Het was al bijna kwart over negen toen mijn man thuiskwam van zijn werk. Het gebeurde wel vaker dat hij laat thuis kwam. Dat op zich verontrustte mij dus niet, maar dat Stijn op dit uur thuiskwam in het gezelschap van zijn Spaanse baas, dat verwonderde me dan weer wel.

“Goedenavond, schat!” zei mijn man enthousiast, terwijl ze langs de achter inkom onze keuken binnenkwamen. “Ik heb besloten om Meneer Lopez vanavond uit te nodigen voor een bezoekje hier bij ons. We hebben namelijk wat te vieren na het fantastische voorstel wat hij me vandaag deed. Ik hoop dat je dat niet erg vindt, Lena.”

“Goedenavond mevrouw Van Dijk,” zei Meneer Lopez, met een ietwat vreemde grijns op zijn gezicht.

Ik dacht gelijk te weten waar die grijns zijn oorsprong vond. We hadden elkaar al eens een keer ontmoet. De herinnering aan dat meest gênante moment uit mijn leven deed het schaamrood naar mijn wangen stijgen.

“Goedenavond allebei,” wist ik desondanks uit te brengen. “Ik heb daar geen probleem mee, schat, maar het is wel al laat. De kinderen slapen al en jij moet morgen ook al weer vroeg naar je werk. Ja toch?”

Ergens had ik toch liever gewild dat Stijn me vooraf even verwittigd had. Dan had ik me niet zo ongemakkelijk hoeven te voelen in het meest zomerse slaapkleedje wat ik had. Daar bovenop had ik niet meer om het vege lijf dan een openhangende, superkorte duster, die mijn billen voor minstens driekwart bloot lieten. leuk voor thuis op een zomerse avond natuurlijk, maar niet bepaald de aangewezen klederdracht om de baas van je man te ontvangen.

“Ach schat, maak je geen zorgen,” zei Stijn. “We gaan hier heus geen kabaal zitten maken. We willen nog graag en fles wijn kraken en wat babbelen. Dat is alles.”

“Maakt u zich vooral geen zorgen om zijn werkschema, mevrouw Van Dijk,” bracht meneer Lopez in. “Jouw man mag morgen gerust wat later beginnen, maar dan hoop ik wél dat u ons nog eventjes gezelschap wil houden.”

“Maar natuurlijk, meneer Lopez. Met veel plezier,” liet ik het net ietsje overtuigender klinken dan ik me voelde. “Toevallig hoef ik morgen alleen maar de kinderen naar school te brengen. De rest van de voormiddag ben ik vrij… Kom alsjeblieft mee naar de woonkamer, meneer Lopez,” zei ik nog, met mijn rechterarm aangevend welke kant dat op was. Dat mijn duster daarbij nog een beetje meer openviel, dat ontging Stijns baas niet. Zijn donkere ogen werden als het ware naar de aanzet van mijn borsten toe gezogen. Iets wat mij dan weer niet ontging.

Eenmaal in de woonkamer liet ik meneer Lopez plaatsnemen op de bank, waarna ik hem vroeg of ik mijn man eventjes mocht claimen voor een kort gesprekje. “Een paar minuutjes maar,” voegde ik er met een lieve glimlach aan toe. “Langer niet.”

“Natuurlijk Lena,” tutoyeerde hij me uit het niets. “Neem jullie tijd. Ik wacht hier wel. Trouwens… Zeg maar gewoon Pedro hoor. Dat praat wat makkelijker, vindt u ook niet?”

Nadat meneer Lopez zijn jas had uitgetrokken en comfortabel achterover leunde in de bank, nam ik mijn man bij de hand en ging hem voor naar onze slaapkamer boven. Daar hadden we wat meer privacy, want wat ik met mijn man wilde bespreken hoefde zijn baas absoluut niet te horen.

“Schat, denk jij ook niet dat het al wat laat is voor een babbelfeestje?” stak ik van wal. “Ik denk trouwens dat jullie al genoeg gedronken hebben vanavond, is het niet?”

“Wordt nu niet boos, liefje,” zei mijn man, bijna op smekende toon. “Ja Lena, we hebben al een aantal whisky’s gedronken om mijn promotie te vieren en daar is écht wel alle reden toe. Maar los daarvan… Mijn baas heeft het al bijna de hele avond alleen maar over jou.”

“Over… mij?” zei ik moeilijk slikkend.

“Ja… Na die keer dat hij jou zo goed als in je blootje had gezien in mijn bureau, heeft hij me al meermaals gezegd dat hij jou graag nog eens een keer wilde ontmoeten. Vanavond kon ik hem dat niet weigeren, schat. Binnenkort verhuist hij naar Madrid, waar hij een topfunctie krijgt binnen de hoofdzetel van het bedrijf. Binnen enkele weken zal ik hem opvolgen als manager van de Belgische afdeling. Ik zou het naar Pedro toe een mooie blijk van waardering vinden als jij jezelf een tikkeltje uitdagend gekleed aan hem zou willen vertonen. Wil je dat voor me doen, lieve Lena?”

“Wat..!?” riep ik, met een rood hoofd. Had ik Stijn wel goed verstaan? “Wil jij echt dat ik voor meneer Lopez ga poseren zoals voor jou in je kantoor, toen ik je wilde verrassen voor jouw vijfendertigste verjaardag?”

“Niet boos worden, Lena,” suste mijn man.. “Dit is een belangrijke mijlpaal voor mij, voor ons en voor ons hele gezin. Hier worden we allemaal beter van. Denk er gerust even over na, schat. Natuurlijk mag ik niet van je verwachten dat jij voor mijn baas even bloot gaat als je toen voor mij deed, maar ik wil je toch vragen om iets uitdagends te dragen als je zo meteen weer naar beneden komt.”

