Honing - 3

Ze veegde vermoeid een haarlok voor haar ogen weg.

Ze had wel vaker in stripclubs gedanst. Vroeger, voor ze deze job had. En vanavond had ze zichzelf overtroffen. Die hypnotische passie die ze had gecreëerd, het reduceren van een man tot een voorspelbaar willoos dier… Heerlijk… En dat voor iets wat eigenlijk een routine professionele opdracht was.

Toen de fauteuil met hen beiden achterover sloeg kwam ze tot haar positieven. De schrik was haar om het hart geslagen. Hij lag daar bewegingsloos. Ze had naar het personeel geroepen dat ze een ambulance moest bellen. In afwachting van de ambulance had ze zich snel omgekleed.

Maskertje af, mantelpakje aan, en een zonnebril om niet herkend te worden. Een nette keurige dame waarvan niemand zou vermoeden welk erotisch wapen ze wel is.

Na een kort onderzoek namen de ambulanceverpleegkundigen de man mee naar het ziekenhuis.

Ze mocht mee, achter in de ambulance. In het hospitaal reden ze binnen op de spoedgevallen. Zij werd mee toegelaten omdat men dacht dat ze familie was.

“Hoe is het precies gebeurd, mevrouwtje?” vroeg spoedarts, “hij heeft een erg zware hersenschudding, waarschijnlijk geen schedelbreuk.”

“Heu… een... heu … van zijn stoel gevallen bij een optreden.”

De arts keek haar even aan, “Hmm, was het zó saai?” Hij ging er niet verder op in. “In ieder geval blijft mijnheer hier vierentwintig uur in observatie, en eerst doen we een CT en een algemeen onderzoek.”

“Kan ik bij hem blijven,” vroeg ze. “Ik wil er zijn wanneer hij bijkomt. Ik wil zeker zijn dat hij het goed stelt.”

“Dat kan even duren, en vanzelfsprekend kunt u bij hem blijven.”

Na de eerste onderzoeken werd de man door de verpleegsters op zijn kamer geïnstalleerd. Het was al voorbij middernacht.

“Als u iets nodig heeft, of een kop koffie of thee wilt, duw op deze bel. Ik kom kijken over een uurtje,” zei de verpleegster.

“Dank u, dat zal ik doen.”

Nadat de verpleegster de kamer had verlaten liet ze zich in de stoel zakken. Ze sloeg haar welgevormde benen over elkaar en keek nadenkend naar de man.

Zij voelde zich schuldig aan het ongeval. In elk geval was ze nu verplicht om over hem te waken. De hersenschudding was slechts het minste van de problemen. Zijzelf had ook een probleem. Haar opdracht was de man te verleiden en aan informatie te geraken over de deal waaraan hij werkte. Mislukt, voorlopig. Bovendien moet ze hem afschermen van acties van concurrerende organisaties. Die opdracht blijft.

Ze voelde instinctief in haar mantelpakje. De holster zat op zijn plaats. Haar geliefde Walther PPK/S. Ze nam hem uit de holster en hield hem tussen haar handen. Een gladde coole vorm. Korte brede loop. Betrouwbaar krachtig en hard.

Viriel.

O, wat had ze een zwak voor vuurwapens. Ze was er verliefd op. Als ze moest kiezen tussen een geladen pistool of beter nog, haar snipergeweer, en een man, zelfs een six-pack bodybuilder, zoals deze grijze muis hier er zeker geen is? Dan wist ze het wel… Om seksueel opgewonden te geraken is er niets beters dan een geladen pistool.

Ze spreidde haar benen en legde het pistool ertussen met de loop rakend aan haar kanten slipje.

Ze kijkt naar het rustige zacht ademende gezicht van de man. Ze likt aan haar lippen. Eén hand streelt haar pistool tussen haar wulpse dijen. Met de andere hand streelt ze haar borsten. Ze kijkt intens naar het silhouet van de man, met nauwelijks zichtbaar een verhevenheid tussen buik en benen.

Zou ze proberen? Ze denkt even na. Het koude metaal van de Walther tussen haar dijen en toch ook een beetje de nabijheid van de koortsige energie van deze weerloze man doen haar gloeien.

