Åland - 23

Rose stond op de voorplecht van de Triton en keek uit over de Björnholm Strömmen in de richting van de Ängskärs Fjärden. Ze was gekleed in een donkerblauwe mantel met een brede kap en haar armen waren iets gespreid langs haar lichaam met de handpalmen naar het water gedraaid.

Na een poosje liet ze haar armen langs haar lichaam vallen en draaide ze zich om en ging de kajuit in. Vincent lachte naar haar en ze schonk een kop kruiden thee in voor hun beiden.
“We zijn nodig bij iemand die in nood verkeert” zei ze.
“Wil je naar dat eiland varen? En ze wees een eilandje, ongeveer even groot als Kristina’s Holme, op de kaart aan. “Britta is ook al onderweg met Karl.”
Vincent vroeg zich al lang niet meer af hoe Rose dit soort dingen wist.

Bij de dokterspost was Britta in een zwaar gesprek geweest met Karl. Ze had hem gevraagd met haar mee te gaan naar een man die in nood was. “Je moet ons vertrouwen, anders kunnen we hem niet helpen” was haar laatste woord geweest en Karl had ingestemd. In de tijd dat hij afwezig zou zijn nam dr. Frida voor hem waar. Maar hoe Britta aan de informatie was gekomen dat de man hulp nodig had begreep hij niet.
Maar ze namen de werkboot van de dokterspost en voeren op hoge snelheid in de richting van het eiland dat Britta aangewezen had op de kaart en kwamen daar bijna gelijk met de Triton aan.

Een volkomen radeloze vrouw deed de deur open en vroeg ze om binnen te komen.
Daar lag een naakte man kermend van de pijn in de kleedruimte van de sauna en zijn vrouw had hem toegedekt met een deken. Zijn linkerbeen lag in een heel onnatuurlijke houding onder hem.

Ze droegen hem naar de slaapkamer, waarbij Karl het gebroken been tilde. Bij het dragen bedekte Rose zijn ogen met een doek en het leek alsof de pijn even weg was. Ze legden hem op zijn bed en Karl onderzocht hem.

“Dit is een open botbreuk. Hij moet naar het ziekenhuis, want dit kan alleen maar onder narcose” zei Karl “Maar er kan hier geen heli landen. En dat hele stuk in een schommelende boot is geen pretje, dus ik moet hem wel heel zwaar verdoven.”
“Ik zal hem kalmeren” zei Rose “en dan kan jij zijn been zetten en hechten.”
Karl keek haar verbijsterd aan.
“Vertrouw me” zei Rose en ze pakte zijn handen en keek hem strak aan.
“Oké” fluisterde hij.
Op dat moment begon de vrouw te protesteren. “Wij zijn eerlijke eenvoudige mensen en ik wil die hocus-pocus van jullie niet”
Maar toen bleek waarom Britta er bij was. Ze sloeg haar arm om de vrouw heen en de vrouw werd meteen rustiger en ze begon te vertellen.
“Mijn broer en ik zijn uit ons dorp in Zweden vertrokken om hier een nieuw bestaan op te bouwen. We zijn een tweeling en we houden zoveel van elkaar dat we bij elkaar willen blijven, maar dat was in het dorp bekend geworden en toen zijn we min of meer gevlucht.” Trouwens mijn naam is Helga en mijn broer heet Knut.

