Sinds Een Dag Of Twee... - 9

Beste lezeres en lezer, ik merk naarmate de verhaallijn vordert, dat de delen steeds langer worden. Mijn excuses daarvoor. Mijn excuses dat ik wellicht meer van jullie tijd hierdoor opslok. Het spijt me oprecht, maar de volgende hoofdstukken wordt dit nog veel erger....Ondanks bovenstaande, toch veel leesplezier toegewenst!
Rainman


Rustig werd Lotte de volgende ochtend wakker. Ze had heerlijk vast geslapen. Pas nadat ze Alex had horen terug komen op zijn kamer, was de onrust uit haar lichaam verdwenen. Vreemd eigenlijk.

Heel even had ze een een paar seconden nodig om te beseffen waar ze ook al weer was. Ze pakte haar telefoon en zag dat het 7.30 uur was. Ze hadden pas om 10.00 uur de eerste afspraak en ze moesten nog een stukje rijden. Tijd zat dus om ook nog even lekker te ontbijten.
Ze ging naar het toilet en trok vervolgens een hoodie en een lekkere joggingbroek aan. Ze maakte de schuifpui weer open en stapte haar balkonnetje op. Het zonnetje scheen al lekker fel en ze ging op een van de stoeltjes zitten om te genieten van de rust en het schitterende uitzicht. Met haar voeten op de reling, tuurde ze naar de nog slapende stad.

Een schoonmaker was al druk bezig met de straatjes schoon te vegen, voordat straks de horden toeristen de stad weer overspoelden. En de koffiebar aan de overkant had ook zijn deuren al geopend.

In de verte, een stipje, liep een verdwaalde jogger richting het hotel. In een korte broek, t-shirt en een mutsje op zijn hoofd kwam hij al rap dichterbij. Toen hij het hotel op nog geen 200 meter genaderd was, herkende ze hem pas. Alex!
Badend in het zweet, had hij er een straf tempo op liggen. Even dacht ze er aan om hem te roepen of te zwaaien. Maar in plaats daarvan, bleef ze alleen maar naar hem kijken. Bepaald geen straf zo aan het begin van de dag.
Opeens vertraagde hij zijn tred en bleef even later dan ook stil staan. Hij drukte op het knopje van zijn oortje en een grote glimlach verscheen op zijn gezicht. Vervolgens begon hij druk te praten.

Ze besefte dat hij een telefoontje had gekregen. The show is over, bedacht ze zich.
Rustig stond ze op en ging zich lekker verzorgen. Ze zou hem later wel weer zien.

Alex had er al een klein uurtje opzitten, toen het hotel al weer in zicht kwam. Hij vond het heerlijk om zo vroeg in de morgen door de historische binnenstad van Florence te rennen. Misschien dat hij Lotte kon overhalen om een keertje met hem mee te lopen. Hij schatte haar daar sportief genoeg voor in.

Hij was al bijna bij het hotel, toen zijn telefoon overging. Hij drukte op zijn oortje om op te pakken.
“Met Alex.”
En direct klonk het heerlijke, wakkere stemgeluid van Esther in zijn oren. Een glimlach trok over zijn gezicht.
“Hoi met Esther, ik had zin om even te bellen. Gewoon om bij te kletsen. Dat vind je toch niet erg?”
Haar rateltje draaide al op volle toeren, zo vroeg al.
Alex wachtte even en dacht een paar seconden na, voordat hij antwoord gaf.

“Nee, helemaal niet, Esther. Jij mag me altijd bellen! Waar je wilt, wanneer je wilt en waarom je wilt! Voor jou zal ik altijd tijd vrij maken.”

Even viel het nu helemaal stil aan de andere kant van de lijn. Deze reactie en openheid had ze duidelijk niet verwacht en ze moest even slikken om het te verwerken.

