Sinds Een Dag Of Twee... - 3

Alex stond voor zijn enorme kledingkast. Gezien het feit dat het voor hem een privé meeting was, besloot hij dit keer geen kostuum aan te trekken. Vlotjes trok hij een T-shirt aan, een jeans en zijn favoriete sneakers. Neuriënd liep hij de trap af van zijn riante villa. Zijn huis was van alle gemakken voorzien en bevatte de modernste technische snufjes. Deels gefaciliteerd door zijn eigen bedrijf. Niet dat het een modern, minimalistisch pand was. Zeker niet, elke ruimte ademde zijn eigen sfeer uit. Geïnspireerd op zijn vele reizen over de hele wereld. De keuken bijvoorbeeld deed denken aan een klassieke Italiaanse keuken waar mama de scepter zwaaide, compleet met een grote tafel om de avonden mee om te krijgen. Zijn enorme woonkamer kende veel Balinese invloeden met veel verschillende budha beeldjes die hij gekregen had. Niet dat hij gelovig was, absoluut niet, maar de stijl, en ook de levenshouding, spraken hem enorm aan. Zijn tuin daarentegen deed je denken alsof je terug was in het feodale Japan, met uitzondering van het luxe zwembad.

Terwijl hij de keuken in liep, sprak hij met luide stem:
“Speel jaren 80 muziek af!” en nog geen 2 seconden later begon de muziek uit de speakers in de keuken en de woonkamer aan te zwellen.
“Volume regeling op 5!”

Google had vergelijkbare features en ook Apple had zijn onuitwisbare Siri, maar dit systeem was ontwikkeld door een van zijn medewerkers als side project. Gewoon voor de leuk. Wellicht dat het in de toekomst interessant was om te kijken of er commerciële toepassingen voor waren.

Careless wisper van George Michael vulde nu de ruimte en grinnikend bedacht hij zich dat de jaren 80 misschien wel een leuk thema voor zijn feest kon zijn. Dat moest hij straks maar eens op tafel gooien.

Onder het geratel van de bonen van zijn koffiemachine, scrolde hij op zijn tablet snel door zijn agenda. De komende weken had hij bewust vrij gehouden. Alleen vandaag stond er een privé afspraak op de planning. De afgelopen maanden had hij met tussenpozen letterlijk de wereld rond gereisd. Voor zijn bedrijf wel te verstaan. De zaken gingen steeds beter en hij had zich een aantal nieuwe doelen gesteld. Doelen die anderen als onmogelijk of problematisch bestempelden, maar voor Alex alleen maar nieuwe uitdagingen betekenden. Singapore, Sydney, de Oost en West kust van de VS en een aantal landen in Europa had hij al bezocht. Met name van de nieuwe contacten in Frankrijk, Italië en Duitsland had hij hoge verwachtingen.

Een dag geen koffie is een dag niet geleefd bedacht hij zich, terwijl hij zijn gloeiend hete espresso in één keer achterover sloeg. Snel checkte hij nog even zijn mail, voordat hij toch echt moest gaan vertrekken naar zijn afspraak. Met opgetrokken wenkbrauwen en een stijgende verbazing, las hij de eerste 3 mailtjes. Zowel een bedrijf in Silicon Valley, New York als een nieuw contact in Frankrijk wilden een vervolg afspraak. En dan moest hij de rest van de mail nog gaan controleren.

“Yes, Yes, Yes!” schreeuwde hij dan ook luid. Twee seconden later klonk Owner of a lonely Heart van Yes door de speakers.

Onderweg vanuit de auto, belde hij nog even snel naar de zaak om het goede nieuws te delen.
Als alles ging lopen zoals hij verwachtte en hoopte, dan kwam er heel veel werk op hun af. Dit betekende ook dat er weer de nodige uitbreidingen op personeelsvlak noodzakelijk waren.
Hij rondde het gesprek snel af en concentreerde zich weer op de weg én op de afspraak van zo dadelijk. Hij had een gesprek met ene Lotte. Hij kende haar niet en had daarom discreet wat informatie ingewonnen. Niet zo diepgaand en uitgebreid als dat hij dat normaal zou doen bij nieuwe klanten of opdrachtgevers. Een van zijn mensen had online wat informatie ingewonnen en zelf had hij wat relaties gebeld die met haar en haar team gewerkt hadden. Unaniem waren ze lovend. Betrouwbaar, professioneel en afspraak is afspraak waren veel gehoorde termen.