Dit is een zeer uitzonderlijke situatie. Informatie extraheren uit een doelwit met een zware hersenschudding. Kan dat? Kans op succes: nihil. Toch, de wetenschappelijke relevantie…? Heeft iemand dat ooit geprobeerd eigenlijk? Zijn cognitieve barrières zijn toch uitgeschakeld?

Het is al laat. Ze voelt geen vermoeidheid. De verpleegster blijft nog even weg. Ze mag zich voluit laten gaan. Ze schuift de stoel zo dicht mogelijk bij het bed. Haar jasje zit in de weg. Ze doet het uit zonder haar hoofd te draaien.

“Eens kijken of hij reageert…”

Ze knoopt haar blouse en haar BH los. Ze ademt diep, met haar hoofd vlakbij dat van Storm. Ze streelt heel licht zijn borst en buik door het laken heen. Haar andere hand streelt over haar eigen buik, glijdt naar haar dijen en haar kanten slipje. Een zachte kreun ontsnapt aan haar roze lippen…

Sneller, niet meer zo discreet, streelt ze zichzelf, terwijl ze hem intens aankijkt van heel dichtbij. Onwillekeurig spannen haar heupen zich op. Ze voelt haar hoogtepunt komen. Een siddering schiet door haar heen en ze moet op haar lip bijten om een kreet te onderdrukken….

Hij reageert op haar, maar niet zoals verwacht of gehoopt. Hij kreunt en wordt niet wakker, en inderdaad het laken kan een lichte verstijving van zijn mannelijkheid niet verbergen. Véél te weinig.

Jongens, jongens, wat nu?

Ze kleedt zich snel volledig uit. Ook haar pumps gaan uit voor ze op het ziekenhuisbed klimt. Ze zet zich schrijlings over Storm. Okee, okee, er is een risico dat de verpleging onverwacht binnenkomt en haar betrapt. Dan moeten ze maar denken dat zijn liefhebbende echtgenote hem heel erg miste, of iets dergelijks.

Ze masseert met haar bekken zijn pezige lijf, slechts gescheiden door een dun laken. Haar bewegingen zijn ritmisch en passioneel. Ze neemt zijn beide handen en laat die -slap- haar borsten vastgrijpen. Nee dat lukt niet. Ze buigt zich voorover, zoent hem vol overgave op het voorhoofd en daarna overal op zijn gezicht, achter zijn oren en in zijn nek. Vol op zijn mond. Hij reageert amper.

Dan legt ze zich neer op hem, helemaal uitgestrekt, en probeert een erotische connectie te maken.

Ze voelt hem. Ze ruikt hem. Ze ademt in zijn oor. Hij begint zwaarder te ademen. Ze kijkt verlangend naar zijn gezicht. Zijn ogen bewegen onder zijn gesloten oogleden. Ze beweegt over hem met haar hele lijf, ze streelt hem zacht overal, lijf tegen lijf. Ze omhelst hem steviger, ze versmacht hem met haar borsten en klemt zich met haar benen rond zijn billen.

Ja, dit werkt.

Hij ijlt. Zijn ogen zijn nog steeds gesloten. Hij ademt zwaarder. Hij spant zich op. Ze voelt een siddering door hem heen gaan.

Hij heeft een zware hersenschudding. En zoals elke man die al eens bereden is door een vrouw onmiddellijk na een zware hersenschudding weet, veroorzaakt dit een chaotische wirwar van realistische natte dromen.

Hij droomt dat hij wordt verwend door een lesbisch koppeltje of is het Cindy? Of de buurvrouw? Het lijkt zo echt…

Hij kàn niet anders dan klaarkomen. In het echt en in de droom. Hij herinnert zich later niets.

Honey brengt haar lippen bij zijn oor en fluistert iets.

Hij antwoordt onsamenhangend “Aaaaa… aaaaaa…. hhhhhhlll…”

Ze klimt van het bed en kleedt zich vlug aan. Ze fatsoeneert haar kleding met een onvoldane glimlach op haar gezicht. Ze trekt het laken over Storm terug strak. Ze likt haar lippen schoon.