Jeanne En Marc - 3

Marc parkeerde de auto en nam het meisje naast zich op. Weer bloosde ze, maar haar blik had ook iets van vastbeslotenheid, nieuwsgierigheid in zich. Onder haar jas zag hij hoe haar borsten op en naar gingen op het ritme van haar ademhaling. Afwachtend keek ze hem aan. “Kom, we gaan een stukje wandelen.” Marc scheurde zijn blik van haar los en ze stapten uit de auto. Hij had hen naar de stadswallen van het nabijgelegen stadje gebracht. Op deze koude februari-avond was er verder niemand te bekennen, op zo nu en dan een hond en zijn baas na.

Hij paste zijn loopritme aan aan de hare en zo liepen ze samen rond het stadje. Halverwege kwamen ze bij de oude verdedigingswerken en Jeanne brandde los in een spervuur van allerlei wetenswaardigheden. Marc luisterde de geamuseerd naar haar enthousiaste verhaal over kazematten en afweergeschut. Het was duidelijk dat ze een studie had gekozen waar ze echt gepassioneerd over was.

Marc liet haar hand los en trok haar in plaats daarvan dicht tegen zich. Jeanne stokte abrupt in haar verhaal. Vragend keek ze naar hem omhoog. Zachtjes leidde Marc haar naar de plek waar hij haar hebben wilde. Jeanne voelde in haar rug de loop van het kanon waar ze zonet nog een heel betoog over had gehouden. Marcs handen gleden om haar middel en voorzichtig tilde hij haar een stukje op. Jeanne zat nu op de loop van het kanon, terwijl Marc haar nog steeds vasthield. Met zijn benen duwde hij voorzichtig de hare een stukje uit elkaar. Hij stond nu tussen haar benen in, zijn handen om haar middel.

Als vanzelf gleden Jeannes handen om zijn nek en trok ze zijn hoofd naar de hare. Deze keer was zij weer degene die het initiatief nam tot een zoen en alleen dat feit al vond Marc ontzettend opwindend. Zacht raakten haar lippen de zijne. Ze kuste hem. Haar mond nam weer afstand en ze kuste hem weer. Telkens weer zochten haar lippen de zijne. Marc liet haar gaan. Hij genoot van het gevoel van haar mond. Ze verlengde haar voorzichtige kussen; werd steeds een beetje brutaler. Onwillekeurig trok hij haar dichter tegen zich aan. Het is dat ze allebei dikke winterjassen droegen, maar anders had hij de details van haar lijf kunnen voelen.

Jeannes mond zocht opnieuw de zijne en deze keer verbrak ze de kus niet. Hij voelde hoe ze langzaam haar lippen een beetje van elkaar liet gaan. Toen duwde ze voorzichtig met het puntje van haar tong tegen zijn lippen. Marc kreunde zachtjes en spiegelde haar bewegingen, totdat hun tongen elkaar raakten. Jeanne voelde honderd dingen tegelijk: schrik, opwinding, nieuwsgierigheid, gene, maar ze genoot vooral ontzettend van wat ze op dit moment aan het doen waren. Voorzichtig en onhandig verkenden ze elkaars mond. Overweldigd verbrak ze de zoen en keek hem verlegen aan. Marc hijgde een beetje en had een donkere blik. Ze schoot onwillekeurig in de lach: “Ik moet gewoon maar heel veel oefenen.” Marc lachte niet. Hij trok haar meteen weer dicht naar zich toe. Met zijn mond tegen haar oor fluisterde hij: “O, maar wij gaan zeker heel veel oefenen.”