Alles werd altijd uitstekend verzorgd, tot in de kleinste details. Kortom, ze was de beste in haar vakgebied. En dat zocht Alex. Altijd.
Hij wist niet hoe ze eruit zag, maar daar kwam hij over een half uurtje wel achter.

Hij had afgesproken in zijn favoriete koffietentje. Hij kwam hier al jaren bijna dagelijks. Simpelweg vanwege de uitmuntende koffie en de gemoedelijk en relaxte sfeer die er hing. Een van zijn goede vrienden, Joris werkte er sinds jaar dag als als barista. De eigenaar was een norse, oudere man die alleen maar de centen inde. De werkomstandigheden, het salaris en de arbeidsvoorwaarden waren pover. Het personeel werd nog net niet uitgebuit. En toch bleef iedereen zitten waar die zat. Liefde voor het vak en de interactie met de klanten waren hiervoor de voornaamste redenen.
Regelmatig zat Joris aan het zwembad van Alex te brainstormen over hoe zaken anders konden. Hij zat boordevol ideeën om meer uit het zaakje te halen. Zoals meer experimenteren met verschillende koffiebonen, een grotere diversiteit aan hapjes en gerechtjes op het menu zetten en de look and feel van het zaakje aanpakken tot een meer modernere uitstraling.

Terwijl Alex de parkeerplaats op draaide begon zich een klein plannetje in zijn hoofd te vormen.
Glimlachend stak hij de straat over. Joris zag hem aan komen lopen en probeerde het zo te timen dat Alex’ eerste espresso al klaar stond terwijl hij binnenkwam.
De zaak was half vol toen Alex naar binnen stapte. Een hartelijke begroeting tussen de vrienden volgde.
“Lang niet gezien, Lex!”, begon Joris.
“Ja, ik heb mijn airmiles saldo een beetje opgekrikt.”
Turend naar de overkant zag Alex de norse eigenaar zitten. Vriendelijk zei hij hem goedendag.
Meer dan een kort knikje kon er niet vanaf bij de man. Om vervolgens scheldend een van de andere medewerkers een standje te geven om niks.

Alex dronk in 1 teug zijn espresso op en zette iets te hard het kopje weer terug op de toog.
“Joris,” en zijn stem klonk boos. “Ik ga buiten even een telefoontje plegen. Ik heb dadelijk een gesprek met een dame over mijn verjaardag. Zou jij haar alvast iets te drinken kunnen aanbieden als ik niet op tijd terug ben?”
En zonder aan antwoord af te wachten, beende hij alweer naar buiten. Verbijsterd keek Joris hem na. Welke dame? Hoe ziet ze er uit? wilde hij nog vragen, maar Alex stond al op de stoep en liep een paar meter de andere kant op.

Buiten aangekomen, belde Alex meteen een andere goede vriend op. Het plannetje van 5 minuten geleden, een hersenspinsel, werd nu direct al tot uitvoering gebracht.


Terug in haar eigen woning stond Lotte treuzelend in haar inloop kast. Ze moest nu echt haast gaan maken, wilde ze nog op tijd komen. Omdat het niet echt een zakelijke afspraak was, koos ze voor een casual – zakelijke look. Hoewel niet zakelijk? Het budget dat genoemd was tegen een van haar medewerkers was een van de hoogste waar ze ooit mee mocht werken. Alleen voor de organisatie van de feesten voor Heineken en Shell lag het bedrag iets hoger. Maar dan ook maar een fractie hoger. Ze had vandaag dan ook geen afspraak met een CFO, CEO of god weet wat voor manager hoog in de boom, maar met een “prive persoon”. Deze meetings werden doorgaans opgepakt door haar medewerkers, maar door het vele geld dat met deze potentiële opdracht gemoeid was, deed ze het gesprek zelf. Ze had er eigenlijk weinig zin. Vaak waren dit soort feestjes voor de zoontjes of dochters van de stinkend rijken der aarde. Decadent, veeleisend en met een hautaine houding.
Deze Alex zou niet veel anders zijn, bedacht ze zich. De zoveelste corpsbal, te lui om te werken, te dom om te poepen en terend op papa zijn centjes. Maar die centjes maakten wel veel goed.