De man lag geheel naakt op het bed. Hij kermde zacht, en zijn ogen waren gesloten. Maar was al behoorlijk gekalmeerd door Rose, die één hand op zijn dijbeen had gelegd, en met de andere hand zijn hand had gepakt.
“Leg een handdoek op zijn buik” zei Britta. De vrouw deed het.
“En pak nu zijn hand” en toen de vrouw dat gedaan had pakte zij haar andere hand.
“Toe maar Karl” fluisterde Britta en Karl kwam meteen in actie.
“Waarom heeft hij geen pijn?” vroeg Helga.
“Omdat we zijn pijn omkeren in genot” fluisterde Britta. “Kijk maar” en ze zagen zijn geslacht zich oprichten en hard worden. Helga keek naar Knut maar haar blik werd wazig. Ze draaide haar gezicht naar Britta en die glimlachte naar haar. “Doordat jij hem vasthoud ervaart hij zijn pijn alsof hij gemeenschap heeft met jou” fluisterde ze. Ze zagen zijn pik trillen.
“Ik voel het ook” hijgde Helga en ze perste haar dijen tegen elkaar.
“Let op het wordt nu even heftig!” zei Karl met harde stem “Ik ga nu de boel zetten!” en met alle kracht die hij had zette hij de gebroken botten.
Op hetzelfde moment richtte Knut’s pik zich schokkend op en dikke stralen sperma spoten op de handdoek. En kermend van genot leunde Helga tegen het bed en duwde haar onderbuik tegen de eikenhouten rand en bleef schokkend over haar hele lijf tegen de rand raggen tot haar orgasme een beetje weggetrokken was.
Daarna legde Karl de laatste hand aan de hechtingen en pakte het gespalkte been in met snel hardend gips, er goed voor zorgend dat de wond vrij bleef. Toen lieten de vrouwen elkaars handen los en kwam Knut weer een beetje bij.

Rose legde haar handen op de schouders van de man en begon op zangerige eentonige manier tegen hem te praten in een taal die de anderen, behalve Britta, niet kenden. De man ontspande zichtbaar en na een tijdje zakten zijn ogen weer dicht.

“Zo nu zal hij ten minste 24 uur slapen, en daarna is de ergste pijn wel over” zei ze tegen Helga.
Die begon eigenlijk op dat moment pas te beseffen wat er gebeurd was.

“Wie zijn jullie” vroeg ze zacht.
“Dit is de dokter die vandaag dienst had op de dokterspost schat, en hij heeft zijn been in het gips gezet” antwoordde Britta, “en wij horen bij een kring van zusters die over jullie waken.”
“Ik wilde de dokter bellen, maar ik kwam er toen pas achter dat je hier helemaal geen bereik hebt.”
“Koop ten minste één satelliet telefoon dan kunnen jullie ten minste iemand bellen als dat nodig is” zei Vincent nuchter “De Heilige Vrouwen kunnen je niet altijd te hulp schieten.”

Helga stamelde “Ik ga even een pot thee zetten, ik moet dit allemaal even verwerken.”
Even later zat iedereen om de tafel met een kop thee en Vincent en Karl hadden een kort inspectie ronde gemaakt over het terrein en geconstateerd dat de gloednieuwe blokhut goed was voorzien van alles maar ze spraken af met Helga dat Vincent over een paar dagen wanneer Knut weer een beetje aanspreekbaar was, langs zou komen om af te spreken hoe twee mensen kunnen overleven in de verlaten wildernis die Åland soms is. En Helga was daar heel blij mee, want ze had nu opeens ervaren hoe één ongelukkige val hun hele leven op z’n kop kon zetten.

Britta en Karl vertrokken weer snel naar de dokterspost maar Vincent en Rose bleven nog even napraten en langzaam daalde bij Helga het besef in dat ze waren gered door twee völvas en dat dus de verhalen die ze had gehoord, maar die ze altijd had afgedaan als sprookjes, kennelijk toch waar waren. En toen Rose en Vincent afscheid namen nam Rose Helga even apart en fluisterde “We zullen over jullie waken. Jullie hebben het al moeilijk genoeg gehad.” En ze gaf haar een klein zilveren ringetje. “Doe dit om je pink. Als je ons ècht nodig hebt zullen wij het weten en je te hulp komen.”

