Ontheemd - 18

Moe maar voldaan vielen we tegen elkaar aan. Ze kuste me. “Zalig, Douwe. Wat ben jij toch een heerlijke minnaar. Ga maar gauw slapen, het is al veel te laat voor jou.” Ik gleed weg in een zalige slaap. De enige dromen die nacht waren van klaarkomende naakte vrouwenlijven.

Woensdagochtend. Ik stond alleen op, Erna kwam te laat thuis van haar late diensten om de hele week tegelijk met mij op te staan. Ik werd voor de wekker wakker en liet haar maar liggen. Misschien moest ik morgen zelf ook maar wat later beginnen. Vandaag kon dat niet, ik had roeien na het werk. Daar was ik benieuwd naar. Zou Eugenie er weer zijn? Suzanne en Romy?

Ik stopte kleren voor het roeien in mijn tas en ook nog sportkleren voor badminton, vanavond bij Harry. Ik was benieuwd of zijn vreselijke puberdochter, waar hij zo over kon klagen, echt zo erg was. Ik zou vanavond bij Harry mee in Geldrop eten en daarna mee naar badminton.

Op het werk hield ik me hoofdzakelijk bezig met de netwerkcursus voor Wim. Ik liep even langs de verkoopadministratie, waar ik enthousiast begroet werd. Mijn programma werkte naar volle tevredenheid en ook het nieuwe prototype voor de andere toepassing werd al gebruikt. Dat scheelde voor hen deze week alleen al vier aanvragen voor nieuwe overzichten.

Herman sprak me even aan over het gesprek tussen Tjitske en Erna. Wat ik ervan vond? “Sorry, Herman, ik heb er niets van meegekregen. Ik sliep al toen Erna thuis kwam. Ik heb haar niet meer gesproken, vanmorgen heb ik haar laten liggen.” “O. Nou, volgens Tjitske heeft Erna gezegd dat ze eerst maar eens moest kijken of ze wel geschikt was voor dat vak door haar grenzen te verkennen en te verleggen. Zonder schaamte naakt met anderen zijn, andere mannen aan te raken en zich door hen aan te laten raken. Volgens Erna zou jij daarvoor heel geschikt zijn.” Ik voelde me rood worden. “Afgelopen zondag ben ik met Erna naar het naaktstrand geweest. Misschien is dat voor jullie ook wel een goede eerste stap. Over mijn geschiktheid: ik kan goed masseren. Ik kan sommige vrouwen klaar laten komen door alleen hun voeten en benen te masseren. Ik denk dat ze dat bedoelt.” “O, gelukkig, ik dacht al dat ze jou met Tjsitske wilde laten neuken.” “Daar zullen Tjitske en jij uiteindelijk ook aan moeten wennen, dat ze met andere mannen neukt. Als ze dat voor het eerst met een klant doet, wordt het waarschijnlijk een sof.” “Je weet het weer leuk te brengen, Douwe. Dus ze moet het eerst maar eens met andere mannen doen?” “Leuker kunnen we het niet maken, Herman.”

Na het werk ging ik naar de roeiclub. Jacques gaf me weer aanwijzingen bij het instappen en dit keer kwam ik zonder problemen in de boot en bij het vlot vandaan. Ik kon met de rest van het groepje beginners mee. Op gang komen, stoppen, bochtjes draaien, ik was nog niet één keer omgeslagen, toen de eerste medecursist te water ging. Dat voelde als een overwinning! En de tweede. “Zo, en nu een beetje tempo maken. Haal de kracht uit je benen!” riep Jacques. Drie slagen gingen goed, toen haalde ik een riem te laag over het water terug, raakte uit balans en daar ging ik! Jacques gaf aanwijzingen hoe er weer in te komen. “Hou de boot vast. Nooit loslaten! Draai de riem aan jouw kant parallel aan de boot. Draai nu de boot om over de riem heen. Pak met één hand beide riemen en druk naar beneden. Klim met een watertrap over de boot. Hou de riemen plat op het water. Ga zitten me je voeten aan beide kanten van de boot. Schuif nu weer op het bankje.” Het was een heel gedoe, maar uiteindelijk zat ik weer. Ik keek even naar het vlot. Daar stond een aantal toeschouwers. Ik zag Suzanne en Romy. Ook Eugenie, die stond een beetje achteraf. Het gaf me een onbestemd gevoel om haar hier te zien, ik voelde iets van onheil om haar heen.

