Even later zijn we weer onderweg en net als voordat we de break hadden in die herberg is het tussen Oliver en mij weer doodse stilte in de Mini. Het grote verschil is echter dat dit keer Oliver sip is, terwijl ik juist tevreden terugdenk aan de seks die ik met hem had. Daarmee gaf ik hem een piepklein koekje van eigen deeg. Ik wilde nog eens met hem neuken en kwam heerlijk klaar, maar voordat het zijn beurt was liet ik hem zitten met zijn stijve.
Nu mag híj eens dealen met het gevoel gebruikt te worden. Het staat wel niet in vergelijking tot wat hij mij flikte, maar misschien geeft het hem toch stof tot nadenken. Het eerste half uur zwijgt hij dan ook, mokkend, wat ik prima vind, het geeft me de kans een van mijn favoriete celloconcerten af te spelen.


Olivers leermomentje

De avondspits is voorbij en gelukkig is de snelweg weer opengesteld. We hebben er een goed tempo in en zoals het er nu uitziet kunnen we rond elf uur in Glasgow zijn, wat ik wel leuk zou vinden want dan kan ik nog wat meemaken van de vrijgezellenavond van Sima.

Net als ik denk dat Oliver de hele verdere reis blijft zwijgen doet hij zijn mond open: ‘waarom deed je dat nou, Juniper, me met mijn paal laten zitten? Weet je hoe erg dat voor een man is, hoeveel pijn dat doet in mijn ballen? Dat verdiende ik toch niet, ik wilde het toch met je goedmaken?’
Ik kijk hem ongelovig aan, meent hij dat nou dat het voor hem zó simpel ligt?
‘Bedoel je dat je het wilde goedmaken met seks, Oliver? Is dat het enige wat jij kan verzinnen?’ Hij kijkt me verbaasd aan: ‘hoezo, hoe bedoel je dat, Juniper? Dat doen koppels toch, als ze ruzie hebben gehad en het bijleggen, dan hebben ze toch goedmaakseks?’ Serieus, als je het mij vraagt wordt die jongen alleen maar gedreven door testosteron.

‘Dus jij vindt dat we een koppel waren en dat we het al hebben bijgelegd?’ reageer ik. ‘Nou, ik vind dat dus niet, we waren geen koppel en we hebben het ook niet bijgelegd. Het enige wat wij ooit zijn geweest is een stel dat neukte en nog eens neukte, maar alleen als jíj daar zin in had. Noem jij dat een relatie?’
Hij zwijgt even, dan: ‘dat kan je nou wel zeggen Juniper, maar volgens mij vond je het altijd hartstikke lekker met mij.’ Ik knik: ‘klopt, totdat je niet eens meer de moeite nam te verbergen dat je ook met andere grieten seks had. En zelfs niet te beroerd was om mijn vriendin Sarah van me af te pakken. Met als kers op de taart dat je me in ons eigen huis vernederde waar iedereen bij was met je '...zo goed was onze seks nou ook weer niet…’
Voordat hij kan reageren ga ik verder: ‘weet je, Oliver, jij bent totaal oversekst! Denk daar maar eens een tijdje over na. Verder ben ik hier helemaal klaar mee’ en demonstratief draai ik de muziek flink hard.

Het is tegen elf uur als we arriveren we bij het huis van Olivers ouders, de locatie waar morgen zijn zus Sima trouwt. Hun familie is oude Schotse adel en woont net buiten Glasgow in een groot eeuwenoud buitenverblijf. Als we over de lange oprijlaan op het mooi-verlichte landhuis af rijden ben ik onder de indruk van de enorme grootte ervan, het kan wel meer dan honderd meter breed zijn. De gevel oogt heel romantisch, overal torentjes en beelden, tientallen hoge ramen, rijk versierd met ornamenten en in het midden een hoog bordes met er naartoe een halfronde trap en vervolgens een gigantische dubbele voordeur. Als ik ‘whow’ zegt reageert Oliver narrig met ‘verkijk je niet Juniper, allemaal ouwe meuk. M’n pa heeft nog liever gisteren dan vandaag dat ik de zorg over de hele zooi van hem overneem.’

