Partnerruil - 1

Mijn naam is Douwe. Ik was toen 32, mijn vriendin Dieuwertje was een jaar jonger. Dieuwertje was een kleine dondersteen van 1.65m, slank, donkere ogen, kleine borsten en sluik, donkerbruin haar. We woonden al 7 jaar samen en alles liep op rolletjes. Leuke vrienden, goed seksleven, stilaan begonnen we aan kinderen te denken. Het enige minpuntje, als je dat zo mocht noemen, was dat we nogal verschillende voorkeuren voor vrijetijdsbesteding hadden. Dieuwertje was dol op feesten en festivals waar ze uitbundig kon dansen in de massa. Ik had en heb een pesthekel aan mensenmassa’s en lawaai. Ik hou van wandelen, watersporten gezelligheid in klein gezelschap en muziek maken. Kortom, we gaan nog vaak onze eigen gang om elkaar niet in de weg te zitten. Nou ja, dan heb je elkaar ook nog wat te vertellen, nietwaar?

Ik werkte als inkoper voor een machinegroothandel. We hadden daar een leuk stel collega's, met wie ik ook wel regelmatig even de kroeg in dook om te biljarten, te darten of gewoon te ouwehoeren. Niet dat we bij elkaar over de vloer kwamen, maar ik beschouwde ze wel als vrienden. Eén van die collega's was Frits. Frits was een vlotte vent met wie je altijd goed kon lachen, maar ook wel een goed gesprek hebben op zijn tijd. Eigenlijk was Frits een soort mannelijke Dieuwertje, had ik wel eens bedacht. Niet dat Frits een kleine dondersteen was, maar qua persoonlijkheid. Zelfde soort humor, zelfde soort interesses, zelfde soort vurig temperament. Maar wel 1.90m lang en flink gespierd.

Eind maart was er een bedrijfsfeest met partners, om de lente te vieren. Ik vind dat eigenlijk maar niks, je partners meenemen. De sfeer die je normaal onder elkaar hebt krijg je niet, omdat collega's zich in het bijzijn van hun partners heel anders gedragen. Normaal laat ik Dieuwertje dan ook altijd thuis bij dat soort gelegenheden. Mijn collega Frits kwam ook altijd alleen, maar dat was vooral omdat zijn vriendin Anke er geen zin in had. Maar dit keer was Dieuwertje wel mee, omdat Frits zijn vriendin Anke had weten over te halen om mee te komen.

Het bleek gelukkig prima te klikken tussen de dames. Ze raakten met elkaar in gesprek terwijl ik met Frits en een andere collega, Raymond, wat aan het ouwehoeren was. Opeens riep Anke: “Hé, Frits, hier is er nog één die gezelschap zoekt voor Best Kept Secret!” Dieuwertje was voor haar festival-liefhebberij bij mij dus aan het verkeerde adres en daardoor aangewezen op haar vriendinnen. Maar ja, hoe gaan die dingen. Haar vriendin Maartje raakte zwanger, waardoor die voorlopig even moest overslaan, haar vriendin Pauline had een familieweekend waar ze niet onderuit kon en zo had Dieuwertje ineens niemand om mee naar Best Kept Secret te gaan. Ook Frits had dit jaar geen gezelschap, om soortgelijke redenen. Maar hij had wel twee kaartjes. Dus toen Anke hoorde dat Dieuwertje niemand had om mee naar het festival te gaan, riep ze Frits erbij. Frits en Dieuwertje raakten in gesprek en Anke kwam bij mij staan.

Nieuwsgierig vroeg ik aan Anke: “Ga jij zelf niet met Frits?” Ze lachte een beetje verlegen. “Nee, dat is niets voor mij.” “Nee?” “Nee, ik hou daar niet van, die massa mensen en herrie. Jij wel?” “Ook niet. Als ik ergens een hekel aan heb dan is het oorverdovende herrie en dronken rondhossende mensen.” “Waar hou jij dan wel van?” “Nou, muziek maken of een klassiek concert. Of een weekendje wandelen met de rugzak op.” Verrast keek ze op. “Echt? Vind jij dat ook leuk?” “Ja! Jij ook, dan?” “Frits heeft er nooit zin in om een trektocht te maken. Ik ga wel eens met een vriendin, maar dat lukt misschien één of twee keer per jaar.” “Ik ging altijd met een vriend, maar sinds die kinderen heeft, hebben we de afgelopen vier jaar misschien nog twee keer een dagtocht gedaan.”

Ik keek eens beter naar Anke. Een mooie vrouw. 1.75m ongeveer, blond met een slag in het haar, sportief gebouwd, kleine borsten, levendige, blauwe ogen, vrolijke mond. Ze trok me enorm aan. Niet alleen omdat ze ronduit mooi was, maar in haar uitstraling had ze een mengeling van vrijmoedigheid en bescheidenheid die ik heel aantrekkelijk vond. Terwijl ik haar zo opnam, keek ze een beetje spottend terug. Als mooie vrouw was ze natuurlijk wel gewend aan de aandacht van mannen. Ik bloosde, plotseling verlegen. Haar blik kreeg iets zachts over zich. Ik trok de stoute schoenen aan: “Zullen wij dan tijdens dat weekend van Best Kept Secret samen wandelen?” “Ja, leuk”, zei ze spontaan. Ze begon te lachen. “Ik had helemaal geen zin in deze avond. En nou heb ik ineens een nieuwe wandelvriend!” Spontaan vloog ze me om de hals en gaf me een zoen op mijn wang. Ze rook heerlijk. Niet zo’n parfum waarvan je de tranen in de ogen springen, maar gewoon haar eigen geur. “Hmm, je ruikt lekker”. Ze lachte. “Maison Anke naturel!” Ze leunde nog steeds tegen me aan en snoof mijn geur op. “Jij ruikt ook lekker.” Toen liet ze mij ineens blozend los, wat ik wel schattig vond.