Opnieuw probeerde ik krachtiger te roeien. Ik hield me in, eerst de techniek maar eens goed houden. Zonder verdere ongelukken haalde ik het einde van de les. Ook het uitstappen ging dit keer goed. Van de zes cursisten had maar één het droog gehouden, dus ik viel niet uit de toon. “Goed geroeid, Douwe!” complimenteerde Jacques me. Suzanne en Romy stonden ook nog op de kant. Ze stonden met Eugenie en Henk te praten. Wat zouden die met elkaar hebben? Ik had de skiff op de bok gezet en haalde een doek om hem af te drogen. Mijn shirt was nog vochtig en scheen een beetje door. Toen ik langs liep, zei Eugenie met een lachje rond haar mond: “Jullie hadden vorige week wel gelijk, hij heeft een lekker kontje! Zijn sixpack mag er ook wel zijn.” Dat was een regelrechte uitdaging. Suus en Romy keken geschokt en vervolgens verwachtingsvol naar wat ik zou doen. Ik deed of ik niets had gehoord, liep met een uitgestreken gezicht langs hun maar draaide ineens bliksemsnel om, pakte Eugenie bij haar middel, droeg haar de paar stappen naar de rand van het vlot en mikte haar in het water. Ik zag verschillende mensen geschokt kijken. Misschien waren er meer die wisten dat zij één van de topstukken van de plaatselijke onderwereld was. Maar ja, ik had in die loods niets gezien, niets gehoord. Hoe kon ik dat weten?

Ik hielp Eugenie galant uit het water. Ze had, net als Suzanne vorige week, bepaald een uitdagend doorschijnend shirt aan met een al even doorschijnende bh. Voor haar leeftijd zag ze er beslist aantrekkelijk uit. Goed getraind lichaam, goed gevormde, kleine borstjes met een stel mooie tepels erop in compacte tepelhoven. “Jij houdt ervan om met vuur te spelen, Douwe?” ze glimlachte liefjes naar me, maar haar ogen waren peilloos. “Ik hou het liever bij water, Eugenie.” Deze dame was nog niet met me klaar, voelde ik. Was ze boos, dat ik zaterdag gewonnen had? Ineens kreeg ik een duw. Suzanne en Romy werkten me in het water. “Zo, die had je nog van ons tegoed!” lachten ze. “Springen jullie er zelf in, of moet ik het voor jullie doen?” dreigde ik. “Doen we zelf wel.” Ze doken sierlijk in het water.

Even later stonden we weer allemaal op de wal. Romy had dit keer een wat minder degelijk shirt aan, net als bij Suzanne en Eugenie liet haar doorschijnende gele shirt weinig te raden over. “Oké, mensen, zullen we het hier verder bij laten? Het is hier een roeivereniging, geen zwemvereniging! Dankuwel alstublieft” zei Jacques. Lachend ruimde ik de skiff verder op en ging naar de kleedkamer. Eugenie liep naast me. Zachtjes zei ze, zo zacht dat alleen ik het kon horen: “Geslaagd voor de test. Sommigen zouden ideeën kunnen krijgen, als je het niet gedaan had. Maar ik zag je aarzeling. Wees waaks!” Toen, op normale gesprekstoon, zodat iedereen het kon horen: “Wacht maar, Douwe, ik pak je terug.” De rillingen liepen me over mijn rug. Deze vrouw maakte me echt bang.

Ik kleedde me om, deed mijn natte spullen in een speciale waterdichte plastic binnentas. Samen met Jacques en de andere cursisten deed ik nog even een drankje op het terras van de vereniging. Jacques gaf nog even wat aanwijzingen en ik raakte aan de praat met mijn medecursisten. De meesten waren wat ouder, Sylvia en Harald waren zelfs al met pensioen. Alleen Niek was van mijn eigen leeftijd.

Ik nam afscheid en stapte op de fiets. Langs het kanaal richting Geldrop, dan Geldrop door. Harry woonde aan de oostkant van het dorp. Het was maar een twintig minuten fietsen. Hij heette me welkom en stelde me voor aan zijn vrouw Ineke en zijn dochter Petra. Een leuke meid om te zien met een open gezicht. Het lukte me niet om in haar de onmogelijke puber te zien die Harry op het werk beschreef. Het was gewoon wel gezellig aan tafel. Petra vertelde over school en de muzieklessen die ze volgde. Ze speelde viool en hield erg van folk muziek maar ook van klassiek. Daar kon ik wel over meepraten, ik was van beide liefhebber. Ineke was lerares Geschiedenis en kon overal wel over meepraten, leek het, ze had een brede belangstelling. Harry was eigenlijk het meest stil aan tafel. Zo kende ik hem niet; op het werk had hij vaak het hoogste woord. Hij zat duidelijk onder de plak bij Ineke. Na het eten was er nog tijd voor een kopje koffie, toen werd het tijd om naar de sporthal te gaan. Petra en Ineke gingen ook mee, het hele gezin bleek op badminton te zitten.

Ik had een paar jaar geleden in Groningen op de ALO, het universitaire sportcentrum, een jaar lang een cursus badminton gevolgd. Helemaal een beginner was ik dus niet. Harry was helemaal niet zo goed, hij had een ontzettend houterige motoriek en een verkeerde techniek . Toen ik de slag weer een beetje te pakken kreeg, was hij eigenlijk geen partij voor me.

