rits. Ik voelde haar hand in mijn broek, over mijn blote buik naar mijn onderbroek en onder de rand ervan. Ze bleef liggen tot waar ze niet verder kon, vlak boven mijn donshaartjes. Die warme hand op mijn blote buik, dat leek zo totaal anders dan mijn eigen hand daar. Voor de eerste keer in mijn leven voelde ik iets dat ik nog nooit gevoeld had: de goesting om de hand van iemand anders aan mijn poesje te voelen. Ik wipte recht, trok mijn broek en onderbroek uit en liet me weer op Amélie vallen. Nu zochten haar beide handen mijn billen, mijn dijen, mijn bovenbenen, mijn onderrug... terwijl ze haar tong rond de mijne liet spelen en ik ging als vanzelf mee met haar. Mijn tong rond de hare, de hare rond de mijne en ondertussen dat heerlijke aaien en strelen van mijn onderrug tot bijna aan de holte van mijn knieën. Ik wist niet dat dit kon: ik werd bijna gek en het liefst van al zou ik nu op mijn rug gaan liggen met mijn hand tussen mijn benen en dan dat harde tongetje van mijn poesje strelen tot alles daar heerlijk nat werd... Maar neen, dat zou ik nu door mijn lieve Amélie laten doen...