Enfin, twee weken later spraken we met zijn vieren af om nadere afspraken te maken en om te kijken of de klik om dit soort dingen te doen er echt wel was. Het werd een heel gezellige avond en zowel Frits en Dieuwertje als Anke en ik bleken het nog steeds uitstekend met elkaar te kunnen vinden. We speelden eerst een spelletje klaverjas, wat Frits en Dieuwertje wonnen. “OK, de verliezers mogen de winnaars een kopje koffie brengen”, riep Frits, "de winnaars mogen ondertussen op de bank van hun overwinning genieten!” Hij ging met Dieuwertje op de bank zitten en trok haar demonstratief tegen zich aan. Dieuwertje keek me uitdagend aan en kroop even lekker in zijn armen.” Quasi mopperend gingen Anke en ik naar de keuken om voor koffie te zorgen. Terwijl ik met het koffieapparaat in de weer was, sloeg Anke ineens een arm om me heen. “Het is leuk om met jou te spelen", zei ze. Ze gaf me een zoen op mijn wang. Ik voelde haar borst tegen mijn arm en kreeg het erg warm...

Anke en ik brachten de koffie naar de kamer, waar Frits en Dieuwertje ondertussen weer keurig naast elkaar op de bank zaten. Zij gingen afspraken maken over hun festivalweekend en ik kroop met Anke achter de computer om een leuke wandeltocht uit te zoeken. Zo naast elkaar achter computer raakten onze lichamen elkaar regelmatig. Dat stuurde aangename tintelingen door mijn lijf.

We kwamen uit op de Eifelsteig in Duitsland en dan met een tentje onderweg kamperen. Het was even lastig om uit te vinden waar we het beste konden beginnen en eindigen en onderweg goede kampeergelegenheid hadden, maar na wat puzzelen kwamen we op een mooie tocht met drie etappes.

“Nou”, zei Frits grappend en hief het glas, “op een geslaagde partnerruil!” We barstten allemaal in lachen uit. “Op een geslaagde partnerruil!” Dieuwertje kroop weer tegen Frits aan en keek me onderzoekend aan, hoe ik zou reageren. Wat voelde ik? Jaloezie, zeker wel. Ook iets van een prikkelende opwinding, dat ook. Op dat ogenblik was ik meer bezig met de vooruitblik naar het samenzijn met Anke, dan dat ik me druk maakte over wat er tussen Dieuwertje en Frits zou kunnen gebeuren.

“Frits zegt dat zo uit de gek, partnerruil”, zei Anke nu serieus. “Ik wil even helder zijn. Wij zijn geen swingers. Ik verheug me op de wandeltocht en ja, dan deel ik een tentje met Douwe. Ik ben nou niet direct van plan om bij Douwe in zijn slaapzak te kruipen, maar ik heb ook geen zin om de hele nacht krampachtig het randje van mijn slaapmat vast te houden om niet tegen Douwe aan te komen. Dat verwacht ik van Frits en Dieuwertje ook niet. Ik heb geen zin in jaloers gezeik, dan gaat wat mij betreft het feest niet door. Sorry dat ik dit zo bot naar voren breng, maar dat vind ik belangrijk.”

Dieuwertje keek mij lief aan. “Douwe vraagt mij nooit wat ik uitgespookt heb, als ik naar een festival ga. Nooit gevraagd of ik iemand gezoend heb, laat staan of ik met iemand de slaapzak in gedoken ben. Dat vertrouwen voelt heerlijk en daarom hou ik zo van je, lieverd.” Ze liet Frits los, kwam op me toe en gaf me een kus. “Ik heb jou ook altijd vrij gelaten als je met Bram of Yvonne op pad ging.“ Ze draaide zich naar Anke en legde uit: “Hij is in het begin van onze relatie een paar keer op stap geweest met zijn oude minnares Yvonne. Ze sliepen bij elkaar in bed, maar toch voelde dat niet als een bedreiging voor mij. Van mij hoef het randje van je luchtbed niet vast te houden. Ben ik ook niet van plan”, sloot ze een beetje uitdagend af.

Frits en Anke keken elkaar ook even diep in de ogen. Anke zei: “Lieverd, ik gun jou alle plezier van de wereld, dat weet je.” Hij trok haar even naar zich toe en drukte haar tegen zich aan. “Ik hoop dat jij een heel fijn weekend met Douwe hebt. Geniet ervan en doe waar je zin in hebt, als je maar weer bij me terugkomt.”

Anke twijfelde nog wat. Het weekend was pas over een week of zes. “Douwe?” “Ja?” “Eigenlijk wil ik nog wel een keer testen of wij wel een dag ontspannen bij elkaar kunnen zijn, voordat we een heel weekend met elkaar opgescheept zitten.” Inderdaad geen slecht idee, wat kenden we elkaar nou helemaal? “Goed plan. Een dagje wandelen?” “Ja.” We spraken af om drie weken later een dagje te wandelen in de Weerribben. Dieuwertje en Frits vonden die dag een eendaags festivalletje in Groningen.