Toen ze zag dat ik haar vader had ingemaakt wilde Petra wel een potje met mij. Zij was wel behoorlijk goed. Goed voetenwerk, een goed gevoel voor timing en plaatsing, mooie slagtechniek. Voor haar was ik geen partij. Ze speelde wedstrijden in het tweede damesteam, het was geen schande om van haar te verliezen. “Je speelt best wel goed, Douwe, maar ik kan merken dat je weinig ervaring hebt. Als je op de club komt, ga je wel snel vooruit, denk ik.” “Dank je. Maar ik ben basketballer, ik denk dat ik dat ga doen, volgend seizoen.” Ik speelde ook nog even met Ineke. Die was niet zo goed als haar dochter, maar veel beter dan Peter. We waren aardig aan elkaar gewaagd, maar ze maakte net wat minder fouten dan ik. Ik verloor dan ook nipt van haar, tot haar grote voldoening.

In de kantine dronk ik nog even een rivella met hen. Ik had het heel erg leuk gevonden. Ik was ook aardig moe: badminton is best wel een intensieve, snelle sport met lange ralleys. Ik was ook nog niet helemaal hersteld van de uitputtend trainingen op maandag en dinsdag, mijn spieren waren moe. Ik moest uitkijken dat ik niet te veel hooi op mijn vork ging nemen. Het was intussen half tien, nadat ik nog een rondje had getrakteerd ging ik weer op huis aan. Kwart over tien was ik weer thuis.

Ik voelde me moe maar was eigenlijk bang om naar bed te gaan, bang om weer eng te gaan dromen zonder Erna naast me. Eugenie spookte me door mijn hoofd. Ik was er helemaal niet gerust op. En wat was haar relatie met Suzanne en Romy? Zou Suus de dochter van Eugenie zijn? Of van Henk en was Eugenie diens nieuwe partner? Ik werd er gek van.

Ik besloot iets te gaan doen wat ik al in geen maanden meer had gedaan: tekenen. Ik pakte mijn tekenblok en probeerde uit mijn hoofd Erna te tekenen. Eerst wat snelle schetsjes om de vorm van haar hoofd in de vingers te krijgen. Dan een meer uitgewerkte tekening. Ingespannen werkte ik door, tot ik het alarm hoorde. Ik keek. Erna!

“Hé, ben jij nog op?” Ze kuste me op mijn hoofd en keek wat ik aan het doen was. “Douwe! Wat mooi! Ben ik dat?” “Ja. Ik moest iets te doen hebben en toen probeerde ik jou te tekenen.” “Uit je hoofd?” “Ja.” Ze sloeg haar armen om me heen. Ik voelde haar tegen me aan schokken. “Wat is er, lieverd, moet je huilen?” “Ja. Ik ben zo blij met jou. Dat je mij zomaar uit je hoofd kunt tekenen. Mag ik die aan de wand hebben?” “Met alle liefde.” Erna pakte haar telefoon en maakte een foto. Ze tikte iets. “Verstuur je hem?” “Ja. Aan San en mijn moeder.” Ik hoorde een ping op haar toestel. Ze liet het bericht zien. “Jaloers!” stond er. Van Sandra.

“Maar lieverd, waarom lig je nog niet op bed? Het is al bijna één uur.” “Ik bedacht dat ik wel wat later kan werken, als jij late dienst hebt. Kunnen we nog samen opstaan. Ik vind het vreselijk als ik je een hele dag niet zie.” “Dat is lief van je. Maar er is nog iets, ik voel het.” “Ja. Ik ben bang om alleen te gaan slapen. Vlak om de hoek liggen nachtmerries op de loer. Vandaag is er weer een bij gekomen.” “Wat dan?” “Ik heb Eugenie in het water gegooid. Ze zei dat ze me nog wel terug zou pakken.” “Waarom heb je haar in het water gegooid?” “Ze stond te praten met Suzanne en Romy. Toen ik langs liep maakte ze een opmerking over mijn kontje en mijn buikspieren, waarvoor ik vorige week Suzanne in het water had gegooid. Het zou raar zijn als ik haar nu niet ook in het water zou mikken, ik had ze nog gewaarschuwd. Na afloop zei ze héél zacht dat ze mijn aarzeling gemerkt had. En toen luidop dat ze me terug zou pakken. De rillingen liepen over mijn rug.” “Zoek je er nou niet te veel achter?” “Misschien wel. Maar ik voelde dat ze door mijn slaap zou komen spoken. Dus ik ben op jou gaan wachten. Om de tijd te doden ben ik gaan tekenen.”

“Kun je wel slapen nu ik bij je ben?” “Ik denk het wel. Naast jou voel ik me geborgen.” “Vorige week heb je me anders best pijn gedaan in een nachtmerrie!” “Dat is waar. Toch voel ik me sterker, met jou naast me. Zeker na afgelopen zaterdag.” Ze kroop tegen me aan. “We gaan gauw slapen, Douwe. We maken er een fijne droom van, samen.”