In haar nette jeans, sneakers, een strakke blouse met een mooi colbert, snelde ze de trap af. Koffie kwam later wel.
In haar auto gingen haar gedachten al snel naar haar eigen bedrijf. De zaken gingen super goed en ze was eigenlijk wel klaar voor de volgende stap. Alleen was ze nog onzeker over hoe ze die volgende stap moest zetten. Ze had al enigszins voorgesorteerd op de toename van het aantal opdrachten en projecten. Er was al geïnvesteerd in extra personeel, infrastructuur en kleine kantoren geopend op meerder locaties in Nederland. Hierdoor kon ze sneller schakelen en de klant beter bedienen. Maar de volgende stap was het buitenland. Ze had al wat kleine opdrachten mogen verzorgen in België en Duitsland. En dat was uitstekend bevallen, voor beide partijen.

Lotte was eigenaar van een bedrijf met circa 25 vaste medewerkers. Daarnaast werkte ze veel met freelancers, afhankelijk van de expertise die nodig was voor een project en de wensen / eisen van de klant. Hierdoor was ze zeer flexibel en in staat om snel te schakelen tussen de verschillende projecten.
Het idee voor haar bedrijf was ontstaan gedurende haar studie tijd. Haar universitaire opleiding bood haar weinig uitdaging. Al vrij snel had ze door dat rechtsgeleerdheid weliswaar interessant was, maar niet iets was waar ze rest van de haar leven gelukkig mee zou worden. Het studeren ging haar vrij gemakkelijk af, waardoor ze relatief gezien veel vrije tijd had. Tijd die ze vulde met werken, bijbaantjes. En met het verdiende geld kon ze weer leuke dingen doen, zoals stappen.

Tijdens een van deze baantjes kwam ze terecht in de catering bij een groot bedrijfsfeest. Ze genoot met volle teugen en blijkbaar zat hospitality in haar bloed, want ze werd steeds vaker terug gevraagd. Ze gaf haar ogen en oren goed de kost. Eigenzinnig als ze was, bedacht ze zich dat veel zaken beter konden, efficiënter, sneller en vooral goedkoper. Dit betekende dan meer geld voor de opdrachtnemer.

Toen ze dan eindelijk klaar was met haar studie en de letters mr. voor haar naam mocht zetten, schreef ze zich direct in bij de kamer van koophandel. Met geleend geld van haar vader als startkapitaal was ze dan ook in in een mum van tijd up and running.
Het begin was zoals voor elke startende ondernemer moeilijk. Maar met haar doorzettingsvermogen, innovatieve aanpak en professionaliteit bouwde ze al vrij snel een goede naam op. Ze richtte zich met name op het high end gedeelte van de markt. Grote bedrijfsfeesten, enorme bruiloften, gala evenementen en benefietavonden. En na een paar jaren van flink buffelen was haar bedrijf behoorlijk gegroeid. Zowel in omzet als in personeel. Haar naam was gevestigd en ze was nu klaar voor de volgende stap, evenementen in het buitenland organiseren.

De liefde had al die jaren op een laag pitje gestaan. Haar bedrijf kwam op de eerste plaats.
Slechts sporadisch had ze een date wat meestal op niets uitliep, simpel omdat ze er niet genoeg voor open stond. Dit in tegenstelling tot haar wilde studiejaren. Toen lustte ze er wel pap van.
Gedurende haar studie was ze vrijwel nooit zonder mannelijk, en soms zelfs vrouwelijk, gezelschap.
Af en toe had ze een relatie, maar deze duurde meestal niet langer dan 3 tot 4 maanden. Dan was ze al weer uitgekeken op haar partner en toe aan iets nieuws.

Ondanks haar enorm vervelende ervaringen op het eindexamenfeest en vernederende acties richting haar toenmalige vriendje Bart, had die avond wel haar seksuele driften doen ontwaken. Ze had genoten van de sex, van de penetratie. Van een harde lul in haar kut of haar mond. Pijpen vond ze heerlijk, vooral als ze als van blijk van waardering hun heerlijke sperma mocht ontvangen. En de mannen stond voor haar in de rij. Letterlijk. Kieskeurig was ze wel en ze waakte ze er ook voor om niet als sletje te boek staan. Sex moest bijzonder blijven met de juiste persoon. En haar partners respecteerden haar om wie ze was. Knap, zeer intelligent en voor de meesten eigenlijk onbereikbaar. Haar studie stond altijd voorop, maar zeker 2 a 3 keer per week stond sex op het menu.