Hij had Jeanne haar gang laten gaan, haar het tempo laten bepalen, maar nu hield hij het niet langer. Met zijn handen om haar gezicht zoende hij haar weer. Eerst langzaam, loom, maar steeds intenser, dwingender. Jeanne was verloren; ze kreunde het uit, duwde haarzelf tegen hem aan. Het besef van tijd raakten ze allebei volledig kwijt. Als vanzelf ging haar handen over zijn rug, naar beneden. Haar vingers haakten onder zijn jas aan zijn broekriem. Daarna kropen ze weer omhoog, nu onder zijn jas. Ze streelde zijn rug over zijn blouse heen, maar het was niet genoeg. Gefrustreerd liet ze haar handen weer zakken en trok zijn blouse uit zijn broek.

Jeanne was niet bezig met hetgeen ze zo bij Marc teweegbracht. Haar vingers wilden gewoon zijn huid voelen en toen dat eenmaal lukte zuchtte ze tevreden. Haar handen streelden onophoudelijk over zijn rug heen en weer. Marc intensiveerde de zoen voor zover dat nog mogelijk was. Jeannes reactie was onmiskenbaar: ze zette haar nagels in zijn rug. Rusteloos schoof ze heen en weer in zijn handen. Nog nooit was ze zo opgewonden geweest. Datzelfde gold voor Marc. Het fysieke contact dat ze nu hadden was nog niet genoeg; hij had meer nodig. Zijn handen gleden over haar jas, ergens onder die dikke laag dons waren haar borsten. Mooie kleine borsten, gehuld in een zwart bloesje, met daaronder een zwart hemdje had hij eerder gezien. Wat voor een bh zou ze aanhebben? Ook zwart?

Gefrustreerd kreunde Marc; hij kon haar hier niet uitkleden, het vroor dat het kraakt. Zijn koude handen liet hij onder haar jas verdwijnen en over haar blouse heen omvatte hij haar linkerborst. Het zoenen verstilde; Jeanne maakte zich van hem los. Haar ogen schitterden in de nacht terwijl ze hem opgewonden aankeek. Ze kromde haar rug alsof ze zichzelf zo nog meer aan hem wilde aanbieden. Met zijn duim zocht Marc tot hij een hard knopje voelde. Jeanne beet op haar lip om het geluid dat in haar opborrelde binnen te houden. Onophoudelijk streelde zijn duim door de stof haar tepel. Jeanne kreunde het nu toch uit. Zijn andere arm sloeg Marc om haar heen, om haar zo vast te houden.

Allebei zaten ze volledig in het moment, tot ze gejuich en geroep hoorden. De cafés waren inmiddels dicht en zonder dat ze zich ervan bewust waren geweest, hadden ze blijkbaar publiek. Meteen haalde Marc zijn hand van haar borst en trok haar dicht tegen zich aan. Instinctief voelde hij aan dat Jeanne zich geneerde. Ze had zich laten gaan, maar het was nooit haar bedoeling om daar anderen van mee te laten genieten. Jeanne duwde haar gezicht tegen zijn borst en terwijl de aangeschoten verstoorders voorbijliepen, zorgde Marc dat hij haar met zijn lijf uit het zicht hield. De schunnige opmerkingen waren niet van de lucht, maar Marc lachte vriendelijk en wenste ze een goede nacht.

Toen ze weer helemaal alleen waren, maakte Jeanne zich voorzichtig van hem los. “Hoe laat is het eigenlijk?” Marc keek op zijn horloge: “Wil je dat echt weten? Het is half 4…” Jeannes ogen werden groot. “Ik zal je toch naar huis moeten brengen. Het zou ook wat zijn als je überhaupt niet thuis komt vannacht.” Stevig gearmd liepen ze terug naar de auto en Marc reed naar haar huis. Hij bracht de auto tot stilstand op precies hetzelfde plekje als waar zij hem had verrast met die eerste kus. Zonder het te zeggen, wisten ze van elkaar dat ze weer even aan dat moment dachten. Nog een laatste zoen en Jeanne liep naar haar voordeur. Moe en toch opeens heel koud ging ze naar bed. Dat was best een geslaagde eerste date! Ze keek nu al uit naar de volgende.