“Wat ben je aan het doen?” vroeg ze, toen ze zich weer een beetje herpakt had.
“Ik ben net klaar met mijn hardloop rondje. Effe douchen en daarna ontbijten en dan weer hard aan het werk!” antwoordde hij grinnikend.
“Alleen of is Lotte ook mee geweest? Want ik weet dat zij ook nogal sportief is!”
“Nee, alleen. Ik zal eens vragen of ze morgen mee wil lopen.”
“Ik had gisteren een date,” zei ze opeens uit het niets.
“Vandaar dat je klinkt alsof je al een kan koffie op hebt. Jij bent vannacht natuurlijk niet aan slapen toegekomen!” grapte Alex.
“Zou je denken hè. Maar nee, en het was echt wel een leuke man. Knap, welbespraakt, ongeveer dezelfde leeftijd, dezelfde interesses.”
“Maar?” vroeg Alex.
“Ik kon mijn gedachten niet bij het gesprek houden. Bij hem. Ik fladderde werkelijk alle kanten op in mijn hoofd.”
“Waar zat je dan wél met je gedachten?” vroeg Alex weer.
“Bij jou.”

Nu was het Alex die even stil viel. Hij keek naar zijn schoenen en zag in gedachten Esther voor zich.

“Haal je maar niks in je hoofd hoor, meneer de Beijer!” klonk haar stem weer in zijn oor.
“Ik moest met name denken aan al die bergen werk die ik nog voor je moet verzetten. En wat ik moet gaan koken komende zaterdag,” klonk het nu lachend.

Ze had hem flink tuk en opnieuw kon hij een glimlach niet onderdrukken.

“Jammer voor die man en fijn voor mij. Wat ga je koken?”
“Wat vind je lekker?”
“Alles, eigenlijk. Verras me maar, ik weet zeker dat wat het ook wordt, dat het lekker zal zijn!”
“Nou, ik denk dat mijn moeder het niet met je eens zou zijn, maar ik ga mijn best doen.”

Ze spraken nog een paar minuten over zijn verjaardag en wat Alex en Lotte nog allemaal gingen doen vandaag. Daarna hingen ze op.

Een dikke 20 minuten later, stond Alex fris gedoucht zijn haren te fatsoeneren voor de spiegel.
Hij had alleen een grote badhanddoek om zijn middel geslagen.
Neuriënd spoot hij wat deo onder zijn oksels, toen een klopje op de deur hem deed opschrikken uit zijn gedachten. Fuck, Lotte. Natuurlijk.
Hij gooide de handdoek op de grond, rende zijn slaapkamer in en trok snel een onderbroek en shorts aan. Hij maakte de deur met een ruk open en keek in het verbaasde gezicht van Lotte.

“Shit, sorry. Ik dacht dat je de schoonmaakster was,” zei hij enigszins schaapachtig.
“Ohh, maak je altijd zo de deur open voor de schoonmaakster?” vroeg ze ad rem, terwijl ze met opgetrokken wenkbrauwen naar zijn blote borstkas keek. Ze kon een klein lachje niet onderdrukken.

Voor de 2e keer binnen een uur, stond Alex even met zijn mond vol tanden.

“Kom binnen,” zei hij uiteindelijk, terwijl hij naar zijn koffertje liep.

Lotte gaf haar ogen even goed de kost. Dus dit, is wat er altijd onder die strakke shirtjes zit, dacht ze. Pas mal, pas mal. En in een split second gingen haar gedachten even terug naar Esthers opmerking over een champagne ontbijtje. Kut Lot, sprak ze zichzelf vermanend toe, KLANT, KLANT, KLANT!
Tevergeefs.

Een tijdje later, na een heerlijk ontbijtje, waren ze al weer op weg naar de eerste bestemming van vandaag. Siena.
Alex zat weer achter de stuur, terwijl Lotte wat telefoontjes pleegde met haar kantoor. Na een kleine 20 minuten stopte ze haar telefoon weg en staarde ze dromend naar buiten.

“Blijft mooi hè,” zei ze met een zucht.
Alex keek even opzij, maar reageerde niet.
“Jij was vanmorgen al vroeg op pad! Ik zag je aan komen lopen, toen ik van het ochtend zonnetje aan het genieten was op mijn balkon.”
Verbaasd keek Alex haar nu even aan.
“Oh, je hebt me gezien? Ja, ik vind niks fijner dan ‘s ochtends de beentjes te strekken, voor dat een lange werkdag begint. Dan kan ik even lekker ontspannen, even helemaal niks. Zeker in zo’n prachtige stad als Florence. Helemaal als er geen kip op straat is.”
“Waarom ga je de volgende keer, morgen bijvoorbeeld, niet mee?” vroeg Alex
“Hmm, lijkt me heerlijk eigenlijk, maar ik heb geen sport kleding bij me.”
“Dan kopen we vanmiddag toch wat spulletjes. Ik weet zeker dat er ergens in Florence wel een sportwinkel te vinden is!”
Lotte dacht heel even na. “Dat is goed, leuk! Maar….???”
“Wat maar?”
“Dan moet jij wel je tempo wat aanpassen. Want ik ben niet van plan om in zo’n rotgang door de stad te rennen!”
“Deal,” zei Alex lachend. “We hebben een date!” En hij stak zijn hand uit om de afspraak te bezegelen.

