De reis gaat snel ook het ritje in de auto is geen probleem, Peter is stil en probeert om mee rijdend dingen te herkennen. Maar het gaat te snel voor zijn wazig blik om zich te kunnen oriënteren, hij ziet er wel vormen van huizen en flats en andere dingen. Maar heeft geen idee waar ze rijden. Terwijl hij deze wijken van Rotterdam toch goed kent. Eenmaal aangekomen wordt de kleine auto geparkeerd en betreden ze samen het oogziekenhuis om in het restaurant in de hal een kopje koffie te drinken.
Aan de koffie probeert Peter om zich heen te kijken maar de donkere zonnebril is zo donker met het aanwezige licht, dat hij besluit om de bril af te zetten.
Natasha reageert direct door zijn hand te pakken en te vragen “ gaat het? Heb je last van de bril op je hoofd? “
Waarop Peter glimlachend zegt “ nou nee, maar ze hebben hier het licht uitgedaan, en kan ik mijn allerliefste begeleidster niet meer zien. En ik geloof dat ze er wonderbaarlijk goed uitziet vandaag “
Het is dat zijn zicht het niet toelaat, anders had hij haar zien blozen, terwijl ze quasi nonchalant op zijn hand schrijft “ nee hoor, ik heb zo maar even snel wat uit de kast getrokken. Maar dank je “
Peter richt echt zijn blik op Natasha en probeert haar te bekijken. Hij ziet alles nog steeds vaag, beter gezegd onscherp. Maar krijgt haar fijne gelaatstrekken redelijk mee, constateert dat zij haar haren nú los heeft.
En de aparte kleur van haar kleding. Natasha ziet het aan en doet demonstratief haar benen over elkaar, waardoor er een spilt in haar broekspijp bij haar knie openvalt. Peter begint te glimlachen en fluistert “. Lieverd jij mag vaker zo maar wat uit je kast pakken, want dit bevalt mij uitstekend. “ terwijl hij naar voren reikt en snel en steels over haar knie streelt en daarbij het gladde gevoel van nylon voelt.
En zijn glimlach nog groter wordt.
Natasha zit wat onderuit en inwendig is zij aan het juichen, missie geslaagd.

Dan kijkt ze op de klok en ziet dat het tijd is om zich te melden bij de afdeling waar Peter moet zijn, pakt zijn hand en schrijft dit ook.
Dan staat ze op en Peter staat op, en zegt zachtjes “ nou daar gaan we dan, erop of eronder “. En loopt gespannen hand in hand richting de behandelkamers.
Als ze zich gemeld hebben zitten ze in de wachtkamer en even later horen ze “meneer van de Bos “ en beide staan op .
En Natasha ziet hoe Peter zijn kettinkje pakt en een kus drukt op de dog tag. Een handeling die zij nog niet eerder heeft gezien van Peter, maar begrijpt dat dit een soort ritueel is als hij bevreesd is of zo.
Eenmaal binnen stelt de arts zich voor als dokter Gorissen en vertaalt Natasha alle vragen en hoort de antwoorden.
Dan gaan ze weer naar een andere ruimte, hier krijgt Peter een vloeistof in zijn ogen. En zit de arts door een soort microscoop in zijn ogen te kijken. En Natasha hoort een zacht hummen. Gespannen kijkt ze het aan, en als de arts klaar is, hoort zij hem tegen Peter zeggen; “ gefeliciteerd Meneer van de Bos dit ziet er heel erg goed uit en ik heb goede hoop dat we dit met een speciale bril kunnen oplossen. Als over een uurtje het middel in uw oog is uitgewerkt kunnen we dat gelijk eens proberen “
Peter hoort niks, en door de vloeistof ziet hij ook niks en ligt nog steeds stil met zijn kin in het bakje van de microscoop.
Natasha springt op een grijpt enthousiast zijn hand en drukt er eerst een kus op om daarna te schrijven wat de dokter gezegd heeft. Waarop Peter ook gematigd enthousiast reageert “. Dat is mooi dokter ik hoop dat U gelijk heeft want dat zou geweldig zijn, maar ik wacht nog af tot vanmiddag want op dit moment zie ik geen moer”. Waarop de dokter zegt en Natasha vertaalt “ Ik begrijp uw reactie volkomen, maar op dit moment ziet U niks vanwege de oogdruppels maar dat effect is over een half uur tot een uur weer over. En vanmiddag gaat U bij dokter Lammers langs om een oog meting en bril te proberen. Echt ik heb echt goede hoop dat met een bril we het huidige probleem kunnen oplossen. En verwacht dat door de bril uw oog zich verder gaat herstellen, en u geen bril meer nodig heeft. Al weet ik dat niet zeker en kan dat nog wel een tijdje duren, en dan denk ik eerder aan een jaar dan aan weken of maanden. “. Natasha haar hart juicht en is super optimistisch en deelt dat ook met Peter. Die dan lacht en zegt “ het zou geweldig zijn, maar ik word pas echt blij als ik jou eerst eens een keer kan zien”
En nemen dan afscheid van de dokter, die hun beide de hand schud.