Later zeilden Rose en Vincent over de Strömmen naar de dokterspost om Björn op te halen van het kinderdagverblijf toen Vincent opeens zei “Je blijft me verbazen en als jullie zoiets doen als vanmiddag en ik zie jullie zijn pijn in hun gezamenlijk genot veranderen, dan besef ik ineens dat mijn geliefde schatje krachten bezit die mijn verstand te boven gaan.”
“You ain’t seen nothing yet” grijnsde Rose naar hem en dook de kajuit in om even later geheel naakt terug te komen. Vincent rilde. Elke keer leek Rose nog wel weer mooier en begeerlijker te worden. Ze trok Vincent achter het roer vandaan en knoopte zijn bloes en broek open. Ze ging op de bodem van de kuip van de boot liggen en zei “Vin neem me, ik hou van je, maar nu heb ik je liefde nodig, want mijn energie is op” en ze trok hem op zich en sloeg haar benen om hem heen. “Ja, maar de boot…” protesteerde hij.
“Die weet waar hij naar toe moet” lachte Rose “net zoals dit ding hier” en ze dirigeerde Vincents pik tussen haar zachte warme schaamlippen en trok hem naar binnen.
Vincent gaf zich over en tezamen verenigden ze zich in een heerlijke euforische paring terwijl de Triton strak op koers lag naar haar bestemming totdat Vincents hete vloeibare liefde diep in Rose haar zachte pulserende buik ontlaadde en ze nog steeds innig met elkaar verbonden heerlijk lagen na te deinen op de bewegingen van hun trouwe schip.
Vincent keek niet eens meer naar het roer, maar bleef zijn geliefde Rose kussen tot ze bijna bij het dokters eiland waren en ze het tijd vonden om weer wat kleding aan te trekken.

Thuisgekomen gaf ze Björn de borst en legde hem daarna in zijn bedje. Toen stookte ze de kachel extra hoog op en kleedde zich voor de tweede keer die dag helemaal uit. Ze legde wat kruiden op een schaal en stak die aan. Een warme zoete geur verspreidde zich door de ruimte. Vincent voelde een heerlijke lome geilheid door zijn lichaam stromen. Rose liep naar hem toe. Haar borsten leken hem te wenken en haar heupen waren een uitnodigende poort naar hemelse zaligheid. Ze fluisterde “Kom Vin, vul mijn energie aan met je liefde” en stak haar hand naar hem uit. Hij ging naar haar toe en ze omarmden elkaar.

Toen hij bij haar binnenkwam keek ze hem aan en haar saffierblauwe ogen schitterden met een fel licht. Haar benen sloten zich om hem heen en samen suisden ze soepel in elkaar bewegend naar een razendsnelle zinderende climax, waarna ze op een zacht bed van mos landden dat omringd was door bomen en Vincent zich even van Rose losmaakte. Zijn geslacht, dat tweemaal zo dik en veel langer was dan normaal en de zware eikel lag lui op het dijbeen van Rose. Haar kutje was keurig gesloten en er droop geen druppeltje uit ondanks de uitstorting van zojuist.
Rose streelde zijn gezicht en trok hem aan zijn schouder op zich. “Kom weer in me” fluisterde ze en ze trok een knie omhoog waardoor haar spleetje zich opende. Vincent rolde op haar en hij drong moeiteloos bij haar binnen waarna de wilde vereniging ze opnieuw het lust- en genotsheelal in lanceerde waar hij als een ongeremde Viking paarde met de vrouw in zijn armen. En na een nog heviger gemeenschappelijk orgasme vonden ze zichzelf terug in het hoge gras op een verlaten eiland. Maar ook daar liet Rose hem niet lang tot rust komen en opnieuw voerde ze hem weg naar steeds hogere hoogtepunten van pure lust en genot totdat ze in een uitbarsting van licht en zaligheid in het vuur van de smidsen van de Noordse goden tot één ziel samengesmolten werden.

De volgende morgen werden ze in elkaars armen wakker op het hoogpolige tapijt voor de houtkachel, doordat Björn zich luidkeels meldde voor zijn ontbijt. Vincent keek om zich heen en besefte dat hij die nacht telkens heerlijk samen met Rose op vele plaatsen was geweest en dat ze de meest heerlijke dingen samen hadden gedaan en een warme gloed van intense liefde trok door hem heen. Hij keek naar Rose, maar die legde haar vingers op haar lippen in het eeuwenoude gebaar om te zwijgen, maar haar liefdevolle blik zei voldoende.