“En wat zou ik dan wél moeten aantrekken, Stijn?”

“Dat laat ik helemaal aan jouw over,” zei mijn man, duidelijk al lang blij dat ik het zelfs nog maar overwoog. “Je hebt wel wat sexy dingen die je uitsluitend aantrekt als we weer eens naar de parenclub gaan. Ik stel voor dat je gewoon iets aantrekt waar jij jezelf goed bij voelt, schat. Geloof me, je gaat succes hebben.”

“Stijn, je bent gek,” snauwde ik. “Dit is ons eigen huis en geen parenclub. Onze kinderen slapen op de kamers links en rechts hiernaast.”

“Nou en?” vroeg mijn man. “Ben en Lotte worden ’s avonds nooit wakker, dus mogen we het voor één keer toch wel eens extra gezellig maken in ons eigen huis. Ja toch?”

Eigenlijk had ik daar liever geen antwoord op gegeven, maar omdat Stijn me zwijgend aan bleef staren moest ik uiteindelijk wel. Nu ja, mijn bezorgdheid met hem delen kon allicht geen kwaad.

“Stijn Van Dijk, jij bent echt gestoord,” zei ik, bijna op fluistertoon. “Meneer Lopez heeft zo te zien ook al aardig wat gedronken. Wat als hij straks meer zou willen? Wat verwacht je dan van mij dat ik doe?”

“Geen zorgen, Lena,” zei mijn man. “Met onze ervaringen in de parenclub komen we daar ook wel weer uit. Ik ga nu naar beneden, schat. Ik ga mijn baas vertellen dat jij iets gaat aantrekken wat zijn bloed zal doen koken en zijn pik hard zal maken als staal.

“Stijn, waag dat niet!”

“Oké, schat… Dat laatste zal ik iets subtieler verwoorden,” grinnikte Stijn. “Hoog tijd dat ik naar beneden ga en onze hoge gast een glas wijn aanbiedt.”

Mijn man verdween naar beneden en tot mijn eigen verbazing vroeg ik me af wat ik zou doen. Maar erger nog… Ik vroeg me af wat ik zou kunnen aantrekken. Ik kon nauwelijks geloven dat ik het zelfs maar overwoog om mezelf sexy gekleed aan Stijns baas te vertonen. Misschien was het de ‘parenclub-opmerking’ van mijn man die me triggerde. Dat zou zomaar kunnen. Het viel immers niet te ontkennen dat die maandelijkse uitstapjes naar de seksclub onze relatie al ruim vijf jaar ‘fris en fruitig’ hield.

Hoewel we er vele maanden over hadden gedaan om tot dat toch wel ingrijpende besluit te komen, had uitgerekend die beslissing zowel ons in dagelijkse sleur verzandend huwelijk gered, als onze liefde voor elkaar nog sterker gemaakt.

De keuze om alles wat we op de club deden altijd in elkaars gezelschap te doen, was achteraf gezien de juiste gebleken. Toegegeven, ‘mijn’ man de eerste keer seks zien hebben met een andere vrouw was wel even slikken geweest, maar dat bleek andersom ook zo te zijn. Stijn had het ook even moeilijk gehad toen ik nog diezelfde avond door een voor ons onbekende man krachtig aan de matras werd genaaid. Terug thuis, in ons eigen bed, hadden we daar open en eerlijk over gepraat.

Hoewel we allebei toegaven best een beetje jaloers te zijn geweest op het moment dat we seks hadden met een ander, hadden we het elkaar ook wel gegund. Vooral het feit dat we tijdens het seksen met iemand anders toch aandacht hadden voor elkaars knuffels, strelingen en zoenen, bleek op dat vlak zowel voor Stijn als voor mij een doorslaggevende factor te zijn om er dan toch maar mee door te gaan. We deden niets achter elkaars rug en de wederzijdse belofte om dat ook nooit te zullen doen, deed de rest. Aansluitend op dat gesprek bedreven mijn man en ik de liefde. Zo uitgebreid en zo lang uitgesponnen hadden we in tijden niet meer gevreeën en dat gaf ons beiden een boost aan vertrouwen in elkaar.

‘Vertrouwen…’ mompelde ik voor mezelf in gedachten. Was dat niet de hoeksteen van elk goed lopend huwelijk? Ja toch?

Hoewel ik de lichtelijk benevelde toestand waarin de beide heren beneden verkeerden als een risico beschouwde, kwam ik tot de conclusie dat mijn man wel zou weten waarmee hij bezig was. Als dit zo belangrijk voor hem was, waarom zou ik hem dan hierin niet vertrouwen? Hoe dan ook zou Stijn me nooit alleen laten met zijn baas. Als het ergens mis zou gaan, zou hij er voor me zijn. Dat wist ik wel zeker.

Ons huis was uiteraard de parenclub niet, maar aan de andere kant zag die meneer Lopez er allesbehalve verkeerd uit. Hoewel hij al ergens half de vijftig moest zijn, was hij beslist nog steeds een knappe man. Zijn strak in het pak zittende, zuiders getinte lijf was mij al meteen opgevallen, net als zijn gitzwarte haren, snorretje en stoppelbaard. Om nog maar te zwijgen van zijn stralende, donkerbruine ogen, waarmee hij me onmiskenbaar vol bewondering had aangekeken.

‘Hoe zouden die ogen naar me kijken als ik me speciaal voor hem een beetje sexy zou kleden?’ vroeg ik me af. Het antwoord op die vraag zou ik uiteraard alleen maar krijgen als ik mijn man ook daadwerkelijk zijn zin zou geven. In dat besef besloot ik gelijk om het toch maar gewoon te doen…

Wordt vervolgd.