Nú heeft Peter haar steun echt nodig wat hij ziet nul komma nul. En zegt dat ook tegen Natasha; “Natasha , mag ik je even goed vasthouden, want ik ben nu zo blind als mol , ik zie alleen nog maar licht door mijn linker oog. Zelfs de deur of muren niet meer helaas “. Waarop zij antwoordde “ Is goed hou me maar goed vast dan loods ik je veilig naar het restaurant en eten we een broodje.” Even later lopen ze stevig gearmd door de gang en zijn bijna bij het restaurant en Peter voelt zich voor het eerst echt gehandicapt. En fluistert dat ook zachtjes in Natasha haar oor, “ Lieverd , als jij er nú niet geweest was, dan was ik redeloos verloren geweest. Maar is dit wat jij als het straks niet goed komt wil, is dat dan wel wat je wilt in een relatie?”
Natasha blijft gelijk stil staan midden in de grote hal en draait zich naar hem om. Ze laat hem los en knijpt eerst keihard in zijn duim dan pakt ze met een hand zijn kin en geeft hem een tik op zijn neus. Dan wijkt zij iets achteruit en schrijft op zijn borst
“ het gaat goed komen, heb vertrouwen en ik ben gek op jou en ja ik ga niet bij jou weg. Of jij moet mij weg sturen, en nu wil ik dat je stopt met twijfelen. En dat je me vast blijft houden, en al doe je dat je hele leven.“ Peter knikt alleen maar, pakt dan Natasha vast trekt haar naar zich toe en bukt en zoent Natasha met al zijn liefde en passie terwijl hij haar vastklemt en haar nooit meer wil laten gaan. Dan verbreekt hij de zoen, waarvan Natasha even moet bijkomen, en zegt dan hard zodat een ieder het kan horen “. Lieve schat ga nooit bij me weg, je bent het beste wat ik ooit heb ontmoet en wat mij is overkomen, ik hou van je “
Er wordt dan hard geapplaudisseerd en gejoeld in de hal, en Natasha kleurt diep rood. Geeft hem dan een kus terug en staat even later passioneel te tongen in de hal.
Terwijl het publiek luidruchtig reageert met klappen, fluiten en joelen.
En tijdens deze zoen valt het petje van Peter zijn hoofd. En reageert het publiek twee keer zo hard.
Peter hoort het niet en het kan hem niks meer schelen, nu hij de liefde van zijn leven in zijn armen houdt.

Na deze korte romantische escalatie laten ze elkaar los. Natasha raapt snel zijn petje op en stopt het in haar tas. Dan steekt ze haar arm door de zijne en vervolgt de route naar het restaurant. Even later zit Peter aan een tafeltje en haalt Natasha een paar broodjes. Terwijl diverse mensen haar feliciteren en veel geluk wensen. Iedereen kan nu het gehavend gezicht van Peter zien maar niemand die raar reageert.
Ze krijgt bij de broodjes ook nog twee muffins in de vorm van een hartje, waarbij de dame achter de balie zegt, “van het huis, we hopen dat jullie gelukkig worden samen “
Natasha bedankt en zegt glimlachend “ dat hoop ik ook, aan mij zal het niet liggen “

Tijdens het eten van de broodjes komt het zicht steeds meer terug en kan Peter haar steeds weer beter zien. En meldt dit ook waarop Natasha zachtjes over zijn hand streelt en schrijft “ zie je nou wel!”
Dan wordt het tijd om weer naar de afdeling terug te gaan waar ze de oogmeting en dergelijke zouden doen. En worden binnen geroepen bij dokter Lammers, wat een hele knappe vrouw is, maar met een voorliefde van het parfum Lou Lou, een vrij sterk parfum wat Peter herkent “ En zegt zo dokter u heeft wel smaak qua parfum want deze herken ik uit duizenden ‘ Lou Lou van Chacarel ‘. Een hele lekkere geur met vanille tonen maar wel wat sterk. Ik hou er wel van”
Iets wat Natasha gelijk weer opslaat.
De dokter had gelachen en gezegd, terwijl Natasha snel vertaalde “ Apart de meeste mensen kennen het niet en vragen wat het is. Maar U dus wel, wat leuk en ja ik ben eraan verslingerd geraakt. Vandaar. Maar zullen we gelijk eens aan de slag gaan? “
En even later zit Peter weer op een stoel en de dokter rechts en Natasha links driftig vertalend.
Ze schuift een apparaat bij Peter voor zijn ogen en schuift er een paar glazen in en draait aan wat knoppen en wijst naar het bord op de muur voor hem. “ kunt u de bovenste letters eens proberen te lezen.”
Peter ziet geen moer het is nog steeds wazig, maar anders als daarnet, en antwoord daarop braaf. “ M. A. D. E. I.”
Natasha tikt fel op zijn arm want het klopt voor geen meter. En zegt dat ook, waarop Perter reageert “ Ja ik zie nog steeds geen moer, maar die kaarten komen toch uit China? Want volgens mij staat op de onderste regel heel klein Made in China “
En lacht zelf het meest om zijn grapje.
Natasha moet glimlachen en de dokter kijk wat verbaasd.
Weer een tik en een “ ff serieus “ op zijn hand. De dokter begint weer te draaien en ineens ziet Peter de letters en roept blij “ ik zie letters ! En probeert de eerste letters ze zijn niet allemaal goed. Weer wat draaien en opeens , is alles duidelijk en scherp en Peter roept blij “ STOP, niks meer aan doen dokter. ik zie het loupe zuiver. Kijk maar T F E S C O E D “. Weer tikt Natasha op zijn hand, als teken dat het niet klopt. Waarop Peter zegt “ Natasha dat klopt wel ga maar kijken, het is de onderste regel.
De dokter klapt in haar handen en zegt “ ja dat is correct. Helemaal correct. Dit zou haast een wonder zijn, maar het klopt 100%. “ Natasha is ook verbaasd en staat op en loopt naar het bord. En hoort dan een verbaasde stem van Peter.
“ Dokter knijp eens in mijn arm er komt nu een engel de kamer in. “