Nadat ze de auto hadden geparkeerd in Siena, liepen ze direct door naar de Duomo. Na een korte tour, maakten ze ook hier wat speciale afspraken en hadden ze even wat tijd over. Ze kuierden wat door het stadje, bezochten wat winkeltjes en dronken een kopje koffie, staand natuurlijk. Rond lunchtijd liepen ze weer terug naar de piazza del Campo. Ze bezochten wat restaurantjes en kozen er een stuk of 3 uit waar de gasten van Alex over een paar maandjes mochten vertoeven.

Omdat het nog relatief vroeg was en ze allebei nog geen trek hadden, besloten ze om in het volgende stadje een lichte lunch te nemen.
Lotte zat nu achter het stuur, zodat Alex dit keer kon genieten van de omgeving.
Een klein uurtje later, rolden ze de parkeerplaats op, net even buiten het stadje San Gimignano.
Na een korte wandeling, liepen ze het centrum binnen. Bij het eerste de beste barretje gingen ze naar binnen en bestelden ze allebei een panini met een kopje koffie. Omdat het behoorlijk druk was, vonden ze geen plek om te zitten. Gelukkig kwam er net een sta tafeltje vrij en op het gemakje genoten ze van een eenvoudige, maar smakelijke lunch.

Ze wilden San Gimignano gebruiken als tussen stop voor zijn gasten en hadden dus geen geplande afspraken op de agenda staan. De gasten konden hier gewoon wat door het stadje wandelen alvorens ze verder zouden gaan naar de volgende bestemming. En als ze de wachtrij wilden trotseren was er altijd nog de mogelijkheid om een ijsje te scoren bij Gelateria Dondoli.

Terwijl Alex de laatste hap nam van zijn panini, ging zijn telefoon over. Hij pakte de telefoon uit zijn zak en zag dat het Joris was.

“Sorry, Lotte, ik moet dit telefoontje even aannemen. Vind je het heel erg?”
“Nee, natuurlijk niet. Ik vermaak me wel,” zei ze met een glimlach.
“Dan ga ik een momentje naar buiten. Daar is het wat rustiger.”

Op de drempel naar buiten, botste hij bijna tegen een tweetal Italianen op. Strak in het pak, op weg naar hun, ongetwijfeld, uitgebreide lunch. “Scusi!” riep hij nog, maar ze keurden hem geen blik waardig, de arrogantie ten top.
Zijn telefoon rinkelde nog steeds, dus hij pakte snel op.

“Joris, met Alex!”
“Nee Lex, met Laura, hoi. Ik stoor toch niet, hoop ik?”
“Nee hoor, geen probleem. Ik ben in Italië, maar zeg het maar.”
“Oh sorry, dan zal ik het kort houden. Ik wilde je alleen op de hoogte brengen van de voortgang in de koffiezaak. De tegeltjes zitten tegen de muren, de toiletten zijn klaar en vanmiddag komen ze de nieuwe koffiemachines leveren en installeren.”
“Dat klinkt goed, Laura. Dus jullie liggen op schema?”
“Zeker, we liggen zelfs voor op schema. Met een beetje geluk, kunnen we over een weekje al open!”

Vervolgens spraken ze nog een paar minuten over de kleine dingetjes die nog moesten gebeuren.
Ze spraken af dat zodra Alex terug was van zijn reis, hij even binnen zou wippen om alles te bekijken. Hij drukte het gesprek weg en zag toen dat hij een berichtje had van Maurice.