Hij heeft wel eens verteld dat zijn vader een ‘Laird’, een landheer is, maar ik realiseerde me daarbij nooit dat Oliver op een dag die titel zou overnemen. Nou ja, het is zijn zorg of het ouwe meuk is of niet, voor nu vind ik het prachtig om hier een paar dagen te zijn. De grote in een ovaal gebouwde entree is prachtig, er komen tal van deuren op uit en frontaal tegenover de dubbele voordeur wentelt zich een monumentale trap naar boven. We worden opgewacht door enkele mensen in stijve zwarte kostuums, lakeien zo te zien, die Oliver en begroeten alsof we de koning en koningin zijn en vervolgens mij mijn kamer wijzen. Daar fris ik me snel op en kleed ik me om in een kort rokje en een schoon bloesje, dat ik opknoop onder mijn borsten, omdat het nog steeds warm is zonder beha. Het is een meidenfeestje dus dat moet kunnen.

The Full Monty

Het meidenfeest al in volle gang en als eerste vliegt mijn zus Pippa me om de nek: ‘hey lief zusje, ben je daar eindelijk. Heb je zonder mij die eikel een beetje van je af kunnen houden?’ Ik knik, grinnikend, ik zal haar later nog wel eens haarfijn uitleggen hoe ik dat deed. Dan vertelt Pippa hoe ze daar achter die bosjes zat te plassen en de file ineens aan het rijden ging. Nadat ze weer bij de weg kwam waren wij natuurlijk allang uit zicht. Toen maar de duim omhoog en vrijwel direct stopte er een vrachtwagen waarvan ze een lift kreeg tot zo ongeveer hier voor de deur. Andy was een superaardige chauffeur en dankzij een koelkast vol flesjes water en wat verse broodjes hoefde ze geen honger en dorst te lijden. Zoals altijd valt mijn zus met haar neus in de boter, wat natuurlijk vooral komt omdat ze zo open en op mensen gericht is. Had ik daar maar wat meer van meegekregen…

Nadat ik Sima heb geknuffeld en ze me aan enkele van de minstens vijftig aanwezige meiden heeft voorgesteld krijg ik een glas whisky met ijs in de handen gedrukt. Hoewel ik bijna nooit alcohol drink gaat dit er nu wel in, ik heb behoefte aan wat verdoving na alle complicaties rond Oliver. Als Sima vraagt waar ‘die rondneukende lapzwans’ is moet ik er abnormaal hard lachen, wat voelt als een bevrijding. Nu pas dringt namelijk goed tot me door dat ik de betovering van mijn verliefdheid heb verbroken, dat ik hem kan gaan loslaten. Als ik haar zeg dat hij naar zijn kamer ging reageert ze ‘mooi, laat-ie daar maar met zichzelf gaan liggen rukken, als hij hier maar wegblijft. It’s girls only, tonight.’ We high-fiven en daarna stort ik me in het feestgedruis.

Het wordt een uitgelaten bende, helemaal als er net na middernacht drie strippers in Schotse kilts arriveren. Ze imiteren die jongens van ‘The Full Monty’, ze zijn zogenaamde loodgieters die ‘… de verschillende lekkages komen opsporen en repareren, waarvoor eerst de hoofdleidingen moeten worden doorgeblazen’. Het kan allemaal niet dubbelzinniger, maar het is zó leuk om met zijn allen helemaal in dat erotische spel mee te gaan. Het zijn ook nog eens van die echte quty’s, niet overdreven opgepompt, gewoon lekkere platte en redelijk gespierde jongens zoals je ze vaak ook gewoon in de stad voorbij ziet lopen.

Vanaf het begin zoekt een van hen steeds oogcontact met mij. Het meeste van wat hij uittrekt gooit hij mijn kant op, en ik moet eerlijk zijn, ik vind hem leuk. Sinds lang voel ik me weer vrij en blij en ik ga hier zoveel mogelijk van genieten. Hij heeft lange donkere haren die nonchalant op een staart zijn gebonden, een sexy baardje, donkere ogen, een geile platte buik met een dijk van sixpack en nadat uiteindelijk zijn broek uitging kwam er een zwarte slip met een best wel flinke vulling tevoorschijn.
Alle meiden gaan helemaal uit haar dak als er vervolgens drie meiden worden uitgepikt die ‘de leidingen moeten komen doorblazen.’