Slechts één keer heeft ze zich een avond helemaal laten gaan. Haar toenmalige vriendje had 2 vrienden meegenomen die haar uiteraard ook wel zagen zitten. Die avond werd ze van alle kanten gebruikt en geneukt op bijna alle mogelijke manieren. Het aantal keren dat ze die avond is klaar gekomen weet ze niet meer, maar haar hele lichaam van gezicht tot haar tenen zat onder het sperma.
Haar kutje voelde nadien nog een aantal dagen beurs als gevolg van het gebeuk van de 2 lullen die tegelijkertijd haar vagina teisterden. Alleen haar kontje was off limits die avond.

Rustig draaide ze de parkeerplaats op. Het koffietentje waar ze had afgesproken, lag aan de overkant van de straat. Ze pakte haar spulletjes bij elkaar en begon te lopen.
Terwijl ze de straat overstak, zag ze rechts op de stoep een man staan, druk aan het telefoneren.
Hij stond met de rug naar haar toe, lang, breed geschouderd met zijn T-shirt strak gespannen om zijn bovenlijf. Glimlachend bedacht ze zich dat de sport school goed verdiende aan deze gast en schonk verder geen aandacht meer aan hem.

Ze stapte de koffiezaak binnen en scande direct de ruimte of ze haar afspraak al zag zitten.
Waarschijnlijk iemand strak in het pak, arrogante houding en een uitgestreken gezicht. Niemand. Nog niet.
De medewerker achter de bar keek haar onderzoekend aan.
“Bent u op zoek naar iemand?” vroeg hij.
“Ja, ik heb om 12.30 uur een afspraak met iemand, maar volgens mij is hij er nog niet,” antwoordde ze.
“Dan heeft u waarschijnlijk een afspraak met Alex. Hij was zojuist al hier en vroeg mij u alvast iets te drinken aan te bieden. Hij komt er zo aan.”
“Oh, helemaal goed. Dan wil ik graag een espresso doppio.” En ze nam plaats aan een van de tafeltjes. Terwijl ze haar tablet klaar aan het zetten was, kwam Joris de koffie al brengen.
“Laat het smaken!”
“Dank u wel, dat zal wel lukken,” antwoordde ze glimlachend.

Terwijl hij terug liep, bedacht Joris zich dat Alex een verdomd goede smaak had als het zakenrelaties betrof. Wat een knappe vrouw! Alleen deed Alex er nooit iets mee.
Even later ging de deur van de koffiezaak weer open. Lotte keek op en zag dat het de telefonerende man van zo even was. Nu zag ze ook de voorkant. Het was niet haar afspraak, maar toch bleef ze even net wat langer naar hem kijken. Wat een knappe man, bedacht ze zich. Een gezond kleurtje, heldere, vriendelijke maar intelligente bruine ogen en een drie dagen baardje. Een kleine rilling ging door haar lichaam heen. Ze bekeek hem nog eens goed en moest haar mening direct al bijstellen. Dit was geen man van de dagelijkse sportschool, maar iemand die zijn lichaam uitstekend verzorgde. Geen logge spiermassa van het gewicht heffen, maar een soepele, atletische sportman in hart en nieren. Aantrekkelijk. Ze wendde haar blik af om niet te gaan staren en keek ter voorbereiding op het gesprek weer op haar tablet.

Alex liep direct op Joris af. Voor dat deze ook maar iets kon zeggen, begon Alex al.
“Joris, heb je straks na mijn gesprek even een half uurtje tijd voor me?”
“Zeker, maar uhhh,” en hij draaide zijn hoofd in de richting van Lotte.
Alex keek nu in dezelfde richting.
“Shit, ja natuurlijk. Maar straks even half uurtje vrijhouden ok? Mag ik trouwens een doppio van je?” En hij liep naar het tafeltje van Lotte toe.

Aangekomen bij haar tafel, bleef hij even staan.
“Lotte?” vroeg hij.
Lotte keek op van haar tablet en staarde hem aan. Is dit Alex? Even was ze compleet van haar apropos. Dit had ze in de verste verte niet verwacht.
“A,…. Alex?” vroeg ze stamelend.
Alex was ook even compleet van zijn stuk gebracht door haar verschijning, maar was iets beter in staat om dit te verbergen.
“Aangenaam,” zei hij en stak zijn hand uit.
En onder het schudden van de handen gingen er tintelingen door hun beide lichamen heen en leek het even alsof de tijd stil stond. Beiden keken ze elkaar diep in de ogen aan en iets te lang hielden ze elkaars hand vast.

Joris was die enige die doorhad wat er hier zojuist gebeurd was. Eindelijk dacht hij, eindelijk Alex!


Lotte en Alex waren zojuist elkaars leven binnen gewandeld.