Dat is snel, dacht hij. Vlug las hij het berichtje door en zoals Lotte al voorspeld had, was er niet heel spannends over Teun te vinden. Op dat laatste zinnetje na.
Maurice was extreem goed in zijn werk. Hij was zeer loyaal en als de baas iets uitgezocht moest hebben, stelde hij geen vragen en oordeelde hij niet. Hij was Alex veel verschuldigd en dat betaalde hij graag terug met het inzetten van zijn kennis en vaardigheden.
Alex las nogmaals de laatste zin door.
Heb nog wel een klein, ander dingetje gevonden. Uitzoeken of niet?
Alex dacht even na, maar had natuurlijk geen idee wat dat dingetje kon zijn.
“Uitzoeken” typte hij en verstuurde het bericht.

Vlug liep Alex weer het barretje binnen. Lotte stond nog steeds bij hetzelfde tafeltje.
Alleen stonden de twee Italianen van zojuist om haar heen te draaien. Dicht in haar personal space, respectloos, opdringerig en vooral vol van zichzelf.
Aan haar starre lichaamshouding was te zien, dat ze zich niet op haar gemak voelde.

Snel begon Alex door de bar te lopen en bedacht zich, hoe hij dit zou gaan aanpakken.
Hij koos voor de mantel der liefde.

Bij het tafeltje aangekomen, keek een van de Italianen hem minachtend aan.
Alex trok direct Lotte aan haar middel naar zich toe, dicht tegen zich aan. Even schrok ze, maar toen ze zag wie het was, ontspande ze zich direct en was de opluchting van haar gezicht te lezen.
Met zijn andere hand, trok hij haar kin in zijn richting en gaf hij haar een kus op de mond. Zonder na te denken, liet hij het puntje van zijn tong teder over haar zachte lippen glijden. Na een paar seconden verbraken ze de kus. Vol affectie keek Lotte hem even aan en kneep in zijn hand.

“Zullen we, schat?” zei Alex met een grote grijns.
“Graag,” antwoordde Lotte. En hand in hand liepen ze naar buiten, de Italianen verbouwereerd achterlatend.

Buiten aangekomen, barstte ze allebei uit in een lachbui.

“Boh, zag je die koppen? Verschrikkelijk, wat een arrogante kwallen waren dat zeg!” riep Lotte.
“Ja, dat kun je wel zeggen! Sorry trouwens, dat ik het zo aanpakte, maar ik wilde geen ophef maken.”
“Nee hoor, dat vond ik helemaal niet zo erg, eigenlijk.” En ze beet even verlegen op haar lip.

Alex wilde nog wat zeggen, maar hield wijselijk zijn mond.
Nog steeds hand in hand, liepen ze terug naar de auto.

Onderweg naar de laatste locatie waren zowel Lotte als Alex wat stiller dan gewoonlijk.
Allebei diep in gedachten verzonken. En niet geheel toevalligerwijs, dezelfde gedachten.
Die onschuldige korte kus, was niet onschuldig, was niet onbeduidend en zei meer dan duizend woorden.
De passie, de intensiteit, de chemie en vooral dat vertrouwde gevoel zou nou nooit meer uit hun geheugen gewist kunnen worden. Dat gevoel zou hen nooit meer loslaten. Dat gevoel deed hun verlangen naar meer. Dat ene luchtige en vluchtige moment was het eerste, echte vonkje.
Een vonkje dat beiden eigenlijk maar al te graag, en om verschillende redenen, snel wilden blussen.
Maar het vonkje bleef smeulen.

Een dikke anderhalf uur later kwamen de stadsmuren van Lucca langzaam in zicht.
Omdat het stadje nagenoeg autovrij was, parkeerde Alex de auto op een van de parkeerplaatsen buiten de stad. Te voet gingen ze verder op verkenning door deze rijke, maar vooral authentieke stad. Ze waren te vroeg voor hun afspraak, en al slenterend ontdekten ze het ene na het andere leuke straatje, pleintje of Middeleeuwse gebouw.

Opeens bleef Alex staan en trok Lotte aan haar arm.
“Wat?” riep ze.
“Een sportzaak. Nu kom je er niet meer onderuit!”
En een halfuurtje later liepen ze de winkel weer uit. Een sport outfit en een paar hardloop schoenen rijker.