En ja hoor, ik word opgehaald door die jongen met zijn lange haren. Hij vraagt me voor hem neer te knielen, waarbij hij tegelijk uitnodigend de rand van zijn slip zo ver omlaag trekt dat nog net niet het topje van zijn lul zichtbaar wordt. Het eerste glas whisky werden er twee en inmiddels doen die goed hun werk, ik voel me zo vrij als een vogeltje. Zonder te aarzelen doe ik wat hij zegt, ik kniel voor hem zodat mijn gezicht ter hoogte van zijn kruis komt. Onder luid gejoel van het groepje meiden dat om ons tweeën is komen staan geef ik kusjes op de stof waarachter zijn ballen en al opzwellende pik zitten. Het effect is formidabel, het apparaat was al half stijf en richt zich nu in sneltreinvaart verder op. Het gevolg daarvan is dat het topje zich boven de rand uitwerkt en als ik dat zie gebeuren trek ik resoluut de hele slip omlaag, waarna hij eruit stapt.

Meteen daarna neem ik de eikel in mijn mond en sluit mijn lippen om het randje ervan, waarna ik mijn tong er overheen laat dwalen. De jongen kreunt zachtjes, duwt zijn bekken naar voren om al direct wat dieper in me te komen. Maar ik houd de regie, dit deed ik ook al zo vaak bij Oliver, ik weet precies hoe hij dan reageerde en hoe ik hem zo snel mogelijk kon laten spuiten. Daar richt ik me ook bij deze jongen op, ik neem na een tijdje zijn staaf tot halverwege in mijn mond, leg mijn hand om het onderste deel en bewerk hem zuigend en aftrekkend tot hij steeds harder kreunt. Nog even en dan komt hij, denk ik, maar ik heb buiten hem gerekend.

Baby Aapje

Net als ik hem bijna zo ver heb dat hij volgens mij moet spuiten, trekt hij me omhoog alsof ik niks weeg, waarna hij me onder mijn billen pakt en optilt. Om niet te vallen sla ik mijn armen om zijn nek en klem tegelijk in een reflex mijn benen om zijn heupen. Ik heb er nu ernstig spijt van dat ik me na aankomst nog snel even omkleedde, want dankzij het korte rokje drukt mijn poesje nu met alleen een dun laagje stof ertussen tegen zijn stam. Pippa is er inmiddels ook bij komen staan en moedigt de jongen luidkeels aan, dat hij me maar eens flink moet pakken, dat ik hard een beurt nodig heb. Van je zus moet je het hebben.

Terwijl hij zicht verlustigt aan mijn billen en ze zo’n beetje bont en blauw knijpt trekt hij me steeds omhoog, om me daarna weer te laten zakken, met als gevolg dat mijn klitje stevig langs zijn paal opwrijft. Het zet me in vuur en vlam, mijn lijf reageert alsof er een grote schoonmaak op gang komt en amper een minuut later kom ik klaar zoals het voor mijn gevoel nog nooit eerder gebeurde. Ik klem me als een babyaapje aan zijn stoere lijf vast en gil het zowat uit terwijl ik heftig klaarkom. De meiden om ons heen reageren als idioten, ze alarmeren met hun gegil zowat heel Schotland en er komen er steeds meer om ons heen staan.

Ondertussen krijgt de jongen het voor elkaar om mijn bloesje los te knopen en uit te trekken, waardoor mijn harde tepels tegen zijn borstkas wrijven. De stoppeltjes daarop maken ze zo gevoelig dat als gevolg daarvan mijn orgasme maar door blijft gaan. Om wat privacy te hebben trek ik zijn lange haren los uit de staart en verberg mijn gezicht erin. En in die beschutting kreun ik erop los. Alle hartzeer van de afgelopen tijd komt in éen grote golf naar boven en ik laat alles los en gaan. De jongen merkt het, ik voel het aan zijn bewegingen, die meer koesterend worden, me zo het gevoel gevend dat hij me hier ruimte voor wil geven.

Als ik bij zinnen kom schaam ik me dood, hoe heeft dit nou kunnen gebeuren. Ik wurm me uit zijn greep, trek snel mijn bloesje weer aan en vertrek naar mijn kamer. Daar drink ik flink wat water om de whisky uit mijn lijf te spoelen en al snel val ik als een blok in slaap.
De volgende morgen word ik gewekt door Pippa. Opgewonden roeptoetert ze tegen mijn nog wat door de whisky bonkende hoofd dat mijn stripper als enige helemaal naakt is gegaan. Dat dat eigenlijk helemaal niet de bedoeling was want dat het een neef van Sima is, maar dat ik hem blijkbaar zo ver had gekregen en dat iedereen helemaal gek werd. Nou, dit maakt het er niet beter op, ik schaamde me al dat ik me zo liet gaan maar dat wordt straks helemaal een ding, lijkt me.

Schots Feestgedruis

De huwelijksceremonie begint om elf uur in de grote balzaal en als ik daar een uur eerder met mijn cellokist op zijn wieltje achter me aan trekkend binnenloop, wordt er nog volop aan gewerkt door het personeel. Het is prachtig, overal kroonluchters, vergulde ornamenten, grote ramen die uitkijken op de tuin, rijen stoelen met feestelijke strikken, talloze decoraties van bloemen en helemaal vooraan een klein podium voor de musici. Ik speel samen met een violist waar ik nog geen kennis mee maakte. Hij bewerkte de te spelen stukken voor cello en viool, daarna studeerde hij ze als eerste in en de opnames daarvan gebruikte ik om thuis mijn partij te oefenen. Zo te zien ben ik de eerste maar even later komt er een jonge vent binnen lopen, volledig in schotse dracht, met een vioolkist in de hand. Hij ziet er mooi uit, lang haar, baardje, bruin getailleerd jasje en een kilt waarin ook het bruin overheerst.

Pas als hij dichterbij komt herken ik hem, wat me zo ongeveer een rolberoerte bezorgd. Het is de stripper! Met een brede grijns loopt hij op me af en zegt ‘surprise!’ Ik kijk hem verbijsterd aan, hoe kan dit nou. ‘Zal ik me nu dan eerst maar even voorstellen?’ zegt hij lachend, ‘ik ben Paul Walsh. En jij bent Juniper Collins, toch?’ Ik kan alleen maar verbijsterd knikken. En dan komt de aap uit de mouw. Paul vertelt dat zijn nichtje Sima dit heeft georganiseerd, ze wilde me genezen van mijn hopeloze crush op haar broer, door me via mijn liefde voor mijn cello te koppelen aan de viool van Paul. Toen hij en zijn vrienden voor de gein aanboden tijdens de meidenavond te strippen en gisteravond arriveerden wees ze me aan. Hij vond me meteen leuk en zo ben ik in zijn armen terecht gekomen.

Wat ziet hij er prachtig uit. Omdat hij ziet dat ik hem, nog behoorlijk flabbergasted, van top tot teen bekijk, zegt hij: ‘tja, Juniper, als je een Schot bent is dit onze dracht voor als er iets speciaals te doen is. Je ziet er zelf trouwens ook heel mooi uit.’ Ik heb de paarse jumpsuit aangedaan die ik ook droeg tijdens het concert, waarmee mijn medestudenten en ik ons eerste jaar afsloten. De pijpen zijn wijd uitlopend, waardoor ik er toch nog redelijk flatteus uitzie als ik met gespreide benen achter mijn instrument zit. Het bovenstukje is enigszins gewaagd, het heeft alleen rechts een schouderbandje, waarna de stof schuin voor mijn borsten omlaag loopt. Vooral van mijn linkerborst is een groot deel van de aanzet te zien en om die reden heb ik geen beha aangedaan. Ik dacht er niet aan om een strapless te kopen en van mijn gewone beha zou je de bandjes zien.

Natuurlijk is dat het eerste wat Paul opvalt, hij bekijkt uitvoerig mijn borsten, waar ik prompt stijve tepels door krijg. Hij buigt zich naar me toe en fluistert: ‘ik weet nog hoe ze voelden.’ Dat haalt me uit mijn shock en voor mijn doen ongewoon ad rem reageer ik, ook fluisterend: ‘hmm, kan wel kloppen ja, ik weet het ook nog. En jij, ben je bloot daar onder dat rokje? Want wat daar zit herinner ik me ook nog heel goed.’ Paul schatert het uit en roept ‘yéah, one-to-one, I love you!’ Nou, dat is dan wederzijds, want hij is echt heel leuk!

Maar dan wordt het tijd voor meer serieuze zaken. ‘Zullen we dan nu maar even gaan repeteren?’ stel ik voor. We zetten de stoelen en lessenaars zo neer dat we goed ten opzichte van elkaar gepositioneerd raken, Paul staand en ik zittend, en dan kunnen we beginnen. Tijdens de binnenkomst van de gasten spelen we de beroemde Canon van Johann Pachelbel, een stuk dat prachtig is te spelen door de combinatie van cello en viool. Met mijn laag gestemde instrument zet ik de toon en even later valt Paul in, de hoge solopartij voor zijn rekening nemend. Het klinkt direct práchtig, dankzij zij zijn vooraf opgestuurde study kan ik naadloos op hem aansluiten.

Hij begint eerst enkele maten te tokkelen en even later, als hij zijn instrument aanzet ontroert het me ontzettend. Het is zo’n mooi stuk, het vraagt om de eenvoud die wij met maar twee instrumenten er precies in weten te leggen. Allebei raken we voor even helemaal verloren in de muziek en als in trance spelen we het door tot het einde. Na afloop klinkt er applaus van de mensen die nog steeds bezig zijn alles in orde te maken, en vereerd nemen we dat in ontvangst.

Afmaken wat begonnen is

Klokslag elf uur gaan de deuren naar de zaal open, waarachter de gasten zich in de hal en de grote salon voor ontvangsten al verzamelden. Dankzij de intimiteit van Pachelbels muziek verstommen alle gesprekken en gaat iedereen in bijna gewijde stilte zitten. Het is een bijzonder gezicht, al die fraai uitgedoste dames en de meeste heren in de Schotse dracht. Het schijnt dat ze aan de hand van het patroon en de kleur van tartan, de geruite stof kunnen afleiden bij welke familie of clan je hoort. Het lijkt me wel wat, om in een land te wonen waar iedereen deel is van eden clan, het lijkt me een hechte gemeenschap hier, zo heel anders dan thuis in Engeland.

Paul maakte in de bewerking een herhaling, waardoor we het stuk net zo lang kunnen spelen tot iedereen zit. Helemaal vooraan in de familiebank is Oliver samen met zijn moeder gaan zitten, ook al in Schotse dracht. Het staat hem schitterend en ik voel de vertrouwde kriebels in mijn buik als ik hem zie. Als ik zie hij me uit en te na bekijkt groet ik hem met een knikje en concentreer me dan weer op de muziek, ik wil hem loslaten. En dan is het zo ver, de bruidegom is als laatste gearriveerd en dan schrijdt Sima binnen aan de arm van haar vader, terwijl vier mannen op hun doedelzakken ‘Daar komt de bruid’ van Wagner spelen. Het is oorverdovend, niet te geloven dat die instrumenten zo’n blaaskracht hebben. Maar tegelijk is het ook heel indringend, tot in al m’n vezels voel ik de muziek en de kracht daarvan. Ik begrijp nu waarom ze die doedelzakken vroeger op het slagveld voorop lieten gaan, heel imponerend.

De ceremonie is prachtig, als ik ooit trouw wil ik het ook zo doen, klassieke of betekenisvolle muziek en mooie bezinnende teksten. Halverwege spelen Paul en ik nog een keer samen, het nummer ‘Now we are free’ uit Gladiator. Sima vertelde me eens dat ze door haar huwelijk met een gewone jongen eindelijk ontsnapt uit de beklemming die een oud-adellijk geslacht kan opleggen. Vandaar de keuze voor dit nummer, opnieuw bewerkt door Paul, waardoor we elkaar prachtig aanvullen. Na afloop wordt er luid geapplaudisseerd, waarvoor wij met een buiging in de richting van het bruidspaar en de gasten bedanken.

Het feest is leuk, maar naar mijn gevoel ietsje te beschaafd, zowel het diner als het dansen daarna is allemaal wat opgeprikt. Dat verandert allemaal op slag als Sima en haar kersverse man in een auto met rammelende blikken zijn vertrokken, de jasjes gaan uit en de Schotse dansen worden ingezet. De mannen worden steeds woester en het scheelt niet veel of ze gaan volgens mij zo meteen ook nog boomstam werpen, wat hier een nationale sport schijnt te zijn.

Al gauw is het dankzij alle whisky en andere drank een feest van jewelste en niemand zal ons missen als Paul en ik er tussenuit knijpen. Want zojuist kwam hij naar me toe en bromde in mijn oor ‘lieve Juniper, volgens mij moeten wij nog iets afmaken.’ En dat klopt, ik voel dat ook, tot diep in mijn buik, het samen musiceren heeft ons opgewonden. Maar dan niet alleen, ik vind Paul leuk en naast Oliver had ik nog nooit een ander, dus dat wordt tijd. Terwijl wij er de zaal uitlopen zie ik nog net vanuit mijn ooghoek hoe Oliver me niet echt vrolijk nakijkt. Geen idee of het ooit nog wat kan worden tussen ons, ik vind hem nog steeds leuk, maar nu wil ik eerst Paul!

In mijn slaapkamer aangekomen zijn we al snel allebei naakt en meteen als ik op het bed ga liggen verdwijnt Paul met zijn hoofd tussen mijn benen, waarna hij mijn kutje de zevende hemel in likt. Tegen de tijd dat me de vlammen uitslaan en ik steeds heftiger tegen hem aan begin te bokken, komt Paul omhoog en schuift hij zich in éen rush all the way in mijn lijf, mpf. Voor het eerst heb ik vergelijkingsmateriaal en hij is een stuk groter geschapen dan Oliver, ik voel me meer gevuld en opgerekt dan door Olivers paal. ‘My God, wat ben jij lekker heet en strak, Juniper’ kreunt Paul terwijl hij zich als hij helemaal in me zit even stilhoudt.

Met zijn paal diep in me kust hij me, eerst alleen op mijn lippen, maar als ik die open wordt het al heel snel een hete tongzoen. Hongerig verkennen we elkaars mond, terwijl we met onze tongen woeste cirkeltjes om elkaar heen draaien. Ondertussen begint hij me subtiel te neuken, een klein stukje trekt hij zich terug en komt dan weer terug in me, steeds maar enkele centimeters. Iedere keer dat hij weer helemaal in me komt doet het wat pijn, alsof mijn kutje niet lang genoeg is voor zijn paal.

Na een tijdje maakt Paul zich los van mijn mond, steunt op zijn arme boven me en gaat er dan op los. Hij trekt zijn neukzwaard nu steeds helemaal uit me en steekt het er dan dwingend en met veel kracht weer in mijn schede, in die open wond in mijn lijf waar ik zo graag verwond wordt. Ik maak me zo open mogelijk en onderga zijn Schotse geweld, dat erg begint te lijken op een boomstamwerper die in plaats van dat ding weg te gooien hem bij mij naar binnen ramt. Van mij mag hij, ik vouw mijn benen om zijn heupen en stimuleer hem het ritme vast te houden. Op een gegeven moment komt mijn orgasme op gang, wat voelt alsof ik in het heelal uit elkaar spat en mezelf weer als een stralende ster bij elkaar vindt rond die zwoegende paal in mijn lijf.


Inmiddels kom ik aan de lopende band klaar, het is een uitputtingsslag, het zweet gutst van mijn lijf. Toch wil ik nog meer, want als ik merk dat Paul een versnelling inzet om zelf te gaan klaarkomen zeg ik hem dat ik boven wil. Terwijl ik ervoor zorg dat hij in me blijft, draaien we ons om en even later begin ik mijn ride op deze Schotse volbloed.
Ik weet niet wat dat is met die Schotten, ze hebben iets van een oerkracht in zich, wat wel door die ruige natuur hier zal komen. Ze beginnen me te bevallen, eerst Oliver, nu Paul, ze zijn echt goeie hengsten. Het enige wat ik moet zien te voorkomen is dat ik op ze val, want voorlopig heb ik mijn lesje wel geleerd. De komende tijd wordt mijn motto ‘Vrijheid Blijheid’!


Bedankt voor het lezen van dit verhaal!
Liefs, Zazie


-