Snel liepen ze nu met behulp van de navigatie naar de ontmoetingsplek, waar een gids hun zou oppikken. Even later kregen ze een helm op en een fiets aangemeten. En weer 10 minuten later reden ze met hun drieën over de stadswallen van Lucca. Ze genoten van de fietstocht en regelmatig werd er gestopt om één van de vele bezienswaardigheden beter te bekijken. Na afloop waren beiden ervan overtuigd dat dit een hele leuke activiteit voor de gasten van Alex zou zijn.
Ze kochten nog wat te drinken voor in de auto en al vlot waren ze alweer onderweg, terug naar Florence.

In het hotel spraken ze af om een paar uurtjes rust te pakken. Ze zouden elkaar weer treffen in de lobby rond 19.00 uur.

Op zijn kamer aangekomen, trok Alex zijn bezwete kleding uit en sprong onder de douche.

Hij droogde zich op het gemak af, trok schoon ondergoed en een korte broek aan en griste vervolgens een biertje uit de minibar. Het was nog heerlijk weer buiten en met het biertje in de hand nam hij plaats op zijn balkonnetje. Met zijn benen gekruist op de reling, begon hij wat te tokkelen op zijn telefoon.

Een klein kwartiertje later ging de deur van de kamer naast hem ook open. Lotte stapte blootsvoets het balkon op gekleed in dezelfde hoodie en joggingbroek als vanmorgen. Ze keek even opzij naar Alex die ook opkeek van zijn telefoon. Haar haren, nog nat van de douche, waren strak naar achteren gekamd. God, wat is ze toch mooi, dacht hij.
Lotte op haar beurt, gleed met haar ogen opzichtig over zijn ontblootte bovenlijf, hetgeen Alex niet ontging.

“To much?” vroeg hij lachend.
“Jij bent altijd to much…..of misschien in dit geval to less!” zei ze eveneens lachend.
“Ik pak me ook even wat te drinken.”
Even later kwam ze weer terug met een mini flesje wijn en een glas.
Ze schonk zichzelf een glas in en nam een klein slokje. Even trok ze een zuur gezicht.
“Ik mag toch hopen dat we morgen wat beters te drinken krijgen!”
“Ach,” zei Alex “tegen de tijd dat je het 2e flesje leeg hebt, proef je het al niet meer.”
En hij nam grinnikend nog een slok van zijn biertje.

“Wat was je aan het doen?” vroeg Lotte wijzend op zijn telefoon. “Werk?”
“Nee, gewoon een spelletje op de telefoon. Verstand op nul en wat gekleurde balletjes tegen andere gekleurde balletjes op schieten.”
“Speel je graag spelletjes?” vroeg ze vervolgens.
“Eigenlijk wel, ja. Nou ja, vroeger dan. Thuis speelden we vaak urenlang van die gezelschapsspelletjes. Met mijn broertjes en mijn ouders. Maar de laatste jaren niet meer natuurlijk, omdat we allemaal druk zijn met werk en andere zaken. Maar heel soms met feestdagen of zo wordt er nog wel eens een spelletje tevoorschijn getoverd. Super gezellig. En jij?”
“Zeker weten! Alleen wilde op een gegeven moment niemand meer een spelletje met mij doen. Ik was bloed fanatiek en kon heel slecht tegen mijn verlies.”

Gespeeld sip, staarde ze Alex nu aan, die op zijn beurt heel hard in de lach schoot.

“Weet je,” ging ze verder. “Ik speelde met Mira en een andere vriendin vroeger, een heel ander spelletje. Eigenlijk te kinderlijk voor woorden.”
“Vertel?” vroeg Alex, benieuwd waar dit naar toe ging.
“Nou, je moet dan aan een van de anderen een vraag stellen. En diegene moet dan binnen 3 seconden een antwoord geven. Gewoon top of mind, het eerste wat in je opkomt.”
“En als je te laat was?”
“Dan moest je een shotje nemen!”
“Hahaha, dus gewoon een ordinair drankspelletje,” zei Alex
“Ja, klopt. In eerste instantie wel. Maar later deden we het ook bij elkaar op de meest onmogelijke plekken.
Gewoon om elkaar te stangen. In een restaurant, tijdens een college of bij een presentatie.
Soms doen Mira en ik het ook nog wel eens. Laatst flikte ze me dat nog bij een klant….”
“Grappig,” zei Alex. “En wat vragen jullie elkaar dan?”
“Alles. Van je favoriete kleur, tot de mooiste man, getal onder de tien of wanneer je de laatste keer sex had. Soms zijn de antwoorden grappig, confronterend of nodigen ze uit tot een gesprek omdat je elkaar toch op een hele vreemde manier beter leert kennen.”

Even keken ze elkaar zwijgend aan.

“Durf je? Met mij?” vroeg ze vervolgens. “Maaarrr, bedenk je wel. Dit is for life! En je moet altijd antwoorden. Maakt niet waar of wanneer!” Ondeugend keek ze hem nu aan.
“Jouw blik, bevalt me niet,” zei Alex met een glimlach. “Maar vooruit. Wellicht leer ik jou daardoor nog wat beter kennen. For life!”

Genietend van hun drankjes, althans Alex, keuvelden ze nog een uurtje door. Ze waren vooral tevreden over het verloop van de dag en de leuke afspraken die ze hadden gemaakt. Op een gegeven moment rekte Lotte zich lekker uit en stond ze langzaam op.

“Het is hartstikke gezellig, maar ik ga me even klaar maken voor vanavond. Een vrouw heeft nou eenmaal iets meer werk dan een man.” zei ze.
“Je bent zo al beeldschoon,” mompelde Alex binnensmonds.
“Wat zeg je?”
“Ik ga verder op mijn telefoon,” antwoordde hij met een uitgestreken gezicht.

Lotte liep haar kamer binnen maar een paar seconden later, stak ze haar hoofd weer om de deur heen.

“Beste popliedje aller tijden?” vroeg ze
“Alles van MJ,” antwoordde Alex vrijwel direct, zonder op of om te kijken.
“Hahaha, jij bent echt goed! Tot zo!” En ze stak haar hoofd weer naar binnen en sloot de deur.
Alex nam nog een teug van zijn biertje en keek met een grote glimlach uit over de stad.

Een tijdje later troffen ze elkaar weer in de lobby. Lotte zag er weer uit om door een ringetje te halen. Dit keer droeg ze een licht, blauwe pantalon, met een strak topje, waarin haar perfecte borsten uitstekend tot hun recht kwamen. Daarover heen een bijpassend colbertje en witte sneakers. Zomers, hip en sexy tegelijkertijd. Ook Alex zag er, voor zijn doen, keurig uit. Hij had dit keer een strakke spijkerbroek aan. Opnieuw had hij gekozen voor een net hemd en de onvermijdelijke sneakers.

Arm in arm liepen ze weer de drukke stad in. Op aanraden van de receptioniste van het hotel hadden ze dit keer gekozen voor een visrestaurant. En die keuze was uitstekend gebleken.
De avond was om gevlogen. Ze hadden veel gepraat en vooral veel gelachen om elkaars anekdotes over hun tienerjaren. Steeds meer vervaagde de grens tussen klant en leverancier en werden de gesprekken persoonlijker, intiemer. Steeds meer begon het op een vriendschap te lijken, voor zover het dat niet al was. Of misschien wel meer.

Na het eten hadden ze besloten om terug te gaan naar het hotel. Geen afzakkertje vandaag. Het was een lange en vermoeide dag geweest. En morgen wilden ze eerst een stukje gaan rennen. Daarna volgde weer een lange dag met een autoritje van minstens 2 uur richting de Toscaanse kust.
In het hotel aangekomen, gingen ze direct door naar de verdieping met hun kamers.

Als eerste kwamen ze bij de kamer van Alex aan, die dan ook bleef staan met de keycard in zijn handen. Lotte was al doorgelopen naar haar eigen kamer, tot ze zich ineens iets leek te realiseren. Ze draaide zich om een liep terug naar Alex. Ze ging voor hem staan en gaf hem een dikke kus op zijn wang.

“Dank je wel voor een mooie dag en een nog fijnere avond,” zei ze.

Alex keek haar even aan, legde zijn hand losjes op haar heup, bukte zich een beetje en gaf haar ook een kus op de wang.

“Jij ook bedankt!” zei hij. “Voor een gezellige dag en de gelegenheid om je weer een beetje beter te hebben leren kennen.”

Even bleven ze zo staan. Tegenover elkaar. Als twee verlegen en nerveuze tieners, die voor het eerst samen op stap waren geweest. En nu niet goed wisten, wat verder de bedoeling zou moeten zijn.

“Nou, welterusten,” zei Lotte uiteindelijk en liep weg.
“Slaap lekker en tot morgen, Lotte!”

Alex stapte zijn kamer binnen, gooide de deur in het slot en liet zich daarna achterover op zijn bed vallen. Even sloot hij zijn ogen. Maar een paar seconden later, staarde hij alweer naar het plafond.

Hij haalde zijn telefoon uit zijn zak en schopte ondertussen zijn schoenen uit.
Hij opende zijn mail en zag dat hij alweer een berichtje had van Maurice, een van zijn medewerkers. Shit, die laat er echt geen gras over liet groeien.
Zoals altijd was het verslag van Maurice kort en bondig, zonder al teveel leestekens te verspillen.
Niet meer dan een paar regels.
Het begin was een herhaling van het berichtje van vanmiddag. Namelijk dat Teun niet veel op heeft met social media. En dat hij alleen Linked in incidenteel gebruikt voor zakelijke doeleinden.
Expliciete informatie bevindt zich in de bijlagen, sloot Maurice mee af.

Expliciete informatie? Wat? Toen hij naar de bijlagen keek zag hij dat 1 bijlage een pdfje was en de andere een link naar een beveiligde site van zijn zaak. Deze laatste werd alleen gebruikt door een paar mensen van zijn bedrijf en bevatte uiterst gevoelige gegevens. Denk aan de meeste recente innovatieve projecten waar ze aan werkten, speciale contracten, maar ook informatie over “aparte” klanten, zoals bijvoorbeeld Peter Roberts die hij in Florence nog was tegengekomen.

Hij opende de PDF file en zag dat een 7-tal foto’s was samengevoegd in 1 document.
Hij scrolde naar beneden en was even verbaasd over de grondigheid van Maurice.

Foto 1. Teun zit in de auto.
Foto 2. Teun loopt weg bij zijn auto.
Foto 3. Teun slaat een straat in.
Foto 4. Teun loopt door een straat met met kleine panden met allemaal grote ramen.
Foto 5. Teun stopt bij een raam staan waarbij een vrouw op een kruk zit.
Foto 6. Teun staat bij een ander raam met daarachter, staand, een blonde vrouw.
Foto 7. Teun stapt het laatste pand binnen, LICHT BDSM is op het raam geschreven.

Alex moest dit even verwerken. Had hij Teun nou echt gevolgd? Shit. Dit grapje tussen hem Lotte liep nu wel een beetje uit de hand. Hij bekeek alle foto’s nog een keertje. Ja, het was toch echt wel Teun. Kut.

Met een zucht opende hij het bijgevoegde linkje. Eerst moest hij een aantal protocollen doorlopen met ingewikkelde wachtwoorden. Protocollen die hij zelf ontwikkeld had. 10 minuten later zag hij eindelijk een mapje staan met zijn naam erop. Hij klikte op het mapje en moest nog één wachtwoord invoeren. In het mapje stonden 3 fragmenten, clipjes. Hoofdschuddend vroeg hij zich af, hoe Maurice dit voor elkaar gekregen had. Misschien maar beter om het niet te weten, bedacht hij zich.

Hij klikt op het eerste fragment en direct komt het peeskamertje in beeld. De beelden zijn in kleur, haarscherp en met geluid. Een blonde vrouw staat voor een bed en Teun staat voor haar met zijn broek op de enkels. De vrouw lijkt verrassend veel op Lotte qua postuur. Dezelfde lange, slanke benen, strakke buik en mooie, volle en stevige borsten. Ongeveer dezelfde kleur haar, tot net over de schouders. Net als Lotte.
Alleen haar gezicht is totaal anders, ietwat Slavisch met hogere jukbeenderen en dieper liggende ogen.
Ze loopt naar een tafeltje en pakt iets uit een schaal. Dan gaat ze op het voeteneind van het bed zitten, voor Teun. Ze pakt zijn half harde lul vast en schuift uiterst behendig het condoom er over heen. Rustig begint ze nu aan zijn lul te trekken, buigt haar hoofd wat naar voren en hapt dan zijn pik naar binnen. Teun kreunt zacht en gooit zijn hoofd in de nek. Dan is het eerste fragment al weer voorbij. Het duurde nog geen minuut.

Verbaasd en verontrust kijkt Alex naar zijn scherm. Waar was die gast in godsnaam mee bezig?
Ja, dat was natuurlijk wel duidelijk . Maar waarom?

Als hij het tweede fragment opstart, komt dezelfde ruimte weer in beeld. De vrouw zit op handen en knieën op het bed en Teun staat achter haar. Zijn wapen in de aanslag. Met de vlakke hand geeft hij om en om behoorlijk harde tikken op haar billen. De vrouw kreunt opzichtig, speelt het spelletje mee en doet alsof ze het lekker vindt. Zijn handafdruk is nu duidelijk zichtbaar. Dan pakt hij zijn lul vast en duwt hem tot aan de wortel hard in haar kut. Allebei kreunen ze nu. Teun van opwinding en de vrouw voor het geld. Hard begint hij nu de vrouw te neuken. Haar tieten schudden op en neer door zijn gebonk. Ook slaat hij haar steeds harder, tegelijkertijd vunzige taal uitslaand. Hij laat wat spuug vallen tussen haar bilnaad en wrijft het vervolgens uit over haar sterretje. Steeds harder, voor zijn doen dan, neukt hij haar nu. Minutenlang. Hij duwt nu zijn zijn middelvinger in haar krapste gaatje en al vingerend, trekt hij even zijn lul helemaal terug. Om hem daarna met kracht weer erin te rammen. Ook zijn wijsvinger propt hij nu erbij in haar kont.
Het beeld gaat weer op zwart. 10 minuten waren inmiddels verstreken.

Met gebalde vuist moest hij even verwerken waar hij net naar zat te kijken. Verbazing maakt plaats voor boosheid. Twee geleden vroeg die lul hem feitelijk voor toestemming om op zijn verjaardag de liefde van zijn leven ten huwelijk te vragen en nu was hij een of ander blondje aan het palen.
Was dit normaal gedrag voor Teun? Tolereerde Lotte dit? Natuurlijk niet. Nooit. En met Lotte weer in zijn gedachten veranderde boosheid weer in medeleven. Medeleven richting Lotte dat ze met die klootzak moest leven. Had hij Maurice maar nooit die opdracht gegeven. Nee, had hij maar nooit het voorstel moeten doen om Teuns leven uit te pluizen.
Hoofdschuddend klikte hij het laatste filmpje aan.

Hannesend met een nieuw condoom is Teun weer in beeld. De vrouw nog steeds op bed, hij erachter. Als hij dat ding eindelijk om heeft, trekt hij een paar keer aan zijn lul om hem weer wat stijver te krijgen. Hij slaat de vrouw weer een paar keer op haar kont.
“Zo,” roept hij met overslaande stem. “Dus mijn kleine Lotje, wil hem in haar strakke kontje?”
Hij trekt nog een paar keer aan zijn pik en zet hem dan voor het, goed ingesmeerde, sterretje van de vrouw. Iets te snel drukt hij zijn pik bij haar naar binnen.
“Roestig, roestig!” klikt het nu. Opnieuw slaat hij haar hard op haar billen.
Toch luistert hij en schuift nu centimeter voor centimeter zijn lul in haar kont. Als hij er helemaal in zit, begint hij rustig te bewegen. Langzaam voert hij nu het tempo op. Steeds sneller en sneller.
“Oh ja,” jammert de actrice onder hem. “Oh ja, so lekker. Ja, Alix neuke mien kontje!!
Teun heeft het niet meer, en nu al, spuit hij met een luide brul het condoom vol. Klaar, na 2,5 minuut.

Jezus! Alix, echt waar? Hoe maf is die vent, vroeg Alex zich af. Wat voor ziek rollenspel speelde die gast? Vast stond nu wel, dat hij dit niet over zijn kant kon laten gaan. Hij logde uit en sloot zijn telefoon af. Met zijn handen achter zijn hoofd gevouwen, ging hij op zijn kussen liggen.

Hij sloot zijn ogen en dacht aan Lotte. Hij zag nu haar gezicht voor zich, haar guitige sproetjes, haar mooie lach. Esther dartelde ook voorbij, die lieve flapuit met haar trouwe, blauwe kijkers. Heel even overspoelde een fijn en warm gevoel zijn lichaam.
Toen Teun in beelden voorbij schoot, trok hij een grimas en wist dat het nog wel even zou duren voor dat hij de